I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Devouring The Heavens ตอนที่ 136 แสงแห่งมังกรสวรรค์

| Devouring The Heavens | 1325 | 2339 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

“อย่าคิดจะหนี!” โหยวหยุนล้งคำรามพร้อมกับปลดปล่อยพลังขอบเขตราชันย์ออกมา พลังที่ปลดปล่อยออกมาของเขาทำให้บ้านเรือนเสียหาย และมีชาวบ้านทั่วไปล้มตายไปจำนวนมากเพราะแรงกดดัน แต่เขาไม่ได้สนใจชาวบ้านที่ถูกฆ่าตายพวกนั้นเลย ในตอนนี้เขาโกรธเกรี้ยวมากที่ถูกซวนหยวนหลอก

 

เขาอยู่ห่างจากซวนหยวนมาก แต่ซวนหยวนสามารถได้ยินเสียงคำรามอันน่าหวาดกลัวของโหยวหยุนล้ง ทำให้หัวใจของเขาหวั่นไหวเล็กน้อย “พวกมันตามมาเร็วจริงๆ!”

 

“เพราะเจ้าคือซวนหยวนสินะ พวกเขากำลังตามล่าเจ้า ทำไมเจ้าไม่มากับข้าล่ะ? พวกมันไม่สามารถทำอะไรเจ้าได้ถ้าเจ้าอยู่กับข้า” ซือหว่านยิ้มอย่างไร้เดียงสา

 

“เจ้ารู้ว่าพวกมันกำลังตามล่าข้า แล้วเจ้าจะตามข้ามาทำไม?” ซวนหยวนหรี่ตาลง ไตของเขาได้รับการปรับแต่งหลังจากได้ดูดกลืนวารีสวรรค์ ตอนนี้เขามีความแข็งแกร่งเทียบเท่ามังกร 450 ตัว เขาแข็งแกร่งพอๆกับนักสู้ขอบเขตนักพรต

 

“ข้าไม่สามารถปล่อยให้เจ้าถูกฆ่าตายได้ ข้ามีคำถามมากมายอย่างจะถามเจ้า ทำไมเจ้าถึงไม่หวาดกลัวเปลวไฟของข้า?” ซือหว่านยิ้ม

 

“ก็ได้ ถ้าเจ้าอยากรู้ก็ช่วยข้าหยุดพวกมัน เจ้าใช้ไฟในการต่อสู้ใช้ไหม ถ้างั้นมันก็เป็นเรื่องง่ายสำหรับเจ้าที่จะฆ่าพวกมันใช่ไหม?” ซวนหยวนกล่าว เขาถือหอกจิตวายุ และเร่งฝีเท้า แต่ศัตรูของเขาแข็งแกร่งเกินไป และกำลังใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว

 

ซือหว่านส่ายหัว “ข้าไม่สามารถฆ่าผู้คนบริสุทธิ์ได้ พวกเขาไม่ใช่ศัตรูของข้า ข้าไม่สามารถฆ่าพวกเขาได้”

 

“พวกมันไม่ใช่คนดี พวกมันต้องการสังหารข้า!” ซวนหยวนคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว

 

ซวนหยวนไม่มีโอกาสพูดโน้มน้าวซือหว่านอีกต่อไป บนท้องฟ้าได้มีกองกำลังอันน่าสะพรึงกลัวกำลังตรงเข้ามา และมีหญิงสาวคนหนึ่งสวมเสื้อผ้าสีดำอยู่กลางอากาศ ซวนหยวนมองขึ้นไปที่พวกเขา และรู้สึกราวกับพวกเขาเป็นภูเขาที่ไม่สามารถผ่านไปได้ โหยวหยุนล้ง,หลี่กัง และเหล่าผู้คุ้มกันรีบก้มหน้าให้ผู้หญิงคนนั้นทันที

 

“คาราวะ เจ้าหญิงปิงเหยา”

 

“ข้าได้ยินว่าเจ้าหญิงปีศาจมายาซือหว่านมาที่ราชวงศ์ตะวันออกแห่งนี้ ข้ามาที่นี่เพื่อพบนาง และต้องการเห็นเปลวไฟของนาง ไปซะ ไปทำสิ่งที่เจ้าต้องทำซะ ข้าจะดูแลเจ้าหญิงซือหว่านเอง” องค์หญิงปิงเหยาสั่ง

ซือหว่านรู้ว่านางไม่สามารถช่วยซวนหยวนออกจากปัญหานี้ได้ เพราะเจ้าหญิงปิงเหยาอยู่ที่นี่ นางเป็นเจ้าหญิงแห่งราชวงศ์ตะวันออก นางเป็นผู้ปกครองท้องฟ้า และพื้นดิน เหมือนชื่อของนาง นางแข็งแกร่งมากจริงๆ

 

ซือหว่านกลายเป็นเงา และหายตัวไปทันที และปรากฏตัวอยู่เบื้องหน้าเจ้าหญิงปิงเหยา

 

“เจ้าหญิงปิงเหยา พวกเราควรไปพูดคุยกันในสถานที่ที่ห่างไกลออกไป พวกเราจะได้ไม่ต้องทำร้ายคนอื่นๆ” ซือหว่านกล่าว

 

“ข้าก็คิดเช่นนั้น” ปิงเหยาพยักหน้า นางกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย เจ้าหญิงทั้งสองหายตัวไปจากท้องฟ้าทันที ทำให้โหยวหยุนล้งหัวเราะออกมา เมื่อเห็นซวนหยวนอยู่คนเดียว

 

“ถ้าซือหว่านอยู่กับเจ้า ข้าอาจจะไม่กล้าฆ่าเจ้า แต่ตอนนี้ไม่มีใครปกป้องเจ้าแล้ว เอาหินของข้าคืนมา ข้าจะช่วยทำให้เจ้าตายอย่างไม่รู้สึกเจ็บปวด” โหยวหยุนล้งกล่าว หลี่กังตาเป็นประกายทันทีเมื่อได้ยินเรื่องหิน แม้แต่เหล่าผู้คุ้มกันยังปรากฏความโลภในดวงตาของพวกเขา หินที่โหยวหยุนล้งต้องการมันจะต้องเป็นสมบัติที่หากได้ยากมากอย่างแน่นอน ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงโกรธเจ้าเด็กนี่ถึงขนาดนี้ – เพราะหินของเขาถูกขโมยไป

 

ผู้คุ้มกันมังกรสวรรค์ออกคำสั่ง “หลี่กัง จับตัวซวนหยวนเป็นๆ ถ้าเอาหินมาได้ เจ้าจะได้รับรางวัล และข้าจะรายงานเรื่องนี้ให้นายของข้า”

 

หลี่กังปลดปล่อยพลังปราณออกมาทันที พลังปราณของเขาดุดันมาก ทำให้ซวนหยวนรู้สึกได้ถึงแรงกดดันจากระยะไกล

 

“เจ้าหนู พวกมันกำลังจะโจมตีเจ้า ข้าต้องการเวลาอีกเล็กน้อย ใช้วารีสวรรค์ควบคู่กับยันต์อาคมน้ำแข็ง มันจะทำให้ประสิทธิภาพของยันต์อาคมน้ำแข็งรุนแรงมากขึ้น” เฒ่าโลภมากกล่าว ซวนหยวนรีบเรียกวารีสวรรค์ออกในฝ่ามือ และปรากฏแสงสีฟ้าบนฝ่ามือของเขา จากนั้นเขาก็เริ่มใช้ยันต์อาคมน้ำแข็งควบคู่กับวารีสวรรค์ ยันต์อาคมน้ำแข็งกำลังจะระเบิดออกลายเป็นแสงสว่างสีฟ้า ซวนหยวนจึงรีบโยนยันต์อาคมไปข้างหน้า และรีบหนีออกไปทันที

 

เมื่อซวนหยวนโยนยันต์อาคมออกไป ทำให้ปรากฏเสาน้ำแข็งสีฟ้าเข้มขนาดใหญ่พุ่งเข้าหาโหยวหยุนล้ง และหลี่กัง ราวกับดาบน้ำแข็งขนาดใหญ่

 

“นี่มันยันต์อาคมน้ำแข็งที่ถูกสร้างขึ้นโดยผู้อาวุโสขอบเขตราชันย์จากศูนย์การค้าไท่ไป๋! มีเพียงศิษย์ที่แท้จริงของไท่ไป๋เท่านั้นที่จะได้รับ ทำไมเจ้าเด็กนี่ถึงยันต์อาคมแบบนี้อยู่ในมือ?” โหยวหยุนล้งรู้จักยันต์อันนี้ เขาติดต่อค้าขายมานานหลายปี แน่นอนเขาต้องรู้จักสินค้าที่ไท่ไป๋สร้างขึ้นมา

 

โหยวหยุนล้ง และหลี่กังโจมตีเสาน้ำแข็งด้วยพลังปราณของพวกเขา ทำให้เสาน้ำแข็งถูกทำลาย พวกเขาบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

 

“พวกมันแข็งแกร่งเกินไป!” ซวนหยวนตื่นตระหนกขณะที่เขากำลังวิ่งหนีอยู่

 

โหยวหยุนล้งเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ซวนหยวนรู้สึกว่าเขาไม่สามารถหลบหนีได้ และได้มีพลังปราณสีม่วงจำนวนมากถูกยิงออกมาจากโหยวหยุนล้ง และเมฆสีดำเริ่มจับกลุ่มเป็นก้อนบนท้องฟ้า เมฆแต่ละก้อนมีแรงกดดันเทียบเท่านักสู้ขอบเขตราชันย์ ทำให้ซวนหยวนรู้สึกหายใจได้ยากลำบากภายใต้แรงกดดัน ซึ่งมันทำให้โหยวหยุนล้งเข้ามาใกล้ซวนหยวนมากขึ้นเรื่อยๆ

 

ซวนหยวนไม่มีพลังมากพอที่จะต่อสู้กับนักสู้ขอบเขตราชันย์

 

“เมฆสายฟ้า! ตายซะ!” เมฆแต่ละก้อนปล่อยแสงสายฟ้าสีม่วงออกมาผ่าไปที่ซวนหยวน ขณะที่หลี่กัง และโหยวหยุนล้ง ยังคงวิ่งเข้าใกล้ซวนหยวนมากขึ้นเรื่อยๆ

 

สายฟ้านับไม่ถ้วนผ่าลงมาที่ซวนหยวน แต่ละการโจมตีมีพลังเทียบเท่ามังกร 1000 ตัว ซวนหยวนเริ่มคิดว่านี่อาจจะเป็นจุดจบของเขาก็เป็นได้

 

แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อซวนหยวนกำลังตกอยู่ในความสิ้นหวังได้มีแสงสีทองพุ่งออกมาจากระหว่างดวงตาของเขา และได้มีมังกรสวรรค์พุ่งทะยานขึ้นไปในอากาศ มันไม่ได้รับผลกระทบจากสายฟ้าสีม่วงแม้แต่น้อย มังกรได้ปลดปล่อยเสียงคำรามออกมาทำให้ท้องฟ้า และพื้นดินสั่นสะเทือน และปรากฏแสงสีทองกระจายไปทั่วท้องฟ้า

 

“แสงแห่งมังกรสวรรค์! นั่นมันต้องเป็นทักษะคุ้มครองจากคุณหนูแน่ๆ! หนีเร็ว!” เหล่าผู้คุ้มกันอยู่เพียงแค่ขอบเขตนักพรต พวกเขาเคลื่อนที่ได้ช้ากว่าโหยวหยุนล้ง และหลี่กังที่อยู่ขอบเขตราชันย์ พวกเขากำลังวิ่งตามหลัวโหยวหยุนล้ง และหลี่กัง แต่เมื่อพวกเขาเห็นมังกรที่ออกมาจากตัวซวนหยวน พวกเขาจึงรีบถอยร่นทันที

 

แสงศักดิ์สิทธิ์จากมังกรที่ถูกรวบรวมอยู่บนท้องฟ้า ได้แปลเปลี่ยนกลายเป็นดาบสีทองขนาดยักษ์พร้อมกับเสียงคำรามอันน่าสยดสยองจากมังกร และดาบได้พุ่งเข้าหาผู้คนที่ไล่ล่าซวนหยวน

 

โหยวหยุนล้ง และหลี่กัง หนีไม่พ้นทำให้พวกเขาถูกแทงด้วยดาบ เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วอากาศ ร่างของทั้งสองถูกดาบแทง ทำให้พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงขั้นหมดสติ

 

ในที่สุดซวนหยวนก็ใจเย็นลง เขาถือหอกจิตวายุ และกริชในมือแต่ละข้าง และใช้ทักษะย่างก้าวมังสวรรค์พุ่งกลับไปหาศัตรูของเขา โหยวหยุนล้ง และหลี่กังทั้งสองหมดสติเพราะการโจมตี และไม่สามารถป้องกันตัวเองได้ กริชของซวนหยวนเจาะเข้าไปในหัวของโหยวหยุนล้ง และดูดพลังทั้งหมด ซวนหยวนยังคงทำเช่นเดิมคือปล้นแหวนจากคนที่ตาย จากนั้นเขาก็ดึงกริชออกมาจากหัวโหยวหยุนล้ง และแทงไปที่หัวของหลี่กังและดูดพลังของเขา จากนั้นเขาก็ปล้นแหวนของหลี่กังเช่นกัน เพราะความช่วยเหลือจากแสงแห่งมังกรสวรรค์ทำให้ซวนหยวนสามารถฆ่านักสู้ขอบเขตราชันย์ทั้ง 2 คนนี้ได้

 

ทันใดนั้นจู่ๆ กริชของเขาก็สั่นไหวอย่างรุนแรง และเฒ่าโลภมากก็กรีดร้องอย่างตื่นเต้น “ข้าต้องการเวลาอีก 1 ชั่วโมงเท่านั้น และข้าจะก้าวเข้าสู้ขอบเขตราชันย์ และข้าจะได้ฟื้นคืนความทรงจำดั้งเดิมของข้าอีกครั้ง ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…….”

 

1 ชั่วโมงมันยาวนานเกินไป พวกเราต้องวิ่งหนีต่อ ทันใดนั้นจู่ๆซวนหยวนรู้สึกได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง

 

“บัดซบ ซูเหม่ย และม่อโฉวกำลังตกอยู่ในอันตราย!”

 

ซวนหยวนรีบหันหลังกลับทันที และวิ่งไปที่ลำธาร ศพของโหยวหยุนล้ง และหลี่กังเริ่มเน่าเปื่อย ยุทธภัณฑ์ที่พวกเขาสวมใส่ถูกทำลายอย่างสมบูรณ์เพราะกายโจมตีของดาบสีทอง

 

เมื่อเหล่าผู้คุ้มกัน และนักฆ่ามาถึง พวกเขาก็เห็นศพที่เน่าเปื่อย ทำให้พวกเขารู้สึกรังเกียจ

 

“แสงแห่งมังกรสวรรค์ของคุณหนูเป็นสิ่งที่น่าหวาดกลัวอย่างแท้จริง แต่มันสามารถใช้งานได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น ไม่มีอะไรปกป้องเจ้าเด็กนั้นอีกแล้ว ฆ่ามันซะ!” ผู้คุ้มกันมังกรสวรรค์ออกคำสั่ง และตามล่าซวนหยวนต่อ

 

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments