ซวนหยวนขี่กู่ฉิงกำลังเดินทางไปที่เมืองจันทร์สลายทำให้เป็นที่ดึงดูดความสนใจอย่างมาก มียามมากมายกำลังเฝ้าประตู ผู้คนมากมายมาจากหมู่บ้านรอบๆเมือง พวกเขามาเพื่อที่จะเข้าร่วมการคัดเลือกเป็นศิษย์ของสำนักจันทร์พฤกษา
 
 
 
แต่ซวนหยวนเป็นคนกล้าหาญเพราะเขามีพลังที่แข็งแกร่ง เมื่อคนบรรลุพลัง อารมณ์และพลังของเขาจะเพิ่มขึ้นหลายเท่า
 
 
 
ไม่กี่สัปดาห์ก่อน ซวนหยวนไม่กล้าที่จะแอบเข้าไปในเมือง แต่ตอนนี้เขามีพลังมากขึ้นทำให้เขาเดินกลางถนนด้วยความภูมิใจ มีหลายคนที่กังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยในอนาคตของเขาอยู่ เขากำจัดยามที่น่ารังเกียจไปมากมายพวกมันเอารัดเอาเปรียบและกลั่นแกล้งผู้คนที่ยากจนในเมือง มีคนมากมายต้องการรอดูผลจากการกระทำของซวนหยวน
 
 
 
ไม่ใช่ว่ามันเป็นเจ้าเด็กที่เกือบจะถูกฆ่าเมื่อไม่นานมานี้นี่? เป็นไปได้อย่างไรที่เขากลับมาพร้อมความแข็งแกร่งถึงเพียงนี้?
 
 
 
“ใครจะไปรู้ ข้าหวังว่าเขาจะไม่เป็นอะไรไป ตระกูลเย่วมีคนคอยเฝ้าประตูทางออก แน่นอนพวกมันต้องการที่จะล่าตัวเขาและฆ่าเขา”
 
 
 
“ฮ่า ฮ่าๆ  เจ้าเด็กนั่นมันไม่รู้อะไรเลยที่มันอยู่ฝั่งตรงข้ามกับตระกูลเย่ว  มันไม่รู้เลยว่าศิษย์ภายใน อันดับ 1 ของสำนักพฤกษา เย่ว เถิงมาจากตระกูลเย่ว ? ช่างเป็นเด็กที่อวดดีและโง่เขลายิ่งนัก พวกเราจะได้เห็นเขาตาย”
 
 
 
“เด็กนั่นไม่รู้เลยว่าสถานที่ใดที่เหมาะสมกับตน เมื่อพวกมันได้บรรลุเศษของพลัง พวกมันกลายเป็นคนที่อวดดี มันไม่รู้เลยว่า เย่ว เถิงมันสามารถที่จะฆ่าเขาด้วยเพียงปลายนิ้วมือของเขา”
 
 
 
“…………”
 
 
 
ซวนหยวนฟังชาวบ้านนินทาแต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขารำคาญ เขาได้รับเชิญจากสือ คงหยู และ หลิว เพียวซู่
 
 
 
เขารู้ว่า เย่ว เถิง เป็นศิษย์อันดับ 1 ของศิษย์ภายใน จากการพูดคุยกับ สือ คงหยู และ หลิว เพียวซู่
 
 
 
ทันใดนั้นก็มีคนจำนวน 12 คนมาขวางทางของเขา กู่ฉิงหมอบลงและคำรามเพื่อข่มขู่ มันมีความแข็งแกร่งเท่ากับวัว 18 ตัวตอนนี้ เสียงคำรามข่มขู่ของมันทำให้พวกมันกลัว มันคำรามเบาลงเพราะมันกลัวคนที่ยืนอยู่ข้างๆ เย่ว จือ พวกมันมีเพียงความแข็งแกร่งเท่ากับวัว 9 ตัว พวกมันไม่ได้วิ่งหนีเพราะมันมีศิษย์ภายในของสำนักจันทร์พฤกษามากับพวกมันด้วย สือ เจิ้งเฟิง และหาน มู่เป็นข้างของพวกมัน
 
 
 
กู่ฉิงเติบโตขึ้นไปพร้อมๆ กับซวนหยวน มันมีประสบการณ์มากมายในการฆ่า ซึ่งทำให้มันข่มขู่ข้ารับใช้ของตระกูลเย่วได้มากมาย พวกมันไม่รู้อะไรเลยแต่มันรู้แค่วิธีรังแกชาวบ้าน
 
 
 
แม้แต่ เย่ว จือยังสั่นเล็กน้อย มันเข้าสู่ขอบเขตนักรบและรู้ว่ามันไม่สามารถที่จะเอาชนะได้ แม้แต่หมาป่าของซวนหยวน
 
 
 
“มันเป็นใครกันที่ฆ่าข้ารับใช้ 12 คนของตระกูลเย่วและเอากระบี่ของคุณหนูเย่ว หรงไป?”  สือ เจิ้งเฟิงกำหมัดและค่อยๆเดินช้าๆเข้ามาใกล้ซวนหยวน
 
 
 
“ข้าเอง มันทำไมรึ? เจ้าเป็นใคร?” ซวนหยวนกระโดดขึ้นไปขี่กู่ฉิงและมองไปที่สือ เจิ้งเฟิงอย่างเย็นช้า
 
 
 
“ข้าเป็นศิษย์ภายในของสำนักจันทร์พฤกษาสือ เจิ้งเฟิง” มันกล่าวอย่างภาคภูมิใจ
 
 
 
เนื่องจากเจ้าฆ่าคนรับใช้ 12 คนของตระกูลเย่ว และปล้นคุณหนูเย่ว หรง ข้าจะใช้แขนและขาของเจ้าเป็นค่าตอบแทน ข้าจะไม่ฆ่าเจ้า แต่ข้าจะทำให้เจ้าปรารถนาถึงความตาย”
 
 
 
“เจ้ากล้าดียังไง! ข้าถูกเชิญโดย สือ คงหยู และ หลิว เพียวซู่เจ้าไม่กลัวว่าศิษย์พี่หญิง จะโกรธหรือถ้าเจ้าโจมตีข้า?” ซวนหยวนใช้ประโยชน์จากคำเชิญจากศิษย์พี่หญิงรอง คำพูดของเขาทำให้ทุกคนประหลาดใจ
 
 
 
สือ เจิ้งเฟิงกำลังสับสน แต่ตอนนี้มันไม่สามารถที่จะหยุดก้าวเดินได้
 
 
 
หาน มู่ เป็นคนฉลาด มันเดินถอยหลังไป โดยไม่กล่าวอะไร
 
 
 
หญิงสาวที่ส่วมใส่ชุดสีแดงที่รัดแน่นกำลังเดินตรงเข้ามา  ไม่ใช่ว่านั่นเย่ว หรง หรอกหรือ? สือ เจิ้งเฟิงเห็นนางกำลังเดินเข้ามาและกำลังคิดว่า…
 
 
 
“ถ้าข้าหยุดตอนนี้ คุณหนูเย่ว หรงต้องคิดว่าข้าอ่อนแอแน่นอน และทำให้ข้าไม่สามารถที่จะไล่ตื้อตามนางและแต่งงานกับตระกูลเย่วได้ นี่เป็นโอกาสของข้าที่จะแสดงความภักดีต่อศิษย์พี่ ข้าไม่เชื่อว่าศิษย์พี่หญิงรองคนนั้นจะลงโทษข้าได้  ข้าได้รับการปกป้องจากศิษย์พี่  ถ้าข้าฆ่าเจ้าเด็กนั่น มันจะเป็นความอัปยศอดสูให้กับศิษย์พี่หญิงรอง แล้วศิษย์พี่จะต้องสนับสนุนข้า!เจ้าเด็กนั่นช่างโชคร้ายยิ่งนัก มันต้องตาย”
 
 
 
สือ เจิ้งเฟิงคิดในใจ ใบหน้าของมันบิดเบี้ยวและพุ่งเข้าไปซวนหยวนเหมือนสัตว์ป่า
 
 
 
“อย่าพยายามที่จะขู่ข้าด้วยศิษย์พี่หญิงรอง เจ้าฆ่าคนรับใช้ของตระกูลเย่วและยังขโมยของของคุณหนู แม้ศิษย์พี่หญิงรองจะออกมาปกป้องเจ้าด้วยตัวเอง ข้าก็จะไม่ปล่อยเจ้าไป นอกจากจะเป็นสือ คงหยู และ หลิว เพียวซู่เท่านั้น”
 
 
 
สือ เจิ้งเฟิงปลดปล่อยความแข็งแกร่งเท่ากับวัว 36 ตัวออกมา อย่างไรก็ตามซวนหยวนนั้นมีความแข็งแกร่งมากกว่ามัน มันเหมือนกับเขากำลังดูเด็กกำลังเล่นอยู่ต่อหน้าเขา ซวนหยวนหันไปรอบๆ มือขวาของเขากำหมัดแน่นและรวบรวมพลังปราณแล้วปล่อย “หมัดมังกรสวรรค์” เมื่อซวนหยวนดึงมือของเขากลับ ไหล่ซ้ายของ สือ เจิ้งเฟิงระเบิดเป็นหลุมเลือดเลือดของมันไหล ซวนหยวนถือของแขนสือ เจิ้งเฟิงที่เขาได้ฉีกออกจากไหล่ของมัน ทุกคนที่ดูการกระทำของซวนหยวนต่างเย็นเยือกถึงกระดูกสันหลัง
 
 
 
สือ เจิ้งเฟิงดูแขนของเขาและเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ซวนหยวนโยนแขนของมันไปในอากาศราวกับว่ามันเป็นขยะและเตะเข้าไปที่หน้าอกของสือ เจิ้งเฟิงทำให้มันกระเด็นไปข้างหลัง20เมตร สือ เจิ้งเฟิงนอนอยู่บนพื้นดินหลังจากถูกโจมตีทำให้มันกลายเป็นศพ
 
 
 
เย่ว หลงตะลึงฉากที่เห็น
 
 
 
“เป็นไปได้อย่างไร? เพียงไม่กี่วันเขาสามารถมีพลังมากขนาดนี้ และเขายังสามารถที่จะฆ่าศิษย์ภายในที่อยู่จุดสูงสุดของขอบเขตนักรบ ใครเป็นอาจารย์ของเขากัน?”
 
 
 
เย่ว จือมองดูด้วยใบหน้าที่ขาวซีดและก้าวไปข้างหลัง มันกลัวว่าเป้าหมายต่อไปของซวนหยวนจะเป็นมัน
 
 
 
หาน มู่เหงื่อออกเต็มหลัง โชคดีที่มันฉลาดพอที่ไม่โจมตี
 
 
 
“คนที่มันไม่รู้อะไรเลยมันคือเจ้า พวกมันที่ถูกข้าฆ่านั้น พวกมันทั้งหมดล้วนเป็นคนต่ำช้า ชั่วร้าย และฆ่าประชาชนผู้บริสุทธิ์จำนวนมาก ข้าฆ่าพวกมันเพื่อน้ำใจของคนที่ตกเป็นเหยื่อ ข้าได้พูดไปแล้วว่าข้าได้รับเชิญจาก สือ คงหยู และ หลิว เพียวซู่ เพื่อเข้าร่วมการเป็นศิษย์ภายในของสำนักพฤกษา ใครก็ตามที่ขวางทางข้ามันถือว่าเป็นการดูหมิ่นศิษย์พี่หญิงรอง และพวกมันสมควรที่จะตาย”
 
 
 
ซวนหยวนยิ้มอย่างโหดร้าย คำพูดของเขาทำให้ทุกคนที่กำลังพูดต้องเงียบ เด็กหนุ่มคนนี้ทำให้คนที่อยู่จุดสูงสุดของขอบเขตนักรบต้องพ่ายแพ้ นอกจากนี้เขายังได้รับคำเชิญจากศิษย์พี่หญิงรองของสำนักพฤกษา
 
 
 
ทันใดนั้น จู่ๆ ก็มีคนพุ่งมาราวกับสายลมพุ่งมาหาซวนหยวน มันมีความแข็งแกร่งอย่างน้อยเท่ากับวัว 70 ตัว เขาไม่สามารถที่จะชนะมันได้
 
 
 
ชายคนนั้นไม่ได้พูดกล่าวอะไรและเดินตรงเข้าไปข้างหน้าซวนหยวน ซวนหยวน ไม่ได้หลบเลี่ยงการโจมตี แต่เขาเคลื่อนย้ายน้ำหนักไปที่หมัดและชกออกไปเพื่อโจมตี
 
 
 
หมัดของพวกเขาทั้ง 2 คนปะทะกัน แต่มันดูเหมือนจะไม่มีผลกระทบกับชายคนนั้น แต่ซวนหยวนกลับรู้สึกเจ็บปวดที่มือของเขา เขาถอยหลังกลับด้วยความประหลาดใจ และหยิบเอาตราประทับแห่งสำนักพฤกษาขึ้นมาทันที
 
 
 
“ข้าได้รับคำเชิญจากศิษย์พี่หญิงรองแห่งสำนักพฤกษา เจ้าไม่สามารถโจมตีข้าได้!” ซวนหยวนสามารถรู้สึกถึงความแข็งแกร่งมหาศาลจากการโจมตีของชายผู้นี้ ชายผู้นี้จะต้องอยู่ในขอบเขตจอมยุทธ์แน่นอนใครก็ตามที่กลั่นกระดูกของพวกเขาแล้ว แม้ว่าซวนหยวนจะมีร่างกายที่เกิดจากการสรรค์สร้าง มันก็ไม่ง่ายเลยที่เขาจะรับการโจมตีนี้
 
 
 
ชายคนนั้นประหลาดใจอย่างมาก ด้วยความสามารถของซวนหยวนที่อยู่ขอบเขตนักรบสามารถที่จะป้องกันการโจมตีของเขาได้ ชายคนนั้นคือ สือ เทียนเฉิงสั่นเล็กน้อย มันเป็นพี่ชายของ เจิ้งเฟิง และมันเป็นมือขวาของ เย่ว เถิง มันดูแลกิจการที่สำคัญมากเพื่อเย่ว เถิง มันยิ้มด้วยความชิงชังเมื่อมันเห็นตราประทับของสำนักจันทร์พฤกษาและพูดว่า…
 
 
 
“ข้าไม่กล้าที่จะแตะต้องเจ้าถ้าเจ้ามีตราประทับวิญญาณของสำนักพฤกษา แต่มันก็เป็นเพียงสัญลักษณ์ที่พบได้ทั่วๆไปแม้แต่ข้ายังมี มันก็ไม่เพียงพอที่จะหยุดข้าไม่ให้ฆ่าเจ้า”
 
 
 
สือ เทียนเฉิงต้องการที่จะฆ่า น้องชายของมันถูกซวนหยวนฆ่า ถ้ามันฆ่าซวนหยวน ศิษย์พี่หญิงรองจะต้องได้รับความอับอาย เขาจะอยู่ภายใต้การดูแลของเย่ว เถิง
 
 
 
ซวนหยวนหน้ามืดดำ สิ่งนี้มันซับซ้อนมากกว่าที่เขาคิดไว้…