ตอนที่แล้ว ตอนต่อไปแปลไทยโดย : Takumi Kun
************************************************************************
แหวะ ~!!
ในที่สุดก็มีคนอาเจียนออกมา
เจียงเฉินกำลังยืนนิ่งในขณะที่ถือดาบของเขาอยู่ เลือดไหลหยดจากปลายดาบ เขาดูสงบเยือกเย็นมากเหมือนกับว่าสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นเรื่องธรรมดาของเขา มันยากที่จะจินตนาการว่า ชายหนุ่มอายุสิบห้าปีนั้นมีทัศนคติในการแสดงความโหดร้ายออกมา
หลายๆคนมองไปที่เจียงเฉิน ราวกับว่ากำลังมองไปยังปีศาจที่น่าหวาดกลัวมู่หรงหยิง และรุ่นเยาว์คนอื่นๆจากตระกูลมู่หรงต่างหน้าซีดกันหมด พวกเขามองเจียงเฉินด้วยความรู้สึกหลายๆอย่าง เจียงเฉินเป็นเพียงไอ้โง่ไร้ค่า ทั้งถูกดูถูกดูหมิ่นสารพัดเมื่อไม่นานมานี้ เขาเป็นเพียงขยะของรุ่นเยาว์ในเมืองฟ้าหอม แต่ตอนนี้เขานั้นได้เปลี่ยนไปมากในช่วงเวลาสั้นๆ
“ไอ้เด็กบ้านี่มันทะลวงเขาระดับฉีไห่แล้ว”
มู่หรงเจิ้นตะลึง แม้เจียงเฉินจะทะลวงเข้าสู่ระดับฉีไห่แล้วก็นับว่าตะลึงแล้ว แต่ที่ทำให้ตะลึงมากสุดคือ เจียงเฉินสามารถสังหาร ผู้ที่อยู่ระดับฉีไห่ขั้นกลางได้โดยที่อีกฝ่ายไม่สามารถทำอะไรได้เลย
“ฮ่าฮ่า มู่หรงเจิ้น ข้าสงสัยว่าใครกันแน่ที่จะตาย”
เจียงเจิ้นไห่หัวเราะดังลั่น ความแข็งแกร่งของเจียงเฉินนั้นเหนือที่เขาคาดหมายไว้ และตอนนี้เขาได้เห็นแล้วว่าทำไมเจียงเฉินจึงมีความมั่นใจนัก ….. เขามั่นใจในความสามารถของตน
“พวกเจ้าทั้งสาม ฆ่ามันซะ”
มู่หรงเจิ้นสั่งยอดฝีมือระดับฉีไห่ทั้งสามให้ลงมือกับเจียงเฉิน ถ้าเป็นการต่อสู้ตัวต่อตัวก็จะมีเพียงเขาเท่านั้นที่จะสู้กับเจียงเฉินได้
“ฆ่าพวกมันทั้งหมด!!”
เจียงเจิ้นไห่ตะโกนดังสนั่นพร้อมกับปลดปล่อยพลังหยวนของยอดฝีมือระดับฉีไห่ขั้นปลาย เขาเริ่มพุ่งเข้าใส่มู่หรงเจิ้น แต่ดูเหมือนทั้งสองไม่สามารถเอาชนะอีกฝ่ายได้โดยง่าย
“ฆ่ามันนนน”
ยอดฝีมือจากตระกูลเจียงได้ต่อสู้ต่อไป เจียงเฉินได้สังหารยอดฝีมือะดับฉีไห่ขั้นกลางทำให้เกิดความฮึกเหิมและมีกำลังใจมากขึ้น ยอดฝีมือแต่ละคนเสมือนพยัฆค์หรือหมาป่าไล่ล่าสังหารเหยื่อ เหยื่อคือสมาชิกของตระกูลมู่หรง ในทางฝั่งตระกูลมู่หรงกำลังใจของยอดฝีมือลดต่ำลงมาก พวกเขาเหลือยอดฝีมือระดับฉีไห่ขั้นกลางเพียงไม่กี่คน ความโหดร้ายของเจียงเฉินนั้นส่งผลกระทบต่อจิตใจพวกเขายิ่งนัก ความแตกต่างทางจิตวิญญาณก็เห็นได้ชัด
“บุกพร้อมกัน”
ยอดฝีมือฉีไห่ทั้งสามได้ล้อมกรอบเจียงเฉินเป็นรูปสามเหลี่ยม พวกเขาทุกคนปลดปล่อยพลังหยวนออกมาเพื่อเตรียมใช้ทักษะที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขา
“แม้จะมีพวกเจ้าสักร้อยคน ข้าก็จะสังหารให้สิ้น”
รอยยิ้มเหี้ยมปรากฎบนหน้าเจียงเฉิน
ทันใดนั้นเจียงเฉินได้เคลื่อนไหว ด้วยทักษะนิดหน่อย ร่างเขาได้หายไปจากจุดที่เขายืนอยู่ วินาทีถัดมาเจียงเฉินได้ปรากฎตรงหน้าตาแก่ ดาบของเขาแทงทะลุศีรษะของตาแก่ จากด้านหน้าทะลุถึงด้านหลัง
ตาแก่ตาเบิกกว้าง เขาไม่รู้เลยว่าตัวเองตายได้อย่างไร
“รับนี่ไปซะ ฝ่ามือลมกรด”
ในขณะเดียวกัน ยอดฝีมือฉีไห่ขั้นกลางใช้ฝ่ามือซึ่งใช้พลังทั้งหมดของเขา รวดเร็วดั่งสายฟ้าฟาดก็มิปาน ส่วนยอดฝีมือฉีไห่ขั้นต้นคนอื่นๆไม่กล้าที่จะเข้าไปยุ่งกับเจียงเฉิน ดัวยพลังที่เหนือกว่าของเจียงเฉินที่แสดงออกมาทำให้พวกเขากลัว พวกเขาต้องจู่โจมในเวลาเดียวกันมิฉะนั่นจะเป็นฝ่ายพวกเขาที่จะต้องพบกับความตาย
ฟู่……….
ยอดฝีมือฉีไห่ขั้นต้นใช้ทักษะลำแสงสีทอง ลำแสงสีทองนั้นมีรูปร่างคมเหมือนดาบ อีกคนใช้แหสีทองเพื่อคลุมเจียงเฉินไว้ส่วนอีกสองคนรุมขนาบข้างซ้ายขวา การร่วมมือกันของพวกเขานั้นไร้ที่ติ
แต่โชคร้ายที่คู่ต่อสู้ในครั้งนี้คือ เจียงเฉิน
เจียงเฉินไม่แม้แต่ดึงดาบออกมาจากหัวของตาแก่ ขณะเดียวกันเขาได้ชี้นิ้วไปที่ตาแก่ยอดฝีมือฉีไห่ระดับต่ำ
วิ้ง…………
มีลำแสงสีทองออกจากนิ้วของเจียงเฉิน ดั่งอุกาบาตสีทองด้วยความเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ
ตูม ตูม ตูม…
ลำแสงสีทองที่ยิงมาทางเจียงเฉินถูกยิงทิ้ง และลำแสงจากเจียงเฉินปะทะกับตาข่ายสีทอง ทำให้เกิดประกายไฟขึ้น อย่างไรภายใต้การโจมตีด้วยลำแสงสีทองของเจียงเฉินนั้น มันไม่สามารถทนได้นานและมันก็ได้แตกสลายไป
ปุ …..!!
เสียง “ปุ” ที่ได้ยิน มาจากลำแสงสีทองของเจียงเฉินทะลุผ่านหัวใจตาแก่ยอดฝีมือ ตอนนี้ตาแก่นักรบฉีไห่เป็นเพียงร่างไร้วิญญาณ
อีกด้านนึง ฝ่ามือลมกรดได้มาใกล้เจียงเฉิน เขาได้ใช้ตราประทับมังกรที่จุดตันเถียนของเขา พลังที่รุนแรงได้ปะทะกับหมัดของเจียงเฉิน และเขาได้ซัดไปที่ตาแก่
ปัง!!!
แสงจากฝ่ามือลมกรดได้แตกเป็นเสี่ยงๆ
กร๊อบ!!
หมัดทั้งสองได้ปะทะกัน ไม่ว่าตาแก่จะทรหดขนาดไหน ไม่ว่าจะแข็งแกร่งแค่ไหน ตาแก่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจียงเฉิน แขนของตาแก่ได้แหลกละเอียดเป็นชิ้นๆ เมื่อปะทะกับหมัดที่รุนแรงของเจียงเฉิน เลือดทะลักออกจากแขนเหมือนน้ำพุ เศษกระดูกที่แตกและเลือดได้กระเด็นไปทั่ว
อ๊าาคคคคคคคคคคคคค………
ความเจ็บปวดมากมายที่ได้รับ แม้แต่ระดับฉีไห่ขั้นกลางยังอดไม่ได้ที่จะร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด
“ตาย!!”
เจียงเฉินเหมือนราชาปีศาจจากนรก เขากำไปที่คอของตาแก่และใส่แรงมหาศาลเข้าไป ได้หักคอตาแก่และเสียงครวญครางที่น่ากลัวได้หายไปทันที ร่างตาแก่ได้ตกสู่พื้น
“อะไรกัน”
ในระหว่างที่กำลังปะทะกับเจียงเจิ้นไห่ มู่หรงเจิ้นได้ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ เขาไม่เคยคาดคิดว่าจะเป็นเช่นนี้ ยอดฝีมือฉีไห่ทั้ง 4 คน อีกทั้งยังเป็นกำลังหลักของตระกูลเขา มันช่างเจ็บปวดใจยิ่งนัก
“ตาย”
ยอดฝีมือจากตระกูลเจียงต่างตะโกนออกมาเหมือนกินยา เพิ่มขวัญกำลังใจมากขึ้น พวกเขาชูดาบขึ้นและชี้ไปยังยอดฝีมือตระกูลมู่หรง ตรงกันข้ามกับยอดฝีมือตระกูลมู่หรง สีหน้าดูเหมือนซอมบี้อย่างไรอย่างนั้น พวกเขาจะสู้อย่างไรเมื่อบรรดายอดฝีมือฉีไห่ได้ตายกันหมด มู่หรงเจิ้นก็ติดพันกับการต่อสู้กับเจียงเจิ้นไห่ และมีราชาปีศาจได้รอพวกเขาอยู่ในอีกด้าน
ฐานของตระกูลมู่หรงตอนนี้เปรียบเสมือนนรก โลหิตหลั่งไหลในทุกๆที่ อาวุธที่ปักอยู่ บรรยากาศเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องโหยหวน เมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมาได่เป็นการสังหารเพียงข้างเดียว ยอดฝีมือตระกูลมู่หรงไม่มีจิตใจที่จะสู้กลับ แม้กระทั่งอัจฉริยะจากตระกูลมู่หรงทั้งสองก็ถูกสังหาร
ห้องเก็บสมบัติของตระกูลมู่หรงก็ได้โดนโจมตีเช่นกัน นำโดยโจวเป่ยเฉิน ตระกูลมู่หรงไม่สามารถที่จะต้านได้นานนัก แต่ทว่าฐานของตระกูลมู่หรงนั้นไม่สามารถที่จะโต้ตอบกลับได้เลย เนื่องจากมู่หรงเจิ้นยังสู้กับเจียงเจิ้นไห่ ยอดฝีมือฉีไห่ทั้งสี่ได้ถูกเจียงเฉินสังหาร คนที่เหลือเหมือนปศุสัตว์ที่รอคนมาสังหารตน
ในทางจิตวิญญาณเป็นสิ่งสำคัญที่สุด หากไม่มีจิตใจที่จะสู้เท่ากับพ่ายแพ้สงคราม
“ข้าไม่ต้องการสู้อีกแล้ว ข้าขอยอมแพ้”
“ข้าก็ยอมแพ้ด้วย”
“อย่าฆ่าข้าเลย”
คนจากตระกูลมู่หรงส่งเสียงโอดครวญ
ความตายเป็นสิ่งที่ทุกคนกลัว แม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยมีประสบการณ์เฉียดตายมาก่อน สถานการณ์นี้สามารถทำให้คนเป็นลมได้เลย
แกร๊ก !!
นักสู้จากตระกูลเจียง ได้ล้อมกรอบผู้ที่ยอมแพ้ และรอคำสั่งจากเจียงเฉิน ในอีกด้านนึง เจียงเจิ้นไห่และมู่หรงเจิ้นได้หยุดการต่อสู้ลง เจียงเจิ้นไห่รู้สึกเหมือนว่าตนเองกำลังฝันไป เขาไม่เคยคิดว่าสงครามจะจบลงเร็วยิ่งนัก
“เจียงเฉิน ปล่อยพวกเขาไปซะ”
มู่หรงเจิ้นพูดด้วยความเคียดแค้น
“มู่หรงเจิ้น ดูเหมือนว่าจะมีลูกหลานของเจ้าอยู่ในกลุ่มคนพวกนี้ด้วยสินะ ….ด้วยคำสั่งข้าแค่เพียงคำเดียวคนพวกนี้ก็จะตายทันทีและข้าจะบุกฐานเจ้าและฆ่าคนที่ยังหายใจอยู่ทั้งหมดก่อนที่จะเผาให้เป็นธุลี เจ้าคิดเห็นเป็นเช่นไร”
เจียงเฉินพูดเรื่อยเปื่อยเหมือนคุยกับดินฟ้าอากาศ
“ช้าก่อน !!!”
มู่หรงเจิ้นร้องดังลั่น ในความคิดเขาเจียงเฉินนั้นน่ากลัวจนเกินไป เขาไม่เคยเห็นใครที่โหดร้ายและดุร้ายเช่นนี้มาก่อน
เขาไม่กล้าที่จะยั่วเจียงเฉิน เจียงเฉินนั้นดูเยือกเย็นสุขุม ดังนั้นเขาเชื่อแน่ว่าเจียงเฉินจะสังหารทุกคนในพริบตาและเผาฐานของเขาด้วย
“เจียงเฉิน ข้ายอมรับความพ่ายแพ้ ปล่อยลูกหลานข้าเถอะ ข้าจะยอมรับความตายแทนเอง”
มู่หรงเจิ้นปิดตาลงด้วยความเจ็บปวด เขาไม่คิดว่าวันนี้จะมาถึง และไม่เคยฝันมาก่อนว่าวันนี้จะมาถึงเร็วแบบนี้ เขาได้รับแสงสว่างมาโดยตลอด แต่เมื่อนาทีถัดมาเขาได้เข้ามาเรือนจำของใครบางคน
เมืองฟ้าหอมตกอยู่ในความวุ่นวาย เรือนที่พักทั้งหมดถูกทำลายสิ้น การปะทะกันไม่ไกลจากฐานเขาก็ถูกสังหาร มู่หรงเจิ้นรู้ตัวว่าเขานั้นพ่ายแพ้สงครามอย่างสมบูรณ์
“แน่นอนว่าเจ้าต้องตาย แต่การตายของเจ้าไม่เพียงพอที่จะไว้ชีวิตพวกเขา”
เจียงเฉินพูดออกมา
“เจียงเฉิน เจ้าต้องการอะไรกันแน่ หรือต้องการที่จะฆ่าพวกเราทั้งหมด”
มู่หรงเจิ้นไม่เคยคิดเลยว่าคนผู้นี้จะน่ากลัวขนาดนี้
“ฆ่าพวกเจ้าทั้งหมด นี่เป็นเกมส์ระหว่างความเป็นและความตาย ถ้าวันนี้ผลลัพธ์ออกมาตรงข้าม และเจ้าเป็นฝ่ายได้ชัย ข้าเชื่อว่าเจ้าเองก็ทำเช่นเดียวกับข้า พวกเราต่างรู้ว่าเจ้าจะต้องทำลายเมล็ดเผาราก นอกจากนั้น เจ้ายังยืมมือตระกูลลีเพื่อมาทำลายตระกูลเจียงของข้า นั่นไม่ได้หมายความว่าจะสังหารพวกเราทั้งหมดหรือ?”
เจียงเฉินพูด
“ฮ่าฮ่า เจ้าพูดถูก ถ้าข้าเป็นฝ่ายชนะ ข้าจะสังหารพวกเจ้าให้สิ้น เจียงเฉิน ตอนนี้เจ้าเป็นผู้ชนะ แต่ข้าขอร้องเจ้า ไว้ชีวิตลูกหลานข้าด้วย”
มู่หรงเจิ้นหัวเราะเขารู้ว่าความหวังของเขามลายหายไป
“มู่หรงเจิ้น ข้ารู้ว่าเจ้าเกลียดข้าขนาดอยากกินเนื้อสดๆของข้า ดังนั้นข้าจะให้โอกาสเจ้า ถ้าหากเจ้าสามารถที่จะเอาชนะข้าได้ ข้าจะไว้ชีวิตพวกเขา”
“เฉินเอ๋อร์ อย่าทำเยี่ยงนั้น”
เจียงเจิ้นไห่รีบพูดออกมาในความคิดของเขา พวกเขาชนะสงครามแล้ว ทุกอย่างได้ถูกตัดสิน จึงไม่มีความจำเป็นที่ต้องให้เจียงเฉินไปเสี่ยงชีวิต แม้ว่าเจียงเฉินสามารถสังหารยอดฝีมือฉีไห่ระดับกลางได้ง่าย และเขาได้ทะลวงเข้าสู้ขอบเขตฉีไห่แล้ว แต่ระดับฉีไห่ขั้นกลางไม่สามารถเอามาเทียบกับมู่หรงเจิ้นได้ เขาเป็นผู้ที่ใกล้ทะลวงเข้าสู่แก่นแท้มนุษย์
“ท่านพ่อ อย่ากังวลเลย”
เจียงเฉินยิ้มให้ เขาไม่ได้อวดดี แต่เขาต้องการที่จะสู้กับมู่หรงเจิ้น เขาได้ทะลวงสู่ระดับฉีไห่แล้ว และเขาต้องการยอดฝีมือระดับสูงเพื่อทดสอบทักษะการต่อสู้ของเขา มู่หรงเจิ้นเป็นหนูทดลองที่ดีเลย
“เจียงเฉินเจ้าแน่ใจแล้วหรือ?”
ดวงตาของมู่หรงเจิ้นเปล่งประกายออกมา เหมือนเขาได้พบกับความหวังใหม่ ยอดฝีมือตระกูลมู่หรงเองก็เริ่มมีความหวังขึ้นมา การแสดงออกว่ามีความหวังเกิดบนใบหน้าของพวกเขา แน่นอนว่าเจียงเฉินนั้นน่าหวาดกลัวยิ่งนักแต่พวกเขาเชื่อมั่นในความแข็งแกร่งของมู่หรงเจิ้นมากกว่า
“แน่นอน”
เจียงเฉินยักไหล่ หน้าของเขามีความมั่นใจเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
“เข้าใจล่ะ แสดงความสามารถที่แท้จริงของเจ้าออกมาซะ”
มู่หรงเจิ้นเพิ่มพลังจิตวิญญาณของเขาและเริ่มหัวเราะออกมาในใจ ไอ้หนุ่มผู้นี้มันช่างเลือดร้อนยิ่งนัก และไม่รู้ว่าเมื่อไรควรที่จะหยุด
นี่เป็นโอกาสเดียวในชีวิต ถ้าหากเขาสามารถสังหารเจียงเฉินได้ เจียงเจิ้นไห่จะต้องได้รับผลกระทบใหญ่หลวงแน่ และสถานการ์ณจะกลับมาสู่เขาทันที
………………………………………………………………………………………..
หึหึ ตอนที่ 24 จบแล้ว เอาล่ะจะเชียร์ฝ่ายไหนดีหนอ เจียงเฉิน กด 1 มู่หรงเจิ้น กด2 แอด กด3ใครดีหว่า