“คริสตัลระดับต่ำ 1 อัน 10,000 คะแนน , ระดับกลาง 50,000 คะแนน, ระดับสูง 200,000 คะแนน, ระดับสูงสุด 500,000 คะแนน”
 
 
 
ไป๋จ้านอธิบายด้วยท่าทีสงบ แต่ซวนหยวนกับประหลาดใจกับราคาคริสตัลระดับสูงสุด แต่มันก็ดีกว่าซื้อข้างนอกนิกาย เพราะคริสตัลมันจะมีราคาแพงมากกว่านี้ถ้าซื้อจากข้างนอกนิกาย
 
 
 
ซวนหยวนกำลังตัดสินใจว่าจะแลกเปลี่ยนเป็นคริสตัลดีไหม แต่แล้วก็มีเสียงดังขึ้นในจิตใจของเขา “เจ้าจะมัวลังเลอยู่ทำไม? ซื้อให้มากที่สุดเท่าที่เจ้าจ่ายได้ คริสตัลระดับสูงสุดจะช่วยให้ข้าช่วยเหลือเจ้าได้สักพักหนึ่ง แถมข้ายังสามารถฟื้นฟูพลังได้ด้วยความช่วยเหลือจากคริสตัล
 
 
 
”เจ้าต้องการเรียนรู้ทักษะการกลืนกินลึกซึ้งมากขึ้นหรือไม่? ถ้าพลังของข้าไม่ได้รับการฟื้นฟู ข้าก็ไม่สามารถสอนเจ้าได้ ภายในนิกายแห่งนี้ ไม่มีทักษะระดับเซียนใดๆ ที่สามารถเปรียบเทียบได้กับทักษะของข้าได้” เฒ่าโลภพยายามอย่างมาก เพื่อโน้มน้าวซวนหยวน
 
 
 
“ถ้าข้าจะแลกเปลี่ยนทักษะระดับเซียน ข้าต้องใช้กี่คะแนน?” ซวนหยวนถามไป๋จ้าน
 
 
 
“3000 ล้านคะแนน” คำพูดของไป๋จ้านเป็นฟางเส้นสุดท้ายของซวนหยวน
 
“ถ้างั้นข้าจะแลกเปลี่ยนเป็นคริสตัลระดับสูงสุด 562 อัน”
 
 
 
ไป๋จ้านไม่เคยได้ยินใครคิดจะแลกคริสตัลจำนวนมากเช่นนี้มาก่อน แต่เขาก็จะไม่คัดค้านการตัดสินใจของผู้อื่น
 
“เจ้าไม่มีคะแนนเพียงพอที่จะแลกคริสตัลจำนวนดังกล่าว”
 
 
 
ซวนหยวนหยิบเหรียญตราที่มีคะแนน 83 ล้านคะแนนจากการชนะเดิมพันออกมา และส่งให้ไป๋จ้าน จากนั้นไป๋จ้านได้เอาคริสตัลระดับสูงสุด 618 ชิ้นออกมา
 
 
 
“นี่ คือ คริสตัลระดับสูงสุด 618 ชิ้น เพราะเจ้าซื้อขายมากกว่า 100 ล้านคะแนน จึงได้รับรางวัลพิเศษ นอกจากนี้เจ้ายังได้รับรางวัลพิเศษอีก 20% สำหรับการแลกเปลี่ยนมากกว่า 200 ล้านคะแนน” ในที่สุดไป๋จ้านก็ยิ้ม และส่งผลึกให้ซวนหยวน
 
 
 
“ขอบคุณ”
 
 
 
ซวนหยวนเก็บคริสตัลเข้าไปในแหวน ทำให้เฒ่าโลภมากตื่นเต้นอย่างมาก “ยอดเยี่ยม! ถึงมันจะไม่มากก็เถอะ แต่ข้าสามารถใช้พวกมันได้สักพักหนึ่ง”
 
 
 
ซวนหยวนถอนหายใจ และถามเฒ่าโลภมาก “ต้องใช้คริสตัลระดับสูงสุดกี่อันถึงพลังของท่านจะฟื้นคืนมาทั้งหมด?”
 
 
 
“ขึ้นอยู่กับว่าเจ้าจะค้นหาความทรงจำดั้งเดิมของข้าได้ทั้งหมดหรือไม่ ส่วนคริสตัลที่ข้าต้องการก็คงประมาณ 3 พันล้านอัน? ข้าไม่ทราบจำนวนที่แน่นอน” เฒ่าโลภมากกล่างอย่างไม่แน่ใจ ส่วนซวนหยวนโกรธอย่างมากเมื่อได้ยิน
 
 
 
หลักพันล้าน? ทำไมมันถึงเยอะเช่นนี้? เขาอยากจะบีบคอเฒ่าโลภมาก
 
 
 
“ข้าจะเอาผลึกพวกนี้ทั้งหมดเอาไปคืน” ซวนหยวนรู้สึกเหมือนกำลังถูกหลอก
 
 
 
“เจ้าเด็กเนรคุณ เจ้าสามารถถามไป๋จ้านได้ 300 ล้านคะแนนจะแลกเปลี่ยนเป็นทักษะระดับเซียนได้แค่ 1 ดาว ทักษะระดับเซียนมันมีทั้งหมด 10 ดาว ส่วนทักษะของข้ามันทรงพลังมากกว่าทักษะระดับเซียน 10 ดาวเสียอีก ทักษะการกลืนกินมันเป็นทักษะระดับเต๋า เจ้าคิดว่าข้าจะสอนทักษะอันอ่อนแอ และไร้ประโยชน์ให้เจ้า?”
 
 
 
เฒ่าโลภมากทนไม่ได้ เมื่อเห็นซวนหยวนจะเอาคลิสตัลไปคืน ซวนหยวนนั้นยังอ่อนหัด และไม่ค่อยมีประสบการณ์มากนัก เขาเป็นคนที่โง่เขลามาก ที่คิดแต่เรื่องเงิน
 
 
 
ซวนหยวนหันไปทางไป๋จ้าน และถาม, “ข้าจะต้องมีคะแนนมากเท่าไหร่ เพื่อแลกทักษะระดับเซียน 5 ดาว?”
 
 
 
“3ล้านล้าน”
 
 
 
ในที่สุดซวนหยวนก็เข้าใจเหตุผลที่เฒ่าโลภมากพูด ทักษะของเฒ่าโลภมากมันมีระดับไม่ต่ำกว่าทักษะระดับเซียน 5 ดาว ถึงแม้จะไม่มีความทรงจำดั้งเดิม มันจะดีกว่าที่จะเลี้ยงดูเฒ่าโลภมากเพื่อฟื้นฟูพลังของเขามากกว่าที่จะรวบรวมคะแนนและซื้อทักษะจากนิกาย
 
 
 
“ในที่สุดเจ้าก็รู้แล้วสินะว่าข้าเป็นคนดีแค่ไหน?” เฒ่าโลภมากยิ้มเยาะเย้ย
 
 
 
ซวนหยวนหรี่ตาของเขา
 
 
 
“ศิษย์พี่จ้าว มีสถานที่ที่จัดให้ข้าพักอาศัยรึเปล่า?” ซวนหยวนถามจ้าวหมั่นเฟิง
 
 
 
“แน่นอน มันอยู่ในนิกาย เจ้าเพียงแค่ปล่อยพลังปราณลงไปในเหรียญตรา และมันจะพาเจ้าไปยังสถานที่พักของเจ้า” จ้าวหมั่นเฟิงพยักหน้า
 
 
 
ซวนหยวนยิ้ม
 
 
 
“ดี ถ้างั้นข้าจะมาหาท่านในอีกสามวัน ข้าจะต้องเตรียมตัวสำหรับบททดสอบเหมือง” ซวนหยวนกล่าว
 
 
 
ทันใดนั้น ได้มีนักสู้ขอบเขตกษัตริย์หลายสิบคนปรากฏตัวออกมา ตรงกลางของกลุ่มมีหญิงสาวอยู่ ผิวของนางดูซีด และมองไปที่ซวนหยวนอย่างเยือกเย็น เห็นได้ชัดว่าพวกนักสู้ที่อยู่รอบๆตัวนางหวังใช้นางเพื่อผลประโยชน์จากตระกูลของนาง แต่พวกเขากลับถูกนางใช้แทน
 
 
 
“เจ้านั้นแหละ ฆ่ามันซะ” หญิงสาวผู้นี้คือปี้ฝู คนที่ถูกซวนหยวนปล้นภายในป่า นางไม่เคยอับอายขนาดนี้มาก่อนที่ถูกซวนหยวนปล้นสมบัติของนาง
 
 
 
ซวนหยวนได้ปล้นทุกสิ่งทุกอย่าง ทุกๆที่ที่เขาไป เขามีเหรียญกษัตริย์ 5 ล้านเหรียญที่ได้รับมาจากเฟิงเลี่ย , 2.22 ล้านได้มาจากปล้นผู้อื่น และอีก 2.6 ล้านได้มาจากปล้นปี้ฝู ทำให้เขามั่งคั่งมาก
 
 
 
“ถ้าไม่ใช่น้องสาวปี้ฝูข้าคงไม่พูดเช่นนี้ ข้าแนะนำว่าเจ้าไม่ควรทำอะไรที่ไร้สาระเช่นนี้ ลืมเรื่องที่มันผ่านไปแล้วเถอะ มิฉะนั้น ถ้าข้าบอกคนอื่นเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น มันจะทำให้เจ้าอับอายขายหน้าเท่านั้น” ซวนหยวนยิ้ม นักสู้พวกนั้นล้วนอยู่ขอบเขตกษัตริย์ แต่ก็ยังอ่อนแอ
 
 
 
พวกเขามีเพียงความแข็งแกร่งเทียบเท่ามังกร 78 ตัวโดยเฉลี่ย แต่ซวนหยวนมีความแข็งแกร่งเทียบเท่ามังกร 96 ตัว ดังนั้นซวนหยวนจึงไม่จำเป็นที่จะต้องกลัวพวกมันแม้แต่น้อย
 
 
 
ปี้ฝูโกรธมาก นางไม่เคยได้รับประสบการณ์อันอัปยศเช่นนี้มาก่อน นางถูกทิ้งให้เปลือยกายอยู่บนพื้น และถูกพบโดยคนรับใช้ของนาง นางเป็นบุตรตรีคนที่สองของตระกูลปี้ นางไม่เคยอับอายเช่นนี้มาก่อน!
 
 
 
“ฆ่ามัน! เขาปล้นศิษย์ร่วมนิกาย เขาสมควรตาย!” ปี้ฝูตะโกน นางได้รับการสนับสนุนจากปี้เย่ว ดังนั้นนางจึงไม่กลัวศิษย์ที่เพิ่งเข้ามาใหม่
 
 
 
“และจ้าวหมั่นเฟิง เจ้ากล้ามากที่ช่วยโจร มันเป็นผู้คุมสอบ อย่าเพิ่งฆ่ามัน ตัดแขนและขาของมันทั้งหมดก่อน และค่อยโยนมันออกไปนอกนิกาย”
 
 
 
ซวนหยวนถูกยั่วยุ เขาไม่คิดว่าหญิงสาวผู้นี้จะชั่วร้ายขนาดนี้ นางทำได้ดีมากที่ทำให้เกิดความสับสน และเปลี่ยนจากถูกเป็นผิด
 
 
 
นักสู้ขอบเขตกษัตริย์นับสิบพุ่งเข้าไปหาซวนหยวน
 
 
 
“ถ้าพวกเจ้าอยากตายก็เข้ามา ไป๋จ้านได้โปรดช่วยเป็นพยานให้ข้าด้วยว่าพวกมันเป็นคนที่ยั่วยุข้าก่อน!” ซวนหยวนหยิบหอกจิตวายุออกมา และกระโดดไปข้างหน้าพร้อมกับรองเท้ามังกรของเขา เขาใช้งานอาวุธ และยุทธภัณฑ์ ระดับปฐพีขั้นสูง 2 ชิ้นในครั้งเดียว เขาเคลื่อนไหวราวกับลม และหายไปอย่างกับเงา
 
 
 
ไป๋จ้านพูดไม่ออก “หอกจิตวายุของเฟิงเลี่ย! เขาไม่ใช่เด็กธรรมดา!” เขาคิด
 
 
 
มันเป็นโอกาสอันยอดเยี่ยมที่ซวนหยวนจะทดสอบจิตวายุของเขาด้วยความช่วยเหลือของหอก ทำให้เขาเป็นเหมือนมังกรที่ล่องลอยในอากาศ พลังที่ระเบิดออกมาทำให้นักสู้ขอบเขตกษัตริย์หวาดกลัว
 
 
 
แม้แต่ปี้ฝูก็ยังหวาดกลัว นางไม่รู้ว่าซวนหยวนมีความแข็งแกร่งเช่นไร และไม่คิดว่านักสู้ขอบเขตพฤกษาจะมีความสามารอันน่ากลัวเช่นนี้ ซวนหยวนได้ทะลวงหอกเจาะผ่านร่างนักสู้ขอบเขตกษัตริย์ 2 คน ราวกับสายฟ้า
 
 
 
เมื่อซวนหยวนเห็นนักสู้ขอบเขตกษัตริย์พุ่งเข้าไปโจมตีจ้าวหมั่นเฟิง ทำให้หัวใจของซวนหยวนหวั่นไหวเล็กน้อย….