I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Coiling Dragon (盘龙) ตอนที่ 26 วิธีที่สุดแสนเชื่องช้า (ตอนปลาย)

| Coiling Dragon (盘龙) | 733 | 2339 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

‘เลนลี’รีบตรวจสอบและหยิบคอกระต่ายด้วยมือมือเดียว  แคล็ก  กระต่าย ที่แต่ก่อนเคยดิ้นรนอย่างทรมาณ  กระตุกสองครั้ง  จากนั้นก็แน่นิ่งไป  ตั้งแต่ที่ได้ชมการต่อสู้ของคนสองคนเมื่อปีก่อน  เป็นธรรมดาที่ความรู้สึกกระหายเลือดของเลือดมังกรในเส้นเลือดของ’เลนลี’ได้สูบฉีดเต็มที่

“ผมเป็นทั้งนักรบระดับหนึ่งและเมกัสระดับหนึ่ง  แต่ในเรื่องพลังการโจมตี  เวทย์ของผมรุนแรงกว่า”

หยิบกระต่ายป่า  ‘เลนลี’อดไม่ได้ที่จะหัวเราะและถอนหายใจ

นักเวทแบ่งเป็นเก้าระดับ  และการกลายเป็นระเวทระดับหนึ่ง มันง่าย  แต่ในภายหลัง  มันจะยากขึ้นเรื่อยๆ  และใช้เวลามากขึ้นในการเลื่อนไปอีกละดับ  มีนักเวททรงพลังระดับเจ็ดหรือระดับแปดที่ใช้เวลาเป็นร้อยๆปีก็ยังคงคิดว่ามันยากในการเลื่อนระดับที่สูงกว่า

แต่สำหรับระดับแรก  เวลาเพียงครึ่งปีก็เพียงพอสำหรับใครสักคนที่มีพรสวรรค์  ถึงแม้บางคนไม่ได้มีพรสวรรค์มาก  ทราบเท่าที่เขามีความสามารถเบื้องต้นในการเป็นเมกัส  สองถึงสามปีก็เพียงพอสำหรับพวกเขาในการกลายเป็นเมกัส

กระตายที่ถูกเขาจับไว้  ‘เลนลี’รีบเริ่มวิ่งลงจากภูเขา

“เลนลี  ทำไมหนูไม่ทำปรุงมันก่อนละ?  ถึงแม้ว่าชาโดว์เมาส์จะกินอาหารดิบๆ  แต่อาหารที่มันชอบก็คือ อาหารปรุงสุกแล้ว”

เสียงของ’ด็อกริง โคเวิร์ท’  ดังขึ้นภายในหัวของ’เลนลี’

“ปู่ด็อกริง  ผมพนันได้เลยว่าปู่ ไม่เคยเกลี้ยกล่อมเด็กคนไหนมาก่อน”

ขณะที่วิ่ง  ‘เลนลี’ตอบด้วยเสียงหยอกล้อ

‘ด็อกริงโคเวิร์ท’สะดุ้ง  เขาไม่เคยมีหลานเลยสักคน  และทำไมแกรนเมกัสที่น่าเคารพนับถือระดับเซียนแบบเขาถึงต้องลดตัวไปเกลี้ยกล่อมเด็กๆ

“อืมม  ไม่  ปู่ไม่เคยเลย”

‘ด็อกริงโคเวิร์ท’  ถูกบังคับให้ยอมรับ

‘เลนลี’พูดอย่างมั่นใจในตัวเอง

“ผมเคยเกลี้ยงกล่อมวาร์ตอนบ่อยๆ  ให้ผมบอกปู่ ถ้าปู่ต้องการให้อะไรบางอย่างแก่เด็กๆ อย่างแรกสุดไม่ต้องเขาที่ดีเกินไป  มิฉะนั้นแล้ว ในอนาคต  พวกเขาจะต้องการแต่สิ่งที่ดีๆทุกครั้ง  หรือ บางครั้งต้องการที่ดีมากกว่านี้  ตอนนี้  ชาโดว์เมาส์เคี้ยวก้อนหิน  ถ้าผมให้เขากินอาหารดิบๆ  เขาจะมีความสุข  ผมจะให้อาหารดิบๆแก่เขา สักเจ็ดแปดวัน  และจากนั้น  ผมก็จะให้อาหารที่ปรุงสุกแก่เขา  นี้จะทำให้เขามีความสุขมากยิ่งขึ้น”

‘ด็อกริงโคเวิร์ท’เข้าใจในทันที

ยิ่งแก่มากเท่าไร ก็ยิ่งเจ้าเล่ห์มากขึ้นเท่านั้น  แล้วเขาถึงไม่สามารถเข้าใจในวิธีนี้ได้ละ  นี้คือหลักการที่เขาเคยใช้ในการเจรจากับลูกน้อง  ตอนแรก  ให้เขาลิ้มรสเพียงแค่นิดเดียว  จากนั้นค่อยให้มากขึ้นในภายหลัง  ถ้าคุณให้เขามากเกินไปทั้งแต่แรกๆ  มันจะยากในการกระตุ้นให้พวกเขาพึงพอใจในอนาคตได้

“ผมอ่านเกี่ยวกับเรื่องนี้มาในหนังสือเช่นกัน ในเรื่องการเพิ่มเงิน   พูดไปสามในตอนเช้า  จากนั้น เพิ่มเป็นสี่ในตอนกลางวัน  มันจะมีประสิทธิภาพมากกว่า  พูดว่าสี่ในตอนเช้า  จากนั้นลดเป็นสามในตอนกลางวัน”

‘เลนลี’ยิ้มกว้าง

‘ด็อกริงเข้า’ใจในทันที  ถึงแม้’เลนลี’จะเป็นเพียงแค่แปดขวบ  เขาก็ไม่ได้ต่ำต้อยไปหว่า  เด็กวัยรุ่นหลายๆคน

“ดูเหมือนวาเทคนิคการศึกษาของพรรคบารุ๊คค่อนข้างมีประสิทธิภาพมาก จริงๆ”

‘ด็อกริงโคเวิร์ท’แอบถอนหายใจอย่างชื่นชม  การศึกษาสามารถเพิ่มความฉลาดให้คนคนนั้น  แต่ชาวบ้านทั่วไปไม่ได้รับการศึกษา  ชาวบ้านส่วนใหญ่ไม่สามารถแม้แต่ มีข้อตกลงขั้นพื้นฐานในการเข้าร่วม  หรือ ค่าใช้จ่ายที่ต้องการสำหรับ สถาบันเมกัสดีๆ หรือ สถาบันนักรบดีๆ

……..

ไม่มีใครในภูเขาวูซานคิดว่ามันแปลกสำหรับ’เลนลี’ที่วิ่งกลับบ้านด้วยกระต่ายป่าในมือ  ในความจริงๆแล้ว  ตั้งแต่แรกๆ ที่’เลนลี’ได้เรียน  เวท ใยแมงมุมดิน  เขาได้นำกระต่ายป่ากลับบ้านมาบ่อยๆ

“นายน้องเลนลีเก่งมากจริงๆ  เขาจับกระต่ายป่าได้อีกตัวแล้ว”

ชาวบ้านในเมืองยิ้มขณะที่มองเขาผ่านไป

‘เลนลี’ก็ส่งรอยยิ้มอย่างสำภาพกลับไปที่พวกเขา ขณะที่เขาวิ่งผ่านพวกเขาไปบนถนน

“ผมคงแปลกใจถ้าชาโดว์เมามันจะกินอาหารที่จัดเตรียมจากคนอื่น”

สูดหายใจลึกๆ  ‘เลนลี’เข้าไปในคฤหาสน์ของครอบครัวของเขา  และไปยังพื้นที่ส่วนหลัง  และเดินอย่างระมัดระวังในเวลานี้  ในการเข้าไปยังที่ที่ซึ่งชาโดว์เมาส์ได้ปรากฏ  เสียงเท้าของเขาไม่เกิดเสียงแม้แต่นิดเดียว  ในเวลาสั้นๆ  เขากลับมายังตำแหน่งเดิมของเขา

“ชาโดว์เมาส์อยู่ไหนนิ”

‘เลนลี’ จ้องมองไปยังตึกโบราณ  แต่นอกจากเศษหินเศษปูนและซากต่างๆที่ทิ้งไว้  เขาไม่เห็นอะไรเลย

มีก้อนหินบางก้อนยังคงแสดงถึงสัญลักษณ์ว่าถูกกัด  แต่จากการหาข้างในทั่วๆตึก  เขาไม่เห็นแม้แต่เงาของชาโดว์เมาส์  ‘เลนลี’อดรู้สึกหมดหวังและเป็นทุกข์อย่างช่วยไม่ได้

“ปู่ด็อกริง  ชาโดว์เมาส์ไม่ได้อยู่ที่นี่อีกต่อไป มันเพียงแค่ชั่วโมงเดียว  มันได้จากไปเรียบร้อยแล้วหรอ?”

ลำแสงพุ่งออกมาจากดราก้อนริง  และเปลี่ยนเป็น’ด็อกริงเวิร์ท’ในชุดสีขาว

‘ด็อกริงโคเวิร์ท’ก็ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

“มันไม่น่าจะเป็นแบบนี้  มันแค่ชั่วโมงเดียว  มันได้จากไปเรียบร้อยแล้วหรอ?”

ทันใดนั้น

“กึก  กึก”

เสียงกึกๆเบาๆสามารถได้ยินอีกครั้ง  ตาของ’เลนลี’สุขสว่าง  และเขาหันไปทางบริเวณตึกโบราณที่อยู่ใกล้ๆทันที   มาถึงบริเวณทางเข้า  เขาเห็นชาโดว์เมาส์กำลังกินก้อนหินในจุดเล็กๆ  ไม่ขยันใดๆ  มันดูเหมือนแทบจะกลายเป็นรูปั้น  ขณะที่ มันแทะหินแต่ละก้อนจนกลายเป็นรูปร่างประหลาด

‘เลนลี’ยืนที่หน้าประตู

ปึก! ‘เลนลี’ตั้งใจให้เท้าของเขากระทบที่ประตู  ทำให้เกิดเสียงเล็กน้อย

“จี๊ดด!”

ชาโดว์เมาส์สีดำรีบย้ายทันที  และในชั่วพริบตา  ปรากฏห่างออกไปสิบเมตร  สองตาที่ดูไร้เล่เหลี่ยมจ้องมายังประตู  และทันทีที่มันเห็น’เลนลี’  ตาของมันเต็มไปด้วยความระมัดระวัง

“อะ  ลองกินนี้ดู”

‘เลนลี’ยิ้มให้ ชาโดว์เมาส์  จากนั้น  โยนกระต่ายป่ามาหน้าประตู  บางทีชาโดว์เมาส์อาจจะไม่เข้าใจคำพูดของมนุษย์  แต่’เลนลี’เข้าใจว่าสัตว์เวทที่ฉลาดๆต้องสามารถเข้าใจความหมายของรอยยิ้ม

ยังไงก็ตาม  สัตว์เวท ไม่เหมือนกับสัตว์ป่า  ระดับความฉลาดของมันน้อยกว่ามนุษย์นิดเดียวเท่านั้น  และสัตว์เวทที่ทรงพลังบางตัวเจ้าเล่ห์อย่างไม่น่าเชื่อ

“อย่าเพิ่งใจร้อน  อย่ารีบ”

‘เลนลี’บอกตัวเองอยู่ตลอด  จากนั้นบังคับให้ตัวเองเดินห่างออกไปช้าๆ

ชาโดว์เมาส์เห็น’เลนลี’จากไป  และจากนั้นมองที่กระต่ายป่า  มันสามารถทนได้เพียงช่วงเวลาไม่นาน  จากนั้น วิ่งมารวดเร็วเหมือนกับแสงวูบหนึ่งมาที่ประตูขนาดที่ยังคนจ้องไปยังสถานที่ปัจจุบันที่’เลนลี’อยู่  เพียงแค่หลังจากที่มันมองไปที่สัตว์ป่าที่ตายแล้ว  ชาโดว์เมาส์เริ่มปลาบปลื้มใจโดยทันที และมันเริ่มกระโดดไปหาอย่างดีใจ

“จี๊ดๆ”

ชาโดว์เมาส์เริ่มทำเสียงดีใจ

จากนั้นมันเริ่มกินกระต่ายป่า  ฟันที่แหล่มคมกัดกินด้วยความเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ  ถึงแม้ว่าชาโดว์เมาส์มีร่างกายที่เล็ก  กระต่ายป่าตัวนี้มีรูปร่างที่ใหญ่กว่าชาโดว์เมาส์  ก็ถูกกินทั้งหมดอย่างตะกละโดยชาโดว์เมาส์  นอกจาขน  แม้แต่กระดูกก็ไม่เหลือ

“เออล์”

ชาโดว์เมาส์ตัวเล็กเลอร์ออกมา  จากนั้น ทำท่าคล้ายๆมนุษย์อย่างมาก  ลูบพุง อย่างสุขใจ

เทียบกับก้อนหิน  อาหารดิบดูอร่อยมากกว่าอย่างชัดเจน

หลังจากเสร็จมืออาหารของมัน  ชาโดว์เมาส์จ้องอีกครั้งในตำแหน่งที่’เลนลี’จากไป  ทารกชาโดว์เมาส์รู้สึกผูกพันกับเพื่อนมนุษย์ตัวน้อย  ยังไงก็ตาม มันก็แค่หนูเพิ่งเกิด  ทารกสัตว์เวท  ชาโดว์เมาส์ตัวน้อยถึงกับรู้สึกคาดหวังเล็กน้อย  ชายหนุ่มจะมาหาใหม่พร้อมกับกระต่ายป่าอีกไหมน้า?”

ในเวลาเดียวกัน ก่อนรับประทานอาหาร

“สงสัยจังว่าชาโดว์เมาส์ตัวน้อยๆนั้นจะกินมันหรือเปล่า”

‘เลนลี’ตอนนี้อยู่ในพื้นที่ส่วนหลังของคฤหาสน์  และเดินไปยังพื้นที่ที่เขาได้โดยนกระต่ายป่าไปก่อนหน้า

“เลนลี  ไม่ต้องกำวล  มันก็แค่สัตว์เวททารก  มันหิวตลอดเวลาล่ะ”

เสียงหัวเราะของ’ด็อกริงโคเวิร์ท’ดังก้องอยู่ในหัวของ’เลนลี’อย่างสนุกสนาน

‘เลนลี’พยักหน้าเล็กน้อย  เขารีบไปยังที่ประตู  มองไปที่ประตู  มีขนกระต่ายกระจาย ที่เปื้อนไปด้วยเลือด  แต่เนื้อกระต่าย และกระตูทั้งหมดหายไป  เห็นดังนี้ ตาของ’เลนลี’สว่างไสวโดยทันที

“แจ่มม”

‘เลนลี’กำหมัด

ก้าวแรกประสบผลสำเร็จ  สิ่งที่เหลือที่ต้องทำ คือ การพยายาม

ในบ่ายถัดไป ‘เลนลี’ฆ่ากระต่ายป่าอีกตัวและไก่ป่า  เขาให้กระต่ายป่าแก่ลุง’ไฮริ’  เพื่อเตรียมอาหารเย็น  จากนั้นโยนไก่ป่าไปยังจุดเดียวกันกับที่เขาได้โยนกระต่ายป่า  ;  ที่ประตูของพื้นที่นั้น

“ชาโดว์เมาส์ จ้องมาที่ผม  อยู่ที่นี้จริงๆด้วย”

‘เลนลี’หัวเราะคิกคักขณะที่เขาเห็นชาโดว์เมาส์ข้างในบริเวณนั้นมองเขาเข้ามา

“เลนลี ดูเหมือนทุกๆอย่างเดินไปด้วยดี  มันไม่ได้วิ่งหนีอย่างรวดเร็วจากการเห็นหนู  นั่นหมายความว่า  มันไม่ได้รู้สึกมุ่งร้ายต่อหนูมาก “

จากการเห็นสิ่งนี้  ‘ด็อกริงโคเวิร์ท’แอบรู้สึกสุขใจแทน’เลนลี’  ‘เลนลี’โชคดีมากที่ได้เจอสัตว์เวทอายุน้อยที่ทรงพลัง

“ปู่สงสัยจริงๆว่าครอบครัวของเพื่อนตัวน้อยๆตัวนี้  มันทำอะไรอยู่”

‘ด็อกริงโคเวิร์ท’สงสัยอย่างลับๆ

หลังจากวางไก่ป่าที่ประตูทางเดิน  เขาพูดเล็กน้อยไปยังทารกชาโดว์เมาส์  ยิ้ม และจากนั้นถอยไป  แต่ในเวลานี้  เขาไม่ได้จากไป  แค่ยื่นห่างๆและมอง  หลังจากนั้นเล็กน้อย  ชาโดว์เมาส์ตัวจ้อย  มองไปรอบๆเขา เมื่อมันเห็น’เลนลี’อยู่ห่างออกไป  มันไม่ได้กลัวมากนัก  ก้มหัวและเริ่มกินไก่

…….

วันที่สาม  สี่ ห้า

กิจกรรมนี้ยังดำเนินต่อไป  วันแล้ววันเล่า  ‘เลนลี’ฝึกสมาธิอย่างต่อเนื่อง  ขณะที่เตรียมกระต่ายป่า และสัตว์อื่นๆสำหรับ ชาโดว์เมาส์ตัวจ้อย  ให้มันกิน  ไม่มีใครในเมืองวูซาน   รวมทั้ง’ฮ็อก’และ’ฮิวแมน’  รู้ว่า’เลนลี’เรียนเวท  เหมือนกับที่ไม่มีใครรู้ว่า’เลนลี’ดูแลทารกสัตว์เวท  ที่ได้มีพลังถึงระดับสี่เรียบร้อยแล้ว

เพียงแค่’ด็อกริง โคเวิร์ท’ ตระหนักถึงได้ทั้งหมด  ขณะที่เขามอง’เลนลี’เติบโต

“ไม่มีทางที่เมืองเล็กๆอย่างวูซาน จะใหญ่พอสำหรับเลนลี”

มอง’เลนลี’เข้าสู่ห้วงสมาธิเพื่อฝึกเวท  ‘ด็อกริง’รู้สึกถึงความตื่นเต้น

“ไม่ช้าก็เร็ว  เขาจะนำชาโดว์เมาส์สีม่วงที่โตเต็มที่ และก้าวไปบนสังเวียนขนาดใหญ๋ที่ไร้จุดจบ  ที่เป็นโลกของทวีปยูแลน”

ที่มา:

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments