แปลไทยโดย Takumi Kun
 
ตรวจทาน Subaru-Kyun
 
****************************************
 
ยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลาย เป็นผู้นำตระกูลชั้นสูงภายในเมืองจันทราสีเงิน ตกตายอย่างน่าอนาถห่างจากเมืองเพียงไม่กี่ไมล์ เขาได้กลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็งไปอยู่ในท่าขอขมา
 
ในเวลาเดียวกัน!
 
กี๊สสสสส!
 
เสียงแหลมสูงเกิดจากเสียงร้องของเหยี่ยวออกมาจากปากของเจียงเฉิน ชั้นของเสียงได้รวมกันเป็นระลอกคลื่น ส่งผลให้อากาศเกิดรอยร้าว คลื่นเสียงอันทรงพลังได้แปรเปลี่ยนเป็นใยแมงมุมขนาดยักษ์ และได้ครอบคลุมยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์อีกสามคน
 
“ทักษะยุทธประเภทเสียง!”
 
บางคนได้ตะโกนออกมาและรีบใช้พลังหยวนสร้างม่านพลังขึ้นรอบตัวเขา เพื่อกั้นทักษะยุทธประเภทเสียงของเจียงเฉิน คนเหล่านี้เป็นยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ที่ทรงพลัง และพวกเขารู้บางอย่างเกี่ยวกับทักษะยุทธด้วยเสียง คลื่นเสียงอันแข็งแกร่งสามารถเจาะทะลวงทุกสิ่ง มันยากที่จะขัดขืน
 
………………………………………………………….
 
โชคร้ายที่ช่องว่างระหว่างความแข็งแกร่งและทักษะมันมีมากเกินไป เจียงเฉินที่บ่มเพาะด้วยทักษะร่างแปลงมังกรนั้น มีพลังทำลายมหาศาล เผชิญหน้ากับคลื่นเสียงร้องเหยี่ยว ม่านพลังของทั้งสามแตกกระจายเป็นชิ้นๆทันที คลื่นเสียงที่ทรงพลังเจาะทะลวงร่างเข้าไปยังร่างกายของพวกเขา
 
อั่ก!
 
ทั้งสามคนกระอักเลือดออกมาทันทีและท่าทีของพวกเขาดูซีดเซียว เสียงของเจียงเฉินสร้างความเสียหายแก่วิญญาณของพวกเขา
 
ฉัวะ!
 
เจียงเฉินโจมตีอย่างรวดเร็วและไร้ปราณี ดาบยาวปรากฎขึ้นบนมือของเขา ดาบเล่มนี้ได้มาจากศิษย์นิกายกระบี่สวรรค์ที่เขาได้สังหารที่ป่าเมื่อไม่นานมานี้
 
ยุทธภัณฑ์ในมือของเจียงเฉินกลายเป็นอาวุธสังหารที่สามารถทำลายได้ทุกสิ่ง เขาพุ่งตรงไปดั่งเงาของภูติผี เงานั่นได้พาดผ่านชายทั้งสามไปและหัวทั้งสามได้ปลิวขึ้นบนอากาศ เลือดพุ่งดั่งน้ำพุ
 
ตุบ! ตุบ! ตุบ!
 
ร่างไร้หัวทั้งสามได้ร่วงลงบนพื้น เกิดเป็นแอ่งเลือดขึ้นมา
 
ฉากนี้เป็นฉากนองเลือดอย่างมาก และกลิ่นเลือดตลบอบอวลในอากาศ
 
ผู้ที่มองดูอยู่ห่างๆตกตะลึงอ้าปากค้างและหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ฉากที่เห็นนี้เหนือกว่าที่พวกเขาวาดฝันไว้
 
พวกเขาเหล่านี้เป็นยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายแต่เมื่อเผชิญหน้ากับชายหนุ่ม พวกเขาเหมือนผักที่รอให้หั่น นี่มันไม่น่าเชื่อ หากไม่ได้เป็นพยานด้วยตัวพวกเขาเอง ผู้ใดจะเชื่อ?
 
“สวรรค์ ชายหนุ่มผู้นี้มาจากที่ใดกัน? เหตุใดข้าถึงไม่เคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับเขามาก่อน?”
 
“นี่มันช่างโหดเหี้ยมยิ่งนัก หากชายหนุ่มผู้นี้โหดเหี้ยมและโหดร้ายสามารถสังหารยอดฝีมือระดับแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายได้อย่างง่ายดาย การดำรงอยู่ของเขานั้นหาได้ยากนักแม้ในหมู่ศิษย์นอกของสี่นิกายใหญ่! มีไม่มากนักที่สามารถสังหารยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายได้อย่างง่ายดาย ข้าคิดถึงเพียงราชันย์ปีศาจน้อยและอีกไม่กี่คนจากนิกายใหญ่ทั้งสี่”
 
“ข้าคาดเดาว่าชายหนุ่มผู้นี้เพิ่งเข้ามาที่แคว้นฉี! หากเขาไม่ได้เพิ่งมา ด้วยพรสวรรค์ที่แปลกประหลาดและวิธีการลงมือของเขา จะต้องเป็นที่รู้จักโดยทั่วเป็นแน่”
 
“นี่ช่างน่าสะพรึงกลัวยิ่ง ยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ทั้งเก้าและสัตว์อสูรแก่นแท้มนุษย์ทั้งสามถูกสังหารจนหมดสิ้น กลุ่มนี้ช่างโหดร้ายอย่างมาก! จวนเจ้าเมืองและตระกูลหลิวได้ทุกข์ทรมานจากการสูญเสียครั้งใหญ่ ที่ไม่สามารถปกปิดได้!”
 
……………………………………………………………………..
 
ไม่มีผู้ใดสามารถที่จะใจเย็นได้ และไม่มีผู้ใดรู้ว่าชายหนุ่มผู้นี้ปรากฎตัวจากไหน เขามีความสามารถที่แข็งแกร่งเช่นนั้นได้อย่างไร? มันเป็นระยะเวลานานแล้วตั้งแต่เมืองจันทราสีเงินได้เกิดอุบัติการณ์ขึ้น
 
“เฮะเฮะ เจ้ามันเป็นเด็กโหดร้าย ข้าชอบยิ่งนัก”
 
หวงต้ายิ้มกว้างให้เจียงเฉิน
 
เจียงเฉินมีท่าทีสงบเยือกเย็นและดวงตาของเขาไม่แสดงความรู้สึกใดๆ การสังหารคนเพียงสองสามคนเหมือนกับบดขยี้มดสำหรับเขา เมื่อเขาได้เข้ามายังส่วนในแคว้นฉี มันเหมือนกับได้ย่างกลายเข้ามาโลกการฝึกตนโดยสมบูรณ์ กฎสำหรับโลกฝึกตนนั้นเป็นกฎแห่งป่า
 
ในฐานะที่เคยเป็นเซียนผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก เจตคติและเส้นทางที่เขาได้กระทำนั้นไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วๆไปจะสามารถเข้าใจได้ การสังหารคนในความคิดของเขานั้นเป็นเรื่องปกติอย่างมาก นอกจากนี้เขารู้ว่าคนเหล่านี้จะต้องสังหาร หากไม่พวกเขาจะตามเขาไปทุกๆที่
 
“ท่านพี่เจียงเฉินคะ ท่านได้สังหารคนไปมากมายเช่นนี้ ข้ากลัวว่าเจ้าเมืองจะมาด้วยตัวเอง!”
 
หยานเฉินหยู่มีท่าทีกังวล
 
หลังจากที่นางพูดจบ เสียงกราดเกรี้ยวได้ยินมาแต่ไกล ในวินาทีถัดมา มีชายผู้หนึ่งพุ่งออกมาจากเมืองจันทราสีเงิน ชายคนนั้นปรากฎตรงหน้าของเจียงเฉิน ชายผู้นี้คือหยินจงเฉิง
 
เมื่อหยินจงเฉิงมาถึง เขาได้จ้องมองฉากที่น่าสยองนี่ทันที ท่าทีของเขาขุ่นเคืองทันทีและเขาได้จ้องไปยังเจียงเฉินด้วยสายตาอสรพิษ
 
“ไอ้สารเลว เจ้าเป็นคนทำเช่นนี้รึ?”
 
ดวงตาของหยินจงเฉิงมีปรากายไฟลุกขึ้น ร่างที่อยู่บนพื้นเป็นถึงสมาชิกหลักของจวนเจ้าเมือง และสัตว์อสูรทั้งสามก็เป็นสมบัติของจวนเจ้าเมือง แต่ตอนนี้ได้ตกตายไปทั้งหมด
 
นี่มันเป็นเรื่องบังเอิญสำหรับเหล่ายอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ผู้ที่ไม่สามารถที่จะบินได้ต้องอาศัยสัตว์อสูรสายอากาศ สัตว์อสูรเหล่านี้เป็นสัตว์ป่าตามธรรมชาติ และมันยากมากที่จะทำให้พวกมันยอมจำนนต่อมนุษย์ ในจวนเจ้าเมืองมีสัตว์อสูรเพียงแค่สามตัวเท่านั้น
 
“เมื่อเจ้าส่งคนมาตามล่าข้า เจ้าต้องคาดผลที่จะตามมาเช่นนี้ด้วยสิ”
 
เจียงเฉินพูดอย่างไม่แยแส
 
“ประเสริฐ! ประเสริฐมาก! นี่มันช่างระยำจริงๆ! คราก่อนข้าได้เห็นแก่หน้าราชันย์ปีศาจน้อย แต่ตอนนี้เจ้าได้ฆ่าคนจากจวนเจ้าเมืองของข้ามากมาย! แม้ราชันย์ปีศาจน้อยจะอยู่ที่นี่ ข้าก็จะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่!”
 
หยินจงเฉิงกราดเกรี้ยวอย่างมาก ไม่มีทางที่เขาจะใจเย็นอยู่ได้ แม้เมืองจันทราสีเงินจะไม่ได้เป็นเมืองใหญ่โตและตั้งอยู่พื้นที่รอบนอกของแคว้นฉี และไม้ได้รับความสนใจจากสี่นิกายใหญ่อย่างจริงจัง เขาเป็นราชาของเมืองนี้ ในฐานะยอดฝีมือแก่นแท้สวรรค์ เขาจะทนถูกคนรุ่นเยาว์เหยียดหยามได้อย่างไร?
 
“บัดซบ! เจ้าหนูไปสู้กับมันกัน!”
 
หวงต้ากระหายอยากสู้กับเขา
 
“เจ้าหมาเวร! นั่นเป็นยอดฝีมือแก่นแท้สวรรค์นะ เจ้าคิดว่าจะสู้กับเขาอย่างไรล่ะ?”
 
เจียงเฉินจ้องมองไปยังหวงต้า ด้วยกำลังของเขาในตอนนี้ เขาสามารถรับมือกับยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ได้ แต่หากเป็นยอดฝีมือแก่นแท้สวรรค์ เขายังไม่เหมาะที่จะสู้ที นอกจากนั้นช่องว่างระหว่างแก่นแท้มนุษย์และแก่นแท้สวรรค์ไม่ได้เล็กๆ มันต้องให้เขาได้ประสานด้วยกันกับหยานเฉินหยู่และหวงต้าเพียงเท่านั้น เขาถึงจะมีโอกาสเพียงเล็กน้อยที่จะสู้กับยอดฝีมือแก่นแท้สวรรค์ได้
 
“หยินจงเฉิง ข้าแนะนำเจ้าว่าอย่ามาตอแยข้า อย่าได้แส่หาปัญหาให้ตัวเจ้าเอง”
 
เจียงเฉินพูดอย่างใจเย็น
 
“ฮ่าฮ๋า! นี่มันเรื่องตลกอันใดกัน! เจ้าเป็นเพียงแค่ยอดฝีมือแก่นมนุษย์ตัวเล็กๆเท่านั้น แม้เจ้าจะมีพรสวรรค์เพียงใดเจ้าก็ไม่มีทางที่จะเทียบกับยอดฝีมือแก่นแท้สวรรค์ได้! วันนี้ ข้า เจ้าเมืองจะสับเจ้าเป็นล้านๆชิ้น ข้าจะถลกหนังทั้งเป็นและนำไปทำอาหารทั้งเป็นและนอกจากนี้ข้าจะจับนังร่านนั่นมาให้บุตรชายข้าเล่นทุกๆคืน!”
 
ดูเหมือนว่าความกราดเกรี้ยวของหยินจงเฉิงจะทะลุฟ้าไปแล้ว เขาได้ขบฟันเขาแน่นและดูจากเขาตอนนี้แล้ว ดูเหมือนว่าเขาไม่สามารถที่จะรอที่จะฉีกเจียงเฉินเป็นชิ้นๆ
 
เปรี้ยง!
 
เมื่อได้ยินหยินจงเฉิงพูด ความโกรธของเขาพุ่งขึ้นที่หัวเขาทันที หยินจงเฉิงได้สบประมาทหยานเฉินหยู่นั้นสร้างความเจ็บใจให้แก่เจียงเฉิน
 
หวงต้ากระโดดขึ้นๆลงๆขณะที่พ่นควันออกมาจากปากด้วยความโมโห ไอ้นกแก่นี่มันกล้าดีอย่างไรถึงคิดจะจับมันมาทำอาหาร? มันไม่สามารถทนได้!
 
“บัดซบ! ฆ่ามัน! พวกเราจะต้องฆ่ามัน!”
 
ตอนนี้หวงต้าโกรธมาก
 
“งั้นร่วมมือกันสู้กับเขาเถอะ”
 
เจียงเฉินเปลี่ยนใจ ดูจากพฤติกรรมของหยินจงเฉิงแล้ว ดูเหมือนว่าเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะปล่อยทั้งสามไป แม้เจียงเฉินจะมีปีกโลหิตสามารถที่จะช่วยเขาในการหลบหนีได้ หากเขาต้องพาหยานเฉินหยู่และหวงต้าไปด้วยมันทำให้ยากที่จะหนีได้
 
“พวกเขากำลังจะสู้อีกครั้ง และตอนนี้ท่านเจ้าเมืองก็อยู่ที่นี่ด้วย! ข้าสงสัยว่าครานี้ชายหนุ่มผู้นั้นเสร็จแน่ เขาสามารถทำให้ท่านเจ้าเมืองหัวเสียได้อย่างไร?”
 
“เฮ้อ….ช่างเป็นชายหนุ่มที่บ้าบิ่นเสียจริง เขาตกอยู่ในปัญหาใหญ่แล้วตอนนี้? ท่านเจ้าเมืองเป็นยอดฝีมือแก่นแท้สวรรค์สามารถควบคุมพลังธรรมชาติได้! เขาไม่ใช่คนที่ยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์สามารถจัดการได้”
 
“ขยับออกห่างจากการต่อสู้เถอะ ท่านเจ้าเมืองกราดเกรี้ยวอย่างมากและเขาอาจจะสังหารพวกเราด้วยการตบเมื่อเขาเห็นพวกเรา”
 
ทุกๆคนต่างตกตะลึง การต่อสู้แบบนี้หาดูได้ยากในเมืองจันทราสีเงิน และมีคนจากจวนเจ้าเมืองตกตายมากมายและหากว่าทั้งสามสามารถหนีออกไปได้โดยมีชีวิตรอด หยินจงเฉิงจะเสียหน้าทั้งหมด เขาจะสูญเสียเกียรติของเจ้าเมืองแห่งจันทราสีเงินไป
 
“เจ้าหนู! จงตายซะ ฝ่ามือไร้เทียมทาน!”
 
หยินจงเฉิงตะโกนออกมาเสียงดังแล้วเขาก็ซัดฝ่ามือไปยังเจียงเฉิน ฝ่ามือไร้เทียมทานเป็นทักษะขั้นมนุษย์ระดับสูง ระดับต่ำกว่าทักษะยุทธขั้นปฐพีหนึ่งขั้น ทักษะนี้ทรงพลังอย่างมากเมื่อผู้ใช้มันอยู่ระดับอาณาจักรแก่นแท้สวรรค์ขั้นต้น
 
ตูม!
 
เกิดเสียงระเบิดขึ้นและมีแสงสีทองมากมายได้ถูกปลดปล่อยโดยหยินจงเฉิง แสงสีทองเหล่านี้ได้กลายเป็นฝ่ามือขนาดยักษ์ ฝ่ามือขนาดยักษ์ร่วงลงมาจากฟ้าดั่งขุนเขาตรงไปยังเจียงเฉิน
 
“โจมตีมัน!”
 
เจียงเฉินตะโกนออกมา เขาได้ชี้นิ้วของเขาเหมือนดาบและดัชนีทองคำคู่ขนาดยักษ์ได้ถูกยิงออกไปทันที ถัดไปจากดัชนีทั้งสองนั้นมีเงาของดัชนีที่สามอยู่ หากเจียงเฉินทะลวงอาณาจักรแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลาง เขาจะสามารถใช้ดัชนีสุริยะทั้งสามได้เต็มประสิทธิภาพ
 
ในเวลาเดียวกัน ความหนาวเย็นอย่างรุนแรงได้ปลดปล่อยออกมาจากหยานเฉินหยู่ นางได้ปลดปล่อยเสาน้ำแข็งสีเงิน และไม่ว่าเสาน้ำแข็งนี่จะไปที่ใดหมอกสีขาวจะปกคลุมอากาศและแช่แข็งทุกสิ่ง
 
หวงต้าเองก็โจมตีกลับด้วยลำแสงสีทองจากปากของมัน มีอักษรศักดิ์สิทธิ์เห็นในลำแสงสีทอง ทำให้มันดูศักดิ์สิทธิ์
 
ดัชนีสุริยะทั้งสอง เสาน้ำแข็ง และลำแสงสีทอง ไม่ว่าเป็นการโจมตีแบบใดก็สามารถที่จะสังหารยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายได้ในทันที และเมื่อผสานพลังทั้งสามยิ่งทวีความรุนแรง หากสามคนนี้ได้แยกกันสู้กับหยินจงเฉิง พวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้เลย แต่ด้วยการประสานของสามสัตว์ประหลาด มันเป็นการยากที่หยินจงเฉิงจะทำร้ายพวกเขาได้
 
ตูม!…..
 
การระเบิดส่งผลมาจากการปะทะกันระหว่างฝ่ามือไร้เทียมทานและการโจมตีของทั้งสามส่งผลให้เกิดแผ่นดินไหวขึ้น มันทำลายแม้แต่อากาศทั้งหมดในบริเวณนี้และมันส่งผลให้เกิดระลอกเรืองแสงสดใสลอยไปยังทุกทิศทาง มันสว่างจนไม่สามารถที่จะมองเห็น
 
พื้นดินยังสั่น และผู้ชมที่กำลังดูอยู่ห่างๆต่างแสดงออกถึงความหวาดกลัวทางสีหน้าพวกเขา มันหายากสำหรับพวกเขาที่ได้เป็นพยานการต่อสู้ของยอดฝีมือแก่นแท้สวรรค์ ดังนั้นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้เป็นโอกาสเพียงครั้งเดียวของพวกเขา
 
เมื่อระเบิดได้หายไปแล้วและผู้คนสามารถเห็นถึงสถานการ์ณได้อีกครั้ง ทั้งสามได้ยืนที่จุดเดิมอย่างแน่นอนและไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย ผลที่ออกมานั้นไม่เพียงแค่สร้างความตกตะลึงให้แก่หยินจงเฉิงและยังทำให้เหล่าผู้ชมตกตะลึงไปด้วย ไม่มีใครเชื่อตาตัวเอง
 
ยอดฝีมือแก่นแท้สวรรค์โจมตีด้วยทักษะขั้นมนุษย์ระดับสูง แต่ไม่สามารถสร้างความเสียหายให้แก่ยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ทั้งสามได้ นี่มันบ้าไปแล้ว เป็นไปไม่ได้!
 
สถานการ์ณเช่นนี้ไม่ได้หมายความว่าหยินจงเฉิงไม่แกร่งพอ มันหมายความว่ายอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ทั้งสามนี่แข็งแกร่งเกินไป เพียงคำว่า ‘สัตว์ประหลาด’สามารถที่จะอธิบายถึงตัวพวกเขาได้
 
“กำลังของยอดฝีมือแก่นแท้สวรรค์นี่สุดยอดเลย!.”
 
ดวงตาโตของหยานเฉินหยู่ส่องประกาย
 
ในอีกด้านหนึ่ง หยินจงเฉิงในที่สุดก็ได้เอาจริง ร่างกายของเขาปกคลุมด้วยพลังหยวนและเขาได้ลอยขึ้นบนฟ้าอย่างช้าๆ เขาได้ล็อคเป้าหมายไว้ที่ทั้งสามด้วยเซนส์ศักดิ์สิทธิ์และดูท่าเขาจะใช้ทักษะโจมตีที่ทรงพลังยิ่งกว่าเก่า
 
ในความคิดของหยินจงเฉิน อัจฉริยะที่น่ากลัวนั้นหายากมากๆ หากเขาไม่ได้สังหารทั้งสามในวันนี้ พวกเขาจะเติบโตขึ้นและทรงพลังยิ่งขึ้น หากมันได้เกิดขึ้น เขาจะไม่สามารถสังหารใครได้
 
****************************************
 
จบจ้า To be continue………