I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Coiling Dragon (盘龙) ตอนที่ 58 เขตภูเขาสัตว์เวท (ตอนปลาย)

| Coiling Dragon (盘龙) | 681 | 2337 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

ภายในยอดเขาจำนวนนับไม่ถ้วนนั้น มีต้นไม้ที่ขึ้นมายาวนานจำนวนนับไม่ถ้วน ซึ่งทำให้การเดินทางนั้นยากลำบาก สิ่งที่ทำให้มันยากขึ้นคือการที่ต้องผ่านยอดเขาและหุบเขาอย่างต่อเนื่องหรือบางทีอาจจะเผลอเดินทางเป็นวงกลม

“เมื่อเดินทางในเขตภูเขาสัตว์เวท อย่าผ่านไปทางที่มีพุ่มไม้อยู่เยอะ ไปทางอ้อมจะดีที่สุด”

‘โดริง โควาร์ท’เริ่มบอกสิ่งที่มีประโยชน์จากประสบการณ์ของเขาให้’ลินเล’ฟัง

‘ลินเล’ตั้งใจฟังอย่างดีในขณะที่เขายังคงมุ่งหน้าต่อไป

“จำเอาไว้ ข้อผิดพลาดที่ใหญ่ที่สุดที่เจ้าทำได้ในเขตภูเขาสัตว์เวทนี้คือการทำให้เกิดเสียง{ทำมากกว่านี้ก็ตาย} มันจะทำให้สัตว์เวทมากมายหันมาสนใจเจ้า แม้ว่าเจ้าจะเผลอทำให้เกิดเสียงดังเพียงเล็กน้อย เจ้าต้องรีบหนีจากพื้นที่บริเวณนั้นทันที”

‘โดริง โควาร์ท’ยังกล่าวต่อ

“และจำไว้ ถ้าเจ้าบาดเจ็บ เจ้ารีบห้ามเลือดที่ไหลให้ได้ กลิ่นคาวเลือดจะดึงความสนใจของสัตว์ร้ายได้ดี จมูกของสัตว์เวทรับกลิ่นได้ดีกว่าของมนุษย์อย่างเทียบกันไม่ได้”

‘ลินเล’พยักหน้า ยอดไม้หนาทึบปกคลุมทั่วทั้งท้องฟ้า เมื่อมองดูพวกมัน ‘ลินเล’นึกไปถึงข้อมูลบางอย่างที่เขาได้มาจากหนังสือในสสถาบันเอิร์นส ในสถานที่เช่นนี้ ซึ่งแสงอาทิตย์ยังผ่านลงมาไม่ได้ เขาต้องเรียนรู้วิธีแยกแยะว่าทางไหนเป็นทิศไหน ‘ลินเล’กระโดดผ่านรากไม้และเถาวัลย์ที่เกะกะอย่างรวดเร็วราวกับลิง แต่เมื่อเขาก้าวเข้าสู่บริเวณหนึ่ง…

“โว้ว”

‘ลินเล’สูดลมหายใจอย่างหนาวเหน็บเมื่อเขาเห็นบางสิ่งที่อยู่ไม่ไกล ศพของชายสามศพและหญิงอีกสองศพอยู่ห่างจากเขาไม่กี่สิบเมตร ศพทั้งห้าถูกกินไปบ้างแล้ว เพราะมีรอยกัดที่เห็นได้ชัด ศพทั้งหมดถูกฉีกกระชาก

ศพของชายคนหนึ่งถูกกินขาไปครึ่งท่อน และมีรูขนาดใหญ่ที่ท้องซึ่งลำไส้ของเขาไหลออกมา ศีรษะของศพผู้หญิงคนหนึ่งหายไปครึ่งศีรษะ เหลืออยู่เพียงลูกตาข้างหนึ่งและกะโหลกสีขาวที่เหลือผมไม่กี่เส้น หน้าของ’ลินเล’ซีดขาว และเขาแทบลืมหายใจ

“พวกเขาคงจะตายไปเมื่อสามสี่วันก่อน”

‘โดริง โควาร์ท’โผล่ออกมาอยู่ข้าง’ลินเล’และสำรวจซากศพอย่างระมัดระวัง ใบหน้าของเขายังนิ่งเฉย

“ลินเล ดูให้ดีๆ บนหน้าอกของแต่ละคน มีบางสิ่งที่เหมือนกัน คือรอยแผลที่ดูธรรมดา ถ้าที่ข้าเดาถูกต้องล่ะก็ ห้าคนนี้คงถูกฆ่าโดยมนุษย์ และที่สำคัญ โดยคนคนเดียว”

‘ลินเล’ตื่นตระหนก

“โดริง โควาร์ท ท่านบอกว่ามีคนฆ่าพวกเขางั้นหรือ”

‘ลินเล’มองไปที่’โดริง โควาร์ท’อย่างตกตะลึง ‘โดริง โควาร์ท’ยิ้มอย่างเรียบเฉย

“ลินเล นี้เป็นครั้งแรกที่เจ้ามาที่เขตภูเขาสัตว์เวท เมื่อเจ้าได้อยู่ที่นี่นานขึ้น เจ้าจะเข้าใจว่าในเขตภูเขาสัตว์เวทนี้ นอกจากต้องต่อสู้กับสัตว์เวทแล้ว เจ้ายังต้องรับมือการโจมตีจากมนุษย์คนอื่นด้วย”

“การโจมตีจากมนุษย์คนอื่นหรอครับ ทำไมมนุษย์คนอื่นจะมาโจมตีล่ะครับ”

ในใจของ’ลินเล’ยามนี้นั้นเขาเริ่มรู้สึกโกรธ ในเขตภูเขาสัตว์เวท สัตว์ประหลาดทั่วๆไปก็มีจำนวนนับไม่ถ้วนแล้ว เขาไม่คิดเลยว่ามนุษย์ที่นี่ยังสู้กันเองอีก แทนที่จะช่วยเหลือกัน

“นี่เป็นเรื่องที่ปกติมาก ทำไมมนุษย์ถึงเข้ามาเสี่ยงในเขตภูเขานี้ล่ะ คนส่วนใหญ่มาที่นี่เพื่อหวังจะได้รับแกนเวทมนต์ ถ้าพวกเขาฆ่าสัตว์เวทตัวหนึ่ง เขาจะได้แกนเวทเพียงหนึ่งอัน แต่ถ้าเขาฆ่ามนุษย์หนึ่งคน คนๆนั้นอาจจะมีแกนเวทจำนวนมากในกระเป๋าพวกเขา และมีอย่างอื่นอีก”

‘โดริง โควาร์ท’ลูบเคราขาว ‘ลินเล’เข้าใจในที่สุด ความโลภ! มันเนื่องมาจากความโลภ บางคนที่นี่ต้องการที่จะได้แกนเวทจำนวนมากอย่างง่ายๆ และมันก็จริงที่การฆ่ามนุษย์คนอื่นเป็นวิธีการที่ดี

“ลินเล เจ้าต้องระมัดระวัง จากที่ข้าเห็น บุคคลที่สังหารห้าคนนี้ต้องมีความสามารถสูงส่ง ถ้าเจ้าดูที่เสื้อผ้าคนพวกนี้ดีๆ เจ้าจะเห็นได้ว่า มีสี่คนที่เป็นนักรบ ขณะที่อีกหนึ่งเป็นจอมเวท แต่ทั้งห้าคนถูกฆ่าเกือยจะพร้อมกันโดยการแทงไปที่หัวใจ การสังหารอันไร้ปราณีนี้แม่นยำจนน่าใจหาย อย่างไรก็ตาม พวกเราก็ไม่รู้ว่าห้าคนนี้แข็งแกร่งสักแค่ไหน มันจึงยากที่จะประมาณความแข็งแกร่งของผู้ที่สังหาร”

‘โดริง โควาร์ท’ขมวดคิ้ว

“แต่การที่ห้าคนนี้กล้าเข้ามาเสี่ยงในเขตภูเขาสัตว์เวทนี้แสดงว่าพวกเขาคงไม่กระจอก จากแค่นี้ เราก็รู้ว่าอย่างน้อยที่สุด ผู้ที่สังหารพวกเขาต้องไม่อ่อนแอไปกว่าเจ้า”

‘ลินเล’ก้าวเข้าไปดูใกล้ๆ แล้วจึงพยักหน้าอย่างเห็นด้วย การจู่โจมสังหารนี้แม่นยำและหมดจดมาก

“นี่เป็นแค่เขตนอกสุดของเขตภูเขาเท่านั้น รีบเข้าไปเถอะ”

‘โดริง โควาร์ท’หัวเราะ ‘ลินเล’พยักหน้า จากนั้นก็เริ่มเดินทางลึกเข้าไปในเขตภูเขาสัตว์เวทต่อ ในการเดินทางของเขา การพบกับศพของมนุษย์และสัตว์เวทกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว ‘ลินเล’ยังได้พบสัตว์เวทระดับต่ำเป็นครั้งคราว

ยามค่ำ ‘ลินเล’และชาโดว์เมาส์ตัวน้อยกำลังพักผ่อนและกำลังเคี้ยวขาหมู ‘ลินเล’นั่งอยู่บนพื้นขณะที่เบเบนั่งบนไหล่ของเขา

“ในตอนกลางคืน เราไม่สามารถจุดไฟในเขตภูเขาสัตว์เวทนี้ได้”

‘โดริง โควาร์ท’แนะนำอีกครั้ง

“ผมเข้าใจแล้วครับปู่โดริง”

‘ลินเล’รู้อยู่บ้างเกี่ยวกับพื้นฐานการเอาตัวรอดในที่แห่งนี้ ที่นี่ไม่ใช่ป่าธรรมดาและสัตว์ร้ายที่นี่ก็ไม่กลัวไฟ นั่งอยู่บนพื้น ‘ลินเล’เริ่มสงบใจลงและหลับตา ขณะที่กำลังเริ่มสัมผัสกระแสธาตุดินและลมรอบๆตัว

ความรู้สึกของแก่นแห่งธาตุรายรอบตัวเขานั้นให้ความรู้สึกเหมือนอ้อมกอดของพ่อแม่ เนื่องด้วยความถนัดระดับยอดเยี่ยมของเขาในธาตุดินและลม ‘ลินเล’สามารถรับรู้ถึงพวกมันได้แจ่มชัด

“การสั่นของพื้นดิน การไหลของกระแสลม”

รอยยิ้มที่เปี่ยมสุขปรากฏบนใบหน้าของ’ลินเล’ พร้อมกับที่เขาเริ่มหลับลงอย่างช้าๆ ‘ลินเล’มีความมั่นใจว่าการสั่นไหวบนพื้นหมายถึงบางสิ่งบางอย่างกำลังเข้ามาใกล้ หรือกระแสของลมจะแปรปรวนเมื่อบางสิ่งเคลื่อนที่มาหาเขา

เขาจะตื่นขึ้นมาทันที นี่เป็นความสามารถของจอมเวทแห่งดินและลม วิกาลเริ่มมืดยิ่งขึ้น ชาโดว์เมาส์ตัวน้อย เบเบที่ขดตัวด้านหน้า’ลินเล’ เริ่มส่งเสียงกรนเบาๆ ลมยามค่ำคืนยิ่งหนาวเย็น

แต่ในตอนนี้เป็นช่วงฤดูร้อนในเขตภูเขาสัตว์เวท กลางดึกจึงรู้สึกเพียงความเย็นสดชื่น ในตอนกลางวันนั้นก็ร้อนพอตัว ตกดึก ทุกที่มีแต่ความมืด

“แซ่กๆ”

แต่ของบางอย่างที่เหยียบหญ้าดังขึ้นเบาๆ วินด์วูลฟ์[Wnidwolf] ขนสีฟ้าที่ดูทรงพลังคู่หนึ่งเดินอยู่ในป่า ดวงตาสีเขียวอ่อนของพวกมันสำรวจรอบตัวอย่างระมัดระวังขณะที่ขาอันทรงพลังก็ย่องไปมาอย่างเงียบเชียบ เขี้ยวสีขาวดูดุร้ายส่องประกายสีขาวในยามค่ำคืน

หมายเหตุผมลองเปลี่ยนฟอนท์ดูนะครับ เป็นอย่างไรบ้าง

ที่มา:

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments