“คาราวะศิษย์พี่เฟิง เลี่ย!” ต่ง เซวียน ,ติง หาน , ลวี เฟิง และเย่ว ชานล้วนสั่นเทาด้วยความกลัว พวกมันกลัวว่าเฟิง เลี่ยอาจจะฆ่าพวกมัน พวกมันคุกเข่าบนพื้นดินและโค้งคำนับให้กับเขา
 
 
 
แต่เฟิง เลี่ย ไม่ได้มองพวกมันแม้แต่น้อย เขาหยิบหญ้ามังกรงูขึ้นมาในฝ่ามือของเขา จิตสังหารของหญ้าก็ไหลออกมาและโจมตีใส่เฟิง เลี่ย แต่เขาก็ไม่ได้สนใจการโจมตีของมัน เพราะการโจมตีของมันเป็นเพียงคลื่นเล็กๆบนมือของเขา ความชั่วร้ายของมันหายไป ต่ง เซวียน อ้าปากค้างขณะที่มันได้รับบาดเจ็บหนักโดยการโจมตีจากหญ้ามังกรงู และเฟิง เลี่ยยังจัดการมันได้อย่างง่ายดาย
 
 
 
ส่วนที่เหลือของกลุ่มนำโดยศิษย์แท้จริงคนอื่น พวกมันมาถึงที่ทางเข้าของรังช้า เมื่อเห็นเฟิง เลี่ยพวกเขาก็รีบลุกขึ้นมาและต้อนรับเขาเป็นคนแรกก่อนคนอื่นๆ
 
 
 
เมื่อม้าของเฟิง เลี่ยเคลื่อนไหวทำให้เกิดลมล้อมรอบตัวพวกเขา ทำให้มันดูสง่าผ่าเผยมากขึ้น เฟิง เลี่ยมองไปที่ซวนหยวนด้วยความพึงพอใจและกล่าวว่า “เอาหญ้ามังกรงูนี่ไป มันเป็นของขวัญจากข้า ที่ทำให้ข้าพบกับเจ้า”
 
 
 
เมื่อหญ้าอยู่บนมือของซวนหยวน ต่ง เซวียน, ลวี เฟิง และเย่ว ชานพวกมันเต็มไปด้วยเปลวเพลิงแห่งความริษยา พวกมันต้องใช้เวลานานและเสียสละศิษย์จำนวนหลายคนเพื่อที่จะเก็บเกี่ยวหญ้ามาไว้ในมือ แต่มันกลับถูกมอบให้กับเด็กที่เขาเกลียดมากที่สุด
 
 
 
ซวนหยวนรู้สึกซาบซึ้งกับของที่อยู่บนมือเขา “ศิษย์พี่เฟิง เลี่ย ขอบคุณท่านมากสำหรับของขวัญ”
 
 
 
เหยียน เหลียงและศิษย์คนอื่นๆ คุกเข่าอยู่ด้านหน้าของเฟิง เลี่ยแต่เหยียน ซือหยุน ลังเลนางทักทายต้อนรับเฟิง เลี่ยด้วยมือเหมือนซวนหยวน
 
 
 
“ดีมาก ผู้ฝึกตนบนวีถีแห่งเต๋า กล่าวไว้ว่าพวกเจ้าไม่ควรจะสูญเสียศักดิ์ศรีของเจ้าทุกๆเวลา ถ้าเจ้างอเข่าของเจ้าให้กับทุกคนที่แกร่งกว่าตัวเจ้าแล้วเจ้าจะสูญเสียคุณค่าของตัวเอง แล้วพวกเจ้าจะก้าวข้ามตัวเองที่อ่อนได้อย่างไร?” เฟิง เลี่ยหัวเราะ เขาขยับมือของเขาและดึงผลึกอสูรออกมาจากมังกร มันมีขนาดของมันเท่ากับกำปั้น พร้อมกับกระดูกสันหลังมังกร และมอบมันให้กับซวนหยวน
 
 
 
“นี่คือผลึกอสูรของมังกรศิลา และกระดูกสันหลังมันเป็นแก่นแท้ของความแข็งแกร่ง พวกเราโชคดีอย่างมาก ของเหล่านี้คือของขวัญจากข้าให้เจ้าที่เป็นศิษย์ภายนอกของนิกาย ซวนหยวนข้าประทับใจเจ้ามาก ”
 
 
 
นี่ทำให้ศิษย์หลายๆคนรู้สึกอิจฉาริษยาภายในตัวพวกเขา ผลึกอสูรจะมอบพลังให้กับผู้ฝึกฝนให้ใกล้เคียงกับนักสู้ขอบเขตนักพรต ไม่เพียงแค่นั้นซวนหยวนยังได้แก่นแท้ของมังกร ซวนหยวนสูดหายใจลึกๆเขารู้สึกได้ถึงกลิ่นมังกรที่หลงเหลืออยู่บนผลึกและกระดูกสันหลังมังกร
 
 
 
ซวนหยวนเก็บของขวัญของเขาและจากนั้นก็เดินไปที่ศพของติง หาน และยึด กงล้อดวงจันทร์ อุปกรณ์ระดับจิตวิญญาณขั้นสูงของมัน และเขายังคงปล้นเงินทั้งหมดจากคนตาย เขาไม่รู้สึกอายกับการกระทำทั้งหมดของเขาแม้แต่น้อย
 
 
 
“โปรดออกคำสั่งด้วย ศิษย์พี่เฟิง เลี่ย จะให้พวกข้าทำอะไรต่อไป?” ซวนหยวนถาม
 
 
 
” ข้าจะต่อสู้กับนักรบปีศาจเผ่ามายาที่ทรงพลัง , ในขณะเดียวกันพวกเจ้าทั้งหมดฆ่าสิ่งมีชีวิตอื่นๆ และสัตว์อสูรที่อยู่ข้างใน ฆ่าให้ได้มากที่สุดเท่าที่เจ้าทำได้ และผลตอบแทนที่จะได้รับก็จะยิ่งมากขึ้น ซวนหยวน ข้าจะทดสอบความแข็งแกร่งของเจ้าด้วย เมื่อเสร็จสิ้น ข้าจะพาเจ้ากลับนิกาย ศิษย์ทั้งหมดของสำนักจันทร์พฤกษา จะต้องจดจ่อในการทำลายรังปีศาจมายา!”
 
 
 
เฟิง เลี่ยแกล้งทำเป็นว่าเขาไม่ได้เห็นการกระทำของซวนหยวนที่เขาปล้นศพของศิษย์ร่วมสำนักของเขา จากนั้นเขาก็ขี่ม้าเกล็ดมังกรของเขามุ่งหน้าเข้าไปในรัง ในความเป็นจริงเฟิ่ง เลี่ยยกย่องในความหน้าด้านของซวนหยวน การฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ต้องใช้เงินจำนวนมาก ดังนั้นสิ่งที่ซวนหยวนทำก็ไม่ได้น่ารังเกียจสำหรับเขา แต่สำหรับคนอื่นมันถือว่าไร้ยางอาย
 
 
 
“พวกข้ารับคำสั่ง” ศิษย์แท้จริงลุกขึ้นทีละคน ทีละคน พวกมันหลายคนกำลังพยายามที่จะสร้างความสัมพันธ์กับซวนหยวน
 
 
 
“ศิษย์น้องซวนหยวน เจ้ามีอนาคตที่สดใสอยู่ข้างหน้าของเจ้า อย่าลืมแนะนำพวกข้าให้นิกาย”
 
 
 
“ถูกต้อง , ศิษย์น้องซวนหยวน  เจ้ามีความสามารถขนาดนี้ทั้งๆที่อายุยังน้อย แน่นอนเจ้าจะต้องเป็นผู้ฝึกฝนที่แข็งแกร่งในอนาคต ,ขอแสดงความยินดีด้วย…”
 
 
 
“ศิษย์น้องซวนหยวนเจ้าเป็นชายหนุ่มที่หล่อมาก….”
 
 
 
พวกมันชมเชยซวนหยวนอย่างกระทันหัน แต่ซวนหยวนเพียงแค่ยิ้มและปีนขึ้นไปบนตัวกู่ฉิง เขายื่นมือไปที่เหยียน ซือหยุนเพื่อช่วนให้นางปีนขึ้นมาข้างบน จากนั้นเขาก็กล่าวว่า “ศิษย์พี่ ศิษย์น้อง เป้าหมายของพวกเราในวันนี้คือฆ่าพวกปีศาจเผ่ามายาที่ชั่วร้าย เท่าที่พวกเจ้าจะทำได้ ยิ่งฆ่าได้มากรางวัลตอบแทนก็ยิ่งมากตาม”
 
 
 
จากนั้นเขาก็นำกู่ฉิง และเหยียน ซือหยุนมุ้งตรงไปยังที่ทางเข้า  เหยียน เหลียง , สือ คงหยู และ หลิว เพียวซู่ ติดตามเขาอย่างใกล้ชิด พร้อมกับศิษย์หลายพันคน
 
 
 
จากทางเข้ารังปีศาจ นั่นมันมองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากความมืด ทางเข้านั้นเป็นหลุมกว้าง 1 พันเมตร ภายในอุโมงค์ที่ตรงไปยังรังใต้ดิน ศิษย์หลายพันคนวิ่งเข้าไปในนั้นทำให้เกิดแสงระยิบระยับอย่างไม่น่าเชื่อ
 
 
 
มีเพียงไม่กี่คนที่เหลืออยู่ด้านหน้าทางเข้าคือ ต่ง เซวียน,ลวี เฟิง,เย่วชาน, เย่วเถิง และศิษย์ภายในไม่กี่คน พวกมันอนาถใจ
 
 
 
เมื่อเผชิญหน้ากับมังกร ลวี เฟิง และ เย่วชาน ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย การต่อสู้ของพวกเขาน่าจะได้ผลตอบแทนมาก แต่พวกเขากลับไม่ได้รับผลตอบแทนอะไรเลย
 
 
 
“พวกเราจะทำอะไรต่อ? เฟิง เลี่ย เขาปกป้องมัน เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งอย่างมาก ถ้าพวกเราแตะต้องเจ้าเด็กนั้น พวกเราต้องถูกฆ่าแน่”
 
 
 
“ติง หานตายอย่างโหดร้าย! การโจมตีของเฟิง เลี่ยมันรุนแรง พวกเราไม่สามารถที่จะปกป้องเขาได้”
 
 
 
“มีใครบางคนกำลังมา” ต่ง เซวียนเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่ม เขาจึงรู้สึกได้
 
 
 
มีคน 18 คนกำลังมุ่งหน้ามาทางพวกเรา พวกมันทุกคนอยู่ขอบเขตจิตวิญญาณ 1 ในพวกมันมีคนหนึ่งที่อยู่ขอบเขตพฤกษา เย่วเถิงตะโกนลั่น พวกเราสูญเสียศิษย์ภายในไปหลายคน และตอนนี้มีกำลังเสริมที่มีความแข็งแกร่งมาเพิ่ม
 
 
 
“ท่านเจ้าเมืองหง!”
 
 
 
ชายที่เป็นผู้นำคนนี้คือเจ้าเมืองของเมืองพระอาทิตย์ หง ยื้อ!
 
 
 
“ข้ามาเพราะหง ฉื่อถูกทำร้ายโดยซวนหยวน และมันทำให้หลานชายของข้าเป็นคนตาบอดข้างหนึ่ง ถ้าข้าไม่ล้างแค้นมัน ข้าคงไม่สามารถที่จะเรียกศักดิ์ศรีของพวกข้าคืนในฐานะที่เป็นเจ้าเมือง  ดังนั้นข้าจึงนำยอดฝีมือหัวกระทิมาเพื่อที่จะฆ่าซวนหยวน และก็เผ่าปีศาจมายา และพวกเราก็จะได้เก็บเกี่ยวผลตอบประโยชน์จากการตัดสินของนิกายนักสู้มังกร พวกเจ้าทุกคนคิดยังไงกับแผนการนี้์?”
 
 
 
เย่วเถิงได้ส่งข้อความไปยังหง ยื่อไว้ก่อนหน้านี้ มิฉะนั้น หง ยื่อคงจะไม่กล้าที่ยืนตะโกนเสียงดังว่าเขาตั้งใจจะฆ่าซวนหยวน พวกเขานั้นลงเรือลำเดียวกันดังนั้นจึงไม่มีอะไรจะซ่อน สำหรับหง ยื่อมันจะเป็นประโยชน์กับเมืองพระอาทิตย์มากถ้าเขาสามารถที่จะเป็นมิตรกับ 2 นักสู้ขอบเขตกษัตริย์ พวกเขาสามาถที่จะฆ่าซวนหยวนได้ก่อนที่มันจะมีโอกาสโต้ตอบ
 
 
 
“ยอดเยี่ยม ด้วยการสนับสนุนจากท่านหง พวกข้าจะสามารถฆ่าปีศาจมายาได้มากมายและกำจัดซวนหยวน” ใบหน้าของเย่ว ชานบิดเบี้ยวเต็มไปด้วยความเกลียดชัง มันรู้ว่าซวนหยวนจะไม่ปรานีกับศัตรูของเขา ถ้ามันเข้าไปนิกายได้ มันจะต้องฆ่าพวกเขาอย่างแน่นอนเมื่อมันมีสถาณะที่สูงขึ้น จะมีเพียงฝ่ายเดียวเท่านั้นที่จะมีชีวิตอยู่
 
 
 
“ถูกต้อง ข้ามีแผนที่จะฆ่าเจ้าเด็กนั้นแล้ว โดยเฟิง เลี่ยจะไม่ลงโทษพวกเรา “ต่ง เซวียน มองไปที่กำลังเสริม และแผนการได้เกิดขึ้นแล้ว เขาออกคำสั่ง” ไป , นักรบปีศาจมายาทุกตัวสามารถที่จะแลกเปลี่ยนเป็นเงินได้ และมันยังมีของมีค่ามากมายอยู่ภายในรัง มันเป็นโอกาสที่ดีและหาได้ยากสำหรับพวกเรา”
 
 
 
ภายใต้การนำของ ต่ง เซวียน พวกมันมุ่งหน้าไปยังใต้ดิน…..