ตอนที่แล้วตอนต่อไปซวนหยวนรักษาบาดแผลให้กับซูเหม่ยด้วยเม็ดยาจากในแหวนของเขา ทำให้ม่อโฉวร้องไห้เพราะความซาบซึ้ง
“ขอบคุณที่รักษาป้าเหม่ย!”
ซวนหยวนรู้สึกประหลาดใจ และยิ้มให้ม่อโฉว “ม่อโฉว เจ้ามองเห็นได้ แล้วเจ้ารู้ได้อย่างไรกันว่าบาดแผลของป้าเหม่ยถูกรักษาแล้ว?”
“ข้ารู้สึกได้!” รอยยิ้มที่สดใสปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าเล็กๆของม่อโฉว “ท่านสามารถอยู่กับพวกเราตลอดไปได้ไหม? ป้าเหม่ยจะได้ไม่ถูกกลุ่มคนพวกนั้นข่มเหงอีก”
ซูเหม่ยรู้สึกเขินอายกับคำถามของเด็กน้อย แต่ซวนหยวนก็ไม่รู้สึกอาย “ข้าไม่สามารถอยู่กับเจ้าได้ ข้ามีเรื่องสำคัญมากมายที่จะต้องทำ ม่อโฉวเจ้าเป็นเด็กดี เจ้าควรไปพักผ่อนได้แล้ว”
ม่อโฉวรู้สึกผิดหวัง นางกล่าว “ก็ได้ ข้าจะไปนอนแล้ว” ขณะกลับไปยังห้องของตัวเอง
“ม่อโฉวนางถูกทอดทิ้งตั้งแต่ยังเด็ก แต่นางก็เป็นเด็กที่ฉลาดมาก ถึงแม้นางจะมองไม่เห็น แต่นางก็สามารถแยกแยะได้ว่าคนไหนเป็นคนดีหรือคนเลว นางเป็นเด็กดีมาก” ซูเหม่ยยิ้มอย่างอบอุ่น
“ทำไมท่านถึงเลือกเป็นโสเภณี?” ซวนหยวนถามขณะขมวดคิ้ว
“โลกใบนี้มันเต็มไปด้วยความโหดร้าย และปัญหา คนธรรมดาๆอย่างพวกข้าไม่สามารถอยู่รอดอยู่ได้ด้วยตัวเราเอง ข้าอาจจะไปรับใช้ตระกูลใหญ่ๆในฐานะคนรับใช้ได้ แต่ม่อโฉวก็ต้องเป็นคนรับใช้ด้วยเช่นกัน ข้าไม่ต้องการให้นางทนทุกข์ทรมานจากชีวิตที่ยากลำบาก เพราะนางยังเด็กเกินไป ดังนั้นนี่จึงเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้พวกเราทั้งสองอยู่ด้วยกันได้” รอยยิ้มของซูเหม่ยกลายเป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความข่มขื่น
ซวนหยวนรู้สึกได้ว่าซูเหม่ยรู้สึกยังไง เพราะเขาเคยเป็นขอทานมาก่อน ถ้าเขาไม่ได้เจอหยินเฉินลู่ ถ้าเขาไม่ได้เจอกริชลึกลับ ตอนนี้เขาคงอาจจะกลายเป็นคนรับใช้ไปแล้ว ไม่มีใครรู้ว่าโชคชะตาจะนำพาเขาไปที่ไหน
“นายน้อย ท่านเป็นหนึ่งในบุคคลที่มีฐานะสูงส่ง ท่านต้องรังเกียจข้าแน่ๆที่ข้าเป็นโสเภณี……”
“ข้าไม่รังเกียจท่านหรอก ท่านทำถูกแล้ว แถมท่านยังเลี้ยงดูเด็กด้วยตัวคนเดียว มันเป็นเรื่องที่น่าประทับใจเสียมากกว่า” ซวนหยวนพูดแทรก และหยิบเหรียญกษัตริย์ 100 เหรียญออกมาจากแหวน “รับไว้ ไม่ต้องเกรงใจ แต่เจ้าต้องระวังตัวให้มาก ชีวิตของเจ้าอาจถูกคุกคามถ้าเจ้ามีเงินมากเกินไป”
ซูเหม่ยหายใจเข้าลึกๆ 100 เหรียญกษัตริย์! ทุกครั้งที่นางหลับนอนกับลูกค้า นางได้รับข้าตัวแค่ 1 เหรียญนักรบเท่านั้น!
“นายน้อย ข้าไม่สามารถรับเงินจำนวนมากมายขนาดนี้ได้”
“ท่านช่วยชีวิตข้า รับไว้เถิด ถ้าท่านไม่ต้องการมันก็ใช้เงินพวกนี้เพื่อม่อโฉว ใช้เงินพวกนี้เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ ม่อโฉวสมควรเติบโตขึ้นในสภาพแวดล้อมที่ดีกว่านี้” ซวนหยวนกล่าว
นัยน์ตาของซูเหม่ยเต็มไปด้วยน้ำตาที่ไหลริน เสียงของนางสั่น เมื่อนางกล่าว “ขอบคุณท่านมากจริงๆ นายน้อย ข้าไม่สามารถทำอะไรได้มากเพื่อขอบคุณท่าน ได้โปรดให้ข้าดูแลท่านในค่ำคืนนี้”
“ท่านไม่จำเป็นต้องขอบคุณข้า ความเมตตาของเจ้าทำให้เจ้าสมควรได้รับรางวัลนี้ ดูแลม่อโฉวให้ดี นั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุด” ซวนหยวนส่ายหัว และพูดอย่างใจเย็น เขารู้ว่าซูเหม่ยต้องการขอบคุณเขาด้วยวิธีการเช่นไร แต่ถ้าเขายอมรับข้อเสนอของนางมันก็เหมือนเขาหวังผลประโยชน์จากนาง
“นายหญิงซู ข้าต้องการถามท่านสัก 2-3 ข้อตอนนี้พวกเราอยู่ที่ไหน?”
“พวกเราอยู่ในดินแดนของราชวงศ์ตะวันออก และอยู่ใกล้ๆพรมแดนของอาณาเขตนิกายนักสู้มังกร เมืองหลี่โส่ว หากท่านต้องการกลับไปยังนิกายนักสู้มังกรท่านจะต้องเดินทางผ่านเมืองหลี่โส่ว” ซูเหม่ยตอบขณะจ้องมองเสื้อคลุมศิษย์ที่ซวนหยวนสวมใส่
ซวนหยวนประหลาดใจ เขาจำได้ว่าเขาอยู่ทะเลสีคราม และถูกสัตว์อสูรทะเลจำนวนมากโจมตี และถูกวาฬเสือกลืนกิน ไม่แปลกเลยที่เขาจะอยู่นอกอาณาเขตนิกายนักสู้มังกร
“แล้วเมืองหลวงของราชวังศ์ตะวันออกอยู่ไกลแค่ไหน?”
“ห่างออกไปสิบล้านไมล์ มันไม่ใช่สถานที่ที่ข้าสามารถไปได้ มันต้องใช้เงินจำนวนมากเพื่อใช้งานประตูมิติ” ซูเหม่ยกล่าว
“ขอบคุณที่บอกข้า นายหญิงซู ข้าจะวางรูปแบบรอบๆบ้านของท่าน เมื่อใดก็ตามที่ท่านตกอยู่ในอันตราย เพียงแค่ท่านซ่อนตัวอยู่ภายใน แล้วท่านจะปลอดภัย ส่วนข้าจะไปจัดการกับตระกูลหลี่ หลังจากจัดการเสร็จข้าก็จะจากไป” ซวนหยวนกล่าว
ซูเหม่ยมองไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มวัยเยาว์ ใบหน้าของเขาทั้งสดใส และเยาว์วัย แต่เขาสามารถตัดสินใจได้อย่างเด็ดขาด ไม่แปลกเลยว่าทำไมม่อโฉวถึงชื่นชอบเขามากขนาดนี้
ซวนหยวนมองเข้าไปในหนึ่งในแหวนของเขา และเห็นคริสตัลกว่า 2 แสนจินกลายเป็นผง ไม่หลงเหลือคริสตัลเลยแม้แต่อันเดียว ใบหน้าของซวนหยวนกลายเป็นบูดบึ้ง แม้ว่าเขาจะได้รับวารีสวรรค์มา แต่เขาก็ไม่ชอบที่ทรัพย์สมบัติของเขาหายไป ในแหวนวงอื่นๆ เขายังคงมีคริสตัลเหลืออยู่ 4000 จิน เขาหยิบออกมา 10 อัน แต่ละอันหนัก 50 จิน
ซวนหยวนหยิบเศษคริสตัลขึ้นมา และเริ่มรวบรวมพลังปราณของเขาเพื่อสร้างรูปแบบป้องกันที่เรียกว่า รูปแบบคุ้มกัน การสร้างรูปแบบนี้มันทำให้ซวนหยวนสูญเสียพลังปราณไปจำนวนมาก เพราะมันเป็นรูปแบบระดับราชันย์ ไม่ว่าศัตรูคนไหนก็ไม่สามารถทำลายรูปแบบนี้ได้
ทันใดนั้น เฒ่าโลภมากก็พูดออกมา
“ซวนหยวน พาเด็กสาวคนนั้นไปกับเจ้า นางเป็นกุญแจเพื่อหาสมบัติ”
มือของซวนหยวนสั่น “หมายความว่าไง?”
“นางมีร่างกายที่พิเศษ นางสามารถรับรู้ได้ถึงสมบัติ และสามารถมองเห็นธาตุแท้ของบุคคล และวัตถุ นางไม่ได้ตาบอด แต่เป็นเพราะดวงตาของนางยังไม่เปิด เมื่อนางเบิกเนตร เจ้าสามารถหาสมบัติของธาตุอื่นๆได้! ข้ามั่นใจ!” เฒ่าโลภมากกล่าวอย่างตื่นเต้น
“ไม่ ข้าไม่สามารถพานางไปกับข้าได้ ซูเหม่ยเลี้ยงดูนางมาตั้งหลายปี ข้าไม่สามารถแยกนางออกห่างจากแม่ที่เลี้ยงดูนางได้” ซวนหยวนถกเถียง
“เจ้าก็บอกนางไปว่าข้าจะดูแลเด็กให้เอง นางเป็นหญิงโสเภณี นางไม่สามารถมอบชีวิตดีๆให้กับเด็กได้หรอก” เฒ่าโลภมากกล่าว
“อย่างน้อยนางก็จะไม่ต้องเผชิญอันตรายใดๆหากอาศัยอยู่ที่นี่ ถ้านางไปกับข้ามันมีโอกาสที่นางจะถูกสังหาร ข้าไม่ต้องการให้เป็นเช่นนั้นนอกจากมันจะเป็นทางเลือกสุดท้ายจริงๆ อย่าพยายามพูดโน้มน้าวข้า”
“แต่ถ้าเจ้าไม่พานางไปคนอื่นๆจะฆ่าหญิงโสเภณี และเอาตัวเด็กคนนั้นไปถ้าพวกนั้นมันรู้ความลับของนาง เจ้ามันโง่” เฒ่าโลภมากบ่น แต่ซวนหยวนก็ไม่ได้สนใจ เขาค่อยๆวาดรูปแบบต่ออย่างช้าๆ
จู่ๆม่อโฉวก็ตื่น และพูดคุยกับใครบางคนอย่างเงียบๆ
“พี่ใหญ่ ท่านอยู่ที่นี่ใช่ไหม? ท่านหายหน้าหายตาไปตั้งนาน ข้าคิดถึงท่านมาก”
“ขอโทษจริงช่วงนี้ข้ายุ่งมาก แล้วผู้ชายที่อยู่ในบ้านเขาคือใครกัน?” คนที่ม่อโฉวคุยด้วยถาม
“เขาคือคนที่ป้าเหม่ยช่วยเขาชีวิตเขาไว้……” นางอธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้
“ข้ารู้เจ้าชอบเขาใช่ไหม?” คนที่ม่อโฉวคุยด้วยถาม
“ใช่ เขาดูคล้ายท่าน แถมเขายังทำตัวเป็นมิตรกับข้าด้วย ข้ารู้สึกได้ถึงความอบอุ่นจากเขา”
“ข้าได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูดคุยกัน เขามอบเงินให้ป้าเหม่ย ม่อโฉวเจ้าอย่าลืมขอบคุณเขาล่ะ” คนที่ม่อโฉวคุยด้วยกล่าว “เขากำลังมา ข้าต้องไปแล้ว อย่าให้ป้าเหม่ยรู้ความลับของพวกเรา”
“ข้ารู้ ท่านบอกข้าหลายรอบแล้ว” ม่อโฉวหัวเราะคิกคัก
ในขณะนั้นซวนหยวนได้เคาะประตูห้องของม่อโฉว “ม่อโฉว เจ้าหลับหรือยัง?”
“ข้ายังไม่หลับ ท่านเข้ามาได้!” นางรีบลุก และนั่งบนเตียงอย่างรวดเร็ว
ซวนหยวนเข้าไปในห้อง และนั่งลงบนขอบเตียงของนาง มีคริสตัลที่เต็มไปด้วยสัญลักษณ์ต่างๆอยู่ในมือของเขา
“ม่อโฉว ข้าจะมอบพลังเพื่อปกป้องป้าเหม่ยให้แก่เจ้า ถ้าพวกคนเลวมาสร้างปัญหาให้กับเจ้า เจ้าแค่คิดถึงวิธีขับไล่พวกมันออกไป แล้วคนเลวพวกนั้นก็จะหายไป” คำพูดของซวนหยวนดูลึกลับ
นางรู้สึกตื่นเต้น และพยักหน้าตอบรับ “มันใช้ได้จริงๆหรือ? ข้าจะไม่ปล่อยให้ป้าเหม่ยถูกใครทำร้าย!
“แน่นอนมันใช้ได้จริงๆ” ซวนหยวนผลักคริสตัลเข้าไปในอกของม่อโฉว คริสตัลเข้าไปในร่างของนาง และรูปแบบคุ้มครองก็ถูกสร้างขึ้น
“เอาล่ะ ตอนนี้ถ้าเจ้าเห็นมีใครบางคนพยายามข่มเหงป้าเหม่ย เจ้าก็มีพลังเพื่อปกป้องนางแล้ว” ซวนหยวนยิ้ม “เจ้าพักผ่อนต่อเถอะ”
“ขอบคุณ!” ม่อโฉวรู้สึกได้ถึงความรู้สึกแปลกๆที่อยู่ภายในร่างกาย
เมื่อซวนหยวนออกจากห้องของนาง ร่างกายของเขาก็ปกคลุมไปด้วยเหงื่อ การสร้างรูปแบบมันทำให้เขาสูญเสียพลังปราณไปจำนวนมาก ซวนหยวนนั่งลงบนเก้าอี้ในห้องโถง และค่อยๆฟื้นฟูพลังปราณของเขา
เมื่อเวลาผ่านไป เช้าวันใหม่ก็มาถึง
“ออกมาซะ ไอสารเลว เจ้าจะต้องตายที่กล้าโจมตีพวกข้า และเก็บผู้หญิงไว้สนุกคนเดียว!” หนึ่งในกลุ่มผู้ชายเมื่อวานคนหนึ่งตะโกนจากด้านนอกบ้าน