ตอนที่แล้วตอนต่อไปโกลเด็นแบงค์ของสี่จักรวรรดิเป็นธนาคารเป็นถูกก่อตั้งร่วมกันโดยสี่จักรวรรดิที่ยิ่งใหญ่ในทวีปยูแลน ผู้คนที่สามารถที่จะใช้บัญชีเมจิกการ์ดกับธนาคารต้องเป็นผู้ที่รำรวยอย่างมากโดยไม่ต้องสงสัย ด้วยราคาของการ์ดนั่น มันมีราคาถึงร้อยเหรียญทอง ผู้คนปกติไหนเลยจะยอมสละเงินสะสมมากมายขนาดนั้นได้
หมื่นเหรียญทอง ถ้าแบ่งใส่ถุงเล็กๆขนาดเท่ากำปั้น คงจะใส่ได้เต็มเป็นร้อยๆถุง แม้แต่ กระสอบข้าวสาร คงจะใส่ได้เต็มครึ่งกระสอบและหนักมากๆ
“ร้อยเหรียญทอง หายไปด้วยเรื่องเช่นนี้”
เดินออกจากโกลเด็นแบงค์สาขาย่อย ของสี่จักรวรรดิที่อยู่ภายในสถาบันเอิร์น ‘เลนลี’อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจให้ตัวเขาเอง ตอนนี้ ที่หน้าอกของเขาคือเมจิกการ์ดของตัวเขาเอง
‘เลนลี’รู้ว่าขณะที่เขายังคงอาศัยอยู่สถาบันเอิร์น ถ้าเขาวางกองเหรียญทองขนาดใหญ่ไว้ในขอพักของเขา มันคงจะไม่ปลอดภัยนัก วิธีที่ปลอดภัยที่สุดคือใส่มันทั้งหมดลงไปในเมจิกการ์ด
ซึ่งเป็นที่รู้ๆกันว่าราคาในการทำบัตรนี้ไม่ใช่ต่ำๆ โกลด์สมิธได้ใช้เวลาเป็นร้อยๆปีในการพัฒนามัน และการ์ดทุกๆใบตอบสนองต่อลายนิ้วมือของเจ้าของเท่านั้น ดังนั้นเมจิกการ์ดทุกๆอันจึงสามารถใช้ได้เพียงแค่เจ้าของคนเดิมเท่านั้น
“ด้วยเงินหมื่นเหรียญทองนี้ ค่าใช้จ่ายในสถาบันที่สถาบันเอิร์นคงจะเกินกว่าคำว่าพอเพียง ด้วยเงินที่เหลือจำนวนมากนี้ ผมสามารถช่วยพ่อของผมได้เช่นกัน”
‘เลนลี’รู้สึกมีความสึกมาก
มือของ’ยันต์’วางไว้ตรงบ่าของ’เลนลี’ และ เขาผิวปากเสียงเบาๆ ขณะที่แอบมองอย่างซะใจไปที่ ‘แรนด์’และพี่น้องของเขาที่อยู่ใกล้ๆ
‘แรนด์’และอีกสามคนที่เหลือได้นำค่าใช้จ่ายของพวกเขาออกมาใช้ และพวกเขาทั้งสี่บางทีอาจจะเหลือเงินแค่พันเหรียญทอง แต่โชคดีที่ภาคการเรียนในปีนี้กำลังจะจบลงแล้ว
‘เรโนลด์’และ’จอร์จ’ทั้งคู่ยิ้มอย่างสงบๆด้วยเช่นกัน และเย้าแหย่กับ’เลนลี’อยู่ข้างๆ
แต่ในความจริงแล้ว ไม่ว่า’เรโนลด์’หรือ’จอร์จ’ก็ได้ทนทุกทรมารอย่างมากเมื่อครั้นในอดีต
“น้องสอง น้องสาม น้องสี่ พรุ่งนี้ ปลายเดือน พ่อของผมก็จะมาแล้ว ในเวลานั้น ผมจะจัดเตรียมคนขับรถ และการ์ดมาด้วย พวกเราสี่พี่น้องอยากไปที่ไหนกัน?”
‘ยันต์’ เสนอแนะ
“เมืองหลวงแสงสว่าง?”
‘เรโนลด์’ ‘จอร์จ’ และ’เลนลี’ทั้งหมดตาส่องประกาย
เมืองเฟนเลีย เมืองหลวงแสงสว่าง ไม่ใช่เมืองปกติธรรมดาๆ
“เมืองหลวงแสงสว่างเป็นไอเดียที่แจ่มม ระหว่างการเดินทางจากเมืองโอไบรอันมาที่นี้ ข้าอยู่ที่เฟนเลียสองวัน ข้าไม่มีโอกาสที่จะแวะไปที่ต่างๆเท่าไรนัก”
‘เรโนลด์’รีบพูด
‘จอร์จ’และ’เลนลี’ทั้งคู่พยักหน้า
“เมืองหลวงแสงสว่างมีสถานที่มากมายให้เที่ยวชม พรุ่งนี้ ผมจะพาพวกนายออกไป เปิดโลกกว้างเอง”
‘ยันต์’เอ่ยขึ้นอย่างลับลมคมใน
…………….
รุ่งสางในวันถัดมา ‘ยันต์’และคนอื่นๆทั้งหมดได้รับประทานอาหารเช้าร่วมกัน และจากนั้นตรงไปยังประตูหลักของสถาบันเอิร์น และเริ่มรอรถม้าคุ้มกันของ’ยันต์’
หลังจากรอคอยเป็นเวลาสองชั่วโมง รถม้าก็ยังคงไม่มาถึง
“จี๊ด จี๊ด”
หนูปิ๊ เกาะบนไหล่’เลนลี’ เริ่มส่งเสียงจี๊ดๆออกมา
“หนูปิ๊เริ่มหมดความอดทนแล้ว ยันต์ เอ็งเรียกให้พวกข้าทั้งหมดมาที่นี้ตั้งแต่รุ่งสางยามเช้า แต่รถม้าก็ยังไม่มาเลย”
‘เรโนลด์’พูดอย่างเซ็งๆ ขณะที่’ยันต์’หัวเราะอย่างสำนึกผิด
“ผมก็ไม่ร็เหมือนกัน พวกนั่นควรจะมาที่นี้แล้วตอนนี้”
‘เลนลี’เพิ่งลูบหัวเล็กๆของหนูปิ๊เสร็จ
“พวกนั่นมาแล้ว”
‘ยันต์’ตะโกนออกมาเสียงดังโดยทันที
‘จอร์จ’ ‘เรโนลด์’ และ’เลนลี’ ทั้งหมดแทบจะหลับอยู่แล้ว ได้หันมามอง – จากที่ห่างไกลนั่น มีรถม้าสี่คันและ คนคุ้มกันจำนวนมากรีบเร่งมาทางพวกเขาเป็นโขย่ง ข้างบนขบวนที่เดินแถวมาหา มีกริฟฟินเจ็ดแปดตัว และมีผู้ขี่สัตว์ต่างๆเป็นร้อยๆคน เกินกว่าสิบเปอเซ็นของสัตว์ขี่เป็นสัตว์เวทด้วย เช่น ค้างคาวเหล็ก หรือหมาป่าสายลม
“โอ้ ผู้คุ้มกันในพรรคของยันต์ดูทรงพลังมากๆเลย”
‘เลนลี’อดที่จะรู้สึกช็อคไม่ได้ ตาของ’เรโนลด์’และ’จอร์จ’ทั้งคู๋ส่องประกาย
‘ด็อกริงโคเวิร์ท’ ที่ได้นั่งถัดจาก’เลนลี’ มีความสุขกับแสงอาทิตย์ จากการเห็นกองทหารม้า ตาของเขาส่องประกายด้วยเช่นกัน แค่ช่วงเวลาสั้นๆ รถม้าทั้งสี่ และผู้ขี่สัตว์ต่างๆเป็นร้อยๆคนได้มาถึงที่ประตูหลัก นักเวทสามคนออกมาทักทายพวกเขาตรงหน้าประตู
ชายวัยกลางคนก้าวมาข้างหน้าของรถม้าทั้งสี่ ก่อนที่จะพูดกับนักเวทท้งสาม เขาก้าวไปหา’ยันต์’
“ลุงสอง อะไรทำให้พวกลุงมานานนัก?”
‘ยันต์’พูดอย่างเซ็งๆ
ลุงสองของ’ยันต์’คนนี้หัวเราะและพูดออกมาโดยทันที
“ฮ่าๆ หนูยันต์เริ่มร้อนใจแล้ว? โอเคๆ รถม้าของพวกหนูทั้งหมดเตรียมพร้อมแล้ว คันสุดท้ายเต็มไปด้วยสิ่งของเครื่องใช้ต่างๆ ลุงได้ให้พวกนั่นจัดการเคลียร์สิ่งต่างๆออกแล้วดังนั้นพวกหนูมีที่พอนั่งแน่นอน พวกหนูจะไปที่เมืองหลวงแสงสว่างใช่ไหม?”
“คาส นำคนที่เหลือสามคนไปกับนายด้วย นายต้องรับหน้าที่ปกป้องนายน้อยยันต์”
ลุงสองคนนี้สั่งการ
ในที่ห่างๆ ชายหัวร่างที่ขี่ตัวอะไรสักอย่างอยู่ได้รีบลงมาข้างล่าง และเดินไปหน้า’ยันต์’ ทำความเคารพ
“คาส ขอคาราวะนายน้อยยันต์ขอรับ”
ถัดจาก’เลนลี’ ‘ด็อกริงโคเวิร์ท’ตาส่องประกาย และเขาพูดกับ’เลนลี’
“เลนลี พี่น้องของหนูไม่ใช่คนธรรมดาๆแน่นอน จากการที่เขาลงจากสัตว์ตัวอะไรสักอย่างและแววตาของเขา ปู่สามารถสัมผัสได้ว่าคาสคนนี้เป็นผู้เชี่ยวชาวคนหนึ่งซึ่งแข็งแกร่งกว่าแม้แต่ลุงฮิวแมนของหนูมากนัก มากกว่านั้น เหยี่ยวที่อยู่บนไหล่ของเขา น่าจะเป็นสัตว์เวทระดับเจ็ด เหยี่ยวสายฟ้า ตาน้ำเงิน”
สำหรับ’คาส’ที่ถูก’ด็อกริงโคเวิร์ท’ยกย่องว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญ หมายความว่าเขาคือที่เกินกว่าคนปกติธรรมดาแน่นอน
“เลนลี ไปเหอะ เข้าไปในรถม้าเร็วๆ ไปสู่เมืองหลวงแสงสว่าง”
‘ยันต์’เรียก
‘ยันต์’และคนอื่นทั้งสามเข้าไปยังรถม้าด้วยกัน ข้างในนั่นมีพื้นที่จำนวนมาก และพวกเขาทั้งสี่ไม่ได้เบียดอะไรมากมายเลยแม้แต่น้อย ทันใดนั้น ผู้ขับรถม้าเริ่มตรงไปยังทางเมืองหลวงเฟนเลีย เมืองหลวงแสงสว่าง
‘คาส’และคนอีกสามคนผู้ขี่ตัวอะไรสักอย่างทั้งหมดตามอยู่ข้างหลัง
ตู้ใส่ของภายในรถม้า มีผลไม้ น้ำผึงและไวน์ สี่พี่น้องเริ่มดื่มกิน พูดคุยกันภายในรถม้า สถาบันเอิร์นห่างจากเมืองเฟนเลียแค่สี่สิบกิโลเมตร ดังนั้นหลังจากนั่นประมาณชั่วโมงครึ่ง พวกเขาได้ถึงแล้ว
พวกเขาออกจากรถม้า
ภายใต้การปกป้องของ’คาส’ และคนอื่นอีกสามคน กลุ่มของ’เลนลี’เริ่มออกมาท่องเที่ยวเมืองเฟนเลีย
“เฮ้ ทุกๆคน จะไปไหนกัน เมืองเฟนเลียมีสถานที่สนุกๆมากมายอย่างไม่น่าเชื่อ ทางตะวันออกของเมืองเฟนเลียมีสถานที่หรูหร่าให้ใช้จ่ายเงินทองมากมาย มีสาวใช้สวยๆด้วยนะ ขณะที่เมืองเฟนเลียทางตะวันตกมีพิพิธพันศิลปะจำนวนมาก อย่างเช่น ฟร็อกแกลเลอรี่ที่มีชื่อเสียง”
‘ยันต์’มีความคุ้นเคยกับเมืองเฟนเลียอย่างมาก
“สาวใช้สวยๆ ? ได้ๆ ไปทางตะวันออกของเมืองเฟนเลียกันเลย”
ตาซุกซนของเด็กที่ซุกซน – ‘เรโนลด์’ ได้เริ่มส่องประกายขึ้น
“มันยังกลางวันอยู่เลย สถานที่อย่างนั้นจะสนุกก็ตอนเย็นๆ แต่แน่นอน พวกเราสามาถรไปที่นั่นตอนนี้ได้เช่นกัน”
‘ยันต์’พูดอย่างขบขัน
‘เลนลี’รู้สึกถึงข้อจำกัดเกี่ยวกับสถานที่เหล่านี้ และเขาได้พูดขึ้น
“ยันต์ ลืมมันไปเลย มีจุดประสงค์อะไรที่เด็กๆอย่างพวกเราไปสถานที่นั่น? เมื่อกี้ นายเพิ่งพูดถึงพร็อคแกลลอรี่ใช่ไหม พร็อกแกลลอรี่ ชื่อของมันมาจากแกรนด์มาสเตอร์ฟร็อกที่มีชื่อเสียง มันต้องเป็นสถานที่ไม่ธรรมดาๆ ไปดูกันเถอะ”
‘พร็อก’ นักแกะสลักอันดับหนึ่งในประวัติศาสตร์ของทวีปยูแลน
“แกรนมาสเตอร์พร็อก ผมเคยได้ยินชื่อขเด้วยเช่นกัน ในอดีต ผลงานแกะสลักชิ้นหนึ่งของเขาถูกขายด้วยราคาหลายล้านเหรียญทอง ชื่อของรูปปั้นตัวนั้นคือ ความหวัง หลายล้านเหรียญทอง โอ้ พระเจ้าช่วยกล้วยทอด ช่างรวยนัก”
‘เรโนลด์’ถอนหายใจ
‘จอร์จ’หัวเราะอย่างมั่นใจ
“ในประวัติศาสตร์ขอรการแกะสลัก จากเริ่มต้นมาถึงตอนนี้ มีรูปปั้นหินจำนวนมากมายนับได้ไม่หวั่นไม่ไหวถูกสร้างขึ้นมา หนึ่งในสิบสุดยอดรูปปั่น แต่ละสินมันต้องมีราคาเป็นล้านเหรียญทองอญู่แล้ว และรูปปั้นทั้งสิบนั่น สามอันถูกสร้างมาจากแกรนมาสเตอร์พร็อก เขาสามารถถูกจัดได้ว่าเป็นอันดับหนึ่งในประวัติศาสตร์ของนักแกะสลักหินได้แน่นอน!”
‘เลนลี’ลมหายใจเย็นเฉียบ
หลายล้านเหรียญทอง?
ช่างเป็นเงินที่มากมายอะไรนาดนี้ ถึงแม้พรรคของเขาจะขายบ้านโบราณเก่าแก่ของเขา อย่างมากเขาก็จะสามารถหาเงินได้แค่แสนเหรียญทอง
“ไปดูกันเถอะ”
‘เลนลี’รีบเอ่ยขึ้น
——
ปล. ยังจำผมกันได้ไหม เพื่อนๆ มาทักทาย ผมคนดีเองครับ ยังไง ตอน 22 – 25 ผมยังรับหน้าที่แปลอยู่น้า O.o อย่าเพิ่งเบื่ออออ 55
ที่มา: