มีกลุ่มคนยืนอยู่บนเนินเขาเล็กๆ ด้านนอกประตูมิติ พวกมันคือ หั่วทาว,ปี้เย่ว,เซี่ยง เทียนฮ้าว และขุยหยา
 
 
 
มันเป็นคนทำให้เกิดแสงเจ็ดสี? มันเป็นไปได้ยังไงกัน? เพราะงั้นพวกเราจึงไม่สามารถทำอะไรมันได้?” ขุยหยากล่าวอย่างไม่พอใจ และขมวดคิ้ว
 
 
 
เซี่ยง เทียนฮ้าวกำลังแผดเผาไปด้วยเปลวเพลิงแห่งความริษยา แต่เขาก็เก็บความรู้สึกนี้ไว้ในใจของเขาเอง “ข้าจะไม่หยุดจนกว่าข้าจะฆ่ามันได้”
 
 
 
ปี้เย่วยิ้มเย้ย “พวกเราไม่ใช่คนกลุ่มเดียวเท่านั้นที่อยากให้มันตาย ศิษย์แท้จริงส่วนใหญ่ก็อยากยับยั้งภัยคุกคามในอนาคต แม้ว่ามันจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นศิษย์แท้จริง แต่ชะตากรรมของมันก็ไม่เปลี่ยนแปลงไปก่อนหน้านี้ นั้นก็คือความตาย”
 
 
 
หั่วทาวหรี่ตาลง และนึกถึงวันที่เขาเจอซวนหยวนครั้งแรก
 
 
 
“เขาไม่ศิษย์ธรรมดา เขาได้รับเลือกโดยเฟิงเลี่ยโดยตรง มันจึงไม่ง่ายที่จะฆ่ามัน ตามที่ปี้เย่วกล่าว พวกเราไม่ใช่คนเพียงกลุ่มเดียวเท่านั้นที่ต้องการให้เขาตาย นู่หลง และเลี่ยฉางผู้ที่มีรายชื่อติดอันดับ และพวเขาก็อยู่ในเหมืองแห่งนี้แล้ว ซวนหยวนได้ฆ่านายน้อยของตระกูลพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงกลับมาแก้แค้น” หั่วทาวกล่าว
 
 
 
ปี้เย่ว และขุยหยายิ้มอย่างเบิกบาน นู่หลง และเลี่ยฉางอยู่อันดับที่ 30 และ 29 ในอันดับศิษย์ พวกเขาได้ปรับแต่งอวัยวะทั้งห้าแล้ว พวกเขาเกือบจะแข็งแกร่งเท่าเซี่ยงเทียนฮ้าว
 
 
 
“ถ้าพวกเขาช่วย ซวนหยวนไม่มีทางหลบหนีไปได้” ขุยหยาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ฟันของเขาเริ่มงอกขึ้นมาแล้วหลังจากที่โดนซวนหยวนโจมตี เขามีฟันที่สวยงาม ถ้ามีฟันซีกไหนของเขาหัก มันก็จะงอกขึ้นมาใหม่อีกครั้ง แตกต่างจากคนปกติที่มีฟันเพียงชุดเดียว
 
 
 
“มันคงไม่ง่ายอย่างนั้น เฟิงเลี่ยได้ถูกเลือกโดยเซียนวายุรับเป็นศิษย์ ซวนหยวนก็เช่นกัน มันต้องถูกเหล่าเซียนจับตามองว่าเขามีศักยภาพมากแค่ไหนแน่นอน” เซี่ยง เทียนฮ้าวกล่าว
 
 
 
“แล้วถ้าอย่างงั้นพวกเราจะทำอย่างไรดี?” ปี้เย่วถาม
 
 
 
“ไม่ต้องกังเวล เหล่าเซียนไม่สามารถเข้ามาในเหมืองแห่งนี้ได้ มันจะต้องผ่านบททดสอบด้วยตัวของมันเอง ถ้ามันไม่สามารถผ่านบททดสอบได้ มันก็ไม่มีค่าพอที่จะเป็นศิษย์แบบพวกเรา” หั่วทาวยิ้ม
 
 
 
“นู่หลง และเลี่ยฉางไม่ได้โง่ พวกเขารู้ว่าพวกเขาจะต้องทำเช่นไร”
 
 
 
ปี้เย่วยิ้มให้กับความคิดเห็นของหั่วทาว ระหว่างนางและซวนหยวน จะมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะมีชีวิตอยู่ “ถ้ามันสามารถออกไปจากเหมืองอย่างมีชีวิต ข้าก็ยังมีแผนสำรอง”
 
 
 
ทุกๆคนหันหน้าไปทางปี้เย่ว ด้วยใบหน้าที่ตกใจ
 
 
 
******************************************
 
 
 
“เจ้าคิดว่าเจ้าเด็กคนนี้จะสามารถผ่านบททดสอบได้หรือไม่?”
 
 
 
“แน่นอนเขาต้องทำได้ เขามีศักยภาพพอที่จะเป็นเซียน แต่มันมีเพียงเหตุผลเดียวเท่านั้น เขาจะต้องเผชิญกับความยากลำบากมากกว่าคนอื่นๆ”
 
 
 
“ถูกต้อง เขาจะเติบโตขึ้นได้ โดยต้องผ่านความยากลำบากพวกนี้เท่านั้น”
 
 
 
“ศิษย์ทั่วไปต้องการผลึกเพียงแค่ 1 อัน , หยก 5 จิน และคริสตัลอีก 1 จินเพื่อผ่านบททดสอบ แต่เขาไม่ใช่ศิษย์ทั่วไป”
 
 
 
“ข้าหวังว่าเขาจะมีชีวิตรอดกลับมา ข้าอยากเข้าไปข้างใน และดูการทดสอบของเขาเหลือเกิน”
 
 
 
“อย่าพูดไร้สาระ เมื่อผู้ที่ทรงพลังเข้าไปในเหมือง เหมืองมันก็จะยิ่งมีความอันตรายมากขึ้น ถึงมันจะไม่เป็นอันตรายต่อเจ้า แต่มันอันตรายต่อศิษย์คนอื่นๆ และพวกเขาอาจจะตายในนั้นได้ ”
 
 
 
“ข้าแค่พูดเล่น”
 
 
 
******************************************
 
 
 
ภายในเหมือง
 
 
 
รอบๆตัวซวนหยวนมีศพปีศาจ 18 ศพ ปีศาจพวกนี้มีความแข็งแกร่งเทียบเท่ามังกร 60 ตัว เหตุผลเดียวที่ศิษย์สามารถรอดชีวิตจากการต่อสู้กับปีศาจพวกนี้ได้เพราะปีศาจพวกนี้มันเป็นปีศาจระดับล่าง มันไม่มีปัญญาพอที่จะเรียนรู้ทักษะใดๆได้
 
 
 
ซวนหยวนไม่พบผลึกแม้แต่อันเดียวหลังจากฆ่าปีศาจไป 18 ตัว เขาฆ่าปีศาจได้อย่างง่ายดาย เพราะตอนนี้เขามีความแข็งแกร่งเทียบเท่ามังกร 108 ตัว เขาสามารถฆ่าปีศาจได้อย่างรวดเร็วโดยใช้หอกจิตวายุของเขา
 
“ฮ่าฮ่าฮ่า ไข่มันเริ่มที่จะขยับแล้ว ข้าได้เอาคริสตัลที่เจ้ามอบให้ข้าไปให้มันครึ่งหนึ่ง และมันก็ประสบความสำเร็จ !” เฒ่าโลภมากกล่าว ซวนหยวนมองเข้าไปในแหวนของเขา ผลึกที่อยู่ข้างๆไข่ทั้งหมดล้วนแตกออกเป็นเสี่ยงๆ และกลายเป็นผงสีเทา แต่ผลที่ได้คือไข่มันมีขนาดใหญ่ขึ้นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
 
 
 
“เจ้าหนู เจ้าต้องไปหาคริสตัลมาเพิ่มเพื่อให้พวกข้า มันเกือบจะหมดแล้ว!”
 
 
 
ซวนหยวนไม่สามารถอธิบายความเจ็บปวดภายในจิตใจของเขาได้ ความมั่งคั่งที่เขามีในแหวนของเขาหายไป เพียงไม่กี่วันเท่านั้น อย่างไรก็ตามซวนหยวนก็อยากจะรู้ว่ามีสัตว์อสูรประเภทไหนกับที่อยู่ภายในไข่ยักษ์
 
 
 
ซวนหยวนถึงกับพูดไม่ออก เขาถือหอกจิตวายุ และเริ่มจัดการปีศาจ 2 ตัวที่อยู่ด้านหน้า
 
“ใช้กริชสิ ไม่มีใครจับตามองดูพวกเราอยู่ พวกเขาจะไม่เข้ามาแทรกแซงระหว่างการทดสอบ”
 
 
 
เมื่อซวนหยวนไม่ใช้หอกจิตวายุ ทำให้ความเร็วของเขาช้าลง แต่การที่เขาใช้กริช จะทำให้เขาสามารถดูดพลังปราณของมันได้
 
 
 
เมื่อซวนหยวเริ่มกวัดแกว่งกริช ปีศาจที่ขวางเส้นทางของเขาก็ลดลง ราวกับเกี่ยวข้าว
 
 
 
“เยี่ยม! ยอดเยี่ยมมาก! ข้าต้องการพลังชีวิตมากกว่านี้อีก! พวกมันอ่อนแอเกินไป!”
 
 
 
ในที่สุดซวนหยวนก็พบผลึก หลังจากฆ่าปีศาจไป 300 ตัว มันไม่ใช่วันโชคดีของเขา
 
 
 
“ดูเหมือนว่าข้าต้องเขาไปในเหมืองให้ลึกกว่านี้”
 
 
 
“ระมัดระวังให้ดี มันจะมีปีศาจยักษ์ และปีศาจมายาที่ทรงพลังมากๆ ในส่วนลึกของเหมือง” เฒ่าโลภมากเตือน
 
 
 
เมื่อซวนหยวนเดินหน้าต่อไป เขาก็สังเกตเห็นหินที่มีขนาดเท่าหัวมนุษย์ หินมันเต็มไปด้วยหลุมเล็กๆหลายหลุม ทำให้ซวนหยวนนึกถึงเนื้อหาในบทแรกของตำรา
 
“หินแมลง หลายคนอาจจะมองข้ามหินก้อนนี้ เพราะหลุมพวกนี้มันอาจจะทำให้คุณภาพของมันได้รับความเสียหาย เพราะหินที่มีรู หรือรอยแตกจำนวนมากมันไม่สามารถเก็บพลังปราณไว้ได้”
 
ซวนหยวนตัดหินด้วยกริชของเขา แต่จู่ๆหินก็ระเบิดทันที เผยให้เห็นหยกสีแดงเม็ดเล็กๆ หลายเม็ดซ่อนอยู่ภายใน หยกแต่ละเม็ดมันสว่างแวววับมาก
 
 
 
“หยกแมลงเพลิง! มันเป็นหนึ่งในหยกที่มีคุณภาพยอดยเยี่ยมที่สุดสำหรับผู้ฝึกฝน มันเหมาะสำหรับผู้ที่เรียนรู้ทักษะไฟ เจ้าสามารถแลกพวกมันเป็นหินนักสู้ระดับสูงได้ 96 จิน เจ้าโชคดีมากเลยทีเดียว”
 
 
 
ชิ้นเล็กๆของหยกแมลงเพลิงมันมีน้ำหนักไม่ถึงหนึ่งจิน แต่พวกมันสามารถแลกเปลี่ยนเป็นหินนักสู้ได้มากกว่า 90 จิน เพราะมันเป็นหยกที่หาได้ยากมาก และมีความควบแน่นสูง เขาเรียนรู้ข้อมูลพวกนี้จากตำราแห่งการครอบครอง
 
 
 
เมื่อซวนหยวนกำลังย้ายหยกเข้าไปในแหวนของเขา เขาได้สังเกตเห็นร่างของกลุ่มคนนับสิบวิ่งมาทางเข้าอย่างไม่เป็นมิตร
 
 
 
“ถ้าเจ้าไม่อยากตาย เอาหยกมาให้ข้า”