I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Devouring The Heavens ตอนที่ 147 อัคคีต่อสู้ถูกค้นพบ

| Devouring The Heavens | 1321 | 2339 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

 

 ความแข็งแกร่งของม่อโฉวเติบโตขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ ในวันแรกนางมีความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับนักสู้ขอบเขตจอมยุทธ์ วันที่สองบรรลุขอบเขตพฤกษา วันที่สาม นางทะลวงสู่จุดสูงสุดขอบเขตกษัตริย์ ด้วยความแข็งแกร่งที่เทียบเท่ากับมังกร 1,000 ตัว!

 

 แม้ว่าซวนหยวนจะมีพรสวรรค์ที่น่าตกตะลึง แต่เขาก็ไม่อาจเทียบกับม่อโฉวได้เลย

 

 “ร่างกายพันวิญญาณมีความพิเศษอย่างมาก มันสามารถดูดซับพลังของธรรมชาติได้อย่างแท้จริง ม่อโฉวสามารถเข้าใจเต๋าของทุกสรรพสิ่งในธรรมชาติได้อย่างง่ายดายแม้นางจะไม่รู้ตัว ข้ามอบทักษะพันวิญญาณให้กับนาง ตอนนี้นางแข็งแกร่งกว่าเจ้าแล้ว” เฒ่าโลภหัวเราะ

 

 “เป็นไปได้อย่างไร? ที่นางแข็งแกร่งกว่าข้าทั้งๆที่เพิ่งผ่านไปเพียงแค่ 3 วัน?” ซวนหยวนไม่เชื่อคำพูดของเฒ่าโลภมาก มันราวกับว่าความภาคภูมิใจของเขาถูกย่ำยี

 

 “ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ เจ้ามีความรู้เกี่ยวกับโลกใบนี้น้อยเกินไป พลังทุกอย่างในโลกล้วนมีราคาของตัวเอง เนื่องจากร่างกายที่พิเศษของม่อโฉว ทำให้นางตาบอดตั้งแต่เกิดและไม่ใช่ทุกคนที่มีร่างกายพันวิญญาณที่จะเบิกดวงเนตรของตัวเองได้ ถ้าพวกเขาไม่สามารถเบิกดวงเนตรของตัวเองได้ พวกเขาจะตาบอดไปตลอดชีวิตและไม่อาจบ่มเพาะพลังได้ อย่างไรก็ตาม ถ้าพวกเขาสามารถเบิกเนตรได้ ความแข็งแกร่งของพวกเขาจะเติบโตขึ้นด้วยพลังของธรรมชาติ นั่นคือเหตุผลที่ข้าอยากให้เจ้าพานางมาด้วยตั้งแต่แรก นอกจากนี้ทักษะพันวิญญาณที่นางกำลังฝึกฝนอยู่คือทักษะเซียนระดับ 10ดาว เป็นธรรมดาที่นางจะแข็งแกร่งกว่าเจ้าในตอนนี้” ดูเหมือนว่าเฒ่าโลภมากจะตื่นเต้นกับการเติบโตของสาวน้อยอย่างยิ่ง

 

 “อย่างน้อยนางก็มีพลังที่จะปกป้องตัวเองได้แล้ว นั่นคือสิ่งที่ข้าต้องการ” ซวนหยวนกล่าว

 

 “อีกอย่าง ยิ่งร่างกายพันวิญญาณแข็งแกร่งขึ้นมากเพียงใด ก็ยิ่งทำให้ผู้ที่แข็งแกร่งกว่าสนใจมากขึ้นเท่านั้น จะมีหลายคนที่ตามล่าม่อโฉวเพราะร่างกายของนาง บางคนในพวกเขาอาจจะทรงพลังมาก แต่ละร่างกายมีข้อดีและข้อเสียของตัวเอง อย่างเช่น การฝึกฝนจะยากและยากมากสำหรับร่างกายแห่งการสรรค์สร้างของเจ้าเพื่อให้เจ้าแข็งแกร่งขึ้น ในอนาคต เจ้าจะพบกับผู้ที่มีร่างกายพิเศษจำนวนมาก พวกเขาคือศัตรูที่แท้จริงของเจ้า เหล่าเซียนและจักรพรรดิในประวัติศาสตร์ล้วนแต่มีร่างกายที่พิเศษ” เฒ่าโลภมากอธิบาย

 

 “ข้ารู้สึกได้ว่ามีภูมิทัศน์ที่น่าสนใจและรูปแบบจำนวนมากบนภูเขา อาจจะมีหินหรือคริสตัลระดับสูงซ่อนอยู่ภายใน มาลองดูว่าพวกเราสามารถหาอะไรได้บ้าง” ซวนหยวนกล่าว แต่เขาก็สงสัยว่าเจียงอี้เทียนมีร่างกายที่พิเศษหรือไม่?

 

__________________________________

 

 บนยอดสุดของภูเขาเต็มไปด้วยอากาศที่ร้อน ในอากาศมีปราณอัคคีที่บริสุทธิ์อยู่อย่างหนาแน่น ปราณอัคคีเริ่มล้อมรอบร่างกายของม่อโฉว ทำให้นางสัมผัสได้ถึงสมบัติมากมายที่อยู่ภายในภูเขา

 

 “ท่านปู่ไฟ มีหลายสายตากำลังจ้องมองมาที่ข้า! ข้ากลัว!” ม่อโฉวตัวสั่น นางยังไม่เข้าใจทักษะพันวิญญาณอย่างสมบูรณ์ ดังนั้นนางจึงยังไม่สามารถควบคุมมันได้ดีนัก

 

 “อย่าได้กลัว ข้ายังอยู่ที่นี่กับเจ้า” เซียนไฟพานางเข้าไปยังส่วนในของภูเขา ข้างในเป็นพระราชวังขนาดมหึมาที่ทำมาจากหินสีแดง อย่างไรก็ตามมันก็เป็นเพียงพระราชวังที่ถูกทำลายและคงผ่านกาลเวลามานานแล้ว ข้างในมีลาวาที่สามารถสังหารนักสู้ขอบเขตราชันย์ได้

 

 ทันในนั้น มีมังกรโผล่มาที่เบื้องหน้า มันคือมังกรที่ทั้งตัวเต็มไปด้วยเปลวเพลิง มันพ้นไฟมาที่พวกเขา เซียนไฟเพียงแค่ยิ้มและสะบัดมือ พลังที่แข็งแกร่งคล้ายกับคลื่นไฟทำลายมังกรเป็นชิ้นๆในทันที หลังจากเสียงกรีดร้อง  มังกรได้กลายเป็นหญ้ามังกรและลอยมาอยู่ในมือของเซียนไฟ

 

 “ฮ่าๆๆ ดูเหมือนร่างกายที่พิเศษของเจ้าจะดึงดูดพวกมันมานะ ม่อโฉว นี่คือหญ้ามังกรไฟ มันหายากและมีประโยชน์อย่างมาก มันคงจะเป็นประโยชน์กับซวนหยวนในการปรับแต่งหัวใจของเขา” เซียนไฟกล่าว

 

 “มันน่ากลัว! พวกมันพยายามที่จะสังหารข้า ท่านปู่ไฟ ข้ากลัว!” ม่อโฉวสั่นด้วยความกลัว

 

 “อย่าได้กังวล ข้าจะจัดการพวกมันเอง! ม่อโฉว เจ้าไม่ต้องการช่วยเหลือพี่ซวนหยวนของเจ้าหรอกหรือ?” เซียนไฟกล่าวขณะพยายามปลอบสาวน้อย

 

 “แน่นอนค่ะ!” ความคิดที่ต้องการจะช่วยซวนหยวนทำให้จิตใจของม่อโฉวสงบลง

 

 “ ดี จากการคาดเดาของข้าอัคคีต่อสู้อาจจะซ่อนตัวอยู่ที่นี่ มีความเป็นไปได้ที่มันจะซ่อนอยู่ใต้ลาวา มาดูสิว่าเราสามารถหามันเจอหรือไม่” เซียนไฟมาที่ภูเขาแดงหลายต่อหลายครั้ง แต่เขาก็ล้มเหลวในการค้นหาอัคคีต่อสู้ เขาหมดหวังที่จะค้นหาความลับของภูเขาแดง

 

 “ให้ข้าดูเอง” ม่อโฉวเริ่มวาดมือไปในอากาศ มันคือสิ่งที่นางเรียนรู้จากเท่าโลภมาก “ดวงเนตรวิญญาณอัคคี!”

 

 ดวงตาของม่อโฉวเปลี่ยนไปเป็นสีแดงเหมือนกับทับทิม ราวกับว่านางสามารถมองทะลุไฟได้ นางจดจ่ออยู่กับการค้นหานานกว่า 50 นาที หน้าผากของนางเริ่มปกคลุมไปด้วยเหงื่อ

 

 ทันใดนั้น นางก็ฉีกยิ้มไปถึงใบหู “ข้าเห็นดอกบัวที่งดงาม!”

 

 “อะไรนะ? เจ้าบอกได้หรือไม่ว่ามันมีลักษณะเช่นไร?” เซียนไฟตกใจเมื่อได้ยินว่าม่อโฉวพบบางอย่าง

 

 “มันคือดอกบัวที่มีเปลวไฟล้อมรอบ มันอยู่ในส่วนที่ร้อนที่สุด” นางกล่าวขณะที่ถอนหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย ดวงเนตรวิญญาณอัคคีดูดกลืนพลังของนางอย่างรวดเร็ว

 

 “หรือมันจะเป็น…. อัคคีต่อสู้…” หัวใจของเซียนไฟกระหน่ำเต้น “มันคือบัวแดงอัคคี!”

 

 ทักษะของม่อโฉวพลันสลายหายไป จากนั้นนางก็สั่นด้วยความกลัวและเข้ามากอดชายชราไว้แน่นขณะเริ่มร้องไห้ “ข้ากลัว! มีดวงตาคู่ใหญ่จ้องมองกลับมาที่ข้า!”

 

 เซียนไฟรีบพาม่อโฉวออกมาและคิดกับตัวเอง “พวกเราพบแล้ว ที่นี่มีอัคคีต่อสู้ มันคือบัวแดงอัคคี มันอยู่ในลำดับที่ 20 ของอัคคีต่อสู้! ซวนหยวนจะต้องได้รับประโยชน์อย่างมหาศาลถ้าเขาสามารถใช้มันปรับแต่งหัวใจของเขาได้ ข้าจะต้องใช้หญ้ามังกรเพื่อสร้างเม็ดยาซึ่งจะปกป้องเขาจากไฟที่รุนแรงได้

 

 ม่อโฉวยังคงไม่หยุดร้องไห้ ชายชราพยายามอย่างถึงที่สุดที่จะทำให้นางสงบ

 

 “ม่อโฉว อย่าได้ร้องไห้ไปเลย เจ้าได้พบสิ่งที่ดีที่สุดที่จะช่วยซวนหยวนแล้ว!”

 

 “จริงหรอ?”

 

 “แน่นอน! ข้าจะโกหกเจ้าไปทำไม? เจ้ารอข้าอยู่ที่นี่ ข้าจะไปจัดการกับไอดวงตาคู่ยักษ์ให้เจ้า!” ชายชราหัวเราะ

 

 ม่อโฉวเริ่มร้องไห้อีกครั้งเมื่อนางคิดเกี่ยวกับดวงตาคู่ยักษ์นั่น นางหวาดกลัวพวกมันจริงๆ

 

 “อย่าได้ร้องไห้ ม่อโฉว” ชายชรากล่าว จากนั้นเขาก็นำหม้อใบใหญ่ออกมา “ข้ากำลังจะทำเม็ดยาที่ทรงพลังเพื่อซวนหยวน ถ้าเจ้ายังคงร้องไห้แบบนี้ มันจะกลายเป็นการรบกวนข้า และอาจจะทำให้ซวนหยวนพ่ายแพ้ต่อดวงตาคู่นั้น!”

 

 คำพูดของเขาได้ผลอย่างรวดเร็ว แต่มันกลับตรงกันข้าม ม่อโฉวกรีดร้องออกมา “ข้าไม่อยากให้ดวงตานั่นทำร้ายพี่ซวนหยวน, ข้าไม่อยากให้ดวงตานั่นทำร้ายพี่ซวนหยวน!”

 

 “โอ้ ได้โปรดหยุดร้องเถอะ ซวนหยวนจะไม่ถูกเจ้าดวงตานั่นทำร้าย ข้าอยู่ที่นี่ ข้าจะช่วยเขาเอง!” เซียนไฟเริ่มหมดหวัง “ถ้าเจ้ายังคงร้องไห้อยู่อย่างนี้ ซวนหยวนจะไม่มีสมาธิและจะต้องถูกดวงตานั่นทำร้ายแน่นอน แต่ถ้าเจ้าหยุดร้อง เขาจะเอาชนะมันได้อย่างง่ายดาย!”

 

 “จริงหรอ? ขะ ข้า…. จะ.. มะ ไม่ ร้องไห้…. เขาจะเอาชนะ… เจ้าดวงตานั่นได้.. จริงๆ?” ม่อโฉวบังคับให้ตัวเองหยุดร้องด้วยความยากลำบาก

 

 “แน่นอน! แต่ตอนนี้ เจ้าต้องช่วยข้าสร้างเม็ดยา!” ชายชรารู้สึกโล่งใจอย่างมากที่ม่อโฉวหยุดร้องไห้ จากนั้นเขาโยนสมุนไพรและหญ้ามังกรลงไปในหม้อและเริ่มการปรุงเม็ดยา

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments