” ท่านกำลังพูดอะไรน่ะ ศิษย์พี่ปี้เย่ว? ทำไมข้าถึงไม่อยากอยู่กับท่าน? แต่มันกระทันหันเกินไป ข้าไม่แน่ใจว่าจะตอบอย่างไรดี?” ซวนหยวนยิ้มกว้าง
 
 
 
“ศิษย์น้องซวนหยวน เจ้าช่างเป็นชายหนุ่มที่น่าสนใจยิ่งนัก ดังนั้นหญิงสาวมากมายจึงตกหลุมรักเจ้า เจ้าเอาชนะศิษย์ภายใน 2 คนที่มีรายชื่อติดอันดับและ 2 นักสู้ขอบเขตนักพรต! แม้แต่ศิษย์พี่เฟิงเลี่ยตอนอายุเท่าเจ้าเขายังไม่ประสบความสำเร็จเท่านี้ ข้ามาที่นี่เพื่อที่จะขอโทษเจ้าสำหรับเรื่องในอดีตที่ไม่ดีระหว่างเรา ข้าหวังว่าเจ้าจะให้อภัย” ปี้เย่วเอนตัวเข้าหาซวนหยวน หน้าอกที่อ่อนนุ่มของนางกดทับร่างของซวนหยวนไว้ เขาสามารถมองเห็นมันได้ชัดเจนจากมุมนี้ ปี้เย่วมองเขาด้วยสายตาที่อ่อนโยน “ข้าต้องการที่จขอโทษเจ้าจริงๆ เจ้ายังไม่ให้ข้าเข้าไปอีกหรือ?”
 
 
 
“ศิษย์พี่ปี้เย่ว ข้าคิดว่าท่านกำลังพยายามล่อลวงข้า?” ซวนหยวนยิ้ม เขาใช้มือข้างหนึ่งโอบรัดเอวของปี้เย่วไว้และใช้มืออีกข้างจับคว้าไปที่หน้าอกของนาง ทำให้หัวใจของเขาเต้นรัวไปด้วยความตื่นเต้น เขาถ้ำมองร่างผู้หญิงเปลือยเปล่ามาตั้งแต่เด็กๆ แต่ก็ไม่เคยได้สัมผัสแม้แต่ครั้งเดียว
 
 
 
ซวนหยวนมีแรงกระตุ้มมากพอที่จะกลืนกินหญิงสาวตรงหน้า ปี้เย่วรู้สึกได้ถึงแรงปราถนาอันแรงกล้าของเขา มันทำให้นางรู้สึกพึงพอใจอย่างมาก ทันใดนั้นซวนหยวนฉีกกระชากเสื้อผ้าของนางออกอย่างหื่นกระหายและสัมผัสกับผิวที่ขาวราวกับแสงจันทร์ มันเป็นภาพที่ยั่วยวนอย่างมาก ปี้เย่วครางออกมาเล็กน้อยขณะที่เสื้อผ้ากำลังถูกฉีกออก
 
 
 
” ใช่ ข้ากำลังล่อลวงเจ้าอยู่ ถ้าข้าไม่รีบเคลื่อนไหว อาจจะมีบางคนขโมยเจ้าไป เจ้าไม่ชอบข้าหรือ?”
 
 
 
ราวกับถูกเผาด้วยไฟราคะ มือของซวนหยวนเลื่อนลงจากหน้าอกที่อวบอิ่มไปยังจุดลับของนาง มือของเขาสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่อ่อนนุ่มและเริ่มเปียก ” แน่นอน ท่านช่างงดงามยิ่งนัก ผู้คนมากมายจะต้องถูกล่อลวงโดยท่าน”
 
 
 
ปี้เย่วเริ่มมีอารมณ์ นางไม่คิดว่าซวนหยวนจะตรงไปตรงมาเช่นนี้ นางรู้สึกถึงมือที่กอดรัดนางเอาไว้ มันทำให้นางรู้สึกเร่าร้อนเป็นอย่างมาก
 
 
 
_______________________________________
 
 
  ภายในช่องว่างมิติ เหล่าเซียนทั้ง 5 ต่างโห่ร้องอย่างตื่นเต้นโดยปราศจากความเขินอาย แต่ซวนหยวนก็ไม่สามารถที่จะได้ยิน
 
 
 
“เร็วเข้า เผด็จศึกนางซ่ะ!”
 
 
 
” นี่สิศิษย์ของข้า! เขาเป็นเหมือนกับข้าสมัยหนุ่มๆ มีผู้หญิงมากมายต้องการที่จะนอนกับข้า…”
 
 
 
“หุบปากซ่ะ! ไอพวกเฒ่าหัวงู…”
 
 
 
_______________________________________
 
 
  ” เจ้าจะแต่งงานกับข้าไหม ศิษย์น้องซวนหยวน? ” ปี้เย่วถามอย่างอ่อนหวาน ซวนหยวนประหลาดใจและมือของเขาก็หยุดชะงัก แรงราคะในใจของเขาเริ่มจางหาย ปี้เย่วรู้สึกโกรธเมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงของเขา “นี่เจ้าเห็นข้าเป็นเพียงของเล่น?”
 
 
 
แต่ทันใดนั้น มือของซวนหยวนเริ่มขยับอีกครั้งเพื่อกระตุ้นร่างกายของนาง จากนั้นก็หัวเราะ ” ศิษย์พี่ปี้เย่ว มันเป็นไปไม่ได้ ท่านจะต้องจริงใจกับข้าเสียก่อน”
 
 
 
” ดี ข้ารู้ว่าเจ้าต้องการให้ข้าพูดอะไร ข้าจะซื่อสัตย์กับเจ้า ปี้ฝูเป็นหนึ่งในคนที่ผลักดันให้ข้าทำร้ายเจ้าและหั่วทาวยังเป็นศัตรูกับเจ้าเพราะขุยหยา ขุยหยาได้เกลี้ยกล่อมพ่อของเขา ขุยเสวี่ย ส่งคนไปฆ่าเจ้าในป่า ศิษย์น้องซวนหยวนแม้ว่าเจ้าจะจัดการกับแผนการของพวกเขาได้ แต่เจ้าก็ต้องระวังให้มาก ขุยหยานั้นได้ชื่อว่ากัดไม่ปล่อย
  ~
  ส่วนเซี่ยงเทียนฮ้าว แม้ว่าภายนอกจะดูสุภาพแต่เขาก็แอบวางแผนที่จะฆ่าเจ้า เขาซ่อนความเกลียดชังเอาไว้และแสดงออกในด้านที่เป็นมิตร เมื่อเขารู้ว่านู่หลงและเลี่ยฉางต้องการชีวิตเจ้า ในตอนนั้นเขามีความสุขอย่างมาก
  ~
  เซียวเทียนนั้นลึกลับที่สุดในหมู่พวกเขา เมื่อตอนที่เจ้าอยู่ในป่า เจ้าพบเจอกับกลุ่มนักฆ่า สองกลุ่มจากในนั้นถูกส่งมาโดยเซี่ยงเทียนฮ้าวและอีกกลุ่มถูกส่งมาโดยเซียวเทียน มีข่าวลือว่าเขาฆ่าหนึ่งในศิษย์ที่ศิษย์พี่เฟิงเลี่ยนำมา พี่ชายของเขา เซียวเสวียน ยังเป็นศิษย์แท้จริงที่เทียบเท่าได้กับศิษย์พี่เฟิงเลี่ย!”
 
 
 
ซวนหยวนรู้อยู่แล้วว่าเป็นคนเหล่านี้ ดังนั้นเขาจึงรบเร้าอีก “แล้วใครอีก?”
 
 
 
“นอกจากนี้ยังมีหั่วทาว เขายังคงมีความเกลียดชังต่อเจ้าหลังจากถูกปลดออกจากตำแหน่ง เจ้าจะต้องระมัดระวังต้วให้มาก เขาจะต้องส่งคนมาสังหารเจ้า ข้าพิสูจน์ความจริงใจพอแล้วหรือยัง?”
 
 
 
“แน่นอน แน่นอน แต่ข้าเริ่มเหนื่อยนิดหน่อยแล้ววันนี้ ดังนั้นข้าคงไม่เชิญท่านเข้ามาข้างใน ข้าเพิ่งมาถึงจุดสูงสุดของขอบเขตพฤกษา ข้าจะต้องทำให้พื้นฐานมั่นคงเสียก่อนที่จะก้าวเข้าสู่ขอบเขตกษัตริย์”
 
 
 
“นี่มันก็ดึกมากแล้ว โปรดกลับไปที่พักของท่านเสียเถอะศิษย์พี่ปี้เย่ว มิฉะนั้นผู้คนจะนินทาเอาได้ ตอนนี้ยังไม่มีใครรู้ว่าท่านมาหาข้าในคืนนี้ โปรดไปก่อนที่จะมีผู้อื่นมาพบเห็น… อีกอย่างถ้ารู้ว่าพวกเขากำลังวางแผนอะไร โปรดแจ้งให้ข้าทราบด้วย” หลินเฟิงลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะปล่อยร่างอันอ่อนนุ่มออกจากอ้อมแขน
 
 
 
ปี้เย่วไม่ดื้อดึงอีกต่อไป นางหยิบเสื้อคุมออกมาจากแหวนและคุมตัวนาง
 
 
 
“แน่นอน ข้าเป็นของเจ้าและจะทำตามที่เจ้าต้องการ ถ้าข้าไม่ช่วยเจ้าแล้วใครจะช่วยล่ะ? ข้าไปก่อน หากเจ้าต้องการอะไรโปรดบอกให้ข้ารู้ ” นางยิ้มและกล่าวด้วยน้ำเสียงอันยั่วยวน
 
 
 
_______________________________________
 
 
  ” เจ้าเด็กนี่บ้าไปแล้ว? นางต้องการที่จะอยู่แต่เขากลับไล่นาง เขากำลังคิดอะไรอยู่? นี่เขากลัวว่านางจะทำให้เขาต้องข่มขืนนาง? นี่มันบ้าบออะไรกัน! ไก่อ่อน! ” เมื่อมองดูปี้เย่วจากไป เหล่าเซียนก็กลายเป็นสับสน
 
 
 
” เขายังเด็กเกินไป ไม่เหมือนกับข้า มีสาวงามมากมายรายล้อมบนเตียงของข้า ข้าไม่มีทางปล่อยให้พวกนาง…”
 
 
 
” ข้าบอกให้หุบปาก! ไอพวกเฒ่าหัวงู..”
  “ข้าไม่ใช่เฒ่าหัวงู! หนึ่งในพวกนางเป็นผู้อาวุโสของนิกายหลิงหลง นอกจากนี้ยังมีเจ้าหญิงจากราชวงศ์ตะวันออก….”
 
 
 
“เอาล่ะ เอาล่ะ ไปกันเถอะ …. ยังไงก็ตาม พวกเราได้มอบทักษะให้กับเขาไปแล้ว ตอนนี้ทำได้เพียงรอและเฝ้ามอง”
 
 
 
“ถูกต้อง ไปกันเถอะ พวกเราควรจะเอาใจใส่งานของพวกเราในตอนนี้ เขาคงจะสบายดีและไม่มีอันตรายใดๆ”
 
 
 
_______________________________________
 
 
  ปี้เย่วถอนหายใจ นางเดินออกจากที่พักของซวนหยวน นางรู้สึกพอใจมาก ” เขายังคงเด็กอยู่และไม่สามารถต้านทานเสน่ห์ของข้าได้ เมื่อเวลานั้นมาถึง ข้าจะต้องทำให้แน่ใจว่าข้าจะได้ฉีกกระชากงูน้อยของเขาเป็นชิ้นๆ”
 
 
 
สามวันผ่านไป ซวนหยวนจดจ่ออยู่กับการศึกษาตำราแห่งการครอบครอง ปี้เย่วจะมาทุกคืนเพื่อยั่วยวนซวนหยวน เขาก็ไม่สามารถที่จะเอาชนะตัณหาของตัวเองได้ แต่ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ไม่เคยก้าวไปถึงขั้นตอนสุดท้าย ปี้เย่วไม่ต้องการนอนกับเขา ซวนหยวนก็มีความคิดคล้ายคลึงกัน “ข้าจะให้ครั้งแรกของข้ากับอาจารย์เฉินลู่ ไม่ใช่ผู้หญิงอย่างปี้เย่ว”
 
 
 
ในวันที่สี่ ซวนหยวนใช้เม็ดยากษัตริย์และอยู่ภายในห้องพักทั้งวัน ตำราแห่งการครอบครองได้สอนเขามากมายเกี่ยวกับโลก เขารู้สึกว่าร่างกายของเขากำลังเปลี่ยนแปลงไปอย่างช้าๆ
 
 
 
“ศิษย์น้องซวนหยวน เจ้าอยู่หรือไม่?” ปี้เย่วกล่าวจากด้านนอกของประตู ซวนหยวนดึงสติกลับมาและเปิดประตู เขาดึงปี้เย่วเข้ามาหาและเริ่มเคลื่อนมือไปตามร่างกายของนาง จากนั้นก็ฉีกชุดของนางออก เผยให้เห็นร่างที่เปลือยเปล่าของนาง
 
 
 
ปี้เย่วตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหัน มันราวกับว่าซวนหยวนไม่สามารถที่จะควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป ปี้เย่วกลัวเล็กน้อยเพราะตอนนี้นางอ่อนแอกว่าซวนหยวน แต่นางก็ยังปล่อยให้เขาทำทุกอย่างที่ต้องการ
 
 
 
” ศิษย์น้องซวนหยวน… สามี… โปรดปิดประตูก่อน.. “
 
 
 
“ท่านกลัวอะไร? มีคนกำลังเฝ้ามองพวกเรา? และมีข่าวใหม่อะไรบ้างหรือไม่ ในช่วงนี้?” เขาถามขึ้นอย่างกระทันหัน
 
 
 
ปี้เย่วหรี่ตา ” ข้ามาเพื่อที่จะบอกเจ้า พวกเขาวางแผนที่จะโจมตีเจ้าในวันพรุ่งนี้ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะส่งคนที่อยู่ในจุดสูงสุดขอบเขตนักพรตมา พวกเราควรที่จะเข้าไปยังในเมืองในวันพรุ่งนี้ เพื่อหลีกเลี่ยงการลอบสังหาร ในเมื่อเจ้ามั่งคั่งอย่างมาก คงไม่เป็นอะไรใช่ไหมสำหรับข้าที่จะขอยุทธภัณฑ์ระดับสูงเพื่อที่่จะเอาไว้ป้องกันตัว?”
 
 
 
ซวนหยวนยิ้มอย่างเย็นชาในใจ ” ในที่สุดเจ้าก็เผยธาตุแท้ออกมา เจ้าคงต้องการให้ข้าออกไปข้างนอกนิกายและสังหารข้า มาดูกันสิว่าพวกเจ้าวางแผนจัดการกับข้าอย่างไร?”
 
 
 
“พวกเราจะไปเมืองนักสู้มังกรกันในวันพรุ่งนี้” ซวนหยวนกล่าวขณะลูบคลำหน้าอกของปี้เย่ว เขาไม่กลัวที่จะต้องตกลงไปในกับดัก เขามียันต์อาคมระดับนักพรตหลายใบและเฒ่าโลภมากก็ยังช่วยเหลือเขาได้ และเป็นไปไม่ได้ที่พวกมันจะสามารถจ้างนักสู้ขอบเขตราชันย์เพื่อมาจัดการกับเขา
 
 
 
“แน่นอน ข้าจะซื้อทุกอย่างที่ท่านต้องการ กลับไปพักผ่อนและเตรียมพร้อมสำหรับพรุ่งนี้…พรุ่งนี้ตอนเช้า ไปรอข้าอยู่ที่หน้าผานอกนิกาย”
 
 
 
“ประเสริฐ! ข้ารักเจ้าศิษย์น้องซวนหยวน!” ปี้เย่วเดินออกจากห้อง นางถอนหายใจและคิดกับตัวเอง “ซวนหยวนก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ถ้าเขาไม่เป็นศัตรูของข้า เขาคงจะกลายเป็นสามีที่ยอดเยี่ยม”
 
 
 
“แปลกจริง ข้าคิดว่าเจ้าจะเสียการควบคุมตัวเองไปซ่ะแล้ว เจ้าหนู” เฒ่าโลภมากล้อเลียน
 
 
 
” หุบปาก!”