I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Coiling Dragon (盘龙) ตอนที่ 59 ฝูงหมาป่า (ตอนต้น)

| Coiling Dragon (盘龙) | 691 | 2338 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

‘ลินเล’ยังคงนั่งขัดสมาธิอยู่ ตาของเขาปรือขึ้นที่สุดและเขาก็จ้องไปทางทิศใต้ทันที แต่ไม่มีอะไรอยู่ที่นั่นนอกจากพุ่มเถาวัลย์และดงหวาย นี่เป็นอีกเหตุผลที่เขาเลือกพักผ่อนที่นี่ ด้วยป่าไม้ที่สูงใหญ่ แม้สัตว์เวทจะเข้าใกล้’ลินเล’ พวกมันก็อาจไม่สังเกตเห็นเขา

“สัตว์เวทสองตัวกำลังเข้ามาใกล้ฉัน และตอนนี้พวกมันอยู่ห่างออกไปประมาณสี่สิบเมตร”

จากการปั่นป่วนของกระแสธาตุลมในระยะที่ไกลออกไป ‘ลินเล’มั่นใจว่ามีสัตว์ร้ายอยู่สองตัว ‘ลินเล’เดินไปที่แนวเถาวัลย์อย่างเงียบเชียบ เมื่อมองผ่านแนวเถาวัลย์

เขาเห็นว่าสามสิบเมตรข้าหน้า วินด์วูลฟ์ท่าทางแข็งแกร่งสองตัวเดินเข้ามาหาเขาอย่างเชื่องช้า จากเส้นทางของพวกมัน พวกมันคงจะมาใกล้เขามาก จู่ๆ ‘ลินเล’ก็รู้สึกถึงน้ำหนักที่กดลงบนไหล่ของเขา และเขาก็รู้ว่ามันคือเจ้าเบเบนั่นเอง

“บอส มันก็แค่วินด์วูลฟ์คู่หนึ่ง เราเห็นมันหลายครั้งแล้วที่สถาบันเอิร์นส”

เบเบพูดกับ’ลินเล’อย่างไม่มีความกังวลแม้แต่น้อย สายตาของ’ลินเล’จดจ้องอยู่ที่วินด์วูลฟ์ทั้งสองตัว

“ใช่แล้วล่ะ ที่พวกมันเป็นวินด์วูลฟ์ ฝูงหมาป่าแบ่งเป็นพวกใหญ่ๆได้สามพวก : แฟงค์วูลฟ์[Fangwolf] วินด์วูลฟ์ และฟรอสวูลฟ์[Frostwolf] ฝูงฟรอสวูลฟ์เป็นพวกที่แข็งแกร่งที่สุด  ขณะที่แฟงก์วูลฟ์อ่อนแอที่สุด วินด์วูลฟ์นั้นอยู่ระดับกลางๆ ในฝูงวินด์วูลฟ์ แม้แต่ตัวที่อ่อนแอที่สุดก็ยังเป็นสัตว์เวทระดับสี่ ขณะที่จ่าฝูงอาจจะมีระดับห้าหรือหก คาดได้ว่าวินด์วูลฟ์ที่แข็งแกร่งที่สุดสามารถสามารถเป็นสัตว์เวทที่มีระดับแปด”

แม้แต่วินด์วูลฟ์ธรรมดาก็ยังเป็นสัตว์เวทระดับสี่ หมูป่าเขาเดียวไม่ใช่ระดับที่เทียบกันได้เลย

“พลังด้านนักรบของฉันถึงแค่ระดับสี่ หากเทียบเฉพาะทางกายภาพแล้ว ฉันคงเอาชนะวินด์วูลฟ์ทั้งสองตัวไม่ได้”

‘ลินเล’เริ่มรู้เริ่มสึกตื่นเต้นขึ้นมาเล็กน้อย

“แต่นี่คงท้าทายน่าดู”

‘ลินเล’มองดูวินด์วูลฟ์ทั้งสองตัวขยับเข้ามาใกล้ ริมฝีปากของเขาเริ่มขยับเพื่อร่ายเวทมนต์ แววตาของเขากลายเป็นเย็นชา

“แกร็กๆๆๆ!”

เสียงอึกทึกดังขึ้นจนได้ยินชัดภายในค่ำคืนที่มืดมิด ปรากฏหินก้อนใหญ่ประมาณสิบก้อน แต่ละก้อนยาวไม่ต่ำกว่าหนึ่งเมตร แล้วพวกมันก็พุ่งเข้าชนวินด์วูลฟ์ทั้งคู่ แต่วินด์วูลฟ์ยกหัวพวกมันขึ้นอย่างรวดเร็ว

เมื่อพบอันตราย พวกมันเริ่มหนีทันทีด้วยความเร็วสูง เสียงชนดังขึ้นเบาๆ ในช่วงเวลาสั้นๆก่อนที่ก้อนหินจะพุ่งชน วินด์วูลฟ์สามารถตอบสนองด้วยความว่องไวเป็นพิเศษ

วินด์วูลฟ์ทั้งสอง ตัวหนึ่งโดนชนเข้าที่ขาหลัง ขณะที่อีกตัวสามารถหลบก้อนหินได้หมดทุกก้อน

“สมกับที่พวกมันชื่อวินด์วูลฟ์ พวกมันเร็วจริงๆ”

‘ลินเล’คิดกับตัวเองพร้อมทั้งเริ่มร่ายเวทมนต์ต่อไป เวทธาตุลม เวทความเร็วเสียง ในฉับพลัน เขาดึงสิ่วของเขาออกมา แล้วพุ่งอย่างรวดเร็วเข้าใส่วินด์วูลฟ์ตัวที่บาดเจ็บและกำลังถอยหนี นักรบระดับสี่

เสริมด้วยเวทความเร็วเสียง มีความเร็วในระดับที่ใกล้เคียงกับวินด์วูลฟ์ที่ไม่บาดเจ็บ ดังนั้น เจ้าตัวที่บาดเจ็บอยู่จึงช้ากว่า’ลินเล’มาก หมาป่าตัวที่บาดเจ็บถอยหนีอย่างหวาดกลัวในขณะที่มันโชว์เขี้ยวของมัน

“วีซๆๆ”

คมมีดสายลมปรากฏขึ้นโดยไม่มีที่มาและฟันเข้าใส่’ลินเล’

“ฮึ้ม หมาป่าทุกตัวมีหัวที่แข็งพอๆกับทองแดงและมีหางที่แข็งพอๆกับเหล็ก แต่เอวของพวกมันนุ่มราวยังกับเต้าหู้”

‘ลินเล’นั้นคล่องแคล่วสุดๆ ขยับเพียงสามครั้ง เขาหลบมีดสายลมทั้งหมดและเข้าประชิดวินด์วูล์ฟที่บาดเจ็บ ราวกับพายุ ‘ลินเล’เตะด้วยขาซ้ายที่พุ่งเข้าใส่เอวของวินด์วูล์ฟอย่างจังราวกับฟาดแส้

“ฮู้ววว!”

วินด์วูล์ฟที่ถูกเตะกระเด็นออกไปส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวด ก้าวอีกก้าวหนึ่ง ‘ลินเล’กลับไปประชิดวินด์วูล์ฟตัวเดิมอีกครั้ง สิ่วในมือของเขาสะท้อนแสงอย่างสวยงามและเยือกเย็นไร้ปราณี เขาฟันลงที่อกของวินด์วูฟ ‘ลินเล’รู้สึกราวกับว่าสิ่วในมือของเขาชนเข้ากับผ้าที่หนาและยืดหยุ่น เขาทำได้เพียงแค่เฉือนจนเกิดแผลเลือดออก

“เอวของวินด์วูล์ฟอ่อนแอก็จริง แต่ขนของมันหนาใช่ย่อย หรือบางทีสิ่วของฉันอาจจะคมไม่พอก็ได้ มันสามารถตัดหินธรรมดาได้ แต่ขนและผิวหนังของสัตว์เวทระดับสี่เป็นวัตถุที่ทนกว่ามาก”

‘ลินเล’คิดในใจพร้อมกับจ้องไปที่วินด์วูล์ฟอีกตัวอย่างระมัดระวัง วินด์วูล์ฟอีกตัวไม่ได้เคลื่อนไหวแต่อย่างไร มันเพียงยืนอยู่กับที่และจ้องมอง’ลินเล’ ภายในดวงตาสีเขียวอ่อนของมันส่อแววอาฆาตแค้น มันหอนออกมาผ่านmawของมัน

“ถ้าหากเจ้าวินด์วูล์ฟไม่ได้บาดเจ็บ แค่พลังของนักรบระดับสี่ของฉันคงสังหารมันไม่ได้”

‘ลินเล’รู้ดีว่าวินด์วูล์ฟนั้นมีความเร็วมากเป็นพิเศษ ถ้าเขาไม่ได้เวทธาตุลมช่วยสนับสนุน เขาคงจะเทียบความเร็วกับมันไม่ได้ ‘ลินเล’เริ่มร่ายเวทมนต์ต่อไปในทันที แต่เพียงผ่านไปได้ครึ่งทาง สีหน้าของเขาพลันเปลี่ยนไป

“ไม่ดีแล้ว!”

เสียงหอนของวินด์วูล์ฟก้องกังวานไปทุกทิศทาง และก็มีเสียงหอนดังกลับมาจากทุกทิศทุกทางเช่นกัน ‘ลินเล’ส่ายตามองรอบๆบริเวณ และเขาก็พบดวงตาสีเขียวอ่อนท่ามกลางความมืดที่เพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ

“นี่มันไม่ใช่แค่วินด์วูล์ฟตัวเดียวแล้ว…มันมาเป็นฝูง!”

หัวใจของ’ลินเล’เต้นรัว แม้แต่เบเบที่นั่งอยู่ด้านข้างและแสดงท่าทางเบื่อหน่ายก็ยืนขึ้น ขนทั่วร่างมันลุกชันพร้อมกับที่มันมองรอบๆตัว

“บอส ดูเหมือนว่ามันชักจะอันตรายซะแล้วสิ”

“ปู่โดริง ท่านทำนายได้แม่นยำจริงๆ…”

สีหน้าของ’ลินเล’ดูซีดเซียว ในเขตภูเขาแห่งสัตว์เวท การได้พบกับฝูงวินด์วูล์ฟนั้นอันตรายพอๆกับได้เจอสัตว์เวทที่ทรงพลังมาก

“แม่นยำกับผีน่ะสิ ที่ข้าพูดนั่นหมายถึงเวลาที่ได้พบฝูงวินด์วูล์ฟนับหมื่น ในสถานการณ์เช่นนั้น ถึงแม้เจ้าจะบินได้ เจ้าก็ไม่มีทางที่จะรอดไปได้ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ยังดีกว่าอยู่บ้าง อย่างมาก คงมีพวกมันเพียงยี่สิบถึงสามสิบตัว”

เสียงของ’โดริง โควาร์ท’ดังขึ้นราวกับพูดเรื่อยเปื่อย แต่ใบหน้าของเขายังคงเด็ดเดี่ยว

“แต่ลินเล เจ้าต้องเข้าใจเสียก่อน ว่าข้าเป็นเพียงดวงจิตที่ไม่มีพลังเวท ข้าไม่สามารถช่วยเจ้าได้ ทั้งหมดขึ้นอยู่กับตัวเจ้าเอง”

‘ลินเล’รู้สึกใจหาย

“วินด์วูล์ฟยี่สิบถึงสามสิบตัว ทุกตัวมีระดับสี่เป็นอย่างต่ำ วินด์วูล์ฟวิ่งเร็วมาก และพวกมันยังใช้เวทโจมตีได้ด้วย ฉันเพิ่งเป็นจอมเวทระดับห้าเองนะ”

‘ลินเล’รู้สึกถึงบรรยากาศที่ดูกดดัน ในขณะนี้ เสียงหอนของวินด์วูล์ฟรอบๆนั้นเงียบลง จากภายในฝูงวินด์วูล์ฟ วินด์วูล์ฟที่ดูแข็งแกร่งสุดๆสองตัวก้าวเท้าออกมาสองตัว ในด้านของขนาด พวกมันตัวใหญ่กว่าเจ้าตัวก่อนหน้านี้ไม่ต่ำกว่าหนึ่งเท่าตัว

เจ้าตัวก่อนหน้านี้ที่รอดไปได้ก็เดินไปด้านข้างของทั้งสองตัวนี้อย่างเคารพ และมันส่งเสียงต่ำเบาๆ พูดบางอย่างกับพวกมัน ร่างของพวกมันรวมไปถึงดวงตานั้นใหญ่โตกว่าตัวอื่นๆ นี่ทำให้’ลินเล’รู้สึกกังวลมากขึ้นเมื่อเขาเริ่มคิดถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไป

“เจ้าสองตัวนี้คงเป็นหัวหน้าของเจ้าพวกวินด์วูล์ฟ อย่างน้อยที่สุด พวกมันต้องอยู่ที่ระดับห้า ฉันได้แต่หวังว่าพวกมันจะไม่ใช่ระดับหก!”

หัวใจของ’ลินเล’คล้ายถูกบีบแน่น แล้วเขาก็เริ่มคิดวิธีต่อสู้กับเหล่าศัตรูตรงหน้าอย่างรวดเร็ว ถึงแม้พวกมันจะแค่ระดับห้า แต่วินด์วูล์ฟระดับห้าสองตัว พร้อมระดับสี่อีกทั้งฝูง ถ้าทั้งหมดเข้าจู่โจม’ลินเล’…เขาไม่มั่นใจเลลยสักนิดว่าจะรอด!

แม้แต่วินด์วูล์ฟระดับสี่ก็เร็วเท่ากับความเร็วสูงสุดของเขาแล้ว ต่อให้เขาใช้เวทความเร็วเสียงเข้าช่วย ‘ลินเล’ก็ยังตามความเร็วของวินด์วูล์ฟระดับห้าไม่ทันอยู่ดี จ่าฝูงวินด์วูล์ฟทั้งสองตัวจ้องมอง’ลินเล’ด้วยดวงตาที่เยียบเย็น จิตสังหารปะทุออกมาจากร่างของพวกมัน

“ดูเหมือนว่าฉันต้องใช้ทุกอย่างที่มีซะแล้ว ในตอนนี้”

เมื่อถูกรายล้อมโดยฝูงหมาป่า หน้าผากและหลังของ’ลินเล’ชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อ หัวใจของเขาเต้นรัวอยู่ในอก เขาเริ่มร่ายเวทด้วยความเร็วที่มากยิ่งขึ้น

“ฮู้ววววววว!”

หนึ่งในจ่าฝูงทั้งสองตัวส่งเสียงหอนออกมา ในทันใดนั้น วินด์วูล์ฟที่ทรงพลังทั้งยี่สิบถึงสามสิบตัวก็พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วปประดุจสายลม เขี้ยวขาวๆของพวกมันอ้าออก พวกมันขู่ใส่’ลินเล’พร้อมกับที่วิ่งอยู่ ในเวลาเดียวกัน คมดาบสายลมสีเขียวเข้มมากกว่าร้อยอันก็โผล่ขึ้นมาอย่างไม่มีที่มาที่ไป ดาบแต่ละอันเปล่งพลังที่มีมากมาย

ที่มา:

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments