แปลไทยโดย Takumi Kun
 
******************************************************
 
เงียบ…. เงียบกริบ……
 
การต่อสู้ที่รุนแรงนั้นจู่ๆก็เงียบกระทันหัน กระทั่งยอดฝีมือฉีไห่ขั้นปลายทั้ง 3 เองก็เช่นกันก็ได้หยุดมือ ทุกคนจ้องไปทางชายหนุ่มสวมชุดคลุมสีขาว
 
อากาศอบอวลด้วยกลิ่นโลหิต มีศพและหัวอยู่ทุกที่ ช่างน่าหวาดกลัวยิ่ง
 
1นาที เพียงแค่ 1 นาที ชายหนุ่มได้ฟันดาบไป 9 ครั้ง และสังหารไป 9 คน ทุกคนตายโดยการลงมือเพียงครั้งเดียว ไม่มีผู้ใดรอดชีวิต
 
“เขาทำได้อย่างไร”
 
ทหารรับจ้างที่ตกตะลึงพึมพำกับตัวเขาเอง
 
ทุกคนที่มานี่เป็นระดับฉีไห่ทั้งนั้น ชายหนุ่มที่อยุ่ตรงหน้าพวกเขามีระดับแค่ฉีไห่ขั้นต้น แต่เขามีทักษะอันน่าเหลือเชื่อ เขาได้สังหารยอดฝีมือฉีไห่ได้ง่ายดายเหมือนสังหารสุนัข แม้แต่ระดับฉีไห่ขั้นปลายยังไม่สามารถสังหารยอดฝีมือฉีไห่ 9 คนได้ในนาทีเดียวเช่นนี้
 
คนที่โหดร้ายคู่กับดาบอันโหดเหี้ยม การแสดงออกเกี่ยวกับเด็กหนุ่มใสซื่อนั้นเปลี่ยนไป ในความเป็นจริง ในการเดินทางครั้งนี้ไม่มีผู้ใดที่สนใจเจียงเฉิน ในความคิดพวกเขาเจียงเฉินนั้นเป็นเพียงแค่ชายหนุ่มร่ำรวยจากตระกูลที่มีฐานะดีที่ต้องการหาประสบการ์ณชีวิตเท่านั้น
 
แต่ตอนนี้พวกเขาได้ตระหนักถึงความโง่เขลาของพวกเขาแล้ว
 
“เจ้าเป็นใคร”
 
ท่าทางของลีหลงได้เปลี่ยนไป เขามองไปยังเจียงเฉินและถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
 
“ทหารรับจ้างไงล่ะ”
 
เจียงเฉินตอบอย่างไม่แยแส
 
หยานเหมิงดูตื่นเต้นยิ่งนัก เหมือนเห็นแสงสว่างเป็นครั้งแรก เขารู้สึกว่าตัวเขาโชคดีมากที่ได้จ้างเจียงเฉิน
 
“นี่เป็นเรื่องภายในระหว่างหอคอยหมอกฝนและตระกูลลี ขอให้เจ้าอย่าได้มายุ่งเกี่ยว ถ้าเจ้ากลับไปตอนนี้ ข้าจะไม่ถือสาหาความที่เจ้าสังหารคนของข้า”
 
ลีหลงพูดออกมา เขาไม่รู้ว่าทำไมแต่ว่าชายหนุ่มตรงหน้านี้ให้ความรู้สึกว่าอันตรายเป็นอย่างยิ่ง
 
“น้องชายเจียงเฉิน ถ้าเจ้าช่วยพวกเราในครั้งนี้ เราจะให้ยาฟื้นพลังมนุษย์ 100 เม็ด และถือซะว่าหอคอยหมอกฝน ได้ติดหนี้บุญคุณต่อเจ้า “
 
จากนั้นหยานเหมิงกล่าวทันทีว่า “แม้แต่พวกโง่ที่ได้เห็นความสามารถของเจียงเฉินแล้วแม้จะดูหนุ่มแต่เขาโหดเหี้ยมและแข็งแกร่งอย่างยิ่ง เขาเป็นดั่งกุญแจสู่ชัยชนะ ถ้าหากเจียงเฉินกลับไปตอนนี้ หอคอยหมอกฝนจะต้องพบกับปัญหาใหญ่ ศัตรูทั้งสองระดับฉีไห่ขั้นปลาย”
 
“เข้าใจแล้ว ท่านเป็นหนี้ข้าครั้งหนึ่ง”
 
เจียงเฉินผงกหัว
 
เมื่อได้ยินเจียงเฉินรับปากช่วยพวกเขาแล้ว หยานเหมิงและคนอื่นๆรู้สึกฮึกเหิม แต่ไม่ว่าเป็นเช่นไร ไม่มีหอคอยหมอกฝนอยู่ด้วย เจียงเฉินก็ไม่คิดจะปล่อยพวกมันไปง่ายๆแน่นอน
 
“ฆ่ามันซะ”
 
ลีหลงมองเขาอย่างดุร้าย เขาได้พูดกับยอดฝีมือฉีไห่ขั้นปลายอีกคนหนึ่ง
 
“ย่อมได้ ข้าขอดูหน่อยสิว่าเจ้าสามารถทำอะไรได้”
 
ชายชราได้ปลดปล่อยพลังออกมา ดาบในมือของเขานั้นได้สร้างคลื่นพลังโค้งดั่งเสี้ยวจันทร์ขึ้นมากลางอากาศ ดูเหมือนว่าเจียงเฉินจะเลี่ยงไม่พ้นแล้ว
 
“ระวังตัวด้วยน้องชายเจียงเฉิน”
 
หยานเหมิงได้เตือนเจียงเฉิน
 
ย้ากกกก…….
 
ดาบของชายชราได้ปลดปล่อยเสียงดังสนั้น เป็นทักษะดาบที่มีพลังมหาศาล เขาไม่ได้ออมมือแม้แต่น้อย และเมื่อเขาใช้ทักษะนี้นั้นสามารถข่มขู่ศัตรูได้อีกด้วย
 
มันแสดงให้เห็นว่าชายชราผู้นี้ได้ทุ่มสุดกำลังในการโจมตีครั้งนี้
 
ดูเหมือนว่าเจียงเฉินจะไม่ได้ตกใจมากมายนัก ท่าทางของเขายังดูสงบ ชายชราผู้นี้เป็นระดับฉีไห่ขั้นปลายก็จริง แต่ยังอ่อนแอกว่ามู่หลงเจิ้น เจียงเฉินแข็งแกร่งกว่ามู่หลงเจิ้นมาก ดังนั้นชายชราผู้นี้ไม่ใช่คนที่เจียงเฉินต้องกังวลเลย
 
จิตวิญญาณเจียงเฉินนั้นเสียหายอยู่ แต่ทักษะการต่อสู้ของเขาอยู่ในระดับไร้เทียมทาน
 
ฟ้าว…..
 
เคร้งงงงงงง!
 
ดัชนีสุริยะปะทะกับดาบ ได้มีเสียงเหมือนอะไรแตกหัก ปรากฎว่าดาบของชายชราได้แหลกเป็นชิ้นๆ
 
ในสิ่งที่เกิดขึ้นส่งผลให้ชายชราถอยหลังสองสามก้าวแล้วกระอักเลือดออกมา
 
ฟิ้ว…
 
ไม่ปล่อยให้ชายชราตอบสนองได้ทัน เจียงเฉินบุกอีกครั้ง เขาเคลื่อนที่ได้ไวเหมือนพยัคฆ์ดาบในมือร่ำร้อง เพียงแค่เสี้ยววิเจียงเฉินก็ได้เข้าประชิดชายชราผู้นี้
 
ชิ้ง!
 
ชายชราอ้าปากค้าง ดาบของเจียงเฉินอยู่ห่างจากคอหอยของชายชราเพียงนิ้ว ขนชายชราลุกซู่ รู้สึกเสียวสันหลัง เขารู้สึกได้ว่าเขาจะถึงฆาตแล้ว เขาไม่เคยคิดว่าชายหนุ่มผู้นี้ช่างน่าหวาดกลัวมาก
 
“ไม่ อย่าฆ่าข้า”
 
ฉึก !
 
แต่แย่หน่อยที่การร้องขอชีวิตของเขาไม่ได้ทำให้เจียงเฉินนั้นเปลี่ยนใจได้ เจียงเฉินแทงดาบทะลุคอหอยของชายชราและพรากชีวิตเขาไป
 
“สวรรค์ ปีศาจตนนี้มาจากที่แห่งใดกัน”
 
หวังติงตกตะลึงจนอ้าปากค้าง
 
“ช่างเป็นคนที่โหดเหี้ยมเสียจริง ฆ่าคนเหมือนฆ่าไก่ ในฐานะทหารรับจ้างได้เห็นคนตายมามากมาย อยู้ในสถานการ์ณเป็นตายมานับไม่ถ้วน แต่ข้าไม่สามารถเทียบเขาได้เลย”
 
“ข้าได้ไปแกล้งเขาตอนอยู่ที่จตุรัสทหารรับจ้าง ข้านี่มันโง่จริงๆ”
 
ทุกคนต่างตกตะลึงและหายใจถี่ การกระทำของเจียงเฉินส่งผลต่อพวกเขามาก แม้แต่ระดับฉีไห่ขั้นปลายยังถูกเขาสังหารทิ้งง่ายๆ และตอนที่เขาสังหารไม่แม้แต่กระพริบตาอีก
 
“ฮ่าฮ่า ลีหลงเจ้าวางแผนเก่งดี แต่ข้าพนันได้ว่าเจ้าไม่เคยคิดว่าข้ามีผู้ช่วยที่แข็งแกร่งเช่นนี้”
 
หยานเหมิงหัวเราะเสียงดัง
 
ลีหลงหน้าซีดเหมือนผี เขาวางแผนมาอย่างรอบคอบสำหรับวันนี้ ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามแผนหยานเหมิงต้องตายไปแล้วและเขาก็จะได้ผลหยางบริสุทธิ์มา คุณหนูหยานจะต้องตายและเมื่อตระกูลหยานระสับระส่าย ช่วงนั้นล่ะที่ตระกูลลีจะรุกคืบและจัดการได้อย่างง่ายดาย
 
“ไอ้หนุ่ม ข้าจะจำเจ้าไว้แกจะต้องทุกข์ทรมานเมื่อมาหาเรื่องตระกูลลี”
 
ลีหลงพูดอย่างดุร้ายและเตรียมที่จะหนีจากที่นี่
 
“ลีหลง วันนี้เจ้าไม่สามารถหนีไปได้แน่”
 
หยานเหมิงตะโกนเสียงดัง และเขาได้ไล่ตามไป มีอะไรสีขาวลอยผ่านเขาไป
 
ตึงงง
 
อะไรที่มีสีขาวที่ลอยผ่านไปคือเจียงเฉินนั่นเอง ความรวดเร็วของเขาช่างยอดเยี่ยมยิ่งนักเพียงแค่พริบตาเขาได้ปิดทางลีหลงแล้ว
 
“ยังคิดที่จะหนีอีกรึ”
 
เจียงเฉินยิ้มเหี้ยม
 
“ไอ้หนุ่ม เจ้าไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรระหว่างตระกูลข้า เจ้าต้องการที่จะเป็นศัตรูกับพวกข้างั้นรึ”
 
ลีหลงถามเสียงดัง
 
“นั่นเพราะเจ้าเป็นคนของตระกูลลีไงล่ะ เจ้าถึงต้องตาย”
 
เจียงเฉินพูดอย่างไม่แยแส หลังจากพูดจบเขาได้ชี้นิ้วออกมา ดัชนีสุริยันนิ้วหนึ่ง ได้พุ่งใส่ลีหลงอย่างรุนแรง ในการโจมตีครั้งนี้ได้ใส่พลังเข้าไปมาก
 
ตูมม!
 
ลีหลงไม่สามารถที่จะป้องกันตนเองได้จากดัชนีสุริยันหนึ่งนิ้ว แม้แต่เขาพยายามต้านทาน แต่เขาก็ปลิวชึ้นฟ้าจากพลังที่มาโจมตี หลังของเขาได้กระแทกกับหินก้อนใหญ่และหินได้ถูกทำลาย เมื่อร่างเขาได้ร่วงลงพื้นมา ก็ได้กระอักเลือด
 
“ช่างน่ากลัวยิ่งนัก”
 
ทุกคนต่างหวาดกลัว เมื่อพวกเขามองไปยังเจียงเฉินกับรูปลักษณ์ที่นี่สะพรึงกลัว
 
เจียงเฉินได้หยิบยาฟื้นพลังขั้นมนุษย์มากิน หลังจากที่ได้จู่โจมด้วยดัชนีสุริยัน เขาได้สูญเสียพลังไปมหาศาล
 
หลังจากนั้น ภายใต้สายตาทุกคน เจียงเฉินโยนดาบขึ้นไปในอากาศและเตะมัน ทันใดนั้นมันได้พุ่งเข้าหาลีหลง และได้เจาะทะลุกระโหลกเขา เหลือเพียงที่จับดาบที่เห็นได้อยู่ แสดงให้เห็นว่าเจียงเฉินได้ใส่แรงเข้าไปเป็นจำนวนมากในการเตะดาบ
 
หยานเหมิงได้หายใจเข้าลึกๆ ดูว่าลีหลงว่าเขาโดนสังหารเช่นไร เขารู้สึกว่าเจียงเฉินได้มีความแค้นต่อตระกูลลีอย่างลึกล้ำ เมื่อเขาได้จู่โจมพวกนั้น เขาจะไม่มีการปราณี
 
“ชายหนุ่มผู้นี้มีทั้งความกล้าหาญและความเหี้ยมโหด เขายังสงบได้และฆ่าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ข้าคิดผิดเกี่ยวกับเขาจริงๆ”
 
หยานเหมิงได้ถอนหายใจออกมาแผ่วเบา เขานึกถึงสิ่งที่เคยพูดไปว่าเจียงเฉินเติบโตมาด้วยการเฝ้าดูแลเป็นอย่างดีไร้ประสบการ์ณในโลกความเป็นจริง เขานึกเสียใจในสิ่งที่เคยพูด
 
“ข้าหยานเหมิง ได้มองความสามารถแท้จริงของน้องชายเจียงเฉินผิดพลาดไป ข้าไม่เคยคาดเลยว่าน้องชายจะซ่อนความสามารถตนไว้ หากไม่ได้เจ้าช่วยวันนี้พวกข้าคงได้ตายหมด”
 
หยานเหมิงกล่าวด้วยความนับถือ
 
“อย่าได้ใส่ใจเลยท่านลุงหยาน ข้าได้ช่วยท่านแก้ปัญหานี้ อย่าลืมจ่ายข้าด้วยยาฟื้นพลังขั้นมนุษย์ 100 เม็ดด้วยนะ”
 
เจียงเฉินกล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้ม เขานำพัดขึ้นมาถือไว้และกลับกลายเป็นคุณชายจากตระกูลร่ำรวยอีกครั้ง ภาพลักษณ์ต่างกับเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ เมื่อเขาได้สังหารผู้คนราวกับราชาปีศาจ
 
“น้องชายเจียงเฉินได้ช่วยพวกเราไว้ในวันนี้ พวกข้าไม่รู้จะตอบแทนเช่นไร”
 
หวังติงได้เดินออกมาด้านหน้า และได้พูดในสิ่งที่ทุกคนต้องการพูด ทุกๆคนต่างขอบคุณที่ได้ช่วยให้พวกเขาได้รอดพ้นจากความตาย พวกเขาขอบคุณมากจากก้นบึงของหัวใจ หากไม่มีเจียงเฉินพวกเขาก็คงถูกสังหารหมด
 
“น้องเจียงเฉิน เมื่อถึงเมืองสีชาด ข้าขอเชิญเจ้าไปยังหอคอยหมอกฝน ข้าจะแจ้งไปยังท่านผู้นำตระกูลในสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ ข้าเชื่อว่าท่านผู้นำตระกูลปิติยินดีเป็นแน่”
 
หยานเหมิงกล่าวอย่างสุภาพ
 
“มันเยี่ยมมากเลยที่ท่านกล่าวมา”
 
เจียงเฉินพูดโดยไม่ลังเล หอคอยหมอกฝนเป็นเป้าหมายของเขาอยู่แล้ว อาจมีสิ่งที่เขาตามหาอยู่ที่นั่นก็เป็นได้
 
“ไปกันเถอะทุกคน ข้าจะเลี้ยงพวกเจ้าเองเมื่อถึงหอคอยหมอกฝน”
 
หยานเหมิงบอกแก่เหล่าทหารรับจ้าง เขาไม่เคยรู้สึกดีกว่าเมื่อเขารู้ว่าอันตรายได้ผ่านพ้นไปแล้ว ทุกๆคนต่างผ่อนคลายและได้เดินทางต่อไปยังเมืองสีชาด
 
“ท่านลุงหยาน ข้าได้ยินมาว่าคุณหนูหยานป่วยอยู่ ข้าอยากทราบถึงอาการของนางตอนนี้ได้หรือไม่”
 
“เฮ้อ….น้องชายเจียงเฉินรู้อะไรเกี่ยวกับคุณหนูบ้างล่ะ คุณหนูของพวกเราเป็นเด็กที่สดใสมากตั้งแต่ตอนที่นางยังเล็ก นางมีพรสวรรค์ นางได้อยู่ระดับ 9 ฉีจิงตั้งแต่อายุ 6 ขวบ นางเป็นอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะ……มันน่ากลัวเกินไป”
 
เมื่อนึกถึงคุณหนูตระกูลหยานแห่งตระกูลหยาน หยานเหมิงแสดงความสงสารออกมา
 
“โปรดบอกอาการของนางให้แก่ข้าเถิด ข้าอาจมีทางรักษานางได้”
 
เจียงเฉินกล่าว
 
“เจ้ามีทางรักษารึ??”
 
ตาของหยานเหมิงส่องประกาย และดูมืดมนในเวลาต่อมา “เป็นไปไม่ได้หรอก ไม่มีทางที่จะรักษานางได้ อาการป่วยของคุณหนูนั้นทำให้นางอยู่ได้ไม่เกิน 15 ปี แม้แต่ผลหยางบริสุทธิ์ยังไม่อาจช่วยนางได้ อาการป่วยได้กำเริบตอนอายุ 7 ขวบ เมื่ออาการกำเริบ ร่างกายของนางก็จะเกิดความเย็นขึ้น ความหนาวเย็นซึมซับเข้าไปในกระดูก เจ้าคาดไม่ถึงแน่ความเจ็บปวดที่นางได้รับ ทุกครั้งที่อาการกำเริบ นางก็จะอยู่ระหว่างความเป็นความตาย ตอนนี้นางอายุ 14 แล้ว อาการกำเริบไปแล้ว 8 ครั้งและอาการกำเริบรุนแรงมากขึ้นทุกๆครั้ง ตระกูลหยานของพวกเราจ้างหมอและนักแปรธาตุที่มีชื่อเสียงในเมืองสีชาดมาดูอาการ พวกเขาได้วินิจฉัยว่าคุณหนูอยู่ได้ไม่เกิน 15 ทั้งนั้น”
 
“เยือกแข็งเข้าไปถึงกระดูก? อาการกำเริบทุกปี?”
 
เจียงเฉินหลับตาลงแล้วลองคิดดูและเขาคิดออกบางอย่าง
 
“ข้าสามารถรักษาอาการโรคของคุณหนูได้”
 
เจียงเฉินกล่าว
 
“อะไรนะ น้องชายเจียงเฉินเจ้าล้อข้าเล่นหรือเปล่า”
 
หยางเหมิงถามด้วยท่าทางตกใจ
 
“แต่ข้าต้องวินิจฉัยโรคเป็นการส่วนตัว และไว้ตัดสินใจหลังจากได้ตรวจดูอาการในตอนนี้ก่อน”
 
เจียงเฉินกล่าว
 
****************************************
 
จบจ้า
 
ค้างงงงงละสิ แอดก็ค้างเหมือนกัน อิอิ
 
ชอบนิยายเรื่องนี้อย่าลืมกดไลค์เพจที่ : https://www.facebook.com/DMWGod/
 ขอบคุณมากจ้า