ตอนที่แล้วตอนต่อไปเวลาล่วงเลยไป ในชั่วพริบตาก็ถึงปลายเดือนพฤษภา
ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมา ทุกๆวัน ‘ลินเล’ใช้เวลาว่างของเขาไปกับการนั่งสมาธิ และแกะสลักหรืออ่านหนังสือ ห้องสมุดของสถาบันเอินร์สมีหนังสือจำนวนมหาศาล และด้วยหนังสือเหล่านี้’ลินเล’สามารถเพิ่มความรู้ของเขาได้มาก
เช้าวันที่ 29 พฤษภาคม
‘ลินเล’ ‘เยล’ ‘จอร์จ’ และ’เรย์โนลด์’ยืนอยู่หน้าห้องแสดง Proulx รถม้าใกล้ๆเต็มไปด้วยลังไม้ ในสองเดือนที่ผ่านไปนั้น ‘ลินเล’ได้สร้างรูปสลักขึ้นมาเก้าชิ้น แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ส่งชิ้นงานมาที่ห้องแสดง ‘ลินเล’เพียงต้องการสัมผัสการทำงานเช่นนี้จึงนำมาเพียงสามชิ้น
“ไปยกกล่องสามกล่องนั้นมา”
‘เยล’สั่ง
คนใช้จากพรรคของ’เยล’เริ่มเคลื่อนย้ายกล่องไม้
“น้องสาม มากับฉัน”
เห็นได้ชัดว่า’เยล’คุ้นเคยกับถนนเส้นนี้มาก เขาตรงไปยังด้านข้างของห้องแสดง Proulx ห้องแสดง Proulx มีที่ว่างมากมาย และด้านข้างทางเข้าหลัก ห่างออกไปสองสามร้อยเมตร มีประตูที่สังเกตเห็นได้ยาก ซึ่งมีชายกลางคนที่แต่งชุดนักรบยืนอยู่ด้านหน้า
เมื่อชายกลางคนเห็น’เยล’มุ่งหน้ามาทางเขา ตาของเขาเบิกกว้างขึ้นและรีบรุดออกไปทันที เขายิ้มและพูดอย่างเคารพ
“นายน้อยเยล ยินดีต้อนรับครับ”
‘เยล’ยิ้มและพยักหน้า
“ผมคิดว่าคุณรู้แล้วว่าทำไมผมมาอยู่ที่นี่ นี่คือเพื่อนที่แสนดีของผม ลินเล รูปสลักสามอันนี้เป็นของเขา คนรับใช้ของคุณอยู่ไหนล่ะ ให้พวกเขามานำมันเข้าไปภายใน”
“โปรดรอสักครู่”
ชายกลางคนยิ้มและพยักหน้า
ในเวลาไม่นาน คนรับใช้หลายคนก็โผล่ออกมาจากทางเดิน ตามด้วยชายกลางคนที่ยิ้มมาทาง’ลินเล’
“นายน้อยลินเล ตามกฎของห้องแสดง Proulx คุณต้องแสดงหลักฐานแสดงตัวตน ทั้งหมดที่คุณต้องทำคือให้พวกเราจดรายละเอียดการเป็นนักเรียนของสถาบันเอิร์นสของคุณ”
การเป็นนักเรียนของสถาบันเอิร์นสเป็นหลักฐานที่น่าเชื่อถือเพียงพอแล้ว
‘ลินเล’ยื่นใบข้อมูลนักเรียนของเขาออกไป
หลังรับใบข้อมูลมาจาก’ลินเล’แล้ว ชายกลางคนจ้องมองมัน ตาของเขาเบิกกว้างขึ้นทันที ตกตะลึง เขาเลื่อนสายตาของเขากลับไปที่’ลินเล’
“ชั้นปีที่ห้า?”
ชั้นปีของ’ลินเล’เห็นได้ชัดเจนในใบข้อมูล สำหรับคนที่เด็กขนาดนี้การสำเร็จเป็นมากัสระดับห้านั้นน่าประหลาดใจมาก
‘เยล’อดไม่ได้ที่จะพูดอย่างภูมิใจ
“น้องชายของผมคนนี้เป็นหนึ่งในสองสุดยอดอัจฉริยะแห่งสถาบันเอิร์นส ปีที่แล้วเขาเพิ่งอายุสิบสี่ปี หลังจบการทดสอบปลายปี เขาก็กลายเป็นมากัสระดับห้า”
หนึ่งในสองสุดยอดอัจฉริยะแห่งสถาบันเอิร์นส?
ภายในใจของชายกลางคนนั้น เขารู้ดีว่าอนาคตของเด็กหนุ่มข้างหน้าตนนั้นช่างไร้ขอบเขต ท่าทางของเขากลายเป็นประจบสอพลอยิ่งกว่าเดิม หลังบันทึกประวัติของ’ลินเล’ เขาทำสัญลักษณ์บนกล่องไม้ทั้งสามอัน
“นายน้อยลินเล ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว สิ่งที่ท่านต้องทำมีเพียง กลับมารับเงินของท่านหลังจากนี้หนึ่งเดือนเท่านั้นครับ”
ชายกลางคนยิ้มออกมา
“หนึ่งเดือน? เดือนหน้าผมไม่ว่างนะ เราเปลี่ยนเป็นสามเดือนหลังจากนี้ได้ไหม”
‘ลินเล’ถาม ‘ลินเล’วางแผนที่จะไปเขตภูเขาสัตว์เวทในอีกหนึ่งหรือสองสัปดาห์ และการเดินทางนี้เขาวางแผนจะใช้เวลาสองสามเดือนที่งนั่น
“ไม่ต้องรีบครับ นานเท่าที่รูปสลักของท่านมีผู้ซื้อ ท่านสามารถกลับมารับเงินเมื่อไรก็ได้”
ชายกลางคนพยักหน้า
‘เยล’ขมวดคิ้ว
“หืม เกิดอะไรขึ้น ผมจำได้ว่าในอดีต ก่อนจะรับรูปสลัก คุณต้องตรวจสอบในลังไม้ก่อน ทำไมตอนนี้คุณไม่ตรวจสอบล่ะ”
ชายกลางคนกล่าว
“เหตุผลที่เราตรวจสอบภายในลังเพื่อป้องกันผู้ที่คิดโกงโดยส่งรูปสลักที่เสียหายมาให้เรา ถ้าเราไม่ตรวจสอบตรวจสอบความเสียหาย คนพวกนั้นอาจจะใส่ร้ายว่าเป็นฝีมือของทางห้องแสดงและพยายามที่จะขู่เอาเงินจากเรา แต่งานสามชิ้นนี้ถูกส่งมาโดยนายน้อยลินเลและนายน้อยเยล ผมจึงไม่ต้องกังวลอะไร ผมมั่นใจว่าคนอย่างนายน้อยเยลคงไม่ลดตัวมาทำเรื่องเช่นนี้”
ชายวัยกลางคนรู้ดีว่าเขาทำอะไรอยู่
‘เยล’เป็นคนระดับไหน
ขู่กรรโชกห้องแสดง Proulx? จำนวนเงินที่ขู่ได้อาจจะไม่เท่ากับเงินในกระเป๋าเงินเขาก็ได้ และผู้สร้างรูปสลักเหล่านี้ ‘ลินเล’ เป็นที่รู้จักในฐานะหนึ่งในสองสุดยอดอัจฉริยะแห่งสถาบันเอิร์นส คนจำพวกนี้จะลดตัวลงทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร
…..
กลางวันเปลี่ยนเป็นกลางคืน บนถนนสายหลักฝั่งตะวันออกของเมืองเฟนเลียที่เต็มไปด้วยร้านค้า ชั้นสามของ Jade Water Paradise ‘ลินเล’และอีกสามคนจองห้องส่วนตัวไว้
ค่ำคืนในเมืองเฟนเลียวุ่นวายอยู่เสมอ
แต่ค่ำคืนใน Jade Water Paradise ยิ่งอึกทึกครึกโครมจนถึงที่สุด เสียงผู้หญิงที่หัวเราะยั่วยวนดังไม่หยุด ขณะที่เสียงหัวเราะดังๆของผู้ชายก็ดังอย่างต่อเนื่อง ภายในห้องส่วนตัว สี่พี่น้องกำลังดื่มพร้อมกับสนทนาอย่างเฉื่อยชา และข้างๆของพวกเขาแต่ละคนมีเด็กสาวที่น่ารักน่าทะนุดถนอม
“น้องสอง น้องสาม ฉันกำลังจะไปนอนแล้ว น้องสี่ก็เหมือนกัน พวกนายสองคน…”
แขนของเขาโอบรอบตัวเด็กสาวที่มีผมยาวสีเขียว ลมหายใจของ’เยล’เต็มไปด้วยกลิ่นเหล้า
“พอได้แล้วน่าบอสเยล เลิกพูดเถอะ ได้มั้ย”
‘ลินเล’แทรกคำพูดของ’เยล’
‘เยล’และ’เรย์โนลด์’สบตากัน แล้วมองไปที่’ลินเล’และ’จอร์จ’ด้วยสายตาดูถูก แล้ว’เยล’และ’เรย์โนลด์’ก็ออกไปจากห้องพร้อมกับแขนที่อยู่รอบๆเอวของคู่ขาพวกเขา สองปีมานี้ ‘ลินเล’และพวกมาที่นี่บ่อย
โดยทั่วไป ‘เยล’และ’เรย์โนลด์’มักจะไปเล่นสนุก ขณะที่’ลินเล’กับ’จอร์จ’จะนั่งดื่มและคุยกับเด็กสาว
“นายน้อยลินเล พวกเรารู้จักกันมาสองปีแล้วนะ แต่คุณ…”
เด็กสาวผมเขียวที่นั่งติดกับ’ลินเล’พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ
‘ลินเล’รู้สึกปวดหัวอย่างช่วยไม่ได้
“ไอลา ถ้าเธอเหนื่อย เธอกลับไปพักก็ได้นะ ฉันรับรองว่าเธอจะได้ไม่ต่ำกว่าเดิมแม้แต่เหรียญทองแดงเดียว”
‘ลินเล’ไม่มีทางเลือกนอกจากพูดอย่างเย็นชา ทำให้เด็กสาวนามไอลาไม่กล้าพูดต่อ มันหาได้ยากมากที่จะเจอคนที่มาที่ Jade Water Paradise เพียงเพื่อดื่ม
แสงสีขาวส่องออกมากจากแหวนมังกรขนด และกลายเป็น’โดริง โควาร์ท’
หน้าของ’โดริง โควาร์ท’มีรอยยิ้มผุดขึ้น มองที่’ลินเล’ เขาพูดล้อเล่น
“เฮ้ ลินเล ทำไมเจ้าทำหน้ายุ่งกับเด็กสาวข้างหน้าเจ้าล่ะ โถๆ ข้า แกรนมากัสระดับเซนท์ที่แก่งักตอนนี้เป็นเพียงวิญญาณที่ไร้ร่าง แตะต้องผู้หญิงไม่ได้ถึงแม้ข้าจะต้องการเพียงไหน และเจ้า เจ้ากลับแสดงท่าทีเช่นนี้หรือ”
“ปู่โดริง”
‘ลินเล’ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจพร้อมกับพูดตอบ’โดริง โควาร์ท’ทางจิต
‘โดริง โควาร์ท’ทำปากยื่น
“เจ้าไม่เคยลิ้มลองรสชาติหญิงสาวน่ะสิ ถ้าเจ้าเคยแล้ว เจ้าจะไม่แสดงท่าทีเช่นนี้แน่นอน”
‘ลินเล’เงยหัวขึ้นและมองไปนอกหน้าต่าง ไม่สนใจเฒ่าตัณหาอย่าง’โดริง โควาร์ท’ อีก อากาศเย็นๆภายนอกกระทบกับหน้าของเขา ช่วยให้เขาสงบลง
“เขตภูเขาแห่งสัตว์เวท ข้างในนั้นจะเป็นยังไงกันนะ”
ในอีกหนึ่งหรือสองสัปดาห์ ‘ลินเล’จะเริ่มออกเดินทาง ภายในสถาบันเอิร์นส ‘ลินเล’ได้ยินตำนานมากมายเกี่ยวกับเขตภูเขาแห่งสัตว์เวท และยังได้ยินอีกมากจาก’โดริง โควาร์ท’ อย่างไรก็ตาม ‘ลินเล’ก็ไม่เคยไปด้วนตัวเองมาก่อน ดังนั้น ‘ลินเล’ทำได้เพียงจินตนาการภาพของเขตภูเขาแห่งสัตว์เวทเท่านั้น
“อีกหนึ่งสัปดาห์ ฉันจะไปแล้ว”
มองไปนอกหน้าต่าง เห็นท้องฟ้าค่ำคืนไร้ที่สิ้นสุด ‘ลินเล’ได้ตัดสินใจแล้ว
ที่มา: