ตอนที่แล้วตอนต่อไปสถาบันเอิร์น สถาบันเมกัสที่ดีที่สุดทั่วทั้งทวีปยูแลน
สถาบันเอิร์นได้ตั้งอยู่ในพื้นที่ชนบทกินบริเวณประมาณยี่สิบกิโลเมตรทางใต้เมืองเฟนเลียเมืองแสงสว่างเฟนเลีย สถาบันเอิร์นต่อตั้งและได้รับการสนับสนุนเงินทุนโดยวิหารแสงสว่าง เป็นธรรมดาที่วิหารที่ร่ำรวย จะรู้วิธีที่จะทุ่มเงิน พวกเขาได้พื้นที่ขนาดใหญ่ ด้วยเส้นผาสูงกลางประมาณสิบกิโลเมตร เป็นสถาบันที่มีขนาดใหญ่พอๆกับขนาดเมืองๆหนึ่งเลย
ข้างนอกสถาบันเอิร์น แทบจะไม่เห็นใครอยู่เลย มีเพียงแค่เทือกเขาที่วางเปล่าเท่านั้น
ภัตตาคาร ร้านเสื้อผ้า บาร์ และห้างร้านบริการๆต่างๆทั้งหมดอยู่ในตัวมหาวิทยาลัยทั้งหมด มันสามารถพูดได้เลยว่านักเรียนของสถาบันเอิร์นใช้ชีวิตทั้งชีวิตอยู่ในมหาลัย
“โอ้ อลังการสุดๆ”
‘เลนลี’ยืนอยู่หน้าประตูทางเข้าสถาบันเอิร์น เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเฮือกใหญ่
ประตูหลักของสถาบันเอิร์นสูงห้าสิบเมตรเต็ม ข้างบนประตูขนาดใหญ่เป็นสิ่งประดิษฐ์รูปประจันทร์เสี้ยวขนาดใหญ่โต เต็มไปด้วยอักษรเวททุกรูปแบบซึ่งใครก็ตามสามารถบอกได้เพียงแวบแรกว่ามันดูซับซ้อนมากจนน่าประหลาดใจ จากการที่เห็นอักษรเวทที่ดูซับซ้อนนี้ ไม่ว่าใครก็สามารถจินตนาการถึงพลังและอำนาจของวงเวทย์ที่ปกป้องสถาบันเอิร์นได้ว่าทรงพลังขนาดไหน
ขณะนี้ ประตูทางเข้าของสถาบันเอิร์นเป็นที่ที่ดูมีชีวิตชีวามาก มีแถวของพนักงานของสถาบัน และเด็กเล็กๆ ที่ซึ่งนำจดหมายแนะนำตัว พร้อมทั้งหลักฐานยืนยันตน และได้เริ่มรับสมัครนักเรียนเข้าใหม่ไปแล้ว ‘เลนลี’รีบหยิบหลักฐานของเขาและตรงเข้าไปเพื่อเข้าร่วมการรับสมัครด้วยเช่นกัน
“ โรงเรียนเปิดอย่างเป็นทางการวันที่ 9 กุมภาพันธ์ วันนี้เป็นวันที่ 8 กุมภาพันธ์ ตามประกาศที่แจ้ง นักเรียนต้องถึงที่นี้ก่อนเก้ากุมภาพันธ์ และเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าผมที่เพิ่งมาถึงวันนี้เหมือนกัน ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาก็อยู่ใกล้ๆกับสถาบันเหมือนกัน”
‘เลนลี’ครุนคิดอยู่คนเดียว
ชายหนุ่มที่อยู่ข้างหน้า’เลนลี’ สามารถรู้ได้ทันทีเลยว่าเป็นเด็ก เขาเตี้ยกว่า’เลนลี’คืบหนึ่ง (ประมาณแก้ม/ครึ่งหัว) และมีชาวแก่อยู๋ข้างๆเขา
“หวาดดีพวก ข้ามาจากอาณาจักรโอไบรเอ็น และชื่อของข้า คือ เรโนลด์”
นักเรียนที่กำลังอยู๋ในช่วงรับสมัครเข้าตรงหน้า จู่ๆก็หันหัวมา และทักทายอย่างอบอุ่นกับ’เลนลี’
ได้รู้ว่าเขามาจากจักรวรรดิโอไบรเอ็น ที่ตั้งอยู่ทางตะวันออกของเทือกเขาสัตว์เวท ขณะที่สถาบันเอิร์นตั้งอยู่ทางตะวันตก ในการที่จะมาถึงสถาบันเอิร์น ผู้นั้นต้องเดินอ้อมเทือกหุบเขาสัตว์เวทตั้งแต่เหนือจรดใต้ทั้งหมด อย่างไงก็ตาม นอกจากนักสู้ระดับเก้าหรือนักสู้ระดับเซียน ไม่มีใครกล้าข้ามเทือกเขาตรงๆ
เทือกเขาสัตว์เวทมีความยาวมากกว่าหมื่นกิโลเมตร
สำหรับคนที่มาจากจักรวรรดิโอไบรเอ็น ทั้งการเดินทางอย่างต่ำจะต้องไม่ต่ำกว่าสองหมื่นกิโลเมตรต่อทริป ถ้าคนนั้นมาจากทางตอนใต้ของอาณาจักร เส้นทางการเดินทางก็จะเพิ่มขึ้นอีก
บางทีมันอาจจะใช้เวลาเป็นปี หรือราวๆนี้ละในการเดินทางสองหมื่นกิโลเมตร
“ชื่อของผมคือเลนลี ผมมาจากเมืองเฟนเลียฮะ”
‘เลนลี’พูดอย่างสุภาพกับเด็กหนุ่มที่เรียกตัวเองว่า ‘เรโนลด์’
‘เรโนลด์’กระพริบตาปริบๆ และถอนหายใจเฮือกใหญ่
“เมืองเฟนเลีย งั้นเอ็งก็คงมาอย่างง่ายๆสบายๆสินะ ข้าใช้เป็นปีๆ กว่าจะถึงเมืองเฟนเลีย จากบ้านเกิดของข้าอะนะ เอ็งคงไม่ใช้เวลามากอะไรนะสิ”
“แล้ว จากบ้านผมมาที่นี้ ผมใช้เวลาเดินทางประมาณครึ่งวัน”
‘เลนลี’ตอบตามความจริง
“โว้ววววว…”
หน้าที่แสดงออกมาของ’เรโนลด์’ดูน่าตลกขบขัน
คนหนึ่งใช้เวลาเป็นปีๆ กับอีกคนใช้เวลาแค่ครึ่งวัน
“เด็กๆนักเรียนทั้งหลาย รีบๆเข้า”
ผู้ทำการทดสอบคนที่อยู่ใกล้ๆเอ่ยขึ้น
ในกระบวนการรับนักเรียนใหม่เข้าจะเป็นการทดสอบเมกัสใหม่อีกรอบ ทั้งนี้ทั้งนั้น สถาบันเอิร์นก็กลัวว่าจะมีใครขโมยจดหมายรับเข้า และสมัครแบบผิดๆ
“กำลังไปคร๊าบ”
‘เรโนลด์’เดินไปเพื่อทดสอบ
จากการเห็นผลการทดสอบ ‘เลนลี’อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจมาก
เด็กชาย’เรโนลด์’คนนี้ได้มีการเชื่อมต่อกับธาตุระดับสูง และสำหรับคุณภาพสปิริตของเขา
“เรโนลด์ อายุแปดขวบ คุณภาพสปิริต สูงกว่า 32เท่า ของนักเรียนที่อายุเดียวกัน ระดับยอดเยี่ยม”
ได้ฟังตัวเลขนี้ ตาของ’เลนลี’บีบถล่นออกมา แต่การทดสอบดูเหมือนว่าเป็นไปอย่างสงบๆ ไม่มีแม้แต่การตกใจเลยสักนิด
“เลนลี อะไรอ่อ ตื่นเต้นจากแค่นี้?”
‘เรโนลด์’พูดอย่างเฉยๆ
“นี้คือสถาบันเอิร์น ทุกๆปี เขาจะรับแค่นักเรียนร้อยคน จากทั่วทั้งทวีปยูแลน หนึ่งในนั้นจะไม่มีพรสวรรค์เลยหรอ? ผลการทดสอบของผมสามารถเทียบเท่ากับระดับปกติเท่านั้น จากการเอาคุณภาพนักเรียนเป็นที่ตั้ง”
“แต่สถาบันเอิร์นได้เอียงไปแต่ทางลัทธิแสง สถาบันนี้จะรับนักเรียนห้าสิบคนจากลัทธิแสง และเพียงแค่ห้าสิบคนจากสี่จักรพรรดิที่ยิ่งใหญ่ มันไม่ยุติธรรมเลยจริง”
‘เรโนลด์’ถอนหายใจ
‘เลนลี’หัวเราะคิกคักเมื่อเขาได้ยินดังนี้
สถาบันเอิร์นก่อตั้งโดยลัทธิแสง แน่นอน ว่า สถาบันนี้จะเอียงไปทางลัทธิแสง
“ตาผมบ้าง”
‘เลนลี’วิ่งไปหาคนทดสอบเช่นกัน
‘เรโนลด์’ย่นจมูกของเขา
“เพื่อนชาย คนที่ชื่อเลนลี มาจากลัทธิแสง ไม่ต้องสงสัยว่า เขาจะได้เข้าเรียนโดยง่ายกว่าหลายๆเท่า ข้ามั่นใจว่าเขาจะไม่มีพรสวรรค์เท่ากับข้าแน่นอน”
‘เรโนลด์’เต็มไปด้วยความมั่นใจ
แต่เมื่อผู้ทดสอบได้รายงานผลของ’เลนลี’ ‘เรโนลด์’ตกใจมาก
“คุณภาพสปิริตระดับสูง การเชื่อมต่อกับธาตุระดับยอดเยี่ยม? และเป็นการเชื่อมต่อสองธาตุ ธาตุดินกับลม? “
‘เรโนลด์’พูดไม่ออกโดยทันที
การเชื่อมต่อระดับยอดเยี่ยมเป็นสิ่งที่หาได้ยากสุดๆ แต่’เลนลี’ไม่ใช่แค่เมกัสสองธาตุ แต่มีการเชื่อมต่อระดับยอดเยี่ยมทั้งดินและลม นี้คือผู้ที่มีพรสวรรค์ตัวจริง ทรงพลังมากกว่าเขาเป็นเท่าตัว เพราะยังไงก็ตาม นี้คือนักเวทสองธาตุที่ทรงพลังมากๆ
“เรโนลด์ อย่ายืนทำหน้าแปลกๆแบบนั้น ไปกันเหอะ”
‘เลนลี’หัวเราะ
“โอ้”
‘เรโนลด์’มีอายุน้อยกว่า’เลนลี’หนึ่งปี แต่ตัดสินจากหน้าตา ดูราวกับว่าอ่อนกว่าสามปี
‘เลนลี’และ’เรโนลด์’รับบัตรนักเรียนของสถาบันเอิร์น จากนั้นรับกุญญาแจห้องพักของพวกเขา ที่สถาบันเอิร์น นักเรียนทุกคน ไม่ว่าจะรวย หรือมีพื้นเพฐานะยังไง ก็ต้องอยู่ด้วยกัน ค่าเรียนและค่าห้องพักฟรีทั้งหมด
แต่อย่างไรก็ตาม…
“เฮ้ คุณต้องจ่ายค่าเรียนด้วยหรอ?”
ขณะที่’เลนลี’เห็นชายแก่ที่ตาม’เรโนลด์’เอาเงินค่าเล่าเรียนออกมา เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจมาก
‘ฮิลแมน’ ข้างๆ’เลนลี’ หัวเราะ
“เลนลีค่าเล่าเรียนและค่าที่พักที่ฟรีนั้นเป็นของสถาบันเอิร์นที่เตรียมไว้ให้เฉพาะคนของลัทธิแสง คนอื่นทั้งหมดต้องจ่ายค่าต่างๆสูงมากๆ”
‘เรโนลด์’พยักหน้าเช่นกัน
ชายแก่ที่อยู่ข้างๆเขายิ้มให้’เลนลี’
“ใช่แล้วละ นี้ไม่ใช่แค่กฏระเบียบของสถาบันเอิร์น สถาบันนักดาบอันดับหนึ่งของทวีปยูแลน สถาบันโอไบรเอ็น ก็เป็นเนนี้ พวกเขายกเลิกค่าเล่าเรียนทั้งหมดให้นักเรียนในอาณาจักรของตัวเอง แต่เก็บค่าเล่าเรียนที่มหาศาลจากนักเรียนที่มาจากต่างถิ่น”
‘เลนลี’ไม่ใช่โง่นัก เขาเข้าใจโดยทันที
“เลนลี นายน้อยของผมได้กุญญาห้องพักแบบเดียวกันกับคุณ ทั้งสองคนคงต้องอยู่ในที่พักที่เดียวกัน ผมหวังว่าในอนาคต พวกคุณสองคนจะสามารถช่วยเหลือกันและกันได้นะครับ”
ชายแก่พูด
‘เรโนลด์’พูดอย่างเซ็งๆ
“รู้แล้วน่า ปู่โลมู่ ปู่กลับไปได้แล้ว ผมได้ถึงสถาบันเอิร์นเรียบร้อยแล้ว”
“ลุงฮิลแมน คุณก็สามารถที่จะกลับได้แล้วเหมือนกันนะฮะ ผมดูแลตัวเองได้”
‘เลนลี’ยิ้มขณะที่เขาพูดกับ’ฮิลแมน’ และ’ฮิลแมน’พยักหน้ากลับ อย่างพอใจ
“เลนลี งั้นผมกลับแล้วนะ พยายามเข้าละ”
‘ฮิลแมน’ให้กำลังใจ
‘เลนลี’ยิ้มและพยักหน้า
“เลนลี ไปกันเหอะ”
‘เรโนลด์’จับมือ’เลนลี’อย่างอบอุ่น และเริ่มวิ่งเข้าไปข้างในสถาบัน
“โชคดี ลุงฮิลแมน”
‘ฮิลแมน’และชายแก่ทั้งคู่มองเด็กๆเข้าไปในสถาบัน หลังจากนั้นเวลาผ่านไปเนินนานพวกเขาก็จากไป
หลังจากพูดบอกลากับลุง’ฮิลแมน’ ‘เลนลี’และ’เรโนลด์’เข้ามาในสถาบันเอิร์นด้วยกัน สถาบันเอิร์นเต็มไปด้วยความร่มรื่นของต้นไม้ ทะเลสาบ สะพานหิน ตึกโบราณ ไอแห่งความเก่าแก่แพร่ปกคลุมออกมาทั้วทั้งหมด แค่จากขนาดต้นไม้ขณะใหญ่ที่ต้องใช้เจ็ดคนโอบถึงจะวนรอบได้ สิ่งนี้ก็สามารถจินตนาการได้ว่าสถานที่นี้ยาวนานเช่นไร
“สถาบันที่นี้ดูมีบางสิ่งบางอย่างจริงๆ มันไม่เหมือนเลยกับสถาบันใหม่ๆที่มีสีฉูกฉาดบางสถาบัน นี้ละคือสิ่งที่รู้จักกัน เป็นที่ที่เต็มไปด้วยความรู้”
แววตาที่สนใจของ’เรโนล’มองไปรอบๆขณะที่เขาพูด
อย่างแรกที่มองเห็น ภายในสถาบันเอิร์น มันมีป้ายสัญลักษณ์มากมายบอกว่านักเรียนอยู่จุดๆไหน เป็นที่ชัดเจนว่า นี้คือสิ่งที่พยายามช่วยเหลือนักเรียนใหม่
“เลนลี ไปหาหอพักของเรากันเถอะ”
‘เรโนลด์’ดึงมือ’เลนลี’ เริ่มรีบเร่งตรงไปในทางของพื้นที่หอพัก
หอพัก 1987
‘เลนลี’ และ’เรโนลด์’ได้สมัครเรียนเสร็จเรียบร้อยแล้วตามๆกันเวลาเดียวกัน หอพักส่วนใหญ่จะมีนักเรียนอยู่ที่คน เมื่อ’เลนลี’และ’เรโนลด์’ได้มาถึงพื้นที่หอพัก พวกเขาอดที่จะถอนหายใจด้วยความตื่นเต้นไม่ได้ ในแวบแรก มีหอพักโดดๆเป็นพันๆทั่วทั้งพื้นที่
ในหอพักเป็นพันๆนี้ มีแม้แต่อพาร์ทเมนท์สองชั้นในรูปแบบของหอพัก
“1987, 1987…”
‘เลนลี’ และ’เรโนลด์’ไล่ดูเลขหอพักเรื่อยๆ ไปทางใต้อย่างไม่หยุด
พื้นที่หอพักมีตัวเลขมีเหตุผลมากๆ เริ่มจาก 0001 ในแต่ละแถวของบ้านพักแบ่งเป็น 100 หอพัก เมื่อ’เลนลี’มาถึงแถวที่ยี่สิบ เขาเห็นเลขหอพัก 1901 และจากนั้น พวกเขาเริ่มวิ่งไปทางตะวันออก ‘เรโนลด์’เริ่มหอบแฮกๆ ในท้ายที่สุด พวกเขาก็มาถึงหอพักที่ 1987
ปล. ไม่ค่อยว่างเลยช่วงนี้
ที่มา: