แปลไทยโดย Takumi Kun

ตรวจ เรียบเรียง Subaru Kun

=====================================================

หยานเจิ้นหยุนได้เดินกลับออกไปจากเรือนที่พัก เขาดูกระวนกระวายและเป็นกังวลอย่างยิ่ง แล้วมองไปยังประตูที่ๆหยานเฉินหยู่ได้ทำการรักษาตัวที่นั่น ทุกวินาทีเขานั้นเป็นทุกข์ยิ่งนัก

“ท่านผู้นำตระกูล อย่าได้เป็นกังวลไปเลย ข้าแน่ใจว่าหยู่เอ๋อร์จะต้องปลอดภัย และกลายเป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งแห่งตระกูลหยาน”

หยานหงไท่พยายามที่จะปลอบเขา

“ทุกอย่างขึ้นอยู่กับน้องเจียงเฉิน ข้าเชื่อว่าหยู่เอ๋อร์จะผ่านไปได้ด้วยดี ไม่งั้นก็จะ….. “

หยานเจิ้นหยุนยังพูดไม่ทันจบ สีหน้าเขาก็บิดเบี้ยว หน้าตาเขาบ่งบอกว่าเขากำลังตำหนิตัวเอง หากมีสิ่งใดเกิดขึ้นกับหยานเฉินหยู่ เขาจะไม่ยกโทษให้ตัวเขาได้ในชีวิตของเขา หากมีสิ่งใดเกิดขึ้นมันเป็นความผิดของเขา

เวลาเดียวกัน ณ ตระกูลลี

ลีชานเย่ว์ได้นั่งทำหน้ามืดมนภายในโถงประชุม แผลเป็นบนหน้าของเขากำลังสั่นสะเทือน มีคนราวๆ5-6คนได้นั่งด้านซ้ายและขวาของโถงประชุม พวกเขาอยู่ระดับแก่นแท้มนุษย์

ชายชราที่อยู่ระดับแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายได้เดินเข้ามาที่โถงประชุมด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

“เจ้าได้ข่าวอะไรมาบ้าง ผู้ใดเป็นคนสังหารลีหลงและคนอื่นๆ”

ลีชานเย่ว์ถาม เมื่อไม่กี่วันก่อนบนภูเขา คนของตระกูลลีได้ถูกสังหารจนหมดสิ้น และทุกคนตายในดาบเดียว ตระกูลลีไม่เชื่อเด็ดขาดว่าหยานเหมิงจะเชี่ยวชาญทักษะถึงเพียงนั้น และนั่นเป็นเหตุที่ว่าทำไมต้องขุดคุ้ยหาความจริง

“ใช่ พวกเราได้พบแล้ว เป็นไปได้สูงว่าผู้ที่สังหารคนของพวกเราทั้งหมดนั้นเป็นแค่ชายหนุ่ม”

ชายชราพูดออกมา

“ชายหนุ่ม??”

ทุกคนต่างขวัญหาย

“หยานเหมิงได้จ้างทหารรับจ้างจากจตุรัสทหารรับจ้าง ข้าได้ตรวจสอบพื้นหลังพวกเขาแล้ว พวกเขามีทักษะเพียงแค่ระดับกลางๆ แต่ข้าไม่สามารถที่จะหาได้ว่าชายหนุ่มที่สวมเสื้อคลุมสีขาวนั้นที่เป็นผู้เข้าร่วมคาราวานของหยานเหมิงคนสุดท้าย และตามที่ข้าได้สืบมาชายหนุ่มผู้นั้นได้มาปรากฏตัวที่จตุรัสทหารรับจ้างเป็นครั้งแรก เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจุดประสงค์ของทหารรับจ้างคืออะไร หลังจากนั้นเขาได้เข้าร่วมคาราวานและมายังเมืองสีชาด ไม่เพียงเท่านั้นบางคนเห็นหยานเหมิงและคนของเขาได้เข้าไปยังหอคอยหมอกฝน และท่าทีของหยานเหมิงที่มีต่อชายหนุ่มนั้นสุภาพยิ่ง นั้นเป็นสาเหตุที่ข้าเชื่อว่าชายหนุ่มผู้นั้นเป็นผู้สังหารคนของเราทั้งหมด”

ชายชราพูดอย่างเฉียบขาด

“ชายหนุ่มที่มีทักษะสูงส่งได้มาเป็นทหารรับจ้าง แล้วเจ้าทราบหรือยังว่าเจ้าหนุ่มนั่นมาจากที่ไหน”

ชายคนหนึ่งถามทั้งคิ้วหมวด

“ยังขอรับ ชายหนุ่มผู้นั้นไม่เคยมีผู้ใดเคยพบมาก่อนตั้งแต่เขาได้เข้าไปยังอาณาเขตตระกูลหยาน”

ชายชราตอบกลับมา

“ชายหนุ่มที่สามารถที่จะสังหารยอดฝีมือฉีไห่ขั้นปลายได้ มันมีน้อยมากในบรรดาเมืองทั้ง 28 …พวกเจ้าจำเจียงเฉินจากเมืองฟ้าหอมได้หรือไม่ ไอ้เด็กเวรนั้นที่สังหารหงเอ๋อร์ และมีบางคนบอกว่ามู่หลงเจิ้นก็โดนไอ้เด็กนี่สังหารเช่นกัน ตั้งแต่ที่มันสามารถสังหารมู่หลงเจิ้นได้ การสังหารลีหลงใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ ข้าคาดเดาว่าไอ้หนุ่มนี่ต้องเป็นเจียงเฉินเป็นแน่”

ดวงตาของลีชานเย่ว์ส่องประกายไปด้วยความเจ้าเล่ห์

“ท่านผู้นำตระกูลพูดถูกต้อง เจ้าหนุ่มนั้นต้องเป็นเจียงเฉิน การที่ลีหลงโดนฆ่าอย่างไร้ความปราณีเช่นนี้ ต้องเป็นคนที่เกลียดชังตระกูลลีอย่างมาก หากทหารรับจ้างทั่วไปคงไม่กล้าที่จะสังหารอย่างไร้ความปราณีเช่นนี้”

ชายอีกคนพูดขี้น

“ฮึ่ม! ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามข้าจะแก้แค้นให้หงเอ๋อร์ ยอดฝีมือแก่นแท้สวรรค์ลึกลับที่อยู่ที่ตระกูลเจียงทำให้พวกเราทำอะไรมันไม่ได้ แต่เจ้าเด็กเป**นี่มันมาเมืองของพวกเราเอง มันมาหาที่ตาย”

ลีชานเย่ว์สบถอย่างเย็นชาและพูดต่อ “ข้าต้องการที่จะยืนยันตัวตนเจ้าบ้านั่น ส่งคนไปจับตัวทหารรับจ้างที่ได้เดินทางไปหอคอยหมอกฝนด้วยกับมันมาเดี๋ยวนี้”

“ขอรับ”

ชายชราโค้งคำนับ หันกลับออกไป

และถึงเวลาพลบค่ำ

มันเป็นเวลาทั้งวันแล้วที่เจียงเฉินได้ทำการรักษาหยานเฉินหยู่ ไม่มีเสียงใดๆหลุดลอดออกมา หยานเจิ้นหยุนเฝ้ารออย่างกระวนกระวายในเรือนที่พัก เขาได้ถูมือเขาเรื่อยๆอย่างเป็นกังวล

ภายในห้อง เจียงเฉินได้นั่งตรงข้ามหยานเฉินหยู่ นิ้วของเขาได้สัมผัสประตูวิญญาณของหยานเฉินหยู่

ร่างกายอันบอบบางของหยานเฉินหยู่สั่นสะท้านอย่างรุนแรง หน้าตาที่งดงามของนางเต็มไปด้วยเหงื่อ เสื้อผ้าของนางเปียกชุ่มจนสามารถมองทะลุได้ มันทำให้ร่างกายที่เว้าโค้งมีเสน่ห์มากขึ้น หากเป็นคนอื่นคงไม่สามารถที่จะห้ามใจได้แต่เจียงเฉินผู้เคยเป็นถึงเซียนผู้ยิ่งใหญ่นั้น ไม่มีสิ่งใดสั่นคลอนเขาได้

แต่ความเจ็บปวดที่หยานเฉินหยู่ได้รับนั้นทำให้เจียงเฉินอดที่จะสงสารนางไม่ได้ มันเจ็บปวดอย่างมากๆ หยานเฉินหยู่จึงขบฟันแน่น แต่นางไม่ได้ส่งเสียงใดๆออกมา แม้แต่บุรุษยังไม่สามารถที่จะอดทนถึงระดับนี้ได้

ฟู่ๆๆ…………….

กระแสพลังหยางได้ไหลออกมาจากประตูวิญญาณและถูกดูดซับเข้าไปยังร่างของเจียงเฉิน หลังจากที่ตลอดทั้งวัน ยาชำระล้างได้ส่งผลลัพธ์ที่ดีเยี่ยมออกมา มันทำให้พลังหยางที่ฝังซ่อนอยู่ได้ออกมา ช่วยนางที่ขจัดสิ่งปนเปื้อนในร่างกาย จุดชีพจรหยินทั้งแปดก็สามารถที่จะรับรู้ได้แล้ว

จากการที่ได้ดูดซับพลังหยางจากร่างของหยานเฉินหยู่ เจียงเฉินรู้สึกยินดียิ่งที่ได้รับประโยชน์อย่างมาก อาการของหยานเฉินหยู่ตอนนี้เหมือนกับอาการของตัวเขาเองก่อนหน้านี้ นางได้ทานผลหยางบริสุทธิ์เข้าไปในระเวลาหลายปีที่ผ่านมา
 
มันได้สะสมในร่างกาย แต่ตอนนี้พลังหยางทั้งหมดได้ถูกเจียงเฉินดูดซับไป ด้วยการช่วยเหลือของทักษะร่างแปลงมังกร เขาได้แปรเปลี่ยนให้พลังหยางนั่นมาเป็นของตน ตราประทับมังกรดวงที่ห้ากำลังจะก่อรูปสมบูรณ์แล้ว 

“หยู่น้อย ตอนนี้ชีพจรหยินทั้งแปดได้เผยออกมาแล้ว ภายหลังจากที่พวกมันได้ปล่อยความหนาวเย็นยะเยือกออกมาแล้ว การปะทะของชีพจรหยินทั้งแปด ทำให้ร่างเจ้าสามารถที่จะสร้างจุดชีพจรหยินดวงที่เก้าได้ นั่นคือเหตุที่ข้าดูดซับพลังหยางที่อยู่ในตัวเจ้าเร็วขึ้น มิเช่นนั้นพลังความเย็นและพลังหยางปะทะกันจะเกิดผลที่ร้ายแรงออกมา ตอนนี้พวกเราได้มาถึงขั้นตอนสุดท้ายแล้ว มันจะเจ็บปวดอย่างมาก เจ้าต้องทนมันให้ได้นะ”

สายตาเจียงเฉินส่องประกาย เขาได้เตือนหยานเฉินหยู่

“ท่านพี่เจียงเฉิน ข้าไม่ได้กลัว ข้าขอเรียกท่านว่าท่านพี่ได้หรือไม่คะ”

หยานเฉินหยู่พูดอย่างนุ่มนวล

นี่เป็นสิ่งที่หญิงสาวผู้นี้ได้กระทำ เจียงเฉินเป็นบุรุษคนแรกที่นางได้พบ และเป็นคนแรกที่นางได้สัมผัส ยิ่งกว่านั้นเจียงเฉินกำลังช่วยชีวิตของนางอยู่ตอนนี้ เป็นเรื่องธรรมชาติที่เจียงเฉินจะเข้ามาอยู่ในใจของนาง

“อือ”

เจียงเฉินผงกหัวของเขา ได้ยินนางเรียกเขาว่าท่านพี่ทำให้เขารู้สึกอบอุ่นใจ ในชีวิตที่แล้วแม้เจียงเฉินจะเป็นเซียนผู้ยิ่งใหญ่ เขานั้นเป็นพวกเสพย์ติดการบ่มเพาะ เขาตั้งหน้าตั้งตาบ่มเพาะเพียงอย่างเดียว ด้านความรักของเขาเป็นศูนย์ เขานั้นต้องการที่จะเป็นคนธรรมดา มีปฎิกิริยาดั่งคนทั่วไปและประสบการณ์

ฟู่วววววววววววววว

คลื่นไอความเย็นปกคลุมพวกเขา เสียงความเย็นดังฟู่วทวีความรุนแรงยิ่งขึ้น เจียงเฉินนั้นรักษาจนขั้นตอนสุดท้ายแล้ว เขาจะใช้ทักษะร่างแปลงมังกรในการดูดซับพลังหยางในร่างหยานเฉินหยู่อีกครั้ง

อ๊าาาาาาา!

ร่างกายของหยานเฉินหยู่สั่นรุนแรงยิ่งกว่าเก่า การปะทุออกมาอย่างฉับพลันมันส่งผลกระทบที่ดีต่อประตูวิญญาณของนาง แม้นางจะมีความอดทนเป็นอย่างมาก แต่นางไม่สามารถที่จะทนได้อีก นางได้กรีดร้องออกมา 

“หยู่เอ๋อร์ !”

หยานเจิ้นหยุนร่างกายสั่นเทาเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของหยานเฉินหยู่ เสียงร้องของนางดั่งนางโดนมีดแทงเข้าที่หัวใจ ทำให้หยานเจิ้นหยุนสูญเสียการควบคุมและเดินตรงไปที่ห้อง

เมื่อเห็นแบบนั้น หยานหงไท่และคนอื่นๆรีบไปหยุดเขา “ท่านผู้นำตระกูล ท่านไม่สามารถเข้าไปได้ในตอนนี้! น้องเจียงเฉินได้กำชับไว้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นห้ามเข้าไปเด็ดขาด”

“ท่านผู้นำตระกูล พวกเราต่างรับรู้ว่าหยู่เอ๋อร์เจ็บปวดมากขนาดไหนในตอนนี้ แต่ไม่ใช่ว่านางได้อดทนจากความทุกข์ทรมานมาหลายปีที่ผ่านมาแล้วหรือ แม้ท่านจะเข้าไปในห้อง แต่ไม่มีอะไรที่ท่านสามารถทำได้ตอนนี้ ถ้าไปรบกวนน้องเจียงเฉินตอนนี้พวกเราจะมาเสียใจกันทีหลังนะขอรับ”

เมื่อฟังในสิ่งที่คนของเขาพูดออกมา เขาจึงเริ่มที่จะสงบใจได้

“ข้านั้นทำอะไรไม่ยั้งคิด ข้าทำร้ายหยู่เอ๋อร์ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ข้าจะต้องไม่ทำพลาดอีกในสถานการณ์คับขันเช่นนี้”

หยานเจิ้นหยุนได้หายใจเข้าลึกๆและกำหมัดเขาไว้แน่น แม้ว่าเขาจะเป็นกังวลมากแต่เขาจะไม่ทำอะไรที่ไม่ยั้งคิดอีกเป็นแน่

อีกหนึ่งชั่วโมงผ่านไป เจียงเฉินได้ดูดซับพลังหยางตกค้างชุดสุดท้ายจากร่างกายหยานเฉินหยู่ และในขณะเดียวกันความหนาวเย็นยะเยือกได้ปะทุออกมาจากร่างของหยานเฉินหยู่

“ท่านพี่เจียงเฉิน ตอนนี้ข้ากำลังสร้างจุดชีพจรหยินจุดที่เก้าอยู่”

หยานเฉินหยู่ได้รู้สึกอย่างชัดเจนว่าชีพจรหยินในร่างกายนางได้เป็นดั่งสะพานเชื่อม ทั้งหมดได้เข้าไปในจุดตันเถียนของนาง

หลังจากหยานเฉินหยู่พูดออกมา ไอความเย็นได้ปะทุออกมาจากร่างกาย เหมือนน้ำแข็งที่หนาวจัด

เจียงเฉินตกตะลึง ตัวเขาเริ่มจะสั่น ในระหว่างการสร้างชีพจรหยินจุดที่เก้านั้น ความเย็นที่แผ่ออกมาจะถึงขีดสุด เจียงเฉินไม่ต้องการที่จะรู้สึกถึงมันแม้จะมีทักษะร่างแปลงมังกรคอยปกป้องอยู่ก็ตาม

ตูม!!!

เจียงเฉินยืนขึ้นทันทีและเตะประตูออกไป พุ่งออกจากห้องราวสายฟ้าฟาด ความหนาวเย็นปกคลุมไปทั่วห้องดั่งคลื่นที่ถาโถมมาในช่วงที่เขาได้ออกไปพอดี

แกร้กๆๆๆๆๆ

ห้องนั้นเกิดเสียงดังแกร้กๆๆ และในระยะสามเมตรรอบตัวหยานเฉินหยู่ถูกแช่แข็งอย่างสมบูรณ์ ม่านน้ำแข็งได้สร้างบนประตูที่เขาได้เตะเปิดออกมา ทุกๆสิ่งในห้องโดนหมอกที่เย็นจัดปกคลุม

มันหนาวเย็นสุดๆทำให้หยานเจิ้นหยุนและทุกคนตัวสั่นทั้งหมด พวกเขารีบถอยออกไปอย่างน้อยสามเมตรทันที

“หนาวเย็นสุดๆเลย และในครั้งนี้หนาวมากกว่าครั้งไหนๆนับสิบเท่า”

หยานหงไท่พูดออกมาและตาโตเท่าไข่ห่าน หน้าของเขาตกตะลึงอย่างมาก

“ความหนาวเย็นที่ปลดปล่อยออกมาครั้งนี้จะรุนแรงมากที่สุดตั้งแต่กำเนิดจุดชีพจรเก้าหยิน”

เจียงเฉินได้พูดออกมา

หยานเจิ้นหยุนหันไปทางเจียงเฉินและถามออกมา “น้องเจียงเฉิน หยู่เอ๋อร์เป็นเช่นไรบ้าง”

“ไม่ต้องกังวลไป สิ่งตกค้างทั้งหมดได้ถูกขจัดออกจนสิ้น และชีพจรหยินได้ตื่นแล้วในตอนนี้ ถ้าไม่อย่างนั้นท่านคิดว่าความหนาวเย็นถึงที่สุดนี่มาจากไหนกันละ ฮึ นั่นเป็นเพราะหยู่น้อยได้พบกับความเจ็บปวดในขณะที่สร้างจุดชีพจรหยินทั้งแปด นางจะไม่รับรู้ความเจ็บปวดขณะที่ปลุกจุดชีพจรหยินทั้งเก้า นางจะเข้าสู่สภาวะพิเศษทางจิตใจ ขั้นตอนนี้จะใช้เวลาประมาณสามวัน ท่านผู้นำตระกูล ท่านผ่อนคลายได้เลย และรออัจฉริยะฟ้าประทานได้ถือกำเนิดในทุกๆศตวรรษ”

เจียงเฉินพูดออกมา

เมื่อได้ยินสิ่งที่เจียงเฉินพูด ทุกๆคนในตระกูลหยานต่างกระโดดโลดเต้นด้วยความปิติยินดี แม้แต่หยานเจิ้นหยุนเองก็กระโดดโลดเต้นกับเขาโดยที่ไม่คำนึงถึงภาพพจน์ของเขา

“ฮ่าฮ่าฮ่า”

หยานเจิ้นหยุนหัวเราะเสียงดังและเข้ามากอดเจียงเฉินก่อนที่เจียงเฉินจะมีปฎิกิริยา “น้องเจียงเฉิน ขอบคุณเจ้ามากๆ เจ้าได้ช่วยชีวิตของหยู่เอ๋อร์ ในอนาคตปัญหาของเจ้าคือปัญหาของพวกเราเช่นกัน”

เจียงเฉินรีบผลักหยานเจิ้นหยุนออก และแสดงท่าทีหวาดกลัวออกมา “ข้าไม่ได้มีรสนิยมชอบไม้ป่าเดียวกันหรอกนะ ข้าไม่ยอมรับการกอดของท่าน นอกจากนั้นข้าไม่ชอบที่จะกอดกับผู้ชายอีกด้วย”

 

 “น้องเจียงเฉินได้ครอบครองพรสวรรค์ที่พระเจ้าได้ประทานมาจริงๆ ข้าจะเคารพเจ้าตลอดไป”
 

 
หยานหงไท่พูดขณะที่จับมือของชายหนุ่มอย่างสุภาพ
 

 
“เข้าใจแล้ว จากนี้จะไม่ให้ผู้ใดมารบกวนหยู่น้อย นางต้องการที่จะให้ข้าสอนวิธีการควบคุมชีพจรเก้าหยิน”
 

 

 

 เจียงเฉินบอกกับทุกคน
 

 
“อย่าได้กังวลเลยน้องเจียงเฉิน ข้าจะมาคุ้มกันด้วยตัวเองเลย”
 

 
หลังจากพูดจบ หยานเจิ้นหยุนได้มองหยานเหมิงที่อยู่ข้างๆเขาด้วยสีหน้าปิติ “หยานเหมิง เจ้าจงไปเตรียมอีกห้องไว้สำหรับน้องเจียงเฉิน ให้เขาได้พักผ่อนให้สบาย”
 

 
************************************************************************
 

 
จบจ้า