ซวนหยวนมองตรงไปข้างหน้า และคิดถึงวิธีการสกัดหินนักสู้ท่ามกลางเหล่าปีศาจที่บ้าคลั่ง
 
 
 
“ข้าควรทำเช่นไรดี? หมวกเหล็กไร้ตำหนิอาจจะไม่ค่อยมีประสิทธิภาพเมื่ออยู่ในที่แห่งนี้ ข้าอาจจะถูกสังเกตุเห็นโดยปีศาจยักษ์ และอาจทำให้ข้าตกอยู่ในอันตราย แต่ผลตอบแทนที่ได้มันคือหินคุณภาพยอดเยี่ยม… ….”
 
 
 
ทันใดนั้นจู่ๆ ซวนหยวนรู้สึกขนลุก เขารู้สึกถึงอัตรายที่กำลังใกล้เข้ามาด้านหลัง ซวนหยวนรีบกระโดดลงไป และเปิดใช้งานหมวกเหล็กไร้ตำหนิทันที ด้วยแรงระเบิดทำให้เศษหินปลิวกระจัดกระจายไปทั่ว สถานที่ที่ซวนหยวนยืนอยู่ไม่กี่วินาทีต่อมาได้กลายเป็นหลุมลึกขนาดเจ็ดเมตร ซวนหยวนตั้งสติอย่างรวดเร็ว และสังเกตเห็นชาย 2 คนทั้งคู่อยู่จุดสูงสุดของขอบเขตกษัตริย์ และมีอาวุธ ยุทธภัณฑ์ระดับปฐพีขั้นสูง พวกมันแต่ละคนมีความแข็งแกร่งมากกว่ามังกร 200 ตัว
 
 
 
“รวดเร็วนัก” นู่หลง แสดงความคิดเห็น เขาถือค้อนหัวมังกรน้ำหนักของมันประมาณ 1000 จิน คนธรรมดาไม่สามารถยกมันได้ แต่สำหรับนู่หลงเหวี่ยงมันราวกับของเล่น ข้างๆนู่หลง คือ เลี่ยฉาง เขาถือดาบที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิง ชื่อของดาบคือ ดาบเปลวเพลิงสวรรค์ ความร้อนของมันสามารถเปลี่ยนหินให้กลายเป็นลาวาได้
 
 
 
“อย่าคิดจะหนี พวกข้ารู้ว่าเจ้ามีหมวกเหล็กไร้ตำหนิ!” เลี่ยฉางหยิบกระจกออกมา– กระจกเปิดเผย– และปล่อยพลังปราณเข้าไป ทำให้เกิดแสงส่องออกมาจากกระจกครอบคลุมพื้นที่กว้าง 10 เมตร
 
 
 
“เจ้ายังไม่ถึงขั้นปกปิดกลิ่นอายของเจ้าได้”
 
 
 
ชายทั้งสองพุ่งขึ้นไปในอากาศ ตำแหน่งของซวนหยวนถูกเปิดเผยภายใต้แสงจากกระจก ทำให้เขาไม่สามารถหลบซ่อนได้
 
 
 
“เฒ่าโลภมาก อย่าดูดซับพลังปราณของมันเพื่อหยุดการแสดงผลของมัน ข้ามีแผนที่จะจัดการพวกมันทั้งสอง” ซวนหยวนวางแผน และเปิดใช้งานรองเท้า และพุ่งเข้าไปในฝูงปีศาจที่ทรงพลัง
 
 
 
“มันวิ่งหนีไปแล้ว ตามมันไปเร็วเข้า!”
 
 
 
“ถึงแม้พื้นที่แถวนั้นมันอันตราย แต่พวกปีศาจมันไม่มีพลังที่จะบินได้เหมือนพวกเรา ฮ่าฮ่าฮ่า…..…” เลี่ยฉางหัวเราะ จากนั้นเขาและนู่หลงได้ติดตามหลินเฟิงเข้าไปในอุโมงค์อย่างรวดเร็ว
 
 
 
ซวนหยวนเกือบจะบรรลุขอบเขตถัดไปแล้ว เหลือเพียงแค่ปรับแต่งกระดูกไขสันหลังให้บริสุทธิ์เท่านั้น ดังนั้นเขาจึงมีความรวดเร็วเทียบเท่านักสู้ขอบเขตกษัตริย์ แต่นู่หลง และเลี่ยฉาง พวกเขาก็มียุทธภัณฑ์รองเท้าที่มีประสิทธิภาพเช่นนั้น มันช่วยให้ความเร็วของพวกเขารวดเร็วขึ้น ดังนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหลบหนีพวกมัน
 
 
 
“ระมัดระวังด้วย เจ้าหนู อย่าปล่อยให้พวกมันเข้าใกล้เจ้า 10 เมตร มิฉะนั้นพวกปีศาจจะเห็นเจ้า และเจ้าจะถูกพวกมันฆ่า แม้แต่ข้าก็ไม่สามารถช่วยเจ้าได้” น้ำเสียงของเฒ่าโลภมากดูเหมือนกำลังรอคอยที่จะดูการแสดงอันยอดเยี่ยม
 
 
 
“เจ้ายังไม่บรรลุขอบเขตราชันย์อีกรึ? เพียงแค่ฆ่าพวกมันทั้งสอง มันเป็นเรื่อง่ายดายสำหรับเจ้า!” ซวนหยวนกระวนกระวาย
 
 
 
“นี่เป็นโอกาสดีที่เจ้าจะได้ฝึกฝน ข้าไม่สามารถช่วยเจ้าได้ทุกอย่าง” เฒ่าโลภมากหัวเราะเบาๆ
 
 
 
“ข้าตายพอดีกับการฝึกฝนของเจ้า!” ในตอนนี้ซวนหยวนได้เข้ามาในพื้นที่ที่เต็มไปด้วยพลังปราณอันชั่วร้าย เมื่อนู่หลง และเลี่ยฉางตามซวนหยวน พลังปราณอันชั่วร้ายได้พุ่งเข้าหาพวกเขา ซวนหยวนมีร่างกายแห่งการสรรค์สร้างทำให้เขาสามารถต้านทานพลังปราณอันชั่วร้ายได้อย่างง่ายดาย แต่ผู้ฝึกฝนทั่วไปอาจจะถูกฆ่าตายได้
 
 
 
นู่หลง และเลี่ยฉางไม่ได้มีร่างกายที่พิเศษ เพื่อต้านทานพลังปราณอันชั่วร้าย พวกเขาสึกอาการไม่ดีทันที “พลังปราณอันชั่วร้ายค่อยๆเพิ่มขึ้นเพื่อต่อต้านพลังของพวกเขา เร็วๆเข้ารีบกลืนเม็ดยาต้านทานเร็วๆ!”
 
ยาแสดงประสิทธิภาพได้อย่างรวดเร็ว ในไม่ช้าพวกเขาก็หายใจได้สะดวกขึ้น และติดตามซวนหยวนต่อ
 
 
 
”ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าไม่จำเป็นต้องหนีหรอก เพราะยังไงเจ้าก็หนีไม่พ้น!” นู่หลงหัวเราะขณะกระแทกค้อนไปที่ซวนหยวน
 
 
 
ซวนหยวนพุ่งไปข้างหน้า เมื่อเขารู้สึกแรงกดดันจากพลังโจมตี เหล่าปีศาจนับสิบที่อยู่รอบๆตัวซวนหยวนถูกบดขยี้ทันที ซวนหยวนโชคร้ายนักที่ถูกลูกหลงจะแรงปะทะทำให้เกราะของเขาเปิดใช้งานทันที ซวนหยวนไม่ได้สูญเสียพลังปราณมากนักหลังจากที่เขาบรรลุความแข็งแกร่งเทียบเท่ามังกร 190 ตัว
 
 
 
เหล่าปีศาจนับไม่ถ้วนถูกยั่วยุโดยการโจมตีของนู่หลง ทำให้พวกมันเพ่งเล็งไปที่นู่หลง และเลี่ยฉางทันที ซึ่งกำลังลอยอยู่กลางอากาศ พวกเขาเห็นนัยน์ตาสีแดงจำนวนมากอยู่ข้างใต้พวกเขา มันให้ความรู้สึกน่าขนลุก
 
 
 
เลี่ยฉางก็โจมตีเช่นกัน ”เปลวเพลิงปฐพี!”
 
 
 
ปราณของเลี่ยฉางเป็นธาตุไฟ เปลวเพลิงอันร้อนแรงสีขาวถูกปล่อยออกมาจากดาบ และกักขังศัตรูที่อยู่ใต้เท้าพวกเขา
 
 
 
“เจ้าหนู ไฟสามารถละลายทองได้ ดาบของมันอาจจะทรงพลังมากกว่าเกราะของเจ้า” เฒ่าโลภมากได้เตือนซวนหยวน ทำให้ซวนหยวนรีบใช้ทักษะ “มังกรสวรรค์บุกทลวง” และทะลุกำแพงไฟปราศจากอันตราย
 
 
 
ซวนหยวนวิ่งตรงไปยังส่วนที่ลึกที่สุดของหุบเขา ปีศาจรอบๆไม่สังเกตเห็นซวนหยวน เพราะพวกมันกำลังเพ่งเล็งนู่หลง และเลี่ยฉาง พลังปราณชั่วร้ายเพิ่มขึ้นทำให้พลังของปีศาจแข็งแกร่งขึ้น ความแข็งแกร่งของพวกมันในตอนนี้เทียบเท่ามังกร 90 ตัว และยังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเพราะความโกรธเกรี้ยวที่พวกของมันถูกนู่หลง และเลี่ยฉางโจมตี มีกรงเล็บมากมายนับไม่ถ้วนแหวกว่ายผ่านอากาศราวกับลูกศรไปทางนู่หลง และเลี่ยฉาง กรงเล็บแต่ละกรงเล็บมีความแกร่งอย่างน้อยมังกร 80 ตัว
 
 
 
นู่หลง และเลี่ยฉางถูกโจมตีอย่างไม่คาดคิด ชุดเกราะของพวกมันเปิดใช้งาน และป้องกันพวกมันอัตโนมัติ พลังปราณของนู่หลงเป็นธาตุทอง ในขณะที่พลังปราณของเลี่ยฉางเป็นธาตุไฟ เลี่ยฉางเผากรงเล็บทั้งหมดเป็นเถ้าถ่าน เมื่อพวกปีศาจไม่มีกรงเล็บทำให้พวกมันอ่อนแอลง ราวกับผึ้งที่ไม่มีเหล็กใน
 
 
 
พวกมันทั้งสองใช้ยาเสริมความแข็งแกร่ง และวิ่งตามซวนหยวนอีกครั้ง ซวนหยวนกำจัดปีศาจที่ขวางทางของเขาด้วยกริชและดูดซับพลังปราณ ส่วนมืออีกข้างถือธนู และยิงไปที่นู่หลงกับเลี่ยฉางเป็นครั้วคราว ลูกศรเต็มไปด้วยพลังปราณชั่วร้าย และพิษร้ายแรง; พวกมันอันตรายยิ่งกว่าหน้าไม้ระเบิด และยิ่งใส่พวกมันทั้ง 2 คนเป็นครั้งคราวทำให้พวกมันรำคาญ
 
 
 
“ไอสารเลว ข้าจะฆ่าเจ้า!”
 
 
 
“อยู่นิ่งๆ และให้ฆ่าข้าเจ้าซะ!”
 
 
 
ซวนหยวนรู้สึกขบขัน “แน่จริงก็จับข้าให้ได้สิ!”
 
 
 
ซวนหยวนไม่ได้เก็บหินนักสู้ระหว่างทาง มีปีศาจยักษ์ 50 ตัวอยู่ตรงใจกลาง ทำให้ซวนหยวนรู้ทันทีว่าที่แห่งนั้นจะต้องมีหินจำนวนมากมายมหาศาล 
 
นู่หลง และเลี่ยฉาง สูญเสียพลังปราณไปมาก เพื่อปัดการโจมตีของซวนหยวน แน่นอนซวนหยวนไม่ได้คิดว่ามันจะลงเอยเช่นนี้
 
 
 
พลังปราณชั่วร้ายเพิ่มขึ้นอีกครั้ง – เมื่อเขากำลังเข้าใกล้ปีศาจยักษ์ พวกมันปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีม่วง ปีกของมันปกคลุมไปด้วยหนามอันแหลมคม กรงเล็บของพวกมันอันตรายกว่าพวกปีศาจทั่วๆไปมาก ความแข็งแกร่งของพวกมันเทียบเท่ามังกร 190 ตัว
 
 
 
มีพลังปราณหนาแน่นมากขึ้นเมื่อเข้าใกล้ปีศาจยักษ์ พลังปราณจากหินทำให้พวกมันแข็งแกร่งขึ้น ปีศาจยักษ์ถูกยั่วยุโดยเสียงคำรามอันโกรธเกรี้ยวจากพวกปีศาจจำนวนมาก ทำให้พวกมันกางปีกออก และบินตรงไปยังเลี่ยฉาง กับนู่หลงที่อยู่กลางอากาศทันที
 
 
 
ซวนหยวนหัวเราะ ขณะเห็นใบหน้าที่ตกใจของพวกมันทั้งสอง ส่วนซวนหยวนค่อยๆแอบเข้าไปในปล่องภูเขาไฟที่มีหินนักสู้ “ขอให้พวกเจ้าทั้งสองสนุกกับการต่อสู้กับปีศาจยักษ์! ฮ่าฮ่าฮ่า…”