ในขณะที่ฟางยู่โหยวรู้สึกผิด แต่ซวนหยวนกลับรู้สึกไม่เคยมีความสุขเช่นนี้มาก่อนภายในอุโมงค์
 
 
 
การฝึกฝนของซวนหยวนรวดเร็วกว่าปกติถึง 10 เท่าเมื่ออยู่ภายในเหมืองหยกที่เต็มไปด้วยพลังปราณ เขาฝึกฝนโดยใช้ทักษะมังกรสวรรค์ กระดูกที่แขนและขาค่อยๆบริสุทธิ์ขึ้น ราวกับโลหะเหลว พวกมันถูกหล่อหลอมเป็นมังกรตัวเล็กๆ และคำรามดังออกมาจากกระดูกของซวนหยวน เขาจะบรรลุถึงจุดสูงสุดของขอบเขตพฤกษาได้หลังจากที่เขากลั่นไขกระดูกที่กระดูกสันหลังให้บริสุทธิ์เสร็จ
 
 
 
ความแข็งแกร่งของซวนหยวนก้าวกระโดดอย่างมากจากมังกร 108 ตัวเป็น 180 ตัว – มันเป็นการพัฒนาที่น่าตกใจอย่างมาก ความแข็งแกร่งของซวนหยวนเทียบได้กับนักสู้ขอบเขตกษัตริย์!
 
 
 
ปริมาณพลังปราณที่ซวนหยวนเก็บไว้ในร่างกายของเขาได้ขยายกว้างขึ้นออกไปอย่างมาก ก่อนที่ซวนหยวนจะเข้ามาฝึกฝนในเหมืองหยก เขาสามารถต้านทานพลังของมังกรได้ถึงหกร้อยตัว ก่อนที่พลังปราณจะหมด แต่ตอนนี้เขาสามารถต้านทานการโจมตีได้ถึงมังกรนับพันตัว ก่อนที่พลังปราณของเขาจะหมด
 
 
 
แต่เดิมเหมืองเต็มไปด้วยแสงอันเรือนรางและอบอุ่น แต่ตอนนี้แสงพวกได้กำลังจางหายไป พวกมันล้อมรอบไข่เป็นวงแหวนสีเทาขนาดใหญ่
 
 
 
ซวนหยวนจ้องมองไปที่ไข่ เกิดสัญลักษณ์วงกลมสีแดงขนาดเท่ากำปั้นขึ้นบนเปลือก ซวนหยวนตะโกน “นั้นมันสัญลักษณ์ดวงอาทิตย์ใช่ไหม?”
 
 
 
“ถูกต้องแล้ว คริสตัล 600 จินที่เจ้าซื้อมาเมื่อหลายวันก่อนช่วยให้มันเร่งการฟื้นฟูขึ้น นั่นแหละคือเหตุผลที่มันสามารถดูดซับพลังปราณได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้ คริสตัลจำนวน 600 จินเทียบได้กับหยกระดับสูง 6 ล้านจิน เหมืองแห่งนี้บางทีอาจจะมีหยกระดับสูง 100 ล้านจิน และก่อให้เกิดสัญลักษณ์ดวงอาทิตย์สีแดงดวงแรก”คำอธิบายของเฒ่าโลภมากทำให้ซวนหยวนรู้สึกห่างไกลเหลือเกิน เพราะมันมีเพียงสัญลักษณ์เดียวเท่านั้นที่ปรากฏ! เขายังคงต้องทำให้สัญลักษณ์มันเพิ่มขึ้น เฒ่าโลภมากกล่าวต่อ “สัญลักษณ์ต่อๆไปมันจะต้องใช้พลังปราณจำนวนที่มาขึ้น เจ้าต้องหามันให้มากขึ้น เจ้าหนู อย่าปล่อยให้พวกข้าต้องอดอยาก”
 
 
 
“เฒ่าโลภมาก แล้วการฟื้นคืนพลังของเจ้าไปถึงไหนแล้ว? อย่าบอกนะว่าเจ้าสามาถฟื้นคืนพลังได้แค่ขอบเขตนักพรตทั้งๆที่ใช้ความทรงจำดั้งเดิม? หยกพวกนั้นมันจะทำให้เจ้าบรรลุขอบเขตราชันย์ใช่ไหม?” ซวนหยวนรู้สึกเหนื่อยใจเมื่อได้ยินสิ่งที่เฒ่าโลภมากพูด
 
 
 
“เจ้าหวังมากเกินไป ความทรงจำดั้งเดิมจะมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับความเร็วในการฟื้นคืนพลังของข้า เว้นเสียแต่เข้าได้รับพลังปราณมหาศาลเพื่อบรรลุขอบเขตถัดไปได้ ข้าสามารถบรรลุได้เพียงขอบเขตนักพรตเท่านั้น” เฒ่าโลภมากกล่าว
 
 
 
“ได้แค่ขอบเขตนักพรต? ขนาดดูดกลืนปราณจำนวนมหาศาล…” ซวนหยวนหรี่ตาของเขาลง
 
 
 
เขาไม่มีเวลาที่จะพูดจบประโยค ก่อนที่ปีศาจจะกระโดดลงมาจากอุโมงค์เข้าไปในเหมืองขณะที่พวกมันกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง ราวกับพวกมันกำลังวิ่งไปหาความตาย ซวนหยวนคิด จากนั้นเขาหยิบออกจิตวายุออกมาและเริ่มฆ่าปีศาจ ด้วยพลังความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นมาอย่างมาก ทำให้พวกปีศาจไม่สามารถต้านทานการโจมตีของซวนหยวนได้เลยแม้แต่น้อย เขาไม่ต้องการใช้กริชดูดพลังปราณของพวกมัน เพราะตอนนี้ซวนหยวนรู้สึกว่าร่างกายของเขามีพลังปราณมากเพียงพอแล้ว และตอนนี้เขาก็ถึงจุดสูงสุดของขอบเขตพฤกษาแล้ว ความเร็วและความแข็งแกร่งของเขาพัฒนาขึ้นมากอย่างชัดเจน
 
 
 
ซวนหยวนยังคงสังหารปีศาจด้วยหอกจิตวายุไปเรื่อยๆ เขาสามารถเคลื่อนได้รวดเร็วราวกับลมกรด และป้องกันการโจมตีจากปีศาจได้ทุกการโจมตี เมื่อเขาปลดปล่อยพลังปราณเขาไปในการโจมตีของเขามันเหมือนระลอกคลื่น ปีศาจนับร้อยตัวถูกปัดเป่าไปในอากาศ และถูกสับเป็นชิ้นๆ
 
 
 
เลือดของพวกมันหลั่งไหลลงใจกลางอุโมงค์ กลายเป็นบ่อเลือดล้อมรอบไข่ เลือดมันมีพลังชีวิตของปีศาจ มันถูกไข่ดูดซับอย่างรวดเร็ว
 
 
 
“เจ้าหนู เร็วเข้า! ฆ่าพวกมันอีก! ดูดกลืนพลังปราณ และพลังชีวิตของพวกมันให้เยอะที่สุด! เร็วเข้า!” เฒ่าโลภมากกำลังผลักดันให้ซวนหยวนฆ่าพวกมันให้รวดเร็วกว่านี้ ซวนหยวนต่อสู้ตลอด 6 ชั่วโมงโดยไม่มีความรู้สึกเหนื่อยล้าเลยแม้แต่น้อย ในที่สุดเมื่อซวนหยวนสังหารปีศาจตัวสุดท้ายความแข็งแกร่งของเขาก็หยุดที่มังกร 190 ตัว ส่วน 1 ใน 4 ของกระดูกสันหลังของเขาได้รับการปรับแต่งให้บริสุทธิ์แล้ว และกริชมันไม่มีสนิมอีกต่อไป ตอนนี้มันสว่างสไวด้วยแสงสีดำสลัว
 
 
 
พลังปราณภายในเหมืองเบาบางลงอย่างมาก และแสงค่อยๆหายไป ซวนหยวนสังเกตว่าพวกเขาได้ดูดพลังปราณจากเหมืองหยกจนเหือดแห้ง เขามองไปที่สัญลักษณ์ดวงอาทิตย์สีแดงบนไข่ และถอนหายใจ “2 ดวง เห้อออออออออออ”
 
 
 
ซวนหยวนได้ฆ่าปีศาจไปประมาณ 8000 ตัวและได้ผลึกปีศาจประมาณ 100 อัน จากนั้นเขาก็เก็บไข่เข้าไปในแหวน หยิบกริช และมองไปรอบๆ
 
 
 
ทันใดนั้นซวนหยวนก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่กำลังใกล้เข้ามา และเงาก็ปรากฏขึ้นที่ทางเข้าอุโมงค์ ฟางยู่โหยวถูกปกคลุมไปด้วยเลือดของปีศาจ และมีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว แต่ใบหน้าของนางก็ดูสดใสขึ้นเมื่อนางสังเกตเห็นซวนหยวน
 
 
 
“นายน้อยซวนหยวน! มันน่าอัศจรรย์นัก! ท่านยังมีชีวิตอยู่!”
 
 
 
ในตอนนั้นฟางยู่โหยว และเหล่าผู้คุ้มกันของนางได้สังเกตเห็นว่าเหมืองแห่งนี้มันเต็มไปด้วยซากศพของปีศาจก่อตัวเป็นภูเขาขนาดเล็ก พวกเขาถึงกับพูดไม่ออก เหลือเพียงผู้คุ้มกัน 6 คนเท่านั้นที่ยังมีชีวิตอยู่ และมี 1 คนได้บรรลุขอบเขตกษัตริย์หลังจากผ่านการต่อสู้อย่างต่อเนื่อง
 
 
 
“น…นายน้อยซวนหยวน ท่านฆ่าปีศาจพวกนี้ทั้งหมดด้วยตัวคนเดียว? เหลือเชื่อยิ่งนัก.….” หนึ่งในพวกเขาอ้าปากค้าง
 
 
 
“ยอดเยี่ยมยิ่งนัก พวกมันน่าจะราวๆ 5 พันตัว ไม่….บางทีอาจจะมากกว่านั้น ท่านทำได้อย่างไรกันนายน้อยซวนหยวน?”
 
 
 
“นายน้อยซวนหยวนสามารถทำให้แสงเจ็ดสีปรากฏได้ เรื่องแค่นี้เขาก็ต้องทำได้เช่นกัน”
 
 
 
ซวนหยวนรู้ดีกว่าฟางยู่โหยว จะต้องเป็นห่วงเขา เขายิ้มให้นาง และกระโดดขึ้นไปหาฟางยู่โหยว นางกอดซวนหยวนทันทีเมื่อซวนหยวนกระโดดขึ้นมาถึง
 
 
 
“ข้าดีใจเหลือเกินที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ ข้าคิดว่าท่านจะถูกฆ่าตายไปซะเสียแล้ว!” นางพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่น เหมือนนางร้องไห้
 
 
 
ซวนหยวนรู้สึกอบอุ่นใจ เขาลูบผมของนางที่เปื้อนไปด้วยเลือดและกล่าว “ข้าคือซวนหยวนผู้เป็นตำนาน ข้าไม่มีทางถูกปีศาจพวกนี้ฆ่าได้หรอก ข้าไม่เป็นไร หยุดร้องได้แล้ว เดี๋ยวคนอื่นจะเริ่มเข้าใจผิดว่าเจ้าตกหลุมรักข้า”
 
 
 
ทันใดนั้นจู่ๆ ฟางยู่โหยวก็ผลักซวนหยวนออกไป ตาของนางแดงก่ำเหมือนใบหน้าของนาง “อย่าเข้าใจผิด ข้าไม่ได้ตกหลุมรักท่าน ข้าแค่ร้องไห้เฉยๆ ท่านช่วยพวกข้าไว้ นั่นคือเหตุผลที่พวกข้ามาที่นี่เพื่อช่วยท่าน ถ้าท่านไม่เป็นไร ถ้างั้นพวกข้าก็จะไปตามทางของพวกข้า”
 
 
 
“ฮ่าฮ่าฮ่า สาวน้อยช่างขี้อายยิ่งนัก เจ้าหนูข้าคิดว่าตอนนี้เจ้าน่าจะได้มีเมียแล้ว…” เฒ่าโลภมากแซวซวนหยวน
 
 
 
“ไร้สาระ” ซวนหยวนตอบกลับเฒ่าโลภมาก ขณะเดินตามฟางยู่โหยวออกจากอุโมงค์
 
 
 
ทุกๆที่ที่พวกเขามองเต็มไปด้วยซากศพของปีศาจ พวกเขารวบรวมศพของผู้คุ้มกันที่เสียชีวิตในการต่อสู้ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะพาพวกเขาออกไปจากเหมือง ดังนั้นพวกเขาจำเป็นที่จะต้องทิ้งพวกเขาไว้ที่นี่ พวกเขารีบขุดหลุมฝังศพให้แก่เหล่าผู้คุ้มกันที่เสียชีวิต จนพวกเขาหมดแรง และนอนแผ่หราอยู่บนพื้น
 
“พวกข้าจำเป็นต้องหาคริสตัลเพิ่มอีก 20 จิน ก่อนที่จะเสร็จสิ้นภารกิจของเรา แล้วท่านล่ะ?” ฟางยู่โหยวถาม
 
 
 
“ข้ามีหยก 100 จิน แต่ข้ายังคงต้องหาคริสตัลเพิ่มอีก 50 จิน มีใครรู้ไหมว่าเหมืองคริสตัลอยู่ที่ไหน?” ซวนหยวนยักไหล่ จากนั้นซวนหยวนก็ส่งคริสตัล 20 จินให้กับฟางยู่โหยวที่ได้มาจากกลุ่มคนที่เข้ามาทำร้ายเขา “ข้าพบเจอคริสตัลก่อนหน้านี้ รับมันไว้และออกไปจากเหมือง ส่วนข้าต้องการไปหาเหมืองคริสตัลต่อ”
 
 
 
ฟางยู่โหยว รู้สึกตกใจเมื่อได้ยินว่า ซวนหยวนต้องการคริสตัล 50 จินเพื่อผ่านภารกิจของเขา นางกล่าว “แล้วท่าจะไปที่ไหน? พวกเราใช้เวลาไปเพียง 1 วันจาก 10 วันของภารกิจของเราเท่านั้น พวกเราควรไปด้วยกัน”
 
 
 
“ไม่กลับไปเถอะ มีผู้คนจำนวนมากจ้องเอาชีวิตข้า ถ้ามีเจ้าอยู่มีแต่จะทำให้สถานการณ์มันยากลำบากขึ้น” ซวนหยวนยิ้ม แล้วจากไป
 
 
 
ฟางยู่โหยว ขบฟันของนางเพราะความโกรธ “ข้าแข็งแกร่งกว่าที่ท่านเห็น สักวันหนึ่งท่านจะต้องการความช่วยเหลือจากข้า”