เฉิน จิ้นโฉวกำลังสวมเสื้อเกราะสีฟ้าพร้อมกับถือค้อนคู่ไว้ในมือ เขาราวกับเทพสงครามที่ลงมาจากสรวงสวรรค์ สาวงามที่รออยู่ข้างหลังเขา นางมีนามว่า หลิ่วเซียงเซียง
“หั่วทาว เจ้าควรจะลาออกจากตำแหน่งผู้คุมกฎเสีย เจ้าพยายามกล่าวหาและลงโทษคนบริสุทธิ์โดยไม่พยายามสอบสวน เจ้าไม่คู่ควรกับตำแหน่งของเจ้า” นางกล่าว
หั่วทาวโกรธ เขากำลังขบคิดถ้าสิ่งที่ซวนหยวนกล่าวเป็นความจริงล่ะ? ใบหน้าของปี้ฝูกลายเป็นซีดขาว พี่สาวของนางเริ่มขมวดคิ้วเมื่อคิดว่ามันชักจะไม่ง่ายเสียแล้ว หลิ่วเชียงเชียงมาเพื่อปกป้องซวนหยวน แถมยังมาพร้อมกับเฉิน จิ้นโฉว
“ศิษย์พี่จิ้นโฉว หั่วทาวไม่สนใจกฎของนิกาย เขากล่าวหาและพยายามลงโทษผู้บริสุทธิ์ ควรจะลงโทษเขาเช่นไรดี?” หลิ่วเซียงเซียงถามเฉินจิ้นโฉว
“ในฐานะหัวหน้าผู้คุมกฎ ข้าขอปลดหั่วทาวออกจากตำแหน่งอย่างเป็นทางการ” เฉิน จิ้นโฉวกล่าว เขาหันไปทางปี้ฝู ” ข้าทราบถึงสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว ปี้ฝูวางยาหลิ่วเซียงเซียงและยังให้เหล่าคนรับใช้พยายามข่มขืนและสังหารนาง แต่ก็ถูกซวนหยวนเข้ามาขัดขวางไว้ ปี้ฝูจึงพยายามแก้แค้น ทางเราได้รวบรวมหลักฐานทั้งหมดไว้แล้ว ตามกฎของนิกายผู้ที่ตั้งใจจะสังหารศิษย์ด้วยกันมีโทษสถานเดียวคือความตาย”
ปี้ฝูกรีดร้องและชี้ไปที่หลิ่วเซียงเซียง ” เจ้า อีนางแพศยา เจ้าโกหก ศิษย์พี่เฉิน ท่านกำลังจะฆ่าข้าเพียงเพราะคำพูดของหลิ่วเซียงเซียง?”
เฉินจิ้นโฉวยังคงอยู่ในท่าทีสงบ ” แน่นอนว่าไม่ ผู้ดูแลจุดรับรางวัลสามารถที่จะดึงความทรงจำของผู้คคนได้ เราสามารถที่จะตรวจสอบเจ้าได้และดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่”
ไป๋จ้านยิ้ม ” ใช่ ข้าทำได้ หั่วทาวยิมยอมให้ข้าตรวจสอบหรือไม่?”
หั่วทาวไม่ได้กล่าวสิ่งใด เขาเพียงแค่พยักหน้าแต่ปี้เย่วกลับกระทำสิ่งที่ไม่คาดฝัน นางชักดาบออกมาและแทงเข้าไปที่หน้าออกของปี้ฝูอย่างรวดเร็ว
“ข้าไว้ใจเจ้า ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเจ้ากระทำสิ่งที่น่ารังเกียจเช่นนี้! ข้าจะฆ่าเจ้าและเรียกคืนศักดิ์ศรีให้กับตระกูลของเรา!” ปี้เย่วตะโกน
ใบหน้าของปี้ฝูเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ นางค่อยๆล้มลงบนพื้นพร้อมกับเลือดที่ไหลทะลักออกมาจากบาดแผลของนาง
ปี้เย่วคาดเดาว่าสิ่งที่เกิดขึ้นคงจะเป็นความจริง แต่นางอยากจะใช้ข้ออ้างนี้เพื่อแก้แค้นและสังหารซวนหยวน ถ้าความทรงจำของปี้ฝูถูกเปิดเผยตระกูลของนางอาจจะถูกรังเกียจ ไม่มีอะไรรับประกันตระกูลของนางได้หลังจากนี้ ดังนั้นนางจึงจำเป็นต้องสังหารน้องสาวของตัวเองก่อนที่ความทรงจำจะถูกเปิดเผย
“และพวกเจ้าทั้งสอง ไอตัวไร้ประโยชน์ ทำไมถึงไม่หยุดคุณหนูของพวกเจ้า เมื่อนางกระทำเรื่องน่ารังเกียจแบบนี้!” ปี้เย่วยังฆ่าคนรับใช้ที่รู้ความจริงเพื่อปิดปาก
หลังจกาทุกอย่างจบลง นางหันไปทางเฉิน จิ้นโฉวและโค้งคำนับให้เขา
“ศิษย์พี่เฉิน ข้าผิดเองที่ไม่ดูแลน้องสาวให้ดี นางกระทำบาปไปมาก ข้ายินดีรับโทษทั้งหมด”
ซวนหยวนประหลาดใจในความโหดเหี้ยมของปี้เย่ว นางถึงกลับสังหารน้องสาวในสายเลือดเพื่อปกป้องตัวเอง!
ปี้เย่วรวดเร็วเกินไป เฉินจิ้นโฉวไม่สามารถหยุดนางไม่ให้ฆ่าปี้ฝูได้ ไม่มีอะไรเหลือให้เขาตรวจสอบแล้ว “ข้าคงต้องปล่อยเรื่องนี้ไปในเมื่อคนผิดก็ได้ตายไปแล้ว เจ้าคิดว่ายังไงศิษย์น้องหลิ่ว?”
หลิ่วเซียงเซียงถอนหายใจ “นางตายไปแล้ว ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องดันทุรังอีกต่อไป”
“สรุปแล้ว หั่วทาว เจ้าเป็นสมาชิกผู้คุมกฎ เจ้าทำร้ายผู้บริสุทธิ์โดยไม่มีหลักฐานเพียงพอ เจ้าเข้าใจความผิดของตัวเองหรือไม่?”
หั่วทาวตกใจและรีบหาข้อแก้ตัวในทันที ” ข้าไม่ได้ตั้งใจ ข้าเพียงเชื่ออคนผิด ปี้ฝูโกหกข้า มันคือความผิดพลาดของข้า ข้า หั่วทาว จะออกจากตำแหน่งผู้คุมกฎและจะไม่ทำให้ชื่อเสียงของแผนกผู้คุมกฎต้องแปดเปื้อน”
ถ้าเขาถูกกล่าวหาจากซวนหยวน มันจะเป็นปัญหาที่ยากจะแก้ไข ดังนั้นเขายินดีสละตำแหน่งเพื่อหลีกเลี่ยงเหตุดังกล่าว
เฉิน จิ้นโฉวพยักหน้า ” ศิษย์น้องซวนหยวน เจ้าพอใจกับผลลัพธ์เช่นนี้หรือไม่?
ซวนหยวนเหลือบมองไปที่ปี้เย่ว ใบหน้าของเขามืดมนและหงุดหงิด ” แน่นอน! เราควรจะพิจารณาเรื่องนี้ด้วย”
ปี้เย่วโกรธมาก นางคิดกับตัวเอง ” เจ้าบังคับให้ข้าต้องฆ่าน้องสาวของตัวเอง เจ้าจะต้องชดใช้อย่างสาสม ซวนหยวน!”
แต่ภายนอกนางยังคงใจเย็นและยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ซวนหยวน ” ศิษย์น้องซวนหยวนเป็นคนใจกว้าง ข้าจะไปที่บ้านของเจ้าเพื่อขอโทษแทนปี้ฝูในอนาคต นางทำผิดพลาดไว้มาก แต่นางก็ยังเป็นน้องสาวตัวน้อยของข้า ข้าต้องการจัดงานศพให้นาง”
“ศิษย์พี่ปี้เย่วจัดงานศพดีๆให้นางล่ะ ท่านควรที่จะแนะนำน้องสาวให้อยู่ในเส้นทางที่ถูกต้องก่อนที่นางจะทำเรื่องชั่วร้ายเช่นนี้ ท่านก็มีส่วนที่จะต้องรับผิดชอบ ข้าจะรับเงินของท่านที่ได้มาทั้งปี จากนั้นท่านจะได้มีเวลาคิดทบทวนถึงข้อผิดพลาดจริงๆ”
ปี้เย่วโกรธเกรี้ยวกับความโลภของซวนหยวน แต่นางคิดว่ายังไงเฉินจิ้นโฉวก็คงจะไม่ยอมรับเรื่องนี้ ” ศิษย์น้องซวนหยวนเป็นเหยื่อ เขาควรจะได้รับค่าชดเชยบางอย่าง”
นางทำได้เพียงยอมรับ ” ถ้าเช่นนั้นข้าขอตัว เอาศพของพวกมันไป”
ปี้เย่วสั่งและจากไป
เซี่ยงเทียนฮ้าวไม่คาดฝันถึงผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นและรีบเดินไปยังซวนหยวนเพื่อที่จะขอโทษ ” ศิษย์น้องซวนหยวน โปรดยกโทษให้กับข้าด้วย จริงๆแล้วปี้ฝูนางเป็นเด็กดี นางไม่เคยโกหกข้ามาก่อนและนางก็ยังแข็งแกร่งไม่เท่ากับเจ้า ทำให้ข้าเชื่อคนผิด”
ซวนหยวนยิ้ม ” อย่าได้กังวลเกี่ยวกับมัน บางคนก็ไม่ค่อยมีไหวพริบ ข้าไม่สามารถที่จะตำหนิได้”
ซวนหยวนดูถูกเขาต่อหน้าทุกคน แต่เซี่ยงเทียนฮ้าวก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ ทำได้เพียงหัวเราะเบาๆ
“ข้าจะตามศิษย์น้องปี้เย่วไป เพื่อดูว่านางยังสบายดีไหม”
จากนั้นหั่วทาวหันไปทางซวนหยวน ” ศิษย์น้องซวนหยวน ข้าได้กระทำสิ่งที่เลวร้ายลงไป ข้าทำผิดต่อเจ้า ข้าขอโทษจริงๆและจะให้เงินรายรับตลอดหนึ่งปีกับเจ้าเป็นการชดเชย”
ซวนหยวนปรบมือ ” ขอบคุณศิษย์พี่หั่วทาว!”
หั่วทาวและขุยหยาก้าวออกจากจุดรับรางวัลด้วยกันหลังจากได้รับข้อสรุป แต่ซวนหยวนรู้ว่านี่ยังไม่ใช่จุดจบ
เฉิน จิ้นโฉวและหลิ่วเซียงเซียงก้าวเข้ามา จิ้นโฉวคำนับให้แก่ซวนหยวน ” ขอบคุณศิษย์น้องซวนหยวนที่ช่วยเซียงเซียงไว้!”
ซวนหยวนยิ้ม “ไม่เป็นไรๆ ศิษย์พี่เฉิน ศิษย์พี่หลิ่ว ข้าต้องไปแล้ว ในสามวันข้าจะต้องไปที่การทดสอบเหมือง ข้าคงต้องไปเตรียมตัว ขอลา!”
“ประเสริฐ ศิษย์น้องซวนหยวน ข้าหวังว่าจะได้เห็นชื่อเจ้าบนรายชื่ออันดับศิษย์!” เฉินจิ้นโหวหัวเราะอย่างมีความสุข จากนั้นเขาก็กุมมือของหลิ่วเซียงเซียงและบินจากไป
ผู้ชมทั้งหมดต่างผิดหวัง พวกเขาอยากเห็นซวนหยวนได้รับบทเรียนแต่พวกเขาก็ต้องผิดหวัง ซวนหยวนไม่ได้ให้ความสนใจคนอื่น เขากล่าวอำลาไป๋จ้านและมุ่งหน้าไปยังส่วนในของนิกายพร้อมกับจ้าวหมั่นเฟิง
ตอนที่แล้ว
ตอนต่อไป