“การที่เจ้าจะเลือกไข่ของสัตว์อสูรนั้น เจ้าจะต้องเลือกให้ดี เพราะมันต้องใช้เวลานานกว่าไข่จะฟัก ไข่บางใบกว่าจะฟักเจ้าอาจจะตายก่อนที่จะฟักมัน เว้นเสียแต่ว่าเจ้าจะสามารถใช้พลังปราณเพื่อให้มันฟักเร็วขึ้น” ว่านโฉว อธิบายขณะนำทาง
 
 
 
ภูเขาแห่งนี้เต็มไปด้วยพลังปราณ, ไข่มุกที่หยิน เฉิ่นลู่มอบให้ทำให้ซวนหยวนสามารถรู้สึกได้ถึงความอุดมสมบูรณ์ของพลังปราณที่รายล้อมตัวเขา มันเป็นกระแสพลังปราณที่บริสุทธิ์อย่างมาก และมันค่อยๆชำระล้างทุกซอกทุกมุมของร่างกายเขา รูขุมขนของเขาถูกเปิดออกและดูดซับพลังปราณเข้าไปในร่าง ผ่านเส้นเลือดของเขาและเข้าไปในกระดูกของเขา
 
 
 
ตั้งแต่ที่เขาบรรลุขอบเขตพฤกษา เฒ่าโลภมากได้สอน “วิถีแห่งการปรับแต่งไขกระดูก” ไขกระดูกของเขาราวกับมีชีวิตเป็นของตัวเอง และเริ่มปรับแต่งพลังปราณให้บริสุทธิ์ทันที แต่มันเป็นกระบวนการที่ช้า ตามที่เฒ่าโลภมากได้พูดไว้ กระบวนการของซวนหยวนมันนานกว่าคนทั่วๆไป 100 เท่า ร่างกายที่เกิดจากการสรรค์สร้างมันทรงพลังมาก แต่มันก็ยากที่จะปรับแต่งร่างกายให้บริสุทธิ์ และต้องใช้เวลามากกว่าร่างกายคนทั่วๆไป อย่างเช่น ซวนหยวนไม่สามารถบรรลุขอบเขตพฤกษาได้เพียงแค่ใช้ผลึกระดับพฤกษา แตกต่างจากผู้ฝึกฝนคนอื่นๆ ในระดับเดียวกัน
 
 
 
ภายในใจของเขา ปรากฏทักษะ “มังกรสวรรค์ปรับแต่งไขกระดูก” ซวนหยวนรู้สึกอบอุ่นขึ้นทันทีภายในหัวใจของเขา และรู้ว่านี่คือของขวัญที่ หยินเฉินลู่มอบให้กับเขา แต่อย่างไรก็ตามซวนหยวนก็ยังคงไม่พอใจกับทักษะการกลืนกินที่มันยังไม่เปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด
 
 
 
“เฒ่าโลภมาก ,ไม่ใช่ว่าท่านบอกข้าว่า เมื่อข้าบรรลุขอบเขตพฤกษา ทักษะการกลืนกินจะเปลี่ยนแปลงหรอกหรือ? หรือว่าท่านโกหกข้า? ในระหว่างการต่อสู้พลังปราณของข้าถูกใช้ไปอย่างรวดเร็ว ถ้ามันยังไม่พัฒนาล่ะก็……”
 
 
 
“สามหาว! ข้าจะโกหกเจ้าทำไม? พลังปราณที่เจ้ามีอยู่ตอนนี้มันมีมากกว่านักสู้ขอบเขตพฤกษาทั่วๆไปเสียอีก แล้วเจ้าจะบ่นทำไม? เจ้าเคยเห็นนักสู้ขอบเขตพฤกษาสามารถใช้งานยุทธภัณฑ์ระดับปฐพีขั้นสูง 3 ชิ้นพร้อมกันหรือไม่? เจ้าแตกต่างจากคนอื่น ข้ากล่าวว่าเมื่อเจ้าถึงจุดสูงสุดของขอบเขตพฤกษา และปรับแต่งไขกระดูกทั้งหมดให้บริสุทธิ์เสร็จ จากนั้นมันถึงจะมีการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่” เฒ่าโลภมากกำลังโกรธที่โดนซวนหยวนกล่าวหา “เมื่อถึงจุดนั้น เจ้าจะรู้ว่าสิ่งที่ข้ากล่าวหมายถึงอะไร เด็กน้อยอย่างเจ้าช่างไม่เข้าใจอะไรเลย”
 
 
 
ซวนหยวนอดใจไม่ได้ที่จะหัวเราะ เมื่อเห็นเฒ่าโลภมากโกรธ
 
 
 
“หยุดหัวเราะได้แล้ว! เอาเหรียญกษัตริย์ 5 ล้านเหรียญพวกนี้ไปซื้อหินนักสู้ คริสตัล และหยก ให้ข้าซะ..”
 
 
 
ซวนหยวนหยุดหัวเราะและเคร่งเครียดทันที
 
 
 
“อ..อะไรกันเฒ่าโลภมาก นั่นคือเงินทั้งหมดที่ข้ามี ท่านจะปล้นข้ากลางวันแสกๆอย่างนี้เลยหรือ?”
 
 
 
ตอนนี้เฒ่าโลภมากหัวเราะกลับ “ดี ถ้าในอนาคต เจ้าทำให้นักสู้ขอบเขตนักพรตโกรธ ข้าจะไม่มีพลังอำนาจใดๆเข้าไปแทรกแซงแม้ว่าเจ้าจะต้องตกตายก็ตาม เงินพวกนี้มันสำคัญกว่าชีวิตของเจ้าใช่ไหม? อาจารย์ผู้แสนสวยของเจ้าคงจะใช้ชีวิตแต่งงานอย่างมีความสุข และลืมเรื่องของเจ้า”
 
 
 
“โธ่เว้ย…”
 
 
 
ขณะที่พวกเขากำลังหลอกล้อกัน, ซวนหยวน, ว่านโฉว และ เฟิงเลี่ย ได้มาถึงห้องที่เรียกว่า ห้องฟักไข่แล้ว ภายในห้องมีคริสตัลบริสุทธิ์มากมายจัดเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ ด้านบนของคริสตัลแต่ละเม็ดจะมีขนาด และสีแตกต่างกันไป
 
 
 
“น้องซวนหยวน เจ้าสามารถเลือกไข่ใบไหนก็ได้ตามที่เจ้าต้องการ” ว่านโฉวรู้ว่าซวนหยวนกำลังจะกลายเป็นศิษย์ภายในของนิกาย ดังนั้นเขาจึงเรียกซวนหยวนว่า น้อง แต่อย่างไรก็ตามเขาเป็นศิษย์ภายในเพียงคนเดียวที่เคยได้รับอนุญาตให้เลือกไข่ใบไหนก็ที่อยากได้ สัตว์อสูรทุกตัวที่อยู่ภายในห้องนี้ ไม่สามารถซื้อได้ด้วยเงิน แต่ซวนหยวนถูกแนะนำโดยเฟิงเลี่ย ทำให้เรื่องนี้มันต่างกัน
 
 
 
ซวนหยวนเดินเข้าไปใกล้ไข่ที่มีขนาดเท่าหัวมนุษย์ เขาสามารถรู้สึกได้ถึงพลังชีวิตอันแข็งแกร่งอยู่ข้างในไข่
 
 
 
ว่านโฉว ยิ้มและกล่าว “ ไข่ฟองนี้เป็นไข่ของนกกระเรียนเพลิง มันมีสายเลือดของนกฟินิกซ์ และจิตวิญญาณนกกระเรียน มันจะต้องเป็นสัตว์อสูรที่ทรงพลังมาก เมื่อมันฟัก ”
 
 
 
ซวนหยวนส่ายหัวเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปหาไข่ที่เต็มไปด้วยสีสันมากมาย
 
 
 
“ไข่ฟองนี้คือไข่ของงูเหลือมเจ็ดสี มันมีสายเลือดของงูเหลือมสวรรค์ และมังกรเจ็ดนภา มันจะต้องใช้หยกบริสุทธิ์จำนวนมากเพื่อฟักมัน และมันมีความแข็งแกร่งเทียบเท่าม้าเกล็ดมังกรของเฟิงเลี่ยเท่านั้น”
 
 
 
ซวนหยวนเดินต่อเพื่อดูไข่ใบอื่นๆต่อ ก่อนที่จะตัดสินใจเลือก
 
 
 
ภายในห้องนี้มีไข่อยู่อย่างน้อย 800 ใบ ไข่ที่มีใบเดียวล้วนเป็นสัตว์อสูรที่พิเศษ
 
 
 
จากนั้นซวนเดินเข้าไปใกล้ๆไข่สีดำที่มีขนาดเท่าถังน้ำ แต่เมื่อเดินเข้าไปใกล้คริสตัลที่อยู่ข้างใต้มันสูญเสียความสว่างไป ไข่ใบนี้ดูดซับพลังงานทั้งหมดภายในคริสตัล
 
 
 
ว่านโฉวรู้สึกกังวลเล็กน้อยเมื่อเห็นซวนหยวนเดินเข้าไปใกล้ไข่สีดำ “เด็กคนนี้มีสายตาที่แหลมคม เหมือนเฟิงเลี่ยเลย”
 
 
 
ซวนหยวนมองไปที่ว่านโฉวอย่างไร้เดียงสา และถาม “ศิษย์พี่ว่าน ไข่ใบนี้คือ?”
 
 
 
“อ่า ไข่ใบนี้เป็นสัตว์อสูรที่สืบเชื้อสายมาจากเต่าทะเลดึกดำบรรพ์ และมังกรสวรรค์ มันแข็งแกร่งมาก แต่มันต้องใช้เวลากว่าพันปีเพื่อฟักไข่ใบนี้ เจ้าอาจจะไม่สามารถฟักมันได้”
 
 
 
ซวนหยวนรู้สึกสนใจไข่ใบนี้อย่างมาก เขาสัมผัสมันอย่างเบาๆ และคิดว่ามันจะดีถ้าหากเขาสามารถมีสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งเทียบเท่าม้าเกล็ดมังกร
 
 
 
“น้องซวนหยวนไม่ต้องห่วงเรื่องหยก และคริสตัลถ้าหากเจ้าต้องการมัน ข้าสามารถให้ทุกสิ่งที่เจ้าต้องการได้…” เฟิงเลี่ยกล่าวเย้าแหย่ว่านโฉว เขารู้ว่าว่านโฉวไม่อยากให้ซวนหยวนเลือกไข่ใบนี้
 
 
 
“ถ้างั้นข้าเลือก…” ซวนหยวนรู้สึกถึงพลังที่กำลังดึงกระชากพลังปราณภายในร่างกายเขา และมันกำลังสะท้อนกับความทรงจำดั้งเดิม เฒ่าโลภมากตะโกนอยู่ภายในจิตใจของซวนหยวน “อย่าเลือกไข่ใบนี้! เร็วเข้า! ทำตามที่ข้าบอก!”
 
 
 
เสียงของเฒ่าโลภมากดูวิตกกังวล เขารู้สึกได้ถึงความรู้สึกแปลกๆ ดังนั้นซวนหยวนจึงดึงมือกลับ และถอยห่างจากไข่ใบนี้
 
 
 
“ข้าควรจะดูไข่ใบอื่นๆก่อน”
 
 
 
เฟิงเลี่ยขุ่นเคืองกับการตัดสินใจครั้งนี้ แต่เขาก็ยังเคารพการตัดสินใจของซวนหยวน กลับกันว่านโฉวกลับรู้สึกโล่งใจอย่างมาก
 
 
 
ซวนหยวนเดินไปตามพลังที่ดูดซับพลังปราณ ตั้งแต่ที่เขาฝึกฝนทักษะการกลืนกิน เขาสามารถรู้สึกได้ถึงพลังปราณที่อยู่ในอากาศ และสามารถดูดซับพลังปราณที่อยู่ในอากาศด้วยการหายใจในแต่ละครั้ง แต่คนอื่นๆไม่สามารถรู้สึกถึงพลังปราณ เมื่ออยู่ในสภาพแวดล้อมที่อุดมไปด้วยพลังปราณ อย่างไรก็ตามพลังนั้นดูเหมือนจะรู้สึกถึงตัวตนของซวนหยวนราวกับมันกำลังเรียกหาเขาจากความมืด มันแปลกมาก..
 
 
 
ท้ายที่สุด ซวนหยวนก็เดินเข้าไปใกล้ๆกับไข่ที่มีขนาดเท่าลูกบอล เปลือกของมันปกคลุมไปด้วยสีดำราวกับน้ำหมึก และดูเหมือนสนิม มันดูคล้ายกับเหล็กดำที่มีสนิม เช่นเดียวกับกริชของเขา และมันมีคริสตัลขนาดใหญ่อยู่ใต้ไข่ซึ่งเต็มไปด้วยพลังงานอันหนาแน่น
 
 
 
ว่านโฉวยิ้มอย่างสดใส เมื่อเห็นซวนหยวนเดินเข้าไปใกล้ไข่ใบนั้น “น้องซวนหยวน เจ้าช่างมีสายตาที่แหลมคมนัก ไข่ใบนี้อยู่ที่นี่มานานมากกว่าพันปีแล้ว แม้แต่ข้าก็ไม่รู้ว่ามันเป็นไข่ของสัตว์อสูรอะไร มันต้องเป็นสัตว์อสูรที่ทรงพลังมากแน่ๆเมื่อมันฟัก!”
 
 
 
เฟิงเลี่ยหรี่ตาลง เขาต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาก็ไม่อยากเข้าไปยุ่งกับการตัดสินของซวนหยวน ไข่ใบนี้เป็นที่รู้จักกันดีว่ามันอยู่ที่แห่งนี้มามากกว่าพันปีแล้ว และมันก็ดูดซับพลังงานจากผลึกได้ช้ากว่าไข่ใบอื่นๆ ไม่มีใครในนิกายที่คิดว่าจะมีสัตว์อสูรอยู่ข้างในนั้น
 
 
 
ซวนหยวนรู้สึกแปลกที่ไข่ใบนี้อยู่ที่นี่มากกว่าพันปี จากนั้นเฒ่าโลภมากกรีดร้องโหยหวนอย่างเมามัน “เลือกใบนี้! เลือกใบนี้! นี่มัน! นี่มัน!”
 
 
 
“เงียบๆหน่อยได้ไหม? มันคืออะไร?” ซวนหยวนกล่าวด้วยท่าทีสงบ แต่ความจริงแล้วเขาตื่นเต้นอย่างมาก
 
 
 
“หยุดพล่าม และเลือกใบนี้ซะ” เฒ่าโลภมากกล่าว
 
 
 
ซวนหยวนไม่มีทางเลือกนอกจากทำตามเฒ่าโลภมาก ดั้งนั้นซวนหยวนจึงพยักหน้าไปที่ว่านโฉว “ศิษย์พี่ว่าน ข้าเลือกไข่ใบนี้”
 
 
 
ว่านโฉวหัวเราะ “ยอดเยี่ยม! มันเป็นการตัดสินใจที่ดี!”
 
 
 
เฟิงเลี่ยเปิดปากของเขาเพื่อแสดงความคิดเห็น เเต่เมื่อซวนหยวนสัมผัสกับไข่สีดำ ไข่เริ่มสั่นอย่างรุนแรง พลังมหาศาลได้สะท้อนพลังทักษะการกลืนกินของซวนหยวน ในไม่ช้าคริสตัลขนาดใหญ่ที่สว่างสไวก็มืดลง เมื่อพลังงานถูกดูดไปจนหมดทำให้คริสตัลแตกเป็นเสี่ยงๆ และกลายเป็นผง
 
 
 
ว่านโฉว และเฟิงเลี่ยต่างพูดไม่ออก พวกเขาไม่สามารถรู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น