” แล้วพันธมิตร ดาบทมิฬล่ะจะไม่มาก่อกวนตะกูลข้าหรอ ? “
 
‘ชูเฟิง’นั้นไม่ได้เป็นห่วงตัวเอง แต่กลับเป็นห่วง ‘ชูเยว่’ และคนอื่นๆ
 

 
” อาจจะไม่เป็นแบบนั้น พวกพันธมิตรดาบทมิฬคงไม่ทำไรโจ่งแจ้งเหมือนกับพวกขยะพันธมิตรหลิว แต่เค้ามีพันธมิตรอื่นๆที่คอยหนุนหลัง ถึงแม้จะไม่มีกำลังเทียบเท่ากับพันธมิตรดาบทมิฬก็ตาม”
 
 
” แต่ถ้าหากพวกเค้ายังกล้าก่อปัญหาล่ะก็ พันธมิตรปีกมังกรจะไปคุยกับผู้นำของเค้าโดยตรง “
 
หลังจากพูดเสร็จ ‘ซูเหม่ย’ก็สะบัดหน้ากลับไป เห็นได้ชัดว่านางอารมณ์ร้ายอย่างมาก
 

 
” ความแข็งแกร่งของพันธมิตรปีกมังกรมีแค่ไหนกัน ? “
 
‘ชูเฟิง’มองป้ายสัญลักษณ์ในมือของเค้า เห็นได้ชัดว่าเค้าไม่สามารถหยุดความสงสัยไว้ได้เลย
 
เค้าสามารถบอกได้เลยว่าจากที่’ซู่เหม่ย’พูด พันธมิตรปีกมังกรนั้นไม่เห็นพันธมิตรดาบทมิฬอยู่ในสายตาพวกเค้าเลย แสดงว่าพันธมิตรปีกมังกรไม่ใช่ธรรมดา
 
หลังจากนั้น ‘ชูเฟิง’ก็สวมสัญลักษณ์ไว้ที่คอของเค้า เค้าตั้งใจที่จะเดินไปรอบๆพื้นที่ฝ่ายใน เพื่อแสดงให้คนอื่นรู้ว่าตอนนี้เค้าเป็นคนพันธมิตรปีกมังกร เพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีตะกูลของเค้าจากพันธมิตรดาบทมิฬ
 

 
” นั้นมัน ชูเฟิงไม่ใช่หรอ ? “
 
 
” ชูเฟิง ที่ทำลายพันธมิตรหลิว และตัดไอนั้นของหลิว มั่ง ด้วยตัวคนเดียว ? “
 
 
” นั้นเป็นเขาโดยไม่ต้องสงสัย ข้าเห็นฉากนั้นมากับตา ข้ารู้จัก ใช่เค้า ไม่ผิดแน่!!! “
 
 
” แต่เค้าไม่ได้ถูกนำตัวไปแผนก ลงทัณฑ์งั้นหรอ เค้าทำยังไงถึงสามารถกลับมาได้อย่างปลอดภัย ? “
 
 
” ดูที่น่าอกของเค้าสิ นั้นมันป้ายของพันธมิตรปีกมังกร ? เค้าเข้าร่วมกับพันธมิตรปีกมังกรแล้วงั้นหรอ “
 
 
” ตอนแรกเค้าปฏิเสธคำชวนของพันธมิตรปีกฯไปหนิ ทำไมเค้าถึงเข้าร่วมได้ล่ะ หรือว่าที่เค้าหนีการลงโทษจากแผนกลงทัณฑ์ได้จะเป็นความช่วยเหลือของพันธมิตรปีกฯ “
 
 
” ไม่สงสัยเลยว่าทำไมเค้าถึงกล้าทำแบบนั้นกับหลิวมั่ง ดูชูเฟิงในตอนนี้เหมือนว่าเค้าจะไม่ธรรมดาอีกต่อไปแล้ว ต่อไปใครจะกล้าขัดใจเค้า “
 
เมื่อ ‘ชูเฟิง’เดินไปรอบๆ คนที่รู้จักว่าเค้าเป็นใครต่างตะโกนด้วยความประหลาดใจ พวกเค้าต่างถอนหายใจเนื่องจากความแข็งแกร่งของ ‘ชูเฟิง’ ในตอนนี้ พวกเขาจำเป็นต้องไตร่ตรองเบื้องหลังของ ‘ชูเฟิง’
 
หลังจากที่เดินมาสักพัก ‘ชูเฟิง’เจอกับพันธมิตรดาบฯเพียงไม่กี่คน แต่ก็ไม่มีคนไหนกล้ามาหาเรื่องกับเค้า แสดงว่าสถานะของพันธมิตรปีกฯนั้นไม่ธรรมดา
 
เมื่อ ‘ชูเฟิง’ กลับมายังที่พัก เค้าก็พบว่าห้องพักของเค้า มีแสงสว่าง เมื่อเค้าเข้าไปถึงหน้าประตู ก็พบกับ ‘ชูเว่ย’และคนอื่นๆ อยู่ในห้อง
 

 
” ชูเว่ย พวกเจ้ามาทำอะไรที่นี่ ? “
 
เค้าเห็น’ชูเว่ย’และคนอื่นๆต่างทำหน้าเครียด เหมือนกับว่าพวกเค้าถูกทำร้าย และไม่สามารถกลับที่พักของพวกเค้าได้ จึงมาอยูู่ที่นี่แทน ‘ชูเฟิง’ ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร
 

 
” ชูเฟิง ในที่สุดเจ้าก็กลับมา ดีจริงๆที่เจ้าปลอดภัย “
 
 
” ชูเฟิง เจ้ารีบเข้ามาเร็วๆ ทุกคนกำลังรอเจ้าอยู่ “
 
เมื่อพวกเค้าเห็น ‘ชูเฟิง’ ‘ชูเว่ย’ และคนอื่นๆต่างถอนหายใจอย่างโล่งอก เหมือนกับผ่านเรื่องร้ายๆไป พวกเค้าไม่พูดอะไรมาก เขารีบลาก ‘ชูเฟิง’ เข้ามาในห้องพร้อมกับรอยยิ้ม
 
หลังจากเค้าเข้ามาในห้อง เค้าก็พบกับ ‘ชูเยว่’ ‘ชูซุย’ และคนอื่นๆอยู่ในห้องของเค้า แม้แต่สมาชิกใหม่ของพันธมิตร ชู ก็เข้ามารอ
 
กลางห้องมีโต๊ะใหญ่ๆตั้งอยู่ บนโต๊ะมีอาหารน่าอร่อยวางอยู่มากมาย และส่วนใหญ่เป็นของโปรดของ’ชูเฟิง’
 
หลังจากที่’ชูเฟิง’ ถูกนำตัวไปแผนกลงทัณฑ์ พวก’ชูเยว่’ และคนอื่นๆต่างไปที่ตำหนัก และพยายามขอร้องให้อาวุโสต่างๆ ช่วยเหลือ’ชูเฟิง’ แต่พวกเค้ากับถูกจับขังไว้
 
โชคดีที่’ซูรู่’มาถึงและช่วยพาพวกเค้าออกไป และนางยังบอกให้พวกเขาเตรียมอาหารอร่อยๆ รอ’ชูเฟิง’กลับมา ที่บ้านพักของเค้า พวกเค้าจึงรู้ว่า ‘ชูเฟิง’จะต้องกลับมาอย่างปลอดภัยโดยไม่ต้องสงสัย
 
อาหารมื้อนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ ‘ชูเฟิง’ ได้กินอาหารพร้อมกับครอบครัว แต่มันเป็นครั้งแรกที่เค้ารู้สึกถึงความอบอุ่นจากครอบครัว
 
ความรู้สึกนี้ที่มีต่อ’ชูเฟิง’ พวกเค้าทั้งหมดต่างทำออกมาจากใจของพวกเขา หลายคนต่างสำนึกในบุญคุณของ’ชูเฟิง’ และต้องการแสดงความจริงใจที่มีต่อเค้า
 
เช้าวันถัดมา ‘ชูเฟิง’ ตื่นแต่เช้า และเอาแผ่นกระดาษที่ได้รับเมื่อวานไปยังจุดนัดพบ
 
แต่เค้าต้องออกไปทำภารกิจกับ’ซูเหม่ย’และคนอื่นๆ ภารกิจในวันนั้นที่เค้าเอามามากมาย เค้าจึงเตรียมตัวกลับนำไปคืน
 
ในขณะทีเค้าเดินออกมา ‘ชูเฟิง’ ก็พบกับ ‘ต้วน ยูหยวน’ที่เคยต่อสู้แย่งภารกิจกับเค้า
 
ตอนนั้น ชูเฟิง ไม่สามารถห้ามความสุขภายในใจของเค้า เค้าชี้ไปที่ต้วน ยูหยวนและตะโกนออกมาอย่างดัง
 

 
” เฮ้ยย เจ้าตรงนั้น หยุด!!! “
 
เมื่อได้ยินเสียงตะโกน ตัวของต้วน ‘ยูหยวน’ ก็สั่นด้วยความกลัว ขณะที่เขาหันหน้ามามอง หน้าของเขาซีดอย่างมาก
 
เรื่องของ’ชูเฟิง’ต่างดังไปทั่วในฝ่ายใน เป็นธรรมดาที่ ‘ต้วน ยูหยวน’ จะกลัว’ชูเฟิง’
 
โดยเฉพาะนึกถึงเรื่องไม่กี่วันก่อน ที่เขาดูถูก ‘ชูเฟิง’ ต่อหน้าคนอื่นๆ  เขาจึงกลัวว่า ‘ชูเฟิง’ จะกลับมาเอาเรื่องเค้า ด้วยเหตุนี้ เมื่อคืนเขาจึงนอนไม่หลับ เค้าคิดเรื่องนี้วนเวียนอยู่ทั้งคืน
 
ตอนที่เขาเห็น’ชูเฟิง’ แม้แต่ขายังแทบจะขยับไม่ได้ ชายที่กล้าทำลายไข่ ของ’หลิวมั่ง’ เขาไม่รู้ว่า ‘ชูเฟิง’จะทำแบบนั้นกับเขาหรือป่าว
 
ขณะที่เค้ากำลังคิด ‘ชูเฟิง’ก็เดินเข้ามาหา ‘ต้วน ยูหยวน’ เขาคุกเข่าลงกับพื้นพร้อมขอร้องด้วยสีหน้าที่หวาดกลัว
 

 
” พี่ใหญ่ ชูเฟิง ข้าจำท่านไม่ได้ เมื่อวานจึงยั่วโมโหท่าน ข้าขอให้ท่านลืมเรื่องเก่าๆและช่วยยกโทษให้ข้า . . . . . . “
 
 
” หา!!! เจ้ากำลังพูดเรื่องอะไร ? “
 
‘ชูเฟิง’ งง อย่างมาก หลังจากนั้น เขาก็เอากระเป๋าเค้าให้กับ ‘ต้วน ยูหยวน’ และกล่าวพร้อมกับยิ้ม
 

 
” ถ้าเจ้าไม่ว่าอะไร ข้าจะคืนภารกิจที่เอามาให้กับเจ้า “
 
 
” ห่ะ ? ท่านเรียกข้าเพราะเรื่องนี้หรอ ? “
 
‘ต้วน ยูหยวน’ พูดพร้อมทำท่าที เก้ๆกังๆ เค้าหยิบกระเป๋าด้วยความอับอาย
 

 
” ที่จริงแล้ว สิ่งที่ข้าอยากจะบอกเจ้า คือภารกิจที่เจ้าอยากได้อยู่ในนี้ และขอโทษที่ทำร้ายเจ้า “
 
‘ชูเฟิง’ ตบไหล่ของ ‘ต้วย ยูหยวน’และวิ่งไปที่จุดนัดพบ
 
ทันในนั้น’ชูเฟิง’ก็หายไปในพริบตา เค้าหันไปมองฝูงชนที่รายล้อมเขา พวกเขาต่างใช้สายตาแปลกๆจ้องมองที่ ‘ต้วน ยูหยวน’ เค้าได้แต่สาปแช่ง
 

 
” บ้าเอ๊ย น่าอายจริงๆ!!! “
 
เมื่อ’ชูเฟิง’มาถึงจุดนัดพบที่ซูเหม่ยนัดไว้ จากนั้นพวกเค้าก็ออกมานอกโรงเรียน เค้าเปลี่ยนชุดเป็นชุดธรรมดาและมุ่งหน้าไปยังวิหารร้าง เค้ามาถึงจุดนัดพบก่อนเที่ยง
 
ก่อนที่จะเข้าวิหาร ‘ชูเฟิง’ใช้พลังวิญญาณเค้าตรวจสอบ เค้ารู้สึกว่ามี 7 คนอยู่ภายในนั้น
 
หลังจากที่เข้ามาในวิหาร มีชายหญิงรวมกันทั้งหมดมีอยู่ 7 คน ในกลุ่มนั้นมีคนที่เค้าเคยพบมาก่อน แน่นอนหนึ่งในนั้นคือ ‘ซูเหม่ย’ และ ‘สองพี่น้อง หลง – หู่’
 
แต่ที่เหลืออีก 4 คน ‘ชูเฟิง’ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนและไม่รู้ว่าพวกเค้าแข็งแกร่งแค่ไหน แต่ดูจากท่าทางของพวกเค้าสามารถบอกได้ว่าพวกเค้าทั้ง 4 คงไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน
 
ชายหญิงพวกนั้นไม่ได้แสดงความสนิทสนมแต่อย่างใด เหมือนกับว่า พวกเค้าไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
 
แต่ที่หน้าเกรงขามคงเป็นชายที่สวมคลุมสีชมพู บนหัวของเค้า มีพืชและดอกไม้นานาชนิดเหมือนกับเป็นโรคจิต
 
ส่วนผู้หญิงอีกคน สวมเสื้อผ้าของผู้ชาย แต่มีใบหน้าเป็นหญิง แม้จะไม่สวยเท่ากับ ‘ซูเหม่ย’ แต่นางก็ดูดีเป็นอย่างมาก
 
นอกจากนั้นยัง มีชายหนุ่มอีกคนสวมชุดขาว หล่อตาหล่อเหลา คิ้วหนาตาโต หลังจากเค้าเห็น’ชูเฟิง’เค้าก็ยิ้มให้เบาๆและพยักหน้าทักทาย ซึงทำให้มีความรู้สึกว่าเค้าดูเป็นกันเอง
 
คนสุดท้าย เป็นชายสวมชุดสีฟ้าดูแตกต่างจากคนอื่นๆ เค้าจ้อง ‘ชูเฟิง’ อย่างเย็นชาและทำน่าเหยียดหยาม เค้าแสดงให้เห็นถึงความเกลียดชังที่มีต่อ ‘ชูเฟิง’ อย่างเด่นชัด
 
 
 
 
 
โปรดติดตามตอนต่อไป . . . . . .
 
ที่มา: