แปลไทยโดย  Takumi Kun
 

ตรวจทาน      Subaru-Kyun
 

************************************************************************
 
           ในคืนเดียวกัน จันทราส่องสว่างบนฟากฟ้า แสงจันทร์พรมลงมาเมล็ดธัญพืชสีเงิน ภายในที่พัก หยานเฉินหยู่นอนอยู่บนแขนของเจียงเฉินขณะที่ชมแสงจันทร์     ในตอนนั้นเอง ทันใดนั้นมีสิ่งรูปร่างเหมือนภูติผีได้มาจากระยะไกล ในเสี้ยววินาที มันได้ลงมาอยู่ต่อหน้าเจียงเฉินและหยานเฉินหยู่ สิ่งที่รูปร่างเหมือนภูติผีไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหวงต้า
 

” เจ้าลูกหมา เจ้าไปไหนมา? “
 

           เมื่อเห็นหวงต้ามาถึง หยานเฉินหยู่มีความสุขในทันที
 

” ฟู่ บัดซบ ไอ้พวกบ้าจากนิกายกระบี่สวรรค์พยายามจะจับข้า..บิดาผู้นี้? พวกมันไม่เคยส่องกระจกดูบ้างว่าพวกมันเป็นอย่างไร?   สิ่งมีชีวิตที่สุดเท่ห์อย่างข้าไม่ใช่คนที่จะถูกจับได้ง่ายๆเฟ้ย “
 

           หวงต้าถ่มน้ำลายออกมาและเงยหัวขึ้นด้วยความภูมิใจ จากนั้นมันมองไปยังเจียงเฉินด้วยท่าทีพึงพอใจ ” เจ้าหนูการแสดงในวันนี้ทำได้ไม่เลวเลยทีเดียว ข้าไม่เคยคาดว่าเจ้าจะมีความกล้ามากเช่นนี้! เจ้าทำให้ข้า บิดาผู้นี้ชื่นชมเจ้ามากขึ้นอีกระดับ “
 

”  บัดซบ! “
 

           เจียงเฉินจ้องมองหวงต้า ไอ้เจ้านี่ นอกจากความคิดชั่วร้ายแล้วยังมีอีกสิ่งคือการหลงตัวเองของมัน
 

           เจียงเฉินไม่สามารถที่จะรอได้นานกว่านี้และได้ถามไป เขาไม่ได้ตามฮันหยานและคนอื่นๆกลับไปยังนิกายทมิฬทั้งหมดเพราะสมบัติที่หวงต้าเอ่ยขึ้นมา
 

” ข้าเองก็ไม่รู้หรอกว่ามันเป็นสิ่งใด แต่ข้าสามารถสัมผัสได้ถึงสถานที่ที่สมบัติได้ซ่อนอยู่ ถูกต้องแล้วมันอยู่ภายในพื้นที่รกร้างหลังเมืองสุริยันโคจร และความรู้สึกของข้าไม่มีวันพลาด นอกจากนี้ เมื่อสมบัติที่ข้าสัมผัสได้นั้น มันไม่ใช่สมบัติทั่วๆไปอย่างแน่นอน! “
 

ดวงตาของหวงต้าส่องประกาย
 

           ดูจากพฤติกรรมของหวงต้าว่าเป็นอย่างไร เจียงเฉินช่วยไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา สมบัติที่สามารถทำให้หวงต้ามีพฤติกรรมเช่นนี้ได้จะต้องเป็นสิ่งที่พิเศษเป็นแน่
 

” ถ้างั้นพวกเราจะรออะไรอยู่? รีบๆไปหามันสิ “
 

           เจียงเฉินกระตุ้น ในชีวิตที่แล้วของเขาเขาได้เห็นสมบัติมาทุกรูปแบบ แต่ตอนนี้ทุกๆสิ่งได้เปลี่ยนไปแล้ว เขาขัดสนเขาจึงเริ่มที่จะหาสมบัติทั้งหมดของเขาอีกครั้ง
 

” จะรีบไปไหนฟะ? ให้ข้าบิดาผู้นี้ดื่มชาก่อน ข้าเหนื่อย “
 

           หวงต้าแสดงออกเหมือนมนุษย์และมันได้นั่งลงบนม้านั่งที่อยู่ถัดจากโต๊ะหิน มันกำลังรอเจียงเฉินนำชามาให้มัน
 

           เจียงเฉินดึงหูหวงต้าและดึงมันขึ้นจากม้านั่ง ” ไอ้หมาเวร ข้ามอบแสงแก่เจ้าและจากนั้นเจ้าก็เริ่มเรืองแสง ข้าแสดงความชื่มชมแก่เจ้า แล้วเจ้าทำตัวดั่งเจ้านาย หมาพันธุ์ไหนมานั่งจิบชาล่ะ(โว้ย)? “
 

           เจียงเฉินรู้จักเจ้าหมานี่เป็นอย่างดี มันเป็นผู้ที่ไม่สมควรตามใจอย่างแน่นอน ไอ้เจ้าหมาความคิดชั่ว ไม่เคยรู้ถึงความหมายของการให้เขาเพียงแค่นิ้วเดียว และมันจะเอาเป็นไมล์
 

“แง่ง ไอ้เวร ปล่อยบิดาผู้นี้ซะ!”
 

           หวงต้าเผยฟันมันและโดนเจียงเฉินเหวี่ยงออกห่างไม่กี่ฟุต ท้ายสุด มันจำใจต้องพาเจียงเฉินออกจากที่พักและเดินตรงไปยังทางเหนือของเมืองสุริยันโคจร
 

” ไม่ให้ข้าได้ดื่มชาสักถ้วย เจ้ามันไม่ใช่คน! “
 

” ขอให้ข้า บิดาผู้นี้ช่วยหาสมบัติ แต่เจ้าไม่แม้แต่แสดงความชื่นชมต่อข้าบิดาผู้นี้  บ้าเอ๊ย! “
 

” ไอ้เด็กเวรเอ๊ย เมื่อสบโอกาส ข้าจะกัดก้นเจ้าให้แหกเป็นชิ้นๆอย่างแน่นอน! “
 


…………………………………………………………….
 

           หวงต้าบ่นพึมพำตลอดทาง  นี่เป็นวิธีที่หวงต้าใช้ในการระบายความไม่พอใจ  เจียงเฉินและหยานเฉินหยู่ไม่ได้ใส่ใจเท่าไร พวกเขาตามหลังมันไป
 

           ทั้งสามได้เดินออกมายังเส้นทางที่ห่างไกลพอสมควร นั่นเป็นเหตุว่าทำไมพวกเขาไม่ได้พบเจอผู้คนตลอดทาง นี่เป็นเรื่องที่ดีมาก มันจะช่วยพวกเขาจากปัญหาที่ไม่ต้องการพบเจอได้
 

           ทางตอนเหนือของเมืองสุริยันโคจร มีพื้นที่รกร้างขนาดใหญ่ มันทั้งรกร้างและไม่มีผู้ใดอาศัย นี่เป็นเขตทะเลทราย ในวันปกติน้อยคนที่จะมายังที่นี่ เขตทะเลทรายแห่งนี้กว้างใหญ่มาก มันมีเส้นผ่าศูนย์กลางมากกว่ายี่สิบไมล์ มีอาคารบางส่วนที่อยู่ในเขตพื้นที่นี้ แต่มันดูเก่าและอยู่ในสภาพชำรุด
 

           สถานที่แห่งนี้ทำให้เจียงเฉินนึกถึงเขตพื้นที่ร้างภายในเมืองฟ้าหอม สถานที่นั่นเป็นสถานที่ที่เขาได้มาเกิดใหม่ ที่นั่นเขาได้ถูกยามสองคนของตระกูลเจียงจับตัวไปและพยายามที่จะเอาเลือดของเขาไป มันสามารถพูดได้ว่าชีวิตใหม่ของเจียงเฉินเกิดขึ้นที่เขตที่ดินรกร้างคล้ายกับที่นี่
 

” เจ้าลูกหมา เจ้าแน่ใจเหรอว่ามาถูกที่น่ะ? เขตพื้นที่ทะเลทรายเช่นนี้ สมบัติจะมีอยู่จริงๆหรือ? “
 

หยานเฉินหยู่ขมวดคิ้ว
 

” สัมผัสของข้าไม่เคยพลาด! สมบัติจะต้องอยู่ภายในพื้นที่นี่แน่ ตอนนี้พวกเราได้มาถึงที่นี่แล้ว สัมผัสของข้าชัดเจนมากขึ้น! “
 

หวงต้าพูดอย่างแน่วแน่
 

” ที่หวงต้าพูดนั้นถูกต้องแล้ว ข้าสัมผัสได้ถึงกลไกป้องกันบางสิ่งในพื้นที่แห่งนี้ เขตพื้นที่ทะเลทรายเหมือนไม่มีกลไกการป้องกันใดๆอยู่ แต่หากมีกลไกการป้องกันอยู๋ที่นี่เพื่อซ่อนสมบัติ แล้วมันจะทำให้รู้สึกถึงได้ “
 

เจียงเฉินพูด
 

           มุมมองที่หวงต้ามองเจียงเฉินตอนนี้ได้ต่างจากเมื่อก่อน  กลไกการป้องกันเป็นสิ่งที่ลึกซึ้งอย่างมาก มันไม่ใช่สิ่งที่ใครๆสามารถที่จะติดตั้งได้ มันต้องการผู้ที่อยู่อาณาจักรแก่นแท้สวรรค์ในการที่จะติดตั้ง เจียงเฉินตอนนี้อยู่เพียงขั้นแก่นแท้มนุษย์ และเซนส์ศักดิ์สิทธิ์ของเขาคาดเดาว่าเพิ่งตื่นขึ้น ดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่ว่าเหตุใดเขาจึงสามารถที่จะสัมผัสถึงสิ่งที่ทันสมัยอย่างกลไกการป้องกัน?
 

” ท่านพี่เจียงเฉินสามารถทำได้ทุกอย่างเลย! ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยที่เขาสามารถที่จะสัมผัสถึงกลไกการป้องกันได้ด้วย “
 
หยานเฉินหยู่มองเจียงเฉินด้วยความชื่นชม
 
” โง่งมเพราะความรัก “
 
หวงต้าไม่ได้ใส่ใจหยานเฉินหยู่ เมื่อสตรีได้ตกหลุมรัก พวกนางจะสูญเสียเหตุผลไป
 
” เอาล่ะ ขณะที่ท้องฟ้ายังมืดอยู่ รีบค้นหาดูรอบๆก่อน ข้าอยากจะเห็นตัวตนของสมบัติที่อยู่ภายในพื้นที่รกร้างซะแล้วสิ “
 
           หลังจากพูดจบ เจียงเฉินได้ขยับขาและเดินตรงเข้าไปบริเวณด้านในของพื้นที่รกร้าง
 
           ด้วยความสามารถในการสัมผัสถึงกลไกป้องกันของเจียงเฉินและความสามารถในการสัมผัสถึงสมบัติของหวงต้า ทั้งสามเดินไปยังอาคารเก่าๆและซากปรักหักพังที่อยู่ใจกลางของที่ดินรกร้าง
 
           สิ่งก่อสร้างตรงหน้าพวกเขาดูเหมือนจะเป็นซากปรักหักพังของวิหาร มีรูนับไม่ถ้วนอยู่ที่กำแพง เสาไม้ได้กลายเป็นสีดำและถูกกัดกร่อนเป็นว่าเท่าไรก็ไม่ทราบ มีกลิ่นฉุนมาจากภายในสิ่งก่อสร้าง ทำให้ทั้งสามขมวดคิ้ว 
 

” กลิ่นอะไรเนี่ยฉุนจัง “
 

หยานเฉินหยู่อดทนต่อกลิ่นอย่างยากลำบากที่สุด
 

” สิ่งก่อสร้างทั้งหมดต่างผุพังอย่างรุนแรง ดูเหมือนว่าจะเป็นเวลาที่ยาวนานมากตั้งแต่ที่มีคนอยู่ที่นี่ กลไกป้องกันอยู่ภายในซากวิหารแห่งนี้ ไปตรวจสอบกัน “
 

เจียงเฉินพูด
 

” ใช่แล้ว สมบัติอยู่ในซากวิหารแห่งนี้ ข้าไม่พลาดแน่! “
 

           หวงต้าพูดอย่างแน่วแน่ก่อนที่พวกเขาจะเดินเข้าไปยังซากวิหาร
 

           ทิวทัศน์ภายในซากวิหารคล้ายคลึงกับภายนอก ความเสียหายและการเสื่อมสภาพสามารถที่จะเห็นได้ทุกที่ ฝุ่นบนพื้นหนาถึงข้อเท้าของพวกเขา และมีฝุ่นร่วงหล่นมาจากกำแพงอีกด้วย นอกเหนือจากนี้ไม่มีสิ่งใดที่อยู่ภายในซากวิหาร
 

           สายตาของเจียงเฉินและหวงต้าจับจ้องไปยังที่เดียวกัน ปะตูที่ใช้การไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าที่แห่งนี้เป็นที่ๆเจียงเฉินและหวงต้ากำลังค้นหาอยู่
 
หวงต้ากล่าว ” สมบัติอยู่ด้านในนี้! มีกลไกป้องกันอยู่นอกประตูจริงๆด้วย “
 
           ดวงตาของเจียงเฉินส่องประกาย  ลำแสงออกมาจากตาของเขาและไปยังประตูที่เสีย เกิดระลอกคลื่นบนประตู
 

” กลไกป้องกันนี้ได้ถูกติดตั้งโดยยอดฝีมือแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ “
 

           เจียงเฉินกล่าว หากเป็นชีวิตที่แล้วของเขา การที่จะทำลายกลไกป้องกันนี้เขาใช้แค่เพียงยกมือขึ้นเท่านั้น แต่ตอนนี้มันต้องใช้ความพยายามบ้าง
 

” อย่าบอกนะว่าสมบัตินี้ได้ถูกยอดฝีมือแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ทิ้งเอาไว้น่ะ? “
 

           หยานเฉินหยู่แปลกใจ ผู้ใดจะไปคิดว่าพื้นที่รกร้างอย่างที่นี่จะมีสมบัติลับของยอดฝีมือแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์?
 
” เป็นไปไม่ได้ มันไม่ง่ายเช่นนี้แน่ หากสมบัตินี้ถูกทิ้งไว้โดยยอดฝีมือแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ มันคงไม่ปล่อยความรู้สึกเช่นนี้ออกมาหรอก “
 
           หวงต้าพูด ยอดฝีมือแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ทรงพลังอย่างแท้จริง แต่มันไม่ใช้จุดที่สามารถที่จะรู้สึกได้ภายใต้สวรรค์ และสมบัติที่หวงต้าสัมผัสได้นั้นมันไม่ใช่สมบัติของยอดฝีมือแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ทั่วๆไปอย่างแน่นอน
 
” ดูเหมือนว่าจะมีสิ่งที่น่าสงสัยอยู่ที่นี่ อย่างแรกต้องทำลายกลไกป้องกันเสียก่อน ถีงแม้ว่ามันจะเป็นสมบัติของยอดฝีมือแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ มันก็ยังถือว่าเป็นสมบัติที่ดีอยู่ “
 
           เจียงเฉินกล่าวขึ้น สำหรับสถานการณ์ในตอนนี้ของเขานั้น เขาสามารถทำได้เพียงแค่แหงนมองยอดฝีมือแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ หากว่าเขาสามารถที่จะเข้าไปยังที่ซ่อนสมบัติของยอดฝีมือแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ ประโยชน์ที่เขาจะได้รับนั้นไม่สามารถที่จะจินตนาการได้
 
” เจ้าหนู เมื่อเจ้าสามารถที่จะสัมผัสถึงกลไกการป้องกันได้ เจ้ามีทางที่จะทำลายมันได้ไหม? “
 
หวงต้าพูดยุขณะที่มันมองไปยังเจียงเฉิน
 
” เพียงแค่กลไกป้องกันของยอดฝีมือแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ มันหยุดข้าไม่ได้หรอก ทั้งคู่อยู่ด้านหลังก่อน “
 
           เจียงเฉินยิ้มเล็กน้อย หากเปรียบเทียบกับยอดฝีมือแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ในด้านกำลังเขาอ่อนแอกว่าก็จริงอยู่ อย่างไรก็ตาม กลไกการป้องกันนั้นแตกต่างออกไป มันเป็นสิ่งที่ผู้ฝึกตนเป็นผู้ติดตั้ง ผู้ที่ใช้วิธีการบางอย่างในการเชื่อมต่อกับปราณที่มีตัวตนอยู่ในจักรวาล ตราบเท่าที่เขาสามารถหาจุดอ่อนได้ มันง่ายที่จะเปิดมันออก
 

           ทั้งหยานเฉินหยู่และหวงต้าต่างถอยหลังสองก้าว หวงต้ายังจ้องเจียงเฉินต่อ เขาอยากเห็นถึงวิธีใดที่เจียงเฉินที่อยู่แก่นแท้มนุษย์จะใช้ในการทำลายกลไกป้องกันที่ติดตั้งโดยยอดฝีมือแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์
 

           เจียงเฉินยืนอยู่ตรงหน้ากลไกป้องกัน ดวงตาทั้งสองข้างของเขาเปล่งแสง กลไกที่มองไม่เห็นภายนอกประตูได้ถูกเขามองเห็นแล้ว รูปแบบที่ซับซ้อนยุ่งเหยิงสามารถทำให้ผู้มาพบเห็นสยองได้
 

           อย่างไรก็ตาม เจียงเฉินไม่ใช่คนทั่วๆไป แม้ว่าชีวิตที่แล้วของเขาไม่ได้ลงลึกถึงความรู้เกี่ยวกับกลไกป้องกันก็ตาม ความเข้าใจเกี่ยวกับกลไกป้องกันที่ติดตั้งโดยยอดฝีมือแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์นั้นง่ายเหมือนปอกกล้วยสำหรับเขา
 

           เพียงแค่การมองเพียงครั้งเดียว เจียงเฉินพบจุดอ่อนของกลไกป้องกันนี้ ในวินาทีต่อมา พลังวิญญาณอันมหาศาลของเจียงเฉินได้ถูกปลดปล่อยออกจากร่างกายเขา พลังวิญญาณได้มาอยู่ที่ฝ่ามือของเขา เจียงเฉินได้สร้างรูปแบบบางอย่างบนฝ่ามือของเขาและสร้างรูปแบบลึกลับไว้ที่ปลายนิ้วของเขา
 

” บัดซบ เจ้าหมอนี่รู้เกี่ยวกับกลไกป้องกันนี้จริงๆ “
 

           หวงต้าแปลกใจจริงๆเพราะมีเพียงแค่ยอดฝีมือระดับแก่นแท้สวรรค์ขึ้นไปถึงสามารถที่จะสร้างกลไกป้องกันได้ และเจียงเฉินเป็นเพียงยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ขั้นต้นสามารถที่จะใช้มันได้อย่างสมบูรณ์แบบ มันผิดปกติเกินไปแล้ว
 

           ท่าทางของเจียงเฉินดูเคร่งเครียดมากขึ้น การสร้างรูปแบบป้องกันสวนกลับกลไกป้องกันเป็นขั้นตอนที่เหนื่อย มันเหนื่อยยิ่งกว่าการผสมยาเสียอีก หากไม่ใช่ว่าเขามีทักษะรากฐานวิญญาณยอดเยี่ยมและทักษะร่างแปลงมังกร มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะจะทำหน้าที่นี้ได้ในระดับของเขาตอนนี้
 

           ไม่นานนัก ระลอกคลื่นได้ถูกสร้างขึ้นที่ปลายนิ้วของเจียงเฉิน ในตอนนี้ที่กึ่งกลางของระลอกคลื่น การไหลเวียนของอากาศที่มองไม่เห็นได้หมุนรอบๆ นี่เหมือนเป็นการโต้กลับกลไกป้องกัน มันดูเหมือนอสรพิษ
 

” ไป! “
 

           เจียงเฉินตะโกนด้วยเสียงทุ้มต่ำ เขาส่ายนิ้วและงูที่เป็นรูปแบบตอบโต้กลไกป้องกันได้เจาะทะลวงไปยังประตู
 

ปุ! ตูมมม!
 

           เมื่อกระแสหมุนเวียนของอากาศได้โดนกลไกการป้องกัน ครั้งแรกเกิดเสียง ปุ ขึ้นแล้วจากนั้นเกิดเสียงระเบิดขึ้นอย่างเบาบาง กลไกป้องกันนี้ได้ถูกติดตั้งโดยยอดฝีมือแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์และไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไรมันได้แตกกลายเป็นชิ้นๆ แรงระเบิดทำให้เจียงเฉินต้องถอยหลัง และถอยหลังเพียงสามก้าวเขาก็พยุงตัวสมดุลได้
 

ฟู่…..
 

           เจียงเฉินหายใจเข้าลึกๆ ด้วยสถานการณ์ในตอนนี้ การทำลายกลไกป้องกันที่สร้างโดยยอดฝีมือแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ด้วยกำลังมันยากเกินไปสำหรับเขา หวงต้าที่ยืนอีกด้านหนึ่งตกใจ และมันอ้าปากค้าง มันเคยทำลายกลไกป้องกันในหอคอยเรือนจำปีศาจ มันได้รู้ว่ามันยากขนาดไหนที่ทำเช่นนี้ได้
 


************************************************************************
 

จบจ้า
 

เอาล่ะมาลุ้นกันดีกว่าว่าสมบัติเป็นอะไร…..สมบัติก็คือ….
 
ติดตามตอนต่อไปกันน้า