“หัวหน้าผู้อาวุโสภายในมีนามว่า ปู้จิงซา เขาเป็นผู้ที่มีทักษะผู้นำและพ่อค้า อย่างไรก็ตามเขาต้องเล็งต่ำแหน่งที่สูงกว่าหัวหน้าผู้อาวุโสภายในเป็นแน่ ในตอนที่เขาเข้าเป็นศิษย์ภายใน ข้าได้ยินมาว่าเขาสามารถที่จะปลดปล่อยแสงแห่งราชันย์ออกมาได้” จ้าวหมั่นเฟิงกำลังอธิบายเรื่องให้เกี่ยวกับนิกายให้ซวนหยวน
“การทดสอบเหมืองเป็นโอกาสที่เหมาะสมที่่เหล่าศิษย์จะได้ทดสอบตัวเอง แต่มันก็ถือว่าอันตรายเป็นอย่างมาก เหมืองนั้นตั้งอยู่ตรงแนวเทือกเขา แต่ยังมีปีศาจมายาจำนวนมากถูกจับไว้ข้างในนั้น มันถูกนำกลับมาโดยคนระดับสูงของนิกายเพื่อที่จะให้เหล่าศิษย์ทดสอบตัวเอง
“ในเหมืองนั้นราวกับเขาวงกตที่ซับซ้อน คนธรรมดาไม่สามารถออกมาได้หลังจากเข้าไป ยกเว้นว่าคนเหล่านั้นจะมีทักษะที่เกี่ยวกับดินและหิน เหล่าศิษย์จะต้องสังหารปีศาจมายาจำนวนมาก และจะต้องนำหินต่อสู้, หยกหรือคริสตัลจำนวนหนึ่งออกมาเพื่อจะให้เจ้าได้มีคุณสมบัติที่จะกลายเป็นศิษย์ภายใน… ข้าเชื่อในตัวเจ้า”
ซวนหยวนยังรู้สึกผ่อนคลายหลังจากที่ได้ฟัง ตำราแห่งการครอบครองอาจจะช่วยเขาได้ ถ้าเขาสามารถที่จะค้นพบแหล่งทรัพยากรใหม่ภายในเหมืองได้ เขาจะไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายสำหรับหยกหรือคริสตัลอีกต่อไป
“หยุดฝันได้แล้วไอหนู พวกข้าทั้งสองต้องการทรัพยากรจำนวนมากเพื่อฟื้นฟูพลัง แม้ว่าเหมืองแห่งนี้จะพอมีทรัพยากรอยู่บ้าง แต่เจ้าก็ยังที่จะต้องซื้อ หินต่อสู้, หยกและคริสตัลเพิ่มอยู่ดี” เฒ่าโลภมากได้ทำลายฝันของซวนหยวนในทันทีที่เขากำลังคิดแผนการ
“ทำไมชีวิตข้าถึงต้องลำบากเช่นนี้? พวกเจ้านี่ช่างตะกละตะกลามเสียจริง” ซวนหยวนตัดพ้อ
“เมื่อใดที่พวกเราสามารถฟื้นคืนพลังได้ เจ้าก็จะได้รับผลประโยชน์เช่นกัน เจ้าไม่สามารถที่จะบ่ายเบี่ยงได้ ฉะนั้นหยุดบ่นสักที” เฒ่าโลภมากกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ไอเฒ่าเอ้ยย.. ”
“ข้ายังไม่แก่… “
จ้าวหมั่นเฟิงพาซวนหยวนผ่านมาในทางคดเคี้ยวและมาถึงจุดรับรางวัล มันดูคล้ายกับที่เมืองจันทร์นภามาก มีสี่เสาขนาดใหญ่ที่ถูกแกะสลักไว้ด้วยมังกร และรูปปั้นสองหน้าที่ถูกค้ำจุนไว้ด้วยโซ่ ด้านหนึ่งของรูปปั้นแสดงใบหน้าที่ยิ้มอย่างอบอุ่นในทางกลับกันอีกด้านแสดงใบหน้าที่น่าสะพรึงกลัวด้วยฟันที่แหลมคม
มีศิษย์ภายในจำนวนมากที่กำลังรอที่จะแลกเปลี่ยนคะแนนเป็นสิ่งของ ทุกคนกำลังสนทนากันระหว่างรอ
“เจ้าเห็นมันหรือไม่? มันคือแสงแห่งเซียน ข้าล่ะสงสัยจริงๆว่าเขาเป็นใคร นิกายจะต้องสนับสนุนขาอย่างเต็มที่แน่นอน อ่าา ข้าก็อยากเป็นเช่นนั้นเหมือนกัน”
“ถูกต้อง ไม่ต้องถึงขั้นแสงแห่งเซียนก็ได้ เพียงแค่แสงแห่งราชันย์ก็ยังดี”
“แล้วยังไง เขาก็ยังเป็นเพียงศิษย์คนหนึ่ง”
บางคนอิจฉา บางคนโกรธเกรี้ยว ซวนหยวนและจ้าวหมั่นเฟิงไม่ได้ให้ความสนใจ
” อ๊ะ นั่นมันไออ้วนจ้าวนิ เจ้ามาที่จุดรับรางวัลทำไม? หรือว่าเจ้าจะใช้ไขมันหนักๆของเจ้าสังหารปีศาจมายา วันนี้?”
“เจ้าคงจะมีความสุขกับการได้เป็นเพียงแค่ผู้คุมสอบ ระวังด้วยล่ะ เจ้าอาจจะถูกฆ่าโดยปีศาจมายาก็เป็นได้ ฮ่าๆๆ ”
” เขาช่างน่าสงสารนัก ไม่มีผู้หญิงคนไหนต้องการเขา ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว ช่างน่าเศร้านัก … ฮ่าๆๆ… “
จ้าวหมั่นเฟิงถูกด่าทอด้วยถ้อยคำที่รุนแรง แต่เขาก็ไม่ได้ตอบโต้ บางคนเริ่มสังเกตเห็นซวนหยวนอยู่ที่ยืนอยู่ข้างๆจ้าวหมั่นเฟิงและเริ่มหัวเราะ
” ไออ้วน หรือว่านี่คือศิษย์ที่เจ้าแนะนำ มันสามารปลดปล่อยแสงได้ถึงระดับนักพรตหรือไม่? เจ้าคงหวังไว้สินะ ว่ามันจะกลายเป็นนักสู้ที่ยิ่งใหญ่และดูแลเจ้าใช่หรือไม่?”
” ดี มีคนจำนวนมากที่มีศักยภาพพอที่จะกลายเป็นนักพรต แต่มันก็ยังยากที่จะใช้ชีวิตอยู่ในนิกาย เขาควรจะระวังให้ดีเมื่อเข้าไปยังการทดสอบเหมือง”
ซวนหยวนเหลือบมองพวกเขา ส่วนใหญ่แล้วเป็นนักสู้ขอบเขตพฤกษา บางคนเป็นนักสู้ขอบเขตกษัตริย์ ดูเหมือนว่าจะเป็นการยากหากจะอยู่รอดที่นี่ – มีความขัดแย้งระหว่างศิษย์ ดังนั้นซวนหยวนเลือกที่จะไม่สนใจ
พวกเขาย้ายความสนใจไปที่ผู้ดูแลจุดรับรางวัล เขามีท่าทางที่ภูมิฐาน และดูจะแข็งแกร่งกว่าหลัวเกิงที่เขาพบในเมืองจันทร์นภา มีนามว่า ไป๋จ้าน และมาจากศูนย์การค้าไท่ไป๋
ไป๋จ้านราวกับไร้ความรู้สึก เขาจ้องมองไปที่จ้าวหมั่นเฟิงและกล่าว “เจ้าต้องการที่จะแลกเปลี่ยนอะไร?”
ซวนหยวนรีบตอบ “คะแนนศิษย์, ข้าสามารถใช้ยุทธภัณฑ์ระดับปฐพีขั้นต่ำแลกได้กี่ชิ้น?”
“ขึ้นอยู่กับคุณภาพ” ไป๋จ้านกล่าว
ซวนหยวนนำยุทธภัณฑ์คุณภาพต่ำสุดออกมา ไป๋จ้านจ้องมองไปที่มัน ” ยุทธภัณฑ์ระดับปฐพีขั้นต่ำ ได้ 200,000 คะแนน “
หลายคนหัวเราะเมื่อเห็นยุทธภัณฑ์นั้น ” ฮ่าๆๆ ขยะอะไรกันเนี่ย! เจ้ากล้าที่จะนำมันมาที่นี่ ดูเจ้าเด็กโง่นั่นสิ จ้าวหมั่นเฟิง”
“ข้าคิดว่าพวกมันจะแสดงอะไรที่น่าสนใจ”
ผู้คุมสอบมีสถานะต่ำกว่าศิษย์ภายใน เป็นเรื่องปกติสำหรับพวกเขาที่จะถูกกลั่นแกล้ง แต่เร็วๆนี้จ้าวหมั่นเฟิงได้รับการเลื่อนขั้นเป็นผู้อาวุโสซึ่งเป็นสถานะที่ต้องได้รับความเคารพ แต่เขาก็ยังไม่ได้บอกไอพวกปากปีจอพวกนี้
“หยุดเห่าได้แล้ว ไอพวกสุนัขไร้ประโยชน์” ซวนหยวนเย้ยหยันและถ่มน้ำลาย เขารังเกียจคนไร้ประโยชน์เช่นนี้
“เจ้าแส่หาความตาย?” นักสู้ขอบเขตกษัตริย์ถูกกระตุ้นโดยคำพูดของซวนหยวน แต่เขาไม่กล้าที่จะต่อสู้ต่อหน้าผู้ดูแล
“ข้าจะจัดการขยะอย่างเจ้าภายหลัง” ซวนหวนกล่าว จากนั้นเขาก็นำยุทธภัณฑ์กว่า 150 ชิ้นออกมาจากแหวน และทำราวกับว่าพวกมันเป็นของไร้ค่า
” 30 ล้านคะแนน ”
จากนั้นก็หยิบยุทธภัณฑ์ระดับกลางออกมาอีก 34 ชั้น
” 60 ล้านคะแนน “
บางคนทำราวกับว่ารู้จักยุทธภัณฑ์บางชิ้น
“ไม่ใช่ว่านั่นคือยุทธภัณฑ์ของศิษย์น้องปี้ฝู? เจ้ามีมันได้ยังไง?” บางคนเริ่มระแวง
ซวนหยวนจ้องพวกเขา “ขัดจังหวะข้าอีกครั้งเดียว ข้าจะฆ่าพวกเจ้า”
พวกเขาทุกคนถูกคุกคามด้วยแรงกดดันที่ซวนหยวนปลดปล่อยออกมา ทำให้ตกตะลึงเป็นอย่างมาก จากนั้นซวนหยวนก็นำผลึกอสูรงูแดงออกมา 98 ชิ้น, ผลึกอสูรงูห้าสี 61 ชิ้นและผลึกอสูรงูหกหัวอีก 6 ชิ้น ผู้คนบริเวณนั้นต่างตกตะลึงด้วยสายตาที่เบิกกว้างมันเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ เจ้าเด็กนี้สังหารสัตว์อสูรเหล่านี้? แม้แต่งูหกหัวก็แข็งแกร่งเทียบเท่ากับนักสู้ขอบเขตกษัตริย์แล้ว เขาแข็งแกร่งถึงเพียงไหนกัน?
แม้ว่าไป๋จ้านจะประหลาดใจกับสิ่งที่เห็น แต่เขาก็ยังคงประเมินพวกมันด้วยท่าทีสงบ
“ผลึกอสูรงูแดง 98 ชิ้น 1.8 ล้านคะแนน “
“ผลึกอสูรงูห้าสี 61 ชิ้น 12 ล้านคะแนน”
“ผลึกอสูรงูหกหัว 6 ชิ้น 66 ล้านคะแนน
ซวนหยวนเริ่มหยิบเม็ดยาและสิ่งของอื่นๆที่เขาไม่ต้องการออกมาจากแหวนของชิงยวิ๋น เพราะมันเก็บของได้มากที่สุด
ไป๋จ้านเริ่มประเมินของที่ถูกนำออกมาอย่างรวดเร็ว ในที่สุดเขาก็ประกาศ ” ทั้งหมด 180 ล้านคะแนน เจ้าได้รับเพิ่ม 10% จากการแลกเปลี่ยนเกิน 100 ล้านคะแนนในครั้งเดียว เจ้าจะได้ 198 ล้านคะแนน เจ้าต้องการเก็บคะแนนไว้หรือว่าแลกเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น?” ไป๋จ้านกล่าวถาม
ผู้คนต่างตกตะลึงซ้ำแล้วซ้ำเล่า พวกเขาไม่สามารถที่จะเมินเฉยต่อ 198 ล้านคะแนนได้ ไม่แม้แต่จะกล้าเปล่งวาจาดูถูกออกมา
ซวนหยวนรวบรวมความมั่งคั่งของเขาด้วยความโชคดีและการปล้นจากคนตาย มันเป็นธรรมดาที่คนเหล่านั้นจะตกใจเมื่อเห็นทรัพสมบัติเหล่านี้
“ข้าต้องการเปลี่ยนทั้งหมดให้เป็นคริสตัลต่อสู้ ” ซวนหยวนหล่าว อันดับแรกต้องฟื้นคืนพลังให้แก่เฒ่าโลภมากเสียก่อน
เมื่อพวกเขากำลังแลกเปลี่ยนคะแนน, บางคนเดินออกไปเพื่อที่จะส่งข้อความ…
ตอนที่แล้ว
ตอนต่อไป