แปลไทยโดย : Subaru-Kyun
 

ตรวจทาน     : Subaru-Kyun
 

=====================================================
 

      เจียงเฉินมีความสุขมากในขณะนี้ แต่เขาไม่ได้แสดงออกมา ภายนอกจะเห็นแค่เพียงใบหน้าที่น่าสงสาร
 

“ท่านพี่ ท่านเป็นคนเดียวที่รักข้ามากที่สุดในตระกูลของเรา ข้าไม่อยากแต่งงานกับแม่นางมู่หรง ท่านเป็นพี่ชายของข้า ทำไมท่านถึงไม่แต่งงานกับนาง?”
 

เจียงเฉินพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
 

“เฮ้..น้องชาย ไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากช่วยเจ้า แต่ข้าเป็นบุตรบุญธรรม ถึงแม้ว่าข้าจะตกลงแต่งงานกับแม่นางมู่หรง ท่านพ่อคงไม่ปล่อยให้ข้าแต่งงานกับนางแน่ ข้อตกลงนี้ถูกเตรียมขึ้นมาเป็นพิเศษเพื่อเจ้า”
 

เจียงรู่หลงพูดอย่างช่วยไม่ได้ แต่ในใจของมันกำลังหัวเราะร่า หากว่าเจียงเฉินไม่ต้องการแต่งงานกับนาง โดยปกติแล้วมันจะเป็นคนแทนที่เขา
 

“ตราบใดที่ท่านตกลง ข้าสัญญาว่าพรุ่งนี้ท่านจะเป็นคนที่ได้แต่งงานกับแม่นางมู่หรง!”
 

เจียงเฉินทุบไปที่หน้าอกของเขาในขณะที่พูด
 

“จริงหรือ?”
 

เจียงรู่หลงรู้สึกเป็นสุขเสียจริง
 

“แน่นอน”
 

เจียงเฉินพูดด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม
 

“เอาล่ะ ในเมื่อพวกเราทั้งสองเป็นพี่น้องกัน ข้าจะช่วยเจ้าในครั้งนี้และแต่งงานกับแม่นางมู่หรงเอง”
 

มันตอบเหมือนกับว่ามันกำลังช่วยเจียงเฉิน แต่ในใจมันตื่นเต้นจนถึงขีดสุด
 

“สมกับเป็นท่านพี่ของข้าจริงๆ”
 

เจียงเฉินพูดออกมาด้วยความยินดีบนใบหน้าของเขา ราวกับว่าเขากำลังจะร้องไห้ออกมาเสียงดัง
 

“ท่านพี่ นี่คือสิ่งที่พวกเราจะทำกันในวันพรุ่งนี้ ที่โถงหลัก ท่านไม่จำเป็นต้องพูดอะไรทั้งสิ้น ปล่อยให้ข้าจัดการเอง”
 

เจียงเฉิน พูด
 

“ไม่มีปัญหา เช่นนั้นข้ากลับล่ะ เจ้าพักผ่อนเถอะ”
 

มันตบไปที่ไหล่ของเจียงเฉินก่อนที่จะกลับไป เจียงรู่หลงสงสัยว่าน้องชายของมันจะช่วยมันได้อย่างไร แต่จากสิ่งที่มันเคยได้เห็นในอดีต เป็นไปได้สูงว่าน้องชายที่ไร้ประโยชน์ของมันต้องสร้างเรื่องวุ่นวายในวันพรุ่งนี้เป็นแน่
 

“ไม่เพียงแค่สถานะในตระกูลเจ้าเมืองของข้าจะสูงขึ้นจากการแต่งงานกับแม่นางมู่หรง ข้าก็จะมีสถานะในตระกูลมู่หรงเช่นกัน! เหตุใดมันถึงได้โง่ขนาดนี้ ปฏิเสธการแต่งงานและขอให้ข้าไปแทนที่? อย่างไรก็ดี มันได้ทำสิ่งที่ดีให้แก่ข้า เมื่อข้าได้อำนาจทั้งสองตระกูลมากพอ ข้าจะหาทางกำจัดมันออกไป”
 

เจียงรู่หลงเผยสีหน้าที่แท้จริงทันทีที่ออกจากคฤหาสน์
 

อีกด้านหนึ่งของคฤหาสน์ เจียงเฉินยืนพร้อมกับรอยยิ้มที่ร้ายกาจ ‘มาตอแยข้าเช่นนั้นหรือ? เพราะเหตุนั้นทำให้เจ้ากำลังเดินเข้าสู่ความตาย’
 

เช้าวันถัดมา ผู้คนมากมายยุ่งกับการตกแต่งคฤหาสน์เจ้าเมืองด้วยริบบิ้นและโคมไฟ วันนี้เป็นวันประกอบพิธีหมั้นหมายของทั้งสองตระกูล เป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในประวัติศาสตร์เมืองฟ้าหอม
 

“หัวหน้าตระกูลมู่หรงมาถึงแล้ว! “
 

ด้วยเสียงประกาศดังขึ้นจากยามที่อยู่เบื้องหลัง ชายที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ได้เดินเข้ามาผ่านประตูหลักของคฤหาสน์เจ้าเมือง
 

ชายคนนี้มีรูปร่างใหญ่โต ทำให้เจ้าเมืองดูตัวเล็กไปเลยเมื่อยืนข้างเขา เขาดูเหมือนมีอายุประมาณสี่สิบปี สวมเสื้อคลุมลายดอกไม้ขณะที่เดินเขาดูแกร่งและกล้าหาญราวกับพยัคฆ์
 

เขาคือหัวหน้าตระกูลมู่หรง มู่หรงเจิ้น
 

“ฮ่าฮ่า ยินดีต้อนรับสู่คฤหาสน์ของข้า พี่มู่หรง ข้าหวังว่าท่านจะเพลิดเพลินในที่แห่งนี้”
 

เจียงเจิ้นไห่พูดด้วยท่าทีเป็นมิตร เจียงเจิ้นไห่เริ่มเดินไปที่แขกของเขาโดยมีเจียงรู่หลงและเจียงเฉินพ่วงไปด้วย
 

“ข้ามีความสุขดี ท่านเจ้าเมืองเจียง วันนี้เป็นวันหมั้นของตระกูลของพวกเรา ข้าจริงจังเป็นอย่างมาก”
 

แม้ว่ามู่หรงเจิ้นจะดูกล้าหาญและตรงไปตรงมา ในสายตาของเจียงเฉินเขาเป็นเพียงแค่ตาแก่เจ้าเล่ห์คนหนึ่ง
 

เจียงเฉินมองไปด้านหลังของมู่หรงเจิ้น แต่เขาไม่เห็นใครเลย มู่หรงเจิ้นมาเพียงลำพัง แน่นอนเพียงแค่นี้ก็ยิ่งกว่าเพียงพอแล้ว ในเมืองฟ้าหอม แทบจะไม่มีเหตุการณ์ใดที่มู่หรงเจิ้นให้ความสนใจ แต่การที่เขามาเพียงลำพัง ก็สามารถเป็นตัวแทนของคนในตระกูลทั้งหมดได้
 

“โปรดเข้ามาข้างในก่อนเถอะ พี่มู่หรง”
 

ด้วยท่าทีที่เป็นมิตร เจียงเจิ้นไห่ได้นำพาทุกคนไปยังห้องโถงหลัก
 

ภายในห้องโถงหลัก เจียงเจิ้นไห่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของมู่หรงเจิ้น เจียงเฉินและเจียงรู่หลงนั่งอยู่ข้างๆเขา
 

“น้องเจียง เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า การที่ข้ามาในวันนี้ เพื่อต้องการให้บุตรสาวของข้าแต่งเข้าตระกูลของเจ้า เอาล่ะ มาตัดสินใจวันแต่งงานของบุตรชายเจ้ากับบุตรสาวข้ากันดีกว่า”
 

มู่หรงเจิ้นพูดอย่างตรงไปตรงมา
 

“แน่นอน เมื่อพวกเขาแต่งงานกัน ตระกูลของเราทั้งคู่จะรุ่งเรืองที่สุดในเมืองฟ้าหอม”
 

เจียงเจิ้นไห่ผงกหัวของเขา และหันไปพูดกับเจียงเฉิน “เฉิน ออกมาทักทายพ่อตาของเจ้าสิ”
 

“เยี่ยม! เจ้ามีบุตรชายที่ดี เขาดูดีมาก”
 

มู่หรงเจิ้นมองไปที่เจียงเฉินและกล่าวชมเชยเขา แต่ภายในใจของมัน มันรู้ดีว่ามันกำลังพล่ามเรื่องไร้สาระ เพราะว่าทุกคนในเมืองฟ้าหอมรู้ดีถึงชื่อเสียงแย่ๆของเขา เขาเป็นเสือผู้หญิงและความสามารถในการบ่มเพาะพลังก็ไม่ได้เรื่อง
 

แต่มู่หรงเจิ้นไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเรื่องนั้น มันดูเหมือนจะพอใจที่จะได้ลูกเขยเร็วๆนี้ เวลาส่วนใหญ่ของมันให้ความสนใจกับผลประโยชน์ของตระกูลมากกว่าผลประโยชน์ส่วนตัว
 

“ท่านพ่อ ข้าคิดว่าท่านกำลังเข้าใจผิด?”
 

เจียงเฉินพูดออกมาด้วยท่าทางตกตะลึง “นี่ไม่ใช่การแต่งงานของท่านพี่หรอกหรือ?”
 

เจียงเจิ้นไห่และมู่หรงเจิ้นทั้งสองต่างไม่เข้าใจในสิ่งที่เจียงเฉินพูด มู่หรงเจิ้นย้ายหัวของมันไปที่เจียงรู่หลง และเริ่มพิจารณาในตัวเจียงรู่หลง จนมันไม่อาจหยุดผงกหัวของมันได้ ‘นี่คือสิ่งที่พวกเราเรียกว่ามีความสามารถและเป็นชายหนุ่มที่ดูดี ด้วยอายุน้อยเช่นนี้ก็ไปถึงระดับเก้าของอาณาจักรฉีจิงได้’
 

“เฉิน หยุดพูดจาไร้สาระได้แล้ว”
 

เจียงเจิ้นไห่พูดพร้อมกับขมวดคิ้วบนใบหน้า
 

“ท่านพ่อ ข้าไม่ได้โง่ ด้วยคุณสมบัติของข้านั้นไม่คู่ควรกับแม่นางมู่หรง สำหรับข้านางอาจต้องทนทุกข์ทรมาน ท่านพี่ข้าไปถึงระดับฉีจิงขั้นเก้าทั้งที่อายุยังน้อย ในหมู่รุ่นเยาว์ของเมืองฟ้าหอม เขาคือคนที่มีคุณสมบัติที่ดีที่สุดในการแต่งงานกับแม่นางมู่หรง ข้ายังเด็กเกินไปนัก แม้ว่าท่านพี่กับแม่นางมู่หรงยังไม่เคยพบกันมาก่อน เขาก็ยังคงสนใจที่จะแต่งงานกับนาง หากเขาสามารถแต่งงานกับแม่นางมู่หรง ทั้งสองก็จะเป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบ! และมันยังสามารถเชื่อมความสัมพันธ์กับตระกูลมู่หรงได้ดียิ่งขึ้น”
 

เขาพูดออกมาด้วยความมั่นใจ เจียงเฉินพูดชมพี่ชายของเขาซ้ำไปซ้ำมา
 

เจียงรู่หลงที่ยืนอยู่ข้างเจียงเฉินแทบจะร้องไห้ นั่นเป็นเพราะว่ามันไม่เคยรู้มาก่อนว่าน้องชายของมันจะรักมันมากขนาดนี้
 

“ฮ่าฮ่า น้องเจียงเจ้าต้องการช่วยบุตรชายคนโตของท่านแต่งงานได้หรือไม่ ข้าไม่เคยรู้มาก่อนว่าเจียงรู่หลงจะหลงรักบุตรสาวของข้า….ข้อตกลงเช่นนี้หาได้ยากยิ่ง”
 

มู่หรงเจิ้นหัวเราะออกมาเสียงดัง ใช่แล้ว การแต่งงานครั้งนี้จัดขึ้นเพื่อผลประโยชน์ของตระกูลทั้งสอง หากแต่มันมีโอกาสเลือกระหว่างเจียงรู่หลงกับเจียงเฉิน มันไม่โง่พอที่จะเลือกเจียงเฉินเป็นแน่
 

เจียงเจิ้นไห่เดือดดาลไปด้วยโทสะ เขายินดีที่จะเตะเจ้าสารเลวนี่ออกจากบ้าน อย่างไรก็ตามเขายังคงนิ่งเงียบเมื่อเห็นว่ามู่หรงเจิ้นนั้นมีความสุข
 

เจียงเฉินได้ชมเจียงรู่หลงมากเกินไป ทำให้เป็นที่รู้กันว่าเจียงรู่หลงนั้นหลงรักแม่นางมู่หรง หากเขายังคงยืนกรานเช่นเดิม ไม่เพียงบุตรชายของเขาจะไม่พอใจ แต่มู่หรงเจิ้นจะไม่มีความสุขไปด้วย
 

“รู่หลง ทักทายพ่อตาของเจ้าสิ”
 

เจียงเจิ้นไห่พูดด้วยรอยยิ้ม และแววตาที่อ่อนแอทำอะไรไม่ถูก
 

“คารวะ ท่านพ่อตา”
 

รู่หลงโค้งคำนับด้วยความเคารพต่อมู่หรงเจิ้น
 

“หัวเราะและมีความสุขไปก่อนเถอะ เพราะว่าอีกเดี๋ยวเจ้าจะต้องร้องไห้ออกมาเป็นแน่”
 

เจียงเฉินคิดก่อนที่จะกระแอมไอออกมาและพูดว่า “ท่านมู่หรง ท่านพี่ของข้ายังมีความปรารถนาอีกประการ”
 

“โอ้? พูดมาเถอะ ไม่มีสิ่งใดเป็นไปไม่ได้เมื่อน้องเจียงและข้าอยู่ด้วยกัน”
 

เห็นได้ชัดว่า มู่หรงเจิ้นกำลังอารมณ์ดี
 

เจียงรู่หลงตกตะลึง มันจ้องมองไปทางเจียงเฉินมันพยายามนึกในสิ่งที่มันพูดกับเจียงเฉิน มันจำไม่ได้ว่าเคยพูดเช่นนั้นออกไป
 

“ท่านพี่บอกข้าว่า เขานับถือตระกูลมู่หรงเป็นเวลานานแล้ว หากเขาได้แต่งเข้าตระกูลมู่หรง เช่นนั้นเขาก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้วในชีวิตนี้”
 

เจียงเฉินพูดพร้อมรอยยิ้มบนหน้าของเขา หางจิ้งจอกในที่สุดก็ถูกเผยออกมา
 

เมื่อได้ยินสิ่งที่เจียงเฉินพูด สีหน้าของเจียงรู่หลงมืดทะมึนไปในทันที
 

“น้องชาย เจ้าพูดอะไรของเจ้า?”
 

เจียงรู่หลงถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่นุ่มลึกและเบาบาง
 

“ท่านพี่ ท่านบอกกับข้าเช่นนั้น ถูกหรือไม่? โอ้ ข้ารู้แล้ว….ท่านอายเกินกว่าจะพูดมันออกมาด้วยตัวท่านเอง ไม่ต้องกังวลไป ปล่อยให้น้องชายท่านคนนี้พูดแทนเอง ท่านพ่อและท่านมู่หรงก็อยู่ที่นี่ ความปรารถนาของท่านต้องเป็นจริงอย่างแน่นอน! นอกจากนี้ ท่านยังนับถือแม่นางมู่หรงมานาน นั่นเป็นความจริง มิใช่หรือ?”
 

มู่หรงเจิ้นรู้สึกปิติยินดีและภาคภูมิใจเมื่อมันได้ยินสิ่งที่เจียงเฉินพูด มันคิดในใจว่าเจ้าเด็กไร้ประโยชน์นี่มีวิธีการพูดที่ดี
 

“น้องชาย เจ้า….”
 

เจียงรู่หลงตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก จริงอยู่ที่มันต้องการแต่งงานกับแม่นางมู่หรง แต่มันไม่ได้ต้องการแต่งเข้าตระกูลของนาง มันต้องการให้แม่นางมู่หรงอยู่กับมันในคฤหาสน์เจ้าเมืองแห่งนี้ มันไม่ได้ต้องการแต่งเข้าตระกูลและไปอยู่กับพวกนาง
 

หากมันออกจากคฤหาสน์เจ้าเมือง มันก็จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลมู่หรง และไม่อาจทำสิ่งใดกับตระกูลเจ้าเมืองได้อีก ความพยายามที่มันได้ทำมาตลอดหลายปีที่ผ่านมาก็จะสูญเปล่า และมันจะยิ่งเลวร้ายไปกว่าเดิมหากมันแต่งเข้าไปในตระกูลมู่หรง มันก็ไม่มีโอกาสจัดการเรื่องสำคัญอีก นั่นทำให้ผู้คนดูถูกมัน
 

หากเป็นเช่นนั้น อนาคตของมันต้องพังทลาย
 

“อะไรนะ? อย่าบอกนะว่าสิ่งที่ท่านพูดมาเมื่อวานทั้งหมดเป็นเรื่องโกหก? ท่านนับถือตระกูลมู่หรงก็เป็นเรื่องโกหกเช่นนั้นหรือ? นี่ไม่สมกับเป็นท่านเลยนะ ท่านพี่”
 

เจียงเฉินแก้เผ็ดโดยไม่เปิดโอกาสให้เจียงรู่หลงได้พูด
 

เขาตั้งใจทำแบบนี้ เขาวางแผนมาตั้งแต่แรก เจียงรู่หลงโกรธแค้นจนอยากจะฆ่าเจียงเฉินในตอนนี้ สิ่งที่เจียงเฉินพูดได้ผลักมันไปในทิศทางที่ไม่อาจหวนกลับได้
 

เจียงรู่หลงไม่ใช่คนโง่ มันรู้ว่าถูกเจียงเฉินหลอกเข้าแล้ว แต่มันไม่สามารถเข้าใจได้คือทำไมเด็กหนุ่มที่ไม่เคยมีอะไรดี คนที่ทำเรื่องโง่งมอยู่เสมอ ทันใดนั้นก็กลายเป็นคนที่ฉลาด ฉลาดพอที่จะหลอกลวงมันได้
 

‘เจ้ายังห่างชั้นที่จะสู้กับข้าได้’
 

ด้วยรอยยิ้มเย้ยบนใบหน้าของเขา เขาคิดกับตัวเอง ในเมื่อเจียงรู่หลงต้องการฆ่าเขา เช่นนั้นมันต้องชดใช้ในสิ่งที่มันทำ วันนี้เป็นเพียงการเริ่มต้นเท่านั้น
 

“ฮ่าฮ่า ข้าคาดไม่ถึงว่าบุตรชายคนโตของเจ้าจะหลงรักบุตรสาวของข้าขนาดนี้ เจียงรู่หลงค่อนข้างมีชื่อเสียงในเมืองฟ้าหอม ดังนั้นจะเป็นการดีหากเขาแต่งงานเข้าตระกูลของเรา! เมื่อเรากลายเป็นตระกูลใหญ่ ก็จะไม่มีใครกล้าต่อต้านพวกเราในเมืองฟ้าหอมได้อีก”
 

มู่หรงเจิ้นพูดพร้อมหัวเราะเสียงดัง
 

ในทางตรงข้ามเจียงเจิ้นไห่มีสีหน้าเศร้าหมอง สิ่งที่เกิดขึ้นเหนือความคาดหมายของเขา ในตอนแรกก็เปลี่ยนคนที่จะแต่งกับแม่นางมู่หรง และตอนนี้เขาก็รู้ว่าบุตรชายของเขาจะแต่งเข้าตระกูลมู่หรงอีก
 

“รู่หลง เจ้าตัดสินใจเช่นนั้น?”
 

เจียงเจิ้นไห่จ้องมองไปที่เจียงรู่หลง หากเขามีโอกาสตัดสินใจ เช่นนั้นเขาไม่ปล่อยให้เจียงรู่หลงแต่งเข้าตระกูลมู่หรงเป็นแน่ ตระกูลเจียงนั้นมีธุรกิจมากมายในเมืองฟ้าหอม และเจียงรู่หลงช่วยเขาในการจัดการพวกมัน แต่เขาก็เคารพการตัดสินใจของรู่หลง หากต้องการเช่นนั้น เขาก็ยอมรับมัน
 

“ท่านพ่อ นั่นคือสิ่งที่เขาต้องการ ข้ารู้สิ่งที่ท่านพี่คิดดี เขาต้องมีความสุขอย่างไม่น่าเชื่อเป็นแน่เมื่อความปรารถนาของเขากำลังจะถูกเติมเต็ม! ท่านลุงมูหรง หลังจากที่ท่านพี่ย้ายเข้าไปในตระกูลของท่าน ได้โปรด อย่าปล่อยให้คนอื่นดูถูกเขา”
 

เจียงเฉินรีบร้อนที่จะตอบในนามของเจียงรู่หลง โดยที่ไม่ลืมแสดงความเป็นมิตรกับมู่หรงเจิ้น
 

“ฮ่าฮ่า ไม่ต้องกังวลไป ใครจะกล้าดูถูกลูกเขยของข้ากัน”
 

มู่หรงเจิ้นตอบอย่างมีความสุข
 

เจียงรู่หลงกำหมัดที่ซ่อนอยู่ภายใต้แขนเสื้อที่ยาวของมันแน่น มันกำลังเดือดพล่านไปด้วยความโกรธแค้น ไม่มีทางที่มันจะไม่โกรธ….สิ่งที่มันได้ทำมาทั้งหมด ความพยายามทั้งหมดของมันได้สูญสลายหายไปแล้ว
 

แต่สถานการณ์ในตอนนี้ ดูเหมือนว่ามันจะไม่มีทางเลือกอื่น มู่หรงเจิ้นในขณะนี้เต็มไปด้วยความสุข และถ้าไปทำให้เขาอารมณ์เสีย มีแต่จะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างสองตระกูลเลวร้ายลง
 

“ฮ่าฮ่า ยินดีด้วย ท่านพี่ ยินดีด้วยท่านลุงมู่หรง วันนี้ช่างเป็นวันที่มีความสุขจริงๆ! ท่านลุงมู่หรง ในเมื่อพวกเราได้ทำข้อตกลงกันแล้ว ทำไม่ไม่เรียกแม่นางมู่หรงมาร่วมกับพวกเรากัน? เราจะได้เห็นว่าแม่นางเป็นเช่นไรกันแน่”
 

เจียงเฉิน พูด
 

“ใช่แล้ว เจ้าพูดถูก ข้าได้ยินว่าบุตรสาวของพี่มู่หรงนั้นไม่ค่อยปรากฏตัวในที่สาธารณะ นางเป็นเด็กสาวจากตระกูลที่น่านับถือ เมื่อเราได้ข้อสรุปแล้ว ข้าคิดว่าเราควรจะได้พบนางในตอนนี้”
 

เจียงเจิ้นไห้พูดออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เขาทำได้เพียงขมวดคิ้วเท่านั้น
 

“ฮ่าฮ่า บุตรสาวข้า มู่หรงเสี่ยวหลัวอยู่ระหว่างเดินทางมาที่นี่ ข้ามั่นใจว่านางจะมาถึงที่นี่ในไม่ช้า”
 

มู่หรงเจิ้นหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ ทุกคนในห้องโถงหลักมีความสุขยกเว้นเจียงรู่หลง ที่ยืนด้วยรอยยิ้ม พยายามปกปิดความรู้สึกที่แท้จริงของมัน
 

“เยี่ยม! แค่ชื่อของนางเพียงอย่างเดียวเราก็รู้นางนั้นต้องอ่อนโยนและงดงามมากเป็นแน่ เด็กสาวจากตระกูลที่น่านับถือควรแตกต่างจากคนทั่วไป นางต้องเหมือนกับนางฟ้าเป็นแน่! ท่านพี่ ท่านได้รับภรรยาที่ดี!”
 

เจียงเฉินพูดชมแม่นางมู่หรง ทั้งที่เขาไม่เคยพบเห็นมาก่อน โดยที่ไม่ลืมที่จะพูดยั่วยุเจียงรู่หลง
 

แค่ก…แค่ก….
 

คำพูดของเจียงเฉินทำให้มู่หรงเจิ้นไอออกมา ด้วยเหตุผลบางอย่าง มู่หรงเจิ้นไม่สามารถที่จะหยุดไอได้ เขาไอออกมาในตอนที่กำลังดื่มชาทันทีที่ได้ยินเจียงเฉินพูดชมบุตรสาวของเขาว่าอ่อนโยน เหมือนกับนางฟ้า
 

=====================================================
 

จบไปแล้วครับ กลับมาแปลตอนเริ่มต้นใหม่ ใครที่อ่านไปแล้วข้ามไปก็ได้นะครับ อิอิอิ ไม่ทันแล้ว ถ้าอ่านถึงตอนนี้ก็แสดงว่าอ่านจบแล้ว สินะ สินะ อิอิอิ บาย.. ^^