แปลไทยโดย Takumi Kun / Subaru-Kyun
ตรวจ เรียบเรียง Subaru-Kyun
=====================================================
เจียงเฉินวางแผนที่ไปยังเมืองสุริยันโคจรในทันที เพราะเหตุการณ์ที่ผ่านมา ไม่มีทางที่กลุ่มของเขานั้นจะสามารถที่จะอยู่ที่เมืองจันทราสีเงินได้อีก นอกจากนี้เขาเองก็ไม่ต้องการที่จะอยู่ในเมืองจันทราสีเงินเป็นระยะเวลายาวนานนัก เมืองสุริยันโคจรได้ตั้งอยู่ที่ใจกลางแคว้นฉี ดังนั้นมันจะพาเขาออกไปอย่างเงียบๆในขณะที่จะไปได้อย่างไร
“หวงต้า ระยะทางยังอีกไกลเพียงใดจากที่นี่ไปยังเมืองสุริยันโคจร?”
เจียงเฉินถาม
“หากพวกเราเดินทางแบบเดิม มันจะใช้เวลาน้อยกว่าสิบวัน พวกเราจะไปทันการแข่งขันแบบฉิวเฉียด หากเจ้าต้องการที่จะแบกพวกเราไว้บนหลังและพาพวกเราบินออกจากที่นี่….อย่างไรก็ตามพวกเราไม่ได้มีเวลาอยู่ที่นี่แล้วสินะ”
หวงต้าพูดไปหัวเราะไป มันพยายามใช้ประโยชน์จากเจียงเฉิน
“อย่าแม้แต่จะคิด! หากว่าราชันย์ปีศาจน้อยอาจอยู่ที่นี่ก่อนการแข่งขันจะเริ่มก็เป็นได้ พวกเราจะต้องทำได้ด้วย” (เขาไปถึงได้ เราก็ไปถึงได้เช่นกัน)
เจียงเฉินยิ้มแสยะออกมา เจ้าหมานี่ยังไม่ลืมความจริงที่ได้แบกเจียงเฉินครั้งที่แล้ว ดังนั้นมันจึงหาโอกาสที่จะขึ้นหลังเขา หวงต้าเป็นผู้ที่มีความคิดชั่วร้ายมากมาย
“เจ้าจะสูญเสียโอกาสที่จะแบกข้า เจ้าไม่รู้หรืออย่างไรว่ามีหลายต่อหลายคนต่างสู้กันเพื่อหวังจะแบกผู้ที่สูงส่งอย่างข้า?”
หวงต้าหลงตัวเองอย่างไม่น่าเชื่อ การแสดงออกของมันตอนนี้ปรากฏให้เห็นว่าเป็นพวกที่คิดว่าตัวเองอยู่เหนือกว่าผู้อื่น
ทั้งสามได้เดินไปอย่างรวดเร็วตรงไปยังทิศทางไปยังเมืองสุริยันโคจร แต่หลังจากที่เดินไปได้ไม่กี่ไมล์ ทันใดนั้นพวกเขาได้ยินเสียงสัตว์ร้องด้านหลังพวกเขา
เจียงเฉินหันกลับมาก็พบสัตว์อสูรสายอากาศที่แข็งแกร่งกำลังบินตรงมายังพวกเขา บนตัวสัตว์อสูรมีคนยืนอยู่สามคนเป็นระดับยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ จิตสังหารของพวกเขารั่วไหลออกมาจากร่างกายพวกเขาและสองคนในพวกเขานั้นถือยุทธภัณฑ์อยู่
เพียงแค่มองและสัมผัสออร่ากระหายเลือดได้ เขารู้ทันทีว่าคนพวกนี้ตามเขามา
“ฮึ่ม! อย่างที่คาดคิดเลย หยินจงเฉิงไม่ต้องการที่จะเลิกรา เขาไม่แม้มาด้วยตัวเขาเอง เขาส่งคนมาแทน ไม่เพียงแค่เขาไม่ได้ผิดใจกับราชันย์ปีศาจน้อย เขายังสามารถแก้แค้นได้อีก”
เจียงเฉินแค่นเสียงอย่างเย็นชา รอยยิ้มเหี้ยมปรากฎบนใบหน้าของเขา
“หยุดอยู่ตรงนั้น! ที่นี่ไม่มีที่ให้เจ้าหลบหนีได้”
ใครบางคนตะโกนออกมาเสียงดังจากบนหลังของสัตว์อสูร ในวินาทีถัดมาสัตว์อสูรทั้งสามได้ปิดกั้นเส้นทางของเจียงเฉิน ยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ทั้งหกได้กระโดดลงมาจากสัตว์อสูร ผู้นำมีวัยราวๆสี่สิบถึงห้าสิบปี และเจตนาสังหารปรากฎบนหน้าของเขา เขาจ้องมองไปยังเจียงเฉินด้วยความกราดเกรี้ยว ชายผู้นี้อยู่ระดับแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายและเขาแข็งแกร่งกว่าหยานเจิ้นหยุนและลีชานเย่ว์แห่งเมืองสีชาดอย่างมาก
รวมกันทั้งหมดเก้าคน ออกมาแปดคนมีสี่คนจากพวกเขาอยู่ระดับแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายอยู่ระดับเดียวกันกับหยานเจิ้นหยุนและอีกสี่คนอยู่ระดับแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลาง หากกลุ่มนี้ไปยังเมืองสีชาด พวกเขาสามารถที่จะทำลายตระกูลต่างๆที่ขวางพวกเขาได้อย่างง่ายๆ
“พยายามที่จะออกไปโดยไม่ได้พูดอะไรหลังจากสังหารบุตรชายข้า?! ท่านเจ้าเมืองเห็นแก่หน้าราชันย์ปีศาจน้อย แต่ข้าหลิวเหว่ยหวัง ไม่มีทางเห็นด้วยอย่างเด็ดขาด!”
ชายแก่ตะโกนออกมาอย่างกราดเกรี้ยว
ทันใดนั้นเจียงเฉินได้นึกขึ้นได้ว่าหลิวเหว่ยหวังที่อยู่ตรงหน้าเขานี้อาจจะเป็นผู้นำตระกูลหลิวแห่งเมืองจันทราสีเงิน เขาได้สังหารนายน้อยตระกูลหลิวไป ดังนั้นเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะตามมาแก้แค้น
แน่นอน แม้หากว่าตระกูลหลิวเป็นตระกูลที่ทรงพลัง พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะส่งยอดฝีมือระดับสูงเป็นจำนวนมากได้ในเวลาเดียวกัน เช่นเดียวกับสัตว์อสูรสายอากาศที่อยู่ระดับแก่นแท้มนุษย์ขั้นต้น หนึ่งในพวกมันนั้นได้ส่งมาจากคฤหาสน์เจ้าเมือง
ตำแหน่งที่อยู่ของเจียงเฉินนั้น เห็นได้ชัดเจนว่ากำลังถูกคฤหาสน์เจ้าเมืองจับตามองอยู่ ในตอนที่ราชันย์ปีศาจน้อยได้กลับไป คฤหาสน์เจ้าเมืองได้ให้ตระกูลหลิวไปจัดการกับพวกเขา
ยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ทั้งเก้าได้ปลดปล่อยพลังมหาศาลของพวกเขาต้อนเจียงเฉินให้จนมุม พลังของพวกเขาห้อมล้อมโดยรอบ เพื่อให้แน่ใจว่าเจียงเฉินจะไม่สามารถที่จะหนีไปไหนได้
แต่ว่าเจียงเฉินไม่ได้วางแผนที่จะหลบหนี กลุ่มแบบนี้ไม่สามารถทำให้เขาต้องหลบหนีได้
“ข้าแนะนำเจ้าให้ถอยกลับไปเดี๋ยวนี้และเปิดทางให้แก่ข้า อย่าทิ้งชีวิตไว้ที่นี่เลย มันไม่ง่ายหรอกนะกว่าจะถึงขั้นแก่นแท้มนุษย์”
เจียงเฉินพูด เขาให้คำแนะนำพวกเขาอย่างแท้จริงเพื่อตัวของพวกเขาเอง
“ฮ่าฮ่า ไอ้เจ้าเด็กอวดดี เมื่อเจ้าได้ทำให้ดวงตานายน้อยบอด ข้าจะสับเจ้าให้เป็นเนื้อบดวันนี้ล่ะ!”
ยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายหัวเราะเสียงดัง เขาได้ถูกส่งมาจากคฤหาสน์เจ้าเมือง คนกลุ่มนี้ไม่มีทางทำให้เจียงเฉินเอาจริงได้ ในความคิดของพวกเขา ด้วยการทำงานร่วมกันของพวกเขาทั้งเก้า ตราบเท่าที่ฝ่ายตรงข้ามได้ตายแน่นอนหากไม่ใช่ระดับแก่นแท้สวรรค์
สถานที่แห่งนี้ไม่ไกลจากเมืองจันทราสีเงิน ที่นี่ยังมีคนผ่านบางครั้งบางคราว หลายๆคนได้รู้สึกถึงจิตสังหารในบริเวณนี้ ดังนั้นพวกเขาได้มองไปยังกลุ่ม การสู้รบครั้งใหญ่นั้นหาดูได้ยากในวันนี้
“เกิดสิ่งใดขึ้น!? ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังจะสู้กัน!”
“นั่นมันผู้นำตระกูลหลิวจากตระกูลหลิว? นอกจากนี้นั่นมันยอดฝีมือระดับสูงจากคฤหาสน์เจ้าเมืองมิใช่รึ? ชายหนุ่มผู้นี้ได้ทำสิ่งใดที่ล่วงเกินทั้งเจ้าเมืองและตระกูลหลิวในเวลาเดียวกัน?”
“เขาชะตาขาดอย่างแน่นอน!”
บางคนจำหลิวเหว่ยหวังและบรรดายอดฝีมือชั้นสูงจากคฤหาสน์เจ้าเมืองได้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าชายหนุ่มได้ล่วงเกินอันใดต่อสองขั้วอำนาจในเมืองจันทราสีเงิน มันชัดเจนว่าชายหนุ่มผู้นี้พินาศแน่
“เรื่องไร้สาระพอได้แล้ว โจมตีพร้อมๆกันและฆ่าชายหนุ่มผู้นี้และเจ้าหมาทั้งคู่ อย่าฆ่าผู้หญิงผู้นี้ นางจะถูกมอบให้แก่นายน้อยหยินเร็น”
ใครบางคนตะโกนออกมาเสียงดัง ยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ทั้งเก้าคนปลดปล่อยพลังออกมาพร้อมๆกัน โจมตีเจียงเฉินและกลุ่มของเขา
“ก่ะ ก่ะ…..”
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ทั้งเก้า หวงต้าไม่ได้แสดงสัญญาณของความหวาดกลัวแม้แต่น้อย ในความเป็นจริงแล้ว มันตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น มันกระโดดขึ้นและกลายเป็นลำแสงสีทอง เหมือนศรที่กำลังจะออกจากคันศร มันกระโจนขึ้นไปและกดทับยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลางลงบนพื้น
“ไอ้หมาเดนตาย จงตายเพื่อข้าซะ!”
ยอดฝีมือผู้นั้นเดือดดาลยิ่ง เขาถูกหมากดทับได้อย่างไร? เขาได้เสียหน้าเป็นอย่างมาก เขาพยายามที่จะสู้กลับด้วยกำลังทั้งหมดของเขา แต่เกิดเรื่องสยองกับเขา เขาพบว่าตัวเขาไม่สามารถที่จะควบคุมพลังหยวนได้หลังจากที่โดนหวงต้ากดทับ มันเหมือนกับว่ามีภูเขาขนาดยักษ์กดทับตัวเขาไว้ เขาแทบจะขยับไม่ได้
“ไอ้เวร ไม่สามารถสู้กลับได้เลย!”
หวงต้าอ้าปากกว้างของมันและกัดหัวของยอดฝีมือผู้นั้นหลุด เลือดกระเซ็นออกมาทันที
หลังจากที่สังหารคนไปเพียงวินาทีเดียว หวงต้าได้กระโจนใส่อีกคนหนึ่งอีกครั้ง
“ท่านพี่เจียงเฉิน ให้ข้ารับมือกับหลิวเหว่ยหวังเอง!”
หยานเฉินหยู่พูดและนางเคลื่อนตัวมาขวางหลิวเหว่ยหวัง
“ฮึ่ม! เด็กสาวบอบบางเช่นเจ้าคิดจะหยุดข้างั้นรึ?”
หลิวเหว่ยหวังพ่นลมเย็นออกทางจมูก เขาซัดฝ่ามือใส่หยานเฉินหยู่เต็มแรง พละกำลังของยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายสุดยอดมาก
เผชิญหน้ากับการโจมตีเต็มกำลังของหลิวเหว่ยหวัง ท่าทางของหยานเฉินหยู่ไม่มีการเปลี่ยนแปลง นางซัดฝ่ามือออกไปด้านหน้า และมือของนางมีหมอกสีขาวจางๆออกมา ไอเย็นหมอกสีขาวนั้นปกคลุมโดยรอบ
เปรี้ยง!
เมื่อฝ่ามือของหยานเฉินหยู่และหลิวเหว่ยหวังปะทะกัน หลิวเหว่ยหวังได้ถอยหลังไปด้วยแรงกระแทกจากการโจมตีของเขา นี่ไม่ใช่ส่วนที่น่ากลัวที่สุด แขนทั้งแขนของเขามีน้ำแข็งปกคลุมและพลังหนาวเย็นได้เข้าไปในร่างกาย ทำให้เขาตัวสั่น
“อะไรน่ะ!?”
หลิวเหว่ยหวังตะโกนออกมาอย่างไม่อยากเชื่อ เขาเป็นถึงยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลาย เขาไม่ยอมแพ้ง่ายๆเป็นแน่ เขาได้ใช้พลังหยวนของเขาสะเทือนทำให้น้ำแข็งที่เกาะบนแขนเขาแตกละเอียด แม้น้ำแข็งจะหายหมดแล้ว เขาได้สูญเสียความรู้สึกทั้งหมดที่แขนของเขาเนื่องจากน้ำแข็ง
หลิวเหว่ยหวังมองไปยังเด็กสาวผู้งดงามที่อยู่ตรงหน้าเขาด้วยการแสดงออกอย่างหวาดกลัว จิตใจเขาแปรผันด้วยความหวาดกลัว
“กายเยือกแข็ง!”
ริมฝีปากของหลิวเหว่ยหวังสั่น ตอนนี้เขาสามารถรับรู้พลังสุดยอดจากร่างกายของหยานเฉินหยู่
อ้ากกกกกกกกกกก!!
ทันใดนั้นเอง เสียงกรีดร้องอันน่าสยดสยองได้ยินมาถึงด้านของเขา ยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายของคฤหาสน์เจ้าเมืองกรีดร้องด้วยความกลัว รอยเล็กๆบนใบหน้า กลุ่มควันสีเขียวไหลทะลักออกมาจากร่างกายของเขา
ชายชราได้กรีดร้องราวสามวินาที ก่อนที่ร่างของเขาจะร่วงหล่น ร่างของเขากลายเป็นดำทะมึนและมีรูนับไม่ถ้วนบนใบหน้าของเขา นี่เป็นผลจากพิษสังหาร
“พิษ !! เจ้าเด็กนี่มันใช้พิษได้”
ใครบางคนตะโกนขึ้นด้วยความกลัว
อ้ากกกกกกกกกกก!!
มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นอีก หวงต้าฉีกกระชากยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลางเป็นชิ้นๆ ยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์นั้นไม่สามารถทนมือทนเท้ามันได้เลย
ด้วยเวลาเพียงสั้นๆ สี่จากเก้าคนได้ตายลง หวงต้าสังหารยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลางไปสามคน และเจียงเฉินสังหารยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลาย แม้แต่ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างหลิวเหว่ยหวัง ยังบาดเจ็บจากหยานเฉินหยู่
ที่เหลืออีกห้าคนตกใจเป็นอย่างมาก พวกเขาไม่ได้มีความเย่อหยิ่งอีกต่อไป พวกเขามองไปยังคนสองคนกับหมาหนึ่งตัวต่อหน้าพวกเขาด้วยความกลัว
นี่มันกลุ่มบ้าอะไรวะเนี่ย พวกมันจะแข็งแกร่งถึงเพียงไหนกัน
“โอ้ สวรรค์ ! นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น”
“เจ้าหมานั่นโหดเหี้ยมจริงๆ มันสังหารคนทั้งสามในพริบตา ดูเหมือนว่ายอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลางไม่ต่างจากผักปลาเลย”
“มันโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว ชายหนุ่มคนนั้นสามารถใช้พิษสังหารได้ พิษนั่นสังหารได้กระทั่งยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลาย ช่างเป็นพิษที่หาได้ยากจริงๆ”
“สาวน้อยผู้งดงามคนนั้นช่างน่ากลัวยิ่งกว่า แม้แต่หลิวเหว่ยหวังยังพ่ายแพ้ต่อสาวน้อยคนนั้น อัจฉริยะเหล่านี้มาจากที่ใดกัน ทำไมพวกเราถึงไม่ได้ยินเรื่องของพวกเขามาก่อน? อย่าบอกนะว่าพวกเขาเป็นอัจฉริยะคลื่นลูกใหม่จากสี่นิกายใหญ่?!”
…………………………………………………………
เหล่าผู้ชมต่างตกใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น การต่อสู้กันเป็นเรื่องธรรมดาอย่างมิต้องสงสัย แต่มันกลับเปลี่ยนเป็นเรื่องที่ไม่อยากจะเชื่อ พวกเขานั้นมองสองคนกับหมาตัวหนึ่งเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
“เจ้า..!! กล้าดียังไงมาสังหารคนของคฤหาสน์เจ้าเมือง ? เจ้าช่างกล้ามากนักนะ “
หลิวเหว่ยหวังตะโกนออกไป แต่มันก็ช่างไร้ค่าสิ้นดี
“หัวหน้าหลิว ศัตรูแข็งแกร่งเกินไป จะทำยังไงต่อดีขอรับ”
ชายชรากระซิบและถามด้วยใบหน้าซีดเซียว
“ดูเหมือนว่าท่านเจ้าเมืองจะมาจัดการด้วยตนเอง พวกเราไปกันเถอะ!”
หลิวเหว่ยหวังพูดเสียงเย็น จากนั้นเขาก็ผิวปาก ทันใดนั้นสัตว์อสูรก็บินลงมาจากฟากฟ้ามาหาหลิวเหว่ยหวัง
“พยายามที่จะหนีรึ”
เจียงเฉินไม่เคยจะปล่อยคนที่คิดจะสังหารเขาโดยไม่มีการลงฑัณท์ใดๆ นิ้วของเขาทั้งสองมือปลดปล่อยแสงออกมาเหมือนดาบ เขาได้ส่งดัชนีสุริยะนิ้วเดียวสามสาย ลำแสงทะลวงสู่ฟ้าไปยังสัตว์อสูรทั้งสาม
กี๊สสสสสสส………..
ในเวลาเดียวกันสัตว์อสูรทั้งสามต่างกรีดร้องอย่างหวาดกลัว พวกมันร่วงเหมือนดังว่าวที่สายเชือดขาด เลือดของพวกมันได้เติมเต็มท้องฟ้า และจากนั้นพวกมันก็ตกลงสู่พื้นดิน เสียงของพวกมันก็เงียบลงพร้อมกับความตายของพวกมัน สัตว์อสูรแก่นแท้มนุษย์ขั้นต้น ไม่สามารถทนหกดัชนีสุริยะได้
“อะไรกัน!”
ใครบางคนตะโกนขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“หยู่น้อย ลงมือได้เลย!”
เจียงเฉินตะโกนอย่างเยือกเย็น
“เจ้าค่ะ ท่านพี่เจียงเฉิน”
หยานเฉินหยู่ตอบ ฝ่ามือของนางเคลื่อนไหวราวกับเริงระบำ หมอกเยือกแข็งหลายชั้นปรากฏขึ้นและพุ่งไปยังหลิวเหว่ยหวัง
“ข้าไม่เชื่อ ว่าด้วยความสามารถของข้าจะทำอะไรร่างกายเยือกแข็งของเจ้าไม่ได้”
หลิวเหว่ยหวัง เสริมสร้างกำลังใจของเขา ยุทธภัณฑ์ระดับต่ำในมือของเขา เขาใช้ยุทธภัณฑ์แทงไปยังหยานเฉินหยู่
หากว่าหยานเฉินหยู่ยังคงอยู่แก่นแท้มนุษย์ขั้นต้นเหมือนตอนอยู่เมืองสีชาด นางคงไม่สามารถต่อกรกับหลิวเหว่ยหวังได้ แต่นี่หยานเฉินหยู่ได้ทะลวงผ่านแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลางอีกทั้งยังได้หลอมรวมเข้ากับคริสตัลเยือกแข็งหมื่นปี แม้แต่สัตว์ประหลาดในบ่อน้ำยังถูกนางสังหาร ไม่ต้องพูดถึงหลิวเหว่ยหวัง
เปรี๊ยะ..!!
หยานเฉินอยู่ปลดปล่อยพลังเยือกแข็งอย่างรุนแรง หลิวเหว่ยหวังถึงกับเป็นรูปปั้นน้ำแข็งในทันทีด้วยทักษะ ‘ปิงไขว้เซินซานฉื่อ’ ไม่เพียงแต่จำกัดการเคลื่อนที่ของหลิวเหว่ยหวัง แต่มันได้นำชีวิตของเขาจากไปด้วย……!!
=====================================================
ตอนที่แล้ว
ตอนต่อไป