ซวนหยวนสวมชุดเครื่องแบบของศิษย์ ขณะที่เขาขี่กู่ ฉิง ข้างๆเ หยียน ซือหยุนและม้าจันทร์โลหิตของนาง ในการเดินทางที่มีม้ามากกว่าร้อยตัว ทำให้ซวนหยวนเป็นที่สะดุดตาอย่างมากเพราะเขาขี่หมาป่า
 
 
 
ศิษย์ทุกคนจะได้รับเงิน 100 เหรียญนักรบ ตำราทักษะ ดาบระดับต่ำ และขวดยาที่บรรจุยา 30 เม็ด ยามีอายุการใช้งานเวลา 1 เดือนพวกเขาจะใช้วันละหนึ่งเม็ดทุกๆวันเพื่อเติมเต็มความแข็งแกร่งให้ได้มากที่สุดสำหรับการฝึกฝน ซวนหยวนไม่จำเป็นที่จะต้องล่าสัตว์และกิน เพื่อฟื้นฟูความแข็งแกร่งของเขามันเป็นงานที่ใช้เวลานาน นอกจากนี้เขายังมีเสื้อผ้าที่บ่งบอกถึงความเป็นศิษย์ และหนังสือแนะนำคร่าวๆเกี่ยวกับทักษะของสำนักจันทร์พฤกษา”ตำราแสงจันทร์” แต่ซวนหยวนก็ไม่ได้สนใจมัน เขาสนใจตำราอีกเล่มหนึ่งที่เขาได้รับ “บันทึกตะวันออก”
 
 
 
นั่นคือสิ่งที่เขาสนใจ ดังนั้นสิ่งนี้จึงเป็นของมีค่าสำหรับเขา
 
 
 
อย่างแรก มันอธิบายแต่ละขอบเขต
 
 
 
ขอบเขตนักสู้กลั่นผิวหนังของพวกเขา ขอบเขตนักรบปรับแต่งกล้ามเนื้อ ขอบเขตจอมยุทธ์ปรับแต่งกระดูก ขอบเขตจิตวิญญาณ กลั่นเส้นโลหิต ขอบเขตพฤกษากลั่นไขกระดูก ขอบเขตกษัตริย์ปรับแต่งอวัยวะทั้ง 5 ขอบเขตนักพรตกลั่นเลือด นั้นก็มีแม้กระทั่งขอบเขตราชันย์ กับ ขอบเขตจักรพรรดิ และขอบเขตที่กล่าวกันว่าเป็นตำนาน ขอบเขตเซียน
 
 
 
ขอบเขตนักพรตสามารถที่จะสร้างสำนักเป็นของตนเองได้ เจ้าสำนักของสำนักจันทร์พฤกษาอยู่จุดสูงสุดของขอบเขตนักพรต และเขายังเป็นผู้ที่เขียนหนังสือ “บันทึกตะวันออก”
 
 
 
ทิศตะวันออกเป็นหนึ่งในดินแดนของโลกใบนี้ มันเป็นที่ที่กว้างใหญ่มาก
 
 
 
สำนักจันทร์พฤกษาเป็นเพียงหนึ่งในสำนักเล็กๆในภาคตะวันออก มี 2 สำนักที่ยิ่งใหญ่อยู่ในภาคตะวันออก คือ นิกายนักสู้มังกร และนิกายหลิงหลง สำนักจันทร์พฤกษาสังกัดอยู่ในนิกายนักสู้มังกร
 
 
 
ราชวงศ์ตะวันออกปกครองดินแดนตะวันออก มีหลายเมืองที่อยู่ภายใต้การปกครองของมัน แต่นิกายที่ยิ่งใหญ่ทั้งสองเป็นผู้ควบคุมดูแลดินแดนของตนเองซึ่งไม่เหมือนกับราชวงศ์ตะวันออก
 
 
 
เมืองจันทร์สลายอยู่ภายใต้การปกครองของนิกายนักสู้มังกร เมืองรอบๆเมืองจันทร์สลาย 10 เมืองอยู่ภายใต้การปกครองของสำนักจันทร์พฤกษา ในทางกลับกันสำนักต้องมีการจ่ายส่วยให้นิกายโดยการส่งเหล่าศิษย์ที่มีพรสวรรค์ที่สุดให้ และนิกายก็จะมอบรางวัลให้มากมาย
 
 
 
เมื่ออ่านบันทึก ซวนหยวนตระหนักว่าโลกนี้มันกว้างใหญ่ มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เขาไม่เคยรู้ไม่เคยคิด เขาตรวจสอบดูแผนที่ เมืองจันทร์สลายห่างจากเมืองจันทร์พฤกษาประมาณสามพันไมล์ที่มีสำนักจันทร์พฤกษาตั้งอยู่ แม้กระทั่งใช้ม้าจันทร์โลหิตยังต้องใช้เวลาตั้ง 4 วัน
 
 
 
เมื่อซวนหยวนกำลังจดจ่อกับการอ่านหนังสือของเขา เขาก็ได้ยินเสียงที่ฮึกเหิมของสือ คงหยู อยู่ข้างหลังเขา ในมือของสือ คงหยูมีวัตถุกลมๆที่ปกปิดอย่างมิดชิดด้วยผ้าสีขาว มันยังคงมีเลือดหยดอยู่ ออกมาจากด้านล่างของผ้า
 
 
 
“เจ้าหนุ่ม  เย่ว จือมันยอมรับบาปที่มันเป็นคนกระทำ”
 
 
 
ซวนหยวนยิ้ม…
 
 
 
“ขอบคุณพี่ชายคงหยูมาก เพียงแค่โยนหัวมันทิ้งออกไป มันเป็นภาพที่ไม่ค่อยสำราญสักเท่าไหร่”
 
 
 
เมื่อ เหยียน ซือหยุนนำทุกคนออกจากเมือง ซวนหยวนปฏิเสธที่จะออกจากเมือง นางรู้ว่าพวกเขามีความขัดแย้งกันมาก ระหว่างซวนหยวนกับเย่ว จือ และซวนหยวนสาบานว่าเขาจะต้องฆ่านายน้อยของเมือง ตั้งแต่เหยียยน ซือหยุนมีตำแหน่งที่สูงกว่าเย่ว เถิง มันก็ไม่ได้เป็นปัญหาถ้านางต้องการที่จะฆ่าเย่ว จือ และ เหยียน ซือหยุนก็พึงพอใจซวนหยวนเป็นอย่างมาก นางยินดีที่จะให้ความปรารถนาของซวนหยวนเป็นจริง
 
 
 
เกือบ 1 ชั่วโมงต่อมา นางได้รวบรวมพยานร้อยกว่าคนเพื่อเป็นพยานถึงการกระทำของเย่ว จือ
 
 
 
เย่ว เถิงไม่สามารถที่จะปกป้องน้องชายคนเล็กของเขาได้ ในที่สุดเย่ว จือถูกประหารชีวิตโดยสือ คงหยูต่อหน้ากลุ่มคน
 
 
 
เย่ว เถิงเกลียดซวนหยวนมากยิ่งขึ้นเพราะเหตุนี้
 
 
 
“ขอบคุณแค่ศิษย์พี่หญิงเถิด ทั้งหมดเป็นเพราะนาง ข้าเพียงแค่ตัดหัวออกจากร่างของมัน” สือ คงหยูโยนหัวของเย่ว จือทิ้งออกไป
 
 
 
“ไม่มีความจำ ข้าเป็นศิษย์พี่หญิงได้เพราะซวนหยวน” เหยียน ซือหยุนยิ้มและถามคร่าวๆ “น้องซวนหยวนใครเป็นคนสอนวิธีการต่อสู้ให้เจ้า?”
 
 
 
ซวนหยวนรู้ว่าเขาไม่สามารถที่จะหลบเลี่ยงคำถามนี้ได้ ดังนั้นเขาจึงอธิบายอย่างช้าๆ และตรงไปตรงมา
 
 
 
“มันเป็นเพราะผู้หญิงคนหนึ่งจากตระกูลหยิน นางมอบเกล็ดมังกรให้ข้าเพื่อเป็นเกราะ ดังนั้นข้าจึงไม่ได้ถูกแทงด้วยดาบของ หง ฉื่อ นางสอนทักษะข้า 2 ทักษะ กลั่นผิวหนังด้วยเกล็ดมังกรผลาญสวรรค์ และ การปรับแต่งกล้ามเนื้อด้วยกงเล็บห้ามังกร ข้าหวังว่าศิษย์พี่หญิงจะเข้าใจ ข้าไม่สามารถที่จะบอกความลับของทักษะให้แก่ทันได้”
 
 
 
เหยียน ซือหยุน รู้สึกประหลาดใจและอ้าปากค้าง…
 
 
 
“ตระกูลหยินเป็นราชวงค์แห่งภาคตะวันออก เป็นไปได้อย่างไร! ทั้งสองทักษะนั้นเป็นทักษะระดับสวรรค์ แม้ว่าทักษะของเราจะได้รับมาจากนิกายนักสู้มังกร แต่มันเป็นเพียงแค่ระดับปฐพีเท่านั้น ทำไมเจ้าถึงไม่ติดตามนางเพื่อฝึกฝนเล่า นางมีความรู้มากกว่าสำนักจันทร์พฤกษา ข้าเคยได้ยินว่าถ้าเจ้าเรียนรู้ฝึกทักษะลับของตระกูลหยิน มันมีโอกาสที่จะไปถึงขอบเขตระดับเซียน มันเทียบเคียงได้กับทักษะของนิกายที่ยิ่งใหญ่ทั้งสองของภาคตะวันออก
 
 
 
ซวนหยวนกำลังโหยหวนเมือตอนที่เขากำลังพูดคุยกับอาจารย์แสนสวยของเขา หลังจากนั้นเขาต้องการที่จะตามหาเบาะเเสของหยิน เฉินลู่ เขาตัดสินใจด้วยตัวเองและถอนหายใจ
 
 
 
“นางเห็นว่าข้าได้รับบาดเจ็บหนักนางจึงช่วยข้า นางสอนข้าเพียงไม่นานก่อนที่จะจากไป ข้าไม่รู้ว่านางเป็นใคร ไม่ทราบว่าศิษย์พี่หญิงรู้หรือไม่?
 
 
 
เหยียน ซือหยุนพยักหน้า
 
 
 
“แน่นอนข้ารู้ ซวนหยวนเจ้าช่างเป็นเด็กหนุ่มที่โชคดียิ่งนัก ตระกูลหยินเป็นราชวงศ์แห่งตะวันออกเป็นผู้นำจักรวรรดิ การฝึกฝนทักษะมังกรสวรรค์เป็นที่โด่งดังไปทั่วดินแดน ผู้หญิงที่เป็นคนสอนเจ้าจะต้องเป็นลูกหลานจากสายเลือดโดยตรงของตระกูลหยิน หรือไม่ก็นางไม่สามารถที่จะฝึกฝนทักษะลับของมังกรสวรรค์ แม้ประมุขของจันทร์พฤกษของเราต้องแสดงความเคารพต่อนางถ้าพบกัน  อย่างไรก็ตามซวนหยวนตอนนี้เจ้าอยู่ในดินแดนของจันทร์พฤกษาภายใต้การปกครองของนิกายนักสู้มังกร ถ้ามีใครสักคนรู้ว่าเจ้าได้เรียนรู้ฝึกฝนทักษะของตระกูลหยิน เจ้าจะตกอยู่ในอันตราย”
 
 
 
ซวนหยวนขมวดคิ้ว
 
 
 
“ระหว่างตระกูลหยินและนิกายนักสู้มังกรมีความขุ่นเคืองกันหรือไม่?”
 
 
 
“ทั้งคู่ชื่อของพวกเขามีคำว่ามังกร ตระกูลหยินมังกรสวรรค์ นิกายของเราเป็นตระกูลนักสู้มังกร ถึงแม้พวกเขาจะไม่ได้เป็นศัตรูกันพวกเขายังคงเกลียดกันและเป็นศัตรูกันสมัยบรรพบุรุษ  มีความแค้นมากระหว่างราชวงศ์ตะวันออกและนิกายที่ยิ่งใหญ่ทั้งสองของภาคตะวันออก เจ้าควรจะไปที่ราชวงศ์ตะวันออก มันน่าจะเป็นที่ที่ดีที่สุดสำหรับเจ้า” เหยียน ซือหยุน ลดเสียงของนางลง สิ่งที่นางพูดมันเป็นเรื่องสำคัญเกินไปที่จะพูดเสียงดัง
 
 
 
ซวนหยวน ยิ้มอย่างขมขื่น
 
 
 
“ผู้คนที่มาจากตระกูลหยินต้องการที่จะฆ่าข้าเพราะข้าได้เรียนรู้ทักษะและพวกมันกลัวว่าข้าจะสอนคนอื่นๆ จริงหรือที่มันจะเป็นสถานที่สำหรับข้าในราชวงศ์ตะวันออก?”
 
 
 
เหยียน ซือหยุน เบิกตากว้างขึ้นหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น
 
 
 
“เจ้าแน่ใจหรือ? เจ้าหลบหนีมันได้อย่างไร?”
 
 
 
ซวนหยวนหยิบดาบของเขามังกรวารีออกมา ดาบที่เต็มไปด้วยเครื่องหมายมังกร มันเป็นอาวุธระดับจิตวิญญาณขั้นสูงสุด!
 
 
 
ซือหยุนมีเพียงอาวุธระดับจิตวิญญาณขั้นสูง และซวนหยวนกลับมีอาวุธระดับจิตวิญญาณขั้นสูงสุดแล้ว
 
 
 
“ดาบถูกทิ้งโดยผู้ชายคนหนึ่งที่พยายามฆ่าข้า มันตายเพราะชายลึกลับมาช่วยชีวิตข้า” เขาไม่สามารถที่จะพูดถึงผู้เฒ่าโลภมากได้
 
 
 
“น้องซวนหยวน ทำไมเจ้าถึงไว้ใจข้ามากขนาดนี้? เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะฆ่าเจ้าและเอาทุกอย่างจากเจ้าไป รวมทั้งดาบของเจ้าหรือ? จากนั้นข้าก็จะได้รับรางวัลจากนิกาย? ถ้าข้าคิดไม่ผิดเจ้ามีทักษะมังกรสวรรค์ในตัวเจ้า ถูกหรือไม่?” นางถอนหายใจ นางไม่คิดว่าซวนหยวนจะรู้จักคนที่มีอำนาจความแข็งแกร่งเช่นนี้ แต่นางได้ฝึกให้หัวใจให้เข้มแข็งและจิตใจให้เข้มแข็งและจะไม่รู้สึกกังวลมากเกินไป
 
 
 
“ใช่ ข้าเดิมพันชีวิตของข้ากับท่าน ข้าเชื่อว่า ข้ารู้สึกได้ว่าท่านเป็นคนที่ซื่อสัตย์และตัดสินได้อย่างเป็นธรรมจากสือ คงหยู และ หลิว เพียวซู่ มันง่ายสำหรับท่านที่จะฆ่าเย่ว จือ แต่ท่านใช้เวลาเพื่อรวบรวมพยานหลักฐานทั้งหมดและตัดสินอย่างยุติธรรม ดังนั้นตระกูลเย่วจึงไม่สามารถโต้เถียงได้ว่าท่านนั้นเป็นคนที่ไม่มีความยุติธรรม แม้ถ้าท่านจะไม่ใช่คนดี ท่านก็ยังคงเป็นที่ฉลาด
 
“
 
ซวนหยวนยิ้มหน้าบานบนหน้าที่ไร้เดียงสาของเขาในขณะที่เขายังคงพูด
 
 
 
“คนที่ฉลาดจะไม่ทำให้ตัวเองต้องเดือดร้อน ตั้งแต่ตระกูลหยินแข็งแกร่ง ถ้าท่านพยายามที่จะเก็บรางวัลจากนิกายแล้วสำนักจันทร์พฤกษาจะถูกทำลายโดยตระกูลหยิน การต่อสู้ครั้งใหญ่ระหว่างประเทศ  โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อท่านกลายเป็นภาระ นิกายนักสู้มังกรจะไม่ปกป้องท่านจากตระกูลหยิน ดาบมังกรวารีอาจจะทำให้ท่านมีปัญหา แต่ถ้าท่านไม่ฆ่าข้า ข้าสามารถที่จะช่วยท่านได้หลายๆอย่าง แม้ว่าตระกูลหยินมาหาท่าน ท่านสามาถพูดได้ว่าท่านไม่รู้เรื่องอดีตของข้า แล้วพวกเขาก็จะไม่ทำให้ท่านต้องเดือนร้อน แต่ถ้าท่านไม่สามารถอธิบายให้พวกเขาเข้าใจได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ถ้าท่านเอาดาบของข้าไป”
 
 
 
“ยอดเยี่ยม น้องชายซวนหยวน เจ้าคิดไปได้ไกลกว่าที่ข้าคิดและเจ้าก็ชนะการเดิมพัน” รอยยิ้มของเหยียน ซือหยุนทำให้นางดูสดใส