ตอนที่แล้วตอนต่อไปกาลเวลาล่วงเลย ชาโดว์เมาส์ตัวจ้อย ที่ไม่เคยรู้จักความรักมากนัก เริ่มกลัว’เลนลี’น้อยลงเรื่อยๆ แปดวัน เมื่อ’เลนลี’วางกระต่าย เขาเคลื่อนที่ห่างออกไปแค่สองก้าว และชาโดว์เมาส์ตัวจ้อยก็ยังคงวิ่งมาหาเพื่อที่จะกิน และยังส่งเสียงจี๊ดๆ ให้’เลนลี’สองครั้ง
วันที่สิบ!
“เอาล่ะ วันนี้ ผมจะให้อาหารปรุงสุกแก่ชาโดว์เมาส์ตัวจ้อย”
‘เลนลี’ใส่ไก่ป่ามัดไว้ในถุงผ้า จากนั้นเดินอย่างมีความสุขไปที่พื้นที่ตึกโบราณส่วนหลังที่อยู่ในคฤหาสน์
‘ด็อกริงโคเวิร์ท’กำลังเดินอยู่ข้างๆ’เลนลี’เช่นกัน แต่นอกจาก’เลนลี’ ไม่มีใครเห็นเขา ‘ด็อกริงเวิร์ท’กำลังกว้างจนหนวดสีขาวของเขาเป็นแนวนอนยาว
“เลนลี ผ่านมาเก้าคืน ชาโดว์เมาส์ตัวจ้อยไม่ได้กลัวหนูแล้ว ตอนนี้ หนูยังถึงกับให้อาหารที่ปรุงสุขแก่มัน มันจะต้องตื่นเต้นสุดๆแน่ๆ และจะเข้ามาใกล้หนูมากกว่าเก่า”
ฟังที่ปู่พูด ‘เลนลี’อดยิ้มกว้างไม่ได้เช่นกัน
ขณะที่’เลนลี’เดินเข้าไปในพื้นที่….
“จี๊ด จี๊ด”
ชาโดว์เมาส์ตัวจ้อยรีบวิ่งมาที่’เลนลี’ และเริ่มกระโจนขึ้นลง ขณะที่ร้องจี๊ดๆ ที่เขา
ข้างๆเขา ‘ด็อกริง โคเวิร์ท’ยิ้มอย่างรื่นเริงให้ชาโดว์เมาส์ตัวจ้อย ซึ่งมันไม่ได้สังเกตุเห็นถึงการคงอยู๋ของเขาเลย ‘ด็อกริงโคเวิร์ท’พูดด้วยร้อยยิ้ม
“ดูเหมือนมันรู้สึกผูกพันธ์กับหนูเรียบร้อยแล้วนะ”
“จี๊ดดด”
ชาโดว์เมาส์ตัวจ้อยมองที่’เลนลี’ด้วยตาใสซื่อสีดำ และเริ่มทนไม่ได้ที่จะส่งเสียงจี๊ดๆ ราวกับกำลังบอก’เลนลี’ให้รีบให้อาหารมันได้เลย
“อย่าใจร้อน”
‘เลนลี’นำไก่ย่างออกมาจากถุงผ้า
ขณะที่ได้กลิ่นไก่ย่าง ตาชาโดว์เมาส์ตัวจ้อยส่องประกาย และจากนั้นมองที่’เลนลี’อย่างน่าสงสาร เมื่อเห็นอย่างนั้น ‘เลนลี’อดไม่ได้ที่จะหัวเราะจนท้องของเขาเจ็บ ในอดีต เมื่อ’เลนลี’ให้อาหารดีๆแก่’วาตุ๊ด’ ‘วาตุ๊ด’ตัวจ้อยก็จะพูดว่า
“พี่ชาย ผมอยากได้”
ขณะที่จ้องไปที่เขาด้วยกริยาน่าสงสาร
ตอนนี้ ชาโดว์เมาส์ตัวจ้อยกำลังทำแบบเดียวกัน
“อิอิ เป็นของแกหมดละ”
‘เลนลี’ให้ไก่ย่างแก่ชาโดว์เมาส์
ชาโดว์เมาส์ตัวจ้อยส่งเสียงร้องจี๊ดๆอย่างมีความสุข ยึดไก่ย่างไว้อย่างรวดเร็ว หลังจากกัดไปหนึ่งคำ ชาโดว์เมาส์ตัวจ้อยเริ่มกัดเร็วขึ้นเรื่อยๆ ในช่วงเวลาสั้นมากๆ ไก่ย่าง ซึ่งมีขณะที่เทียบเท่ากับตัวชาโดว์เมาส์ ได้ถูกกินอย่างตะกละไปหมดเรียบร้อยแล้ว
“ผมไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมท้องมันถึงจุได้มากมาย มันสามารถกินอาหารจำนวนมากขนาดนี้ได้อย่างไร”
‘เลนลี’หัวเราะขณะที่กำลังถอนหายใจ
มันดูราวกับว่าเวลานี้ ชาโดว์เมาส์ตัวจ้อยได้ดีใจกับอาหารของมันมากๆ มันดีใจมากโดยมันเริ่มกระโดดขึ้นลงโดยทันที ขณะที่ส่งเสียงจี๊ดๆ ไปที่’เลนลี’ โดยแม้แต่กอดขาของ’เลนลี’ด้วยขาหน้าของมัน ‘เลนลี’อดที่จะรู้สึกสุใจไม่ได้ นี้เป็นครั้งแรกที่ชาโดว์เมาส์ตัวจ้อยที่ได้แสดงความผูกพันธ์กับเขา แม้แต่หลังจากกินเสร็จ
“เลนลี พยายามเข้า และใช้มือของหนูค่อยๆลูบขนของมัน ปกติแล้ว สัตว์เวทส่วนใหญ่ชอบให้ครอบครัวของเขาแต่งขน และลูบขนของมัน”
‘ด็อกริง โคเวิร์ท’แนะนำ
‘เลนลี้’ลองยืดมือของเขาออกมาและวางมันลงบนหัวชาโดว์เมาส์ ชาโดว์เมาส์ตัวจ้อยไม่ได้หลบแม้แต่น้อย มันกลับหลี่ตาของมันลงอย่างมีความสุข ‘เลนลี’รู้สึกมีความมั่นใจมากโดนทันที และเริ่มลูบขนของมัน เป็นเหตุให้ชาโดว์เมาส์รู้สึกอุ่นใจมาก แล้วเริ่มส่งเสียงกรัน ออกมา
“ช่างน่ารักน่าชังจริงๆเลย”
‘เลนลี’เริ่มที่จะชอบชาโดว์เมาส์มากขึ้นเรื่อยๆ
“ปู่ด็อกริง สัตว์เวทมันแปลกมากเลย มังกรลมกรดตัวใหญ่มาก และมีเกล็ดที่แข็งแรง ทำให้มันเป็นสัตว์เวทระดับเจ็ด แต่ชาโดว์เมาส์ตัวจ้อยนี้ เมื่อมันโตขึ้น มันก็จะกลายเป็นสัตว์เวทระดับเจ็ดเช่นกัน ทั้งคู่มีระดับเท่ากัน แต่ ทำไมมันช่างต่างกันมากสำหรับสองตัวนี้?”
ขณะที่ลูบชาโดว์เมาส์ตัวจ้อย ‘เลนลี’อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น
“หนูไม่สามารถตัดสินมันจากแค่รูปร่างของมัน บางทีชายแก่ธรรมดาที่หนูเจอบนถนน ก็สามารถที่จะขี่มังกรบิน และทำลายภูเขาให้ราบเป็นหน้ากองเพียงแค่โบกมือ”
‘ด็อกริงโคเวิร์ท’หัวเราะอย่างรื่นเริง
‘เลนลี’เข้าใจในเหตุผลนี้
แต่เมื่อเขาเผลอ เขาก็ยังคงใช้หน้าตาเป็นตัวตัดสิน
อย่างเช่น มังกรลมกรด เห็นร่างขนาดใหญ่โตและเห็นเกล็ดเปล่งประกายด้วยแสงสีทองเยือกเย็น ใครก็ตามสามารถที่จะบอกได้ว่ามันมีพลังเช่นไร
“ผมสงสัยจริงๆ เมื่อไรชาโดว์เมาส์ตัวจ้อยจะเริ่มใช้สัญญาเท่าเทียมกับผม”
‘เลนลี’พึมพำ มันไม่มีอะไรที่เขาทำได้เลย สัญญาเท่าเทียมสามารถเริ่มได้จากสัตว์เวทเท่านั้น ดังนั้นเขาทำได้เพียงแค่รออย่างเดียว
‘ด็อกริงโคเวิร์ท’หัวเราะ
“ทุกอย่างกำลังไปได้สวย จำไว้ หนูต้องมีความอดทน”
“ฮะ ผมเข้าใจแล้ว”
‘เลนลี’หัวเราะเช่นกัน
………
เวลาผ่านไปชั่วพริบตา ‘เลนลี’ได้ให้อาหารชาโดว์เมาส์ตัวจ้อยมายี่สิบวันแล้วตอนนี้ และชาโดว์เมาส์ตัวจ้อยได้แสดงความคุ้นเคยกับ’เลนลี’อย่างมาก แต่เหตุผลบางอย่าง ถึงแม้ว่าทั้งสองจะใกล้ชิดกันสุดๆ ชาโดว์เมาส์ตัวจ้อยก็ยังไม่ได้เริ่มใช้สัญญาเท่าเทียม
ความมืดปกคลุมผืนแผ่นดิน และเมืองวูซานทั้งหมดเงียบสงัด
ภายในพรรคบาลุ๊ค ห้องโถง แสงเทียนวูบวาบจากภายใน ขณะที่’เลนลี’ ครอบครัวของเขา ตามด้วยพ่อบ้าน’ไฮริ’ กำลังมีความสุขด้วยกันบนโต๊ะยาวสำหรับรับประทานอาหารเย็น
“เลนลี พ่อได้ฟังมาว่า ลูกได้นำกระต่ายย่างไปที่พื้นที่ส่วนหลังบ่อยๆ?”
ท่ามกลางการรับประทานอาหาร ‘ฮ็อก’วางอุปกรณ์รับประทานอาหารลง และหันไปหา’เลนลี”
‘เลนลี’สะดุ้ง
“ดูเหมือนนี้คือเวลาที่ผมต้องสารภาพผิดแล้วสินะ”
‘เลนลี’พูดกับตัวเอง จากนั้นมองไปที่’ฮ็อก’และพยักหน้า
“พ่อฮะ เมื่อเร็วๆ นี้ ผมไปเจอกับสัตว์น่ารักๆที่อาศัยอยู่พื้นที่ส่วนหลัง เป็นสัตว์ที่น่ารักมากๆ ผมเลยเอาอาหารไปให้บ่อยๆ”
“สัตว์น่ารัก?”
‘วาตุ๊ด’ตัวจ้อยตาส่องประกาย
“โอ้”
‘ฮ็อก’พยักหน้า
“นานๆทีจะมีคนไปที่พื้นทีส่วนหลัง มันจึงเป็นปกติที่จะมีสัตว์อยู่ที่นั่น ใช่แล้ว ประมาณหนึ่งอาทิตย์ ราวๆนี้ละ เมืองเฟนเลียกำลังจะเริ่มการทดสอบความถนัดทางด้านเวทมนตร์ และการรับสมัครเมกัส ลูกอยากจะเป็นเข้าร่วมไหม?”
“โอ้ การทดสอบและรับสมัครเมกัส?”
‘เลนลี’จำเหตุการณ์นี้ได้ทันที
ลำแสงซึ่งเพียงแค่’เลนลี’สามารถเห็นได้เท่านั้น พุ่งออกมาจากดราก้อนริง กลายเป็นชายที่มีเคราสีขาว ‘ด็อกริงโคเวิร์ท’ ‘ด็อกริงโคเวิร์ท’หัวเราะไปที่’เลนลี’
“เลนลี การทดสอบเมกัส และเหตุการณ์รับสมัครคือทางเลือกสำหรับหนู ภายใต้คำแนะนำของปู่ หนูจะได้รับน้อยกว่าในสถาบันเมกัสหรอ?”
‘เลนลี’เห็นด้วยกับความคิดในส่วนนี้
‘ด็อกริงโคเวิร์ท’คือแกรนเมกัสระดับเซียน สถาบันเมกัสต่างๆจะไม่ต้องการให้แกรนเมกัสระดับเซียนไปสอนที่นั้นหรอ?
“อะไรกัน ลูกไม่ต้องการไป?”
หน้าก่อน’ฮ็อก’ที่แต่ก่อนยิ้ม เริ่มเยือกเย็นโดยทันที่ขณะที่เขาหน้านิ่วคิ้วขมวด
‘ฮ็อก’จำได้อย่างชัดเจนว่าตั้งแต่ที่การต่อสู้ระหว่างเมกัสสองธาตุระดับแปดกับปาร์ตี้เล็กๆ ‘เลนลี’ได้ต้องการเป็นเมกัสอย่างมาก ทำไมเขาถึงกำลังลังเลอยู่ตอนนี้? ในหัวของ’ฮ็อก’ เขาหวังอย่างมากว่าลูกชายของเขาสามารถกลายเป็นเมกัสได้
“พ่อฮะ ผม..”
“ไม่ เลนลี รับข้อเสนอพ่อของหนูซะ”
‘ด็อกริงโคเวิร์ท’คิ้วหมวด และรีบพูด
คำพูดของ’เลนลี’ถูกหยุดไว้ที่ริมปาก ในเวลาเดียวกัน เขาถามอย่างสงสัย
“ปู่ด็อกริง ผมมีปู่คอยสอนผม ใช่ไหม? ด้วยการสอนของปู่ ทำไมผมจะต้องไปที่สถาบันเมกัส? นี้ไม่ใช่การสิ้นเปลืองเงินของครอบครัวหรอฮะ?”
“ไม่”
‘ด็อกริงโคเวิร์ท’พูดอย่างซีเรียส
“ปู่ไม่ได้ติดต่อกับทวีปยูแลนมานานเกินกว่าห้าพันปี ห้าพันปี เลนลี! หนูต้องเข้าใจว่า มีนักเวทหลายคนในโลกได้ค้นคว้าอย่างต่อเนื่อง และพัฒนาเวทใหม่ๆ ภายในช่วงเวลานี้ ใครจะรู้ได้ว่ามีเวทใหม่ๆได้ถูกพัฒนาช่วงระยะเวลานี้ จำนวนมากเท่าไร”
‘เลนลี’เข้าใจในทันที
“และเลนลี หนูต้องลูกว่า เมืองวูซานไม่ใช่สังเวียนที่คุณจะแสดงศักภาพได้ หนูต้องก้าวไปสู่สังเวียนขนาดใหญ่”
‘ด็อกริงโคเวิร์ท’พูดอย่างจริงจัง
“สังเวียนขนาดใหญ่”
‘เลนลี’อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น
เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงมังกรลมกรดขนาดใหญ่ และเวทมนตร์ทำลายร้างของ ระบำงูไฟ เช่นเดียวกับแกรนเมกัสระดับเซียน ‘รูดี้’ ผู้ซึ่งควบคุมก้อนหินจำนวนนับไม่ถ้วนได้อย่างง่ายๆ ที่เป็นเหตุให้เกิดภัยพิบัติที่แท้จริง
“ในอนาคต…”
ใจของ’เลนลี’เริ่มเต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ ถ้าสักวันหนึ่งเขาสามารถก้าวไปบนหัวมังกร และควบคุมพลังหายนะล้างโลก ถ้าเขาสามารถรู้สึกถึงพลังที่ยืนอยู่จุดสูงสุดของมนุษย์ชาติ มันต้องเป็นความรู้สึกที่น่าทึ่ง เมื่อเขาคิดในเรื่องนี้ ‘เลนลี’รู้สึกว่าเลือดของเขาเริ่มเดือดพล่าน
“เลนลี ลูกกำลังคิดอะไรอยู่?”
‘ฮ็อก’เริ่มรู้สึกไม่ดี เมื่อเขากำลังคุยกับ’เลนลี’ ขณะที่’เลนลี’กำลังฝันกลางวัน
“อ่ะ ไม่มีอะไรฮะ”
‘เลนลี’รีบมองไปที่’ฮ็อก’และรีบพยักหน้าขณะที่พูดอย่างหนักแน่น
“พ่อครับ ในใจของผม ผมต้องการที่จะเป็นเมกัสสุดๆ ในหนึ่งอาทิตย์ ได้โปรดจัดเตรียมทุกๆอย่างสำหรับผมเพื่อที่จะไปเมืองเฟนเลีย เพื่อที่จะเป็ฯส่วนหนึ่งในการทดสอบเมกัส และเหตุการณ์การรับสมัคร”
จากการได้ยินคำเหล่านี้ ในที่สุด’ฮ็อก’ก็ยิ้ม
“เมกัส โอ้ โอ้ เหมือนกับ เมกัสที่พ่นไฟออกมาได้หรอ?”
ขณะกำลังฟัง ‘วาตุ๊ด’ตัวจ้อย ตบมือเล็กๆเข้าด้วยกัน
“วาตุ๊ด นั้นมันแค่มายากลในสวนสัตว์ อย่าเอามายากลในสวนสัตว์มาปนกับจอมมนตราของจริง”
‘ฮ็อก’พูดอย่างจริงจัง
“โอ้”
‘วาตุ๊ด’ตัวจ้อยหน้าบึ้งและหยุดพูด
‘เลนลี’หัวเราะคิกคัก จากนั้นหันไปมองที่’ฮ็อก’
“พ่อฮะ มันจะต้องมีสถาบันเมกัสหลายๆแห่งแน่เลย อันไหนคือสถาบันที่ดีที่สุดหรอฮะ? ใช่แล้ว มีโรงเรียนไหนที่มีทั้งสถาบันเมกัส และ สถาบันนักรบสอนในที่แห่งเดียวกันฮะ?”
‘ฮ็อก’หัวเราะเช่นกัน
“จริงๆแล้ว จักรพรรดิทั้งสี่ และสหพันธ์ขนาดใหญ่ทั้งสอง มีสถาบันที่ยอดเยี่ยมเป็นของตัวเอง ลูกต้องรู้ว่าหนึ่งในสี่ของจักรพรรดิ จักรพรรดิ โอไบรเอ็น คือจักรวรรดิที่มีกองกำลังที่ทรงพลังที่สุด”
‘เลนลี’พยักหน้า ทุกคนรู้สิ่งนี้
“โรงเรียนที่ดีที่สุดที่อยู่ในจักรวรรดิโอไบรเอ็น คือ สถาบันโอไบรเอ็น ซึ่งมีชื่อเสียงคือ สถาบันนักดาบอันดับหนึ่งของทวีปยูแลน แต่สำหรับสถาบันเมกัส..”
‘ฮ็อก’หัวเราะเบาๆ
“สถาบันอันดับหนึ่งของเมกัสในทวีปยูแลนเป็นของลัทธิแสงของเรา มันมีชื่อมาจากตำนานของจักรพรรดิแสงของลัทธิแสง “
จักรพรรดิแสงเอิร์น ’ ‘สถาบันเอิร์น’
ที่มา: