ตอนที่แล้วตอนต่อไปในขณะที่’ฉิน เทียนขู’ เดินไปยังพุ่มที่มันสงสัย ชั่วขณะนั้น ‘หลงยี่’ก็ประสบความสำเร็จในการทะลวงไปยังวู่เต้าลำดับที่6ทันพอดี ความแข็งแกร่งของมันเพิ่มขึ้นอย่างมาก ตอนนี้ความแข็งแกร่งของมันอยู่ที่ 32,000 จิน และถ้ารวมกับร่างมารทรราชย์ความแข็งแกร่งของมันอยู่ที่ 35,000 จิน
ทำให้มันแข็งแกร่งกว่าคนปกติที่อยู่ในวู่เต้าลำดับที่ 6 ทั้งนี้มันยังสามารถเปิดใช้งาน ตราเก้ามังกรซ่อน และยังเพิ่มความแข็งแกร่งได้อีก 10,000 จิน ทำให้ความแข็งแกร่งของมันพุ่งขึ้นไปถึง 45,000 จิน ทันที
“ช่องว่างความแข็งแกร่งระหว่างข้ากับฉิน เทียนขูนั้น ได้ลดลงแล้ว แต่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะทำให้ข้ามั่นใจได้ว่าจะจัดการกับมันได้อย่างแน่นอน … .. “
‘หลง ยี่’ คิดในใจและแววตาของเปลี่ยนเป็นเย็นชา และในขณะนั้น เขาก็ได้ยินเสียงคนพูดดังมาจากป่า
“พี่ชายฉิน พี่ชายฉิน ท่านเป็นอะไรมากไหม?”
แน่นอนเป็นเสียงของ1ใน 3 (เบ๊) ศิษย์สายนอกของนิกายเจิ้นเทียน! 3 เบ๊ที่กลับมาจากการไล่ตาม’หลงยี่’นั้นเมื่อเห็นว่าวิ่งต่อไปก็ไม่เจอสิ่งใดเลยวิ่งกลับมาหา’ฉิน เทียนขู’ เพื่อสร้างความประทับใจ ให้มัน
“ข้าสบายดี ไม่ต้องห่วง “
‘หลง ยี่’ ได้ยินเสียง’ฉิน เทียนขู’เบาๆจากไกลๆ จึงคิดว่ามันน่าจะอยู่ฝั่งตรงข้าม
“น้องฉิน เป็นเรื่องจริงหรือ ที่ หนี่ตัน ของท่านถูกชิงไป ท่านพอจะทราบหรือไม่ว่ามันผู้นั้นคือใคร “
เมื่อเห็นว่า’ฉิน เทียนขู’ ทำท่าทางเย็นชา พวกมันจึงหันไปถาม ‘ฉินหรงเอ๋อ’แทน ‘ฉิน หรงเอ๋อ’ ถอนหายใจแล้วกล่าวว่า
“ข้าไม่ทราบว่ามันเป็นใครเพราะว่ามันมืดเกินไปจึงเห็นไม่ชัด แต่ทั้งนี้ข้าทราบว่ามันเป็นศิษย์สายนอกที่อยู่ในระดับวู่เต้าลำดับที่5 “
“พี่ชาย ฉิน ท่านก็มิได้เห็นเขาอย่างนั้นหรือ”
เบ๊ที่เหลือกล่าวด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ ‘ฉิน เทียนขู’ ถอนหายใจ แต่ไม่ได้พูดอะไร มันไม่เห็นแม้กระทั่งเห็นหน้าตาของ ‘หลง ยี่’ จึงทำให้มันรู้สึกถึงความอัปยศที่อยู่ภายในใจของมัน ในชีวิตครั้งก่อนของ ‘หลง ยี่’ นั้นเขาได้รับฉายาว่า ราชันย์นักฆ่า วิธีการของเขานั้นเรียกได้ว่าแยบยลมาก
และนอกจากนี้เหวงูถังนั้นก็เหมาะแก่การซ่อนตัวของเขาอย่างยิ่ง
“ตอนนี้ข้าก็อยากรู้ว่ามันเป็นใคร ข้าทราบเพียงแต่ว่ามันมาขโมยพญางูถังไป “
‘ฉิน หรงเอ๋อ’ กล่าว
ทันทีที่ 3 เบ๊ได้ยินพวกเขาก็กล่าวขึ้นในทันทีว่า
“มันใจกล้าถึงขนาดที่มาขโมยหนี่ตันพญางูถัง จากน้องฉินไปอย่างนั้นรึ ดูท่าว่ามันคงหาที่ตายสินะ อย่าบอกนะว่าบาดแผลที่ขาล้วนมาจากมัน มันถึงกับกล้าลงมือกับศิษย์ภายในนิกายเดียวกัน จิตใจของมันทำด้วยอะไร! “
“พวกเจ้ารออยู่ตรงนี้ พี่ชายของข้ากำลังไปจัดการกับมัน และพวกเจ้าจะต้องคอยระวังอย่าให้มันหลบหนีไปได้เข้าใจไหม”
‘ฉิน หรงเอ๋อ’ กล่าว เชิงบังคับกับพวกเบ๊ทั้งสามคน
“ขอรับ!”
ทั้งสามตอบออกมาพร้อมกันทันที ในขณะที่หลบซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้ ‘หลง ยี่’พลันคิดในใจว่า’ฉิน หรงเอ๋อ’ นางช่างเลวทราม ยิ่งนัก!
3 เบ๊นั้นให้คำมั่นกับ’หรงเอ๋อ’ว่าจะฆ่า’หลงยี่’อย่างแน่นอน โดยที่พวกมันนั้นไม่ทราบความจริงที่ว่า ‘หรงเอ๋อ’ เป็นคนที่โลภมากเพียงใด ถึงแม้พวกมันทราบพวกมันก็มิได้เปลี่ยนแปลงความคิด เนื่องจาก ‘ฉิน เทียนขู’นั้น อยู่ในวู่เต้าลำดับที่ 7 และ พวกมันก็ทราบดีว่าการเอาอกเอาใจ ‘เทียนขู’ นั้นในอนาคตภายภาคหน้าของพวกมันก็จะรุ่งโรจน์
พวกมันจึงรับใช้สองพี่น้องฉินโดยมิคำนึงถึงสิ่งที่ถูกผิด ‘ฉิน เทียนขู’ ก้าวเท้าเข้าหาพุ่ม แน่นอนว่าอีกฝ่ายนั้นฝีมือเป็นรองกว่าเขา แต่เขานั้นก็ไม่อาจประมาทโดยการมุดลงไปในพุ่มไม้เพื่อหาตัว’หลง ยี่’
“คลื่นซวนพิฆาต!”
‘ฉิน เทียนขู’ ได้รีดเร้นซวนฉีของมันและใช้ทักษะสร้างใบมีดสายลมจากซวนฉีแล้ว จึงสะบัดมันเข้าไปภายในพุ่ม ทิศทางของใบมีดสายลมพุ่งไปทิศทางพุ่มที่’หลงยี่’ซ่อนอยู่ จึงทำให้มันไม่สามารถที่จะอยู่ในพุ่มได้ต่อไป มันจึงทะยานออกจากพุ่มนั้นทันที
‘หลง ยี่’ ทะยานออกจากพุ่มไม้และเตะกวาดใส่ต้นไม้อย่างรุนแรงทำให้ต้นไม้หักลงในทันที มันจึงไม่รอช้าใช้มือทั้งสองข้างกระแทกต้นไม้ใส่ ‘ฉี เทียนขู’ ในทันที โดยพลังที่ใช้มีความแข็งแกร่งกว่า 30,000 จิน ต่อให้ ‘ฉิน เทียนขู’ที่อยู่ในวู่เต้าลำดับที่ 7 ถ้าโดนต้นไม้ต้นนี้ล้มทับไปก็ทำให้บาดเจ็บสาหัสได้ในอย่างแน่นอน
“ช่างไม่เจียมตัว!”
‘ฉิน เทียนขู’ ใช้ทักษะการต่อสู้ประเภทเสริมความเร็ว ที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างช่ำชองทำให้มันสามารถหลบต้นไม้ไปอย่างง่ายดาย
ปัง เสียงต้นไม้ขนาดใหญ่ล้มกระแทกกับพื้นดังปัง
ในตอนนี้ ‘หลง ยี่’ นั้นยืนอยู่ด้านหลัง ‘ฉิน เทียนขู’ ‘หลง ยี่’ ใช้ก้าวพริบตาและไปโผล่อีกที่นึงซึ่งห่างออกไป 30ฟุต ในตอนนั้น ‘หลงยี่’ ได้มาอยู่ ข้างหลัง ‘ฉิน เทียนขู’ และเรียกใช้ทักษะตราเก้ามังกรซ่อนทันที ความแข็งแกร่งของมันพุ่งขึ้นไปที่ 45,000 จิน และใช้ขาของมันเตะกวาดมาที่เอวของ’ฉิน เทียนขู’
ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันก็สามารถทำให้’ฉินเทียนขู’บาดเจ็บได้ การเตะนี้อย่างน้อยก็ทำให้’ฉิน เทียนขู’บาดเจ็บได้
ฟึ่บ! แต่แล้วก็มี เกราะป้องกันสีฟ้าปรากฏขึ้นมาที่ด้านข้างของ’ฉิน เทียนขู’ และป้องกันการเตะของ ‘หลง ยี่’ ไว้ได้
“นี่มันคืออะไรกัน”
‘หลง ยี่’ ขมวดคิ้วแน่น เขามั่นใจว่าการเตะของเขานั้น ‘ฉิน เทียนขู’ ไม่สามารถไหวตัวทันได้ แล้ว’เทียนขู’ สามารถกางเกราะป้องกัน กันลูกเตะของเขาได้อย่างไร นี่คือ ทักษะประเภทป้องกันอย่างนั้นหรือ
“นี่คือทักษะประเภทเสริมความเร็วของตระกูลข้า ลมสีฟ้า ถ้าฝึกฝนมันได้ถึงระดับสูงแล้ว มันจะกางเกราะสีฟ้ามาป้องกันผู้ใช้ได้เอง ”
‘ฉิน หรงเอ๋อ’ที่อยู่อีกมุมหนึ่ง ยิ้มเย้ยหยัน แล้วกล่าวว่า:
“ด้วยพลังของเจ้านั้น ไม่สามารถผ่านเกราะป้องกันของพี่ชายข้าไปได้หรอก”
หลังจากสิ้นเสียง’หรงเอ๋อ’ ‘ฉินเทียนขู’ก็ตะโกนขึ้น และ เหวี่ยงหมัดไปที่’หลงยี่’ มันจึงเรียกพลังขึ้นมาเพื่อป้องกัน ไหล่ของ’หลงยี่’ ถูกซวนฉีที่รวดเร็วดั่งสายฟ้า และตามด้วยหมัดของ’ฉิน เทียนขู’ ทำให้ร่างกายของมันลอยขึ้นไปบนฟ้า
หลังจาก ที่มันร่วงลงสู่พื้นดิน มันก็รู้สึกเจ็บปวดที่ไหล่ มันจึงกัดฟันเพื่อไม่ให้เสียงร้องหลุดออกจากปากของเขา โชคดีที่ก่อนหน้านี้เขาได้ฝึกทักษะเคลื่อนกายย้ายร่างมา และ ยังฝึกฝนทักษะนี้มาอย่างลึกซึ้ง และในเวลา 2 สัปดาห์ เขาเกือบบรรลุขั้นสูงสุดของทักษะประเภทเสริมความเร็วนี้
เมื่อ ‘เทียนขู’ เห็น’หลงยี่’ นอนอยู่กับพื้นด้วยความเจ็บปวดและกำลังกัดฟันลุกขึ้นมา จนเขาลุกขึ้นได้ ในสายตาของเขานั้นเปี่ยมไปด้วยความแข็งแกร่ง
“เด็กน้อย ถึงแม้ว่าเจ้าจะเข้าสู่วู่เต้าลำดับที่6 กระนั้นเจ้าก็ยังมิใช่คู่ต่อสู้ของข้าที่อยู่ในลำดับที่7หรอก เจ้าก็เห็นความแตกต่างระหว่างเจ้ากับข้าแล้วนี่ว่ามันห่างกันแค่ไหน “
‘ฉิน เทียนขู’ เคลื่อนตัวเข้าไปใกล้หลงยี่ เพื่อลงมือปิดฉาก
“เจ้าคนน่ารังเกียจนี่ ขโมย หนี่ตัน จากน้องสาวของข้าไป และยังทำให้น้องสาวของข้าบาดเจ็บ และตอนนี้เขายังได้แอบดูดซับ หนี่ตันนั้นเข้าไปแล้ว ”
‘ฉิน เทียนขู’ถอนหายใจและกล่าวอีกว่า:
“บอกข้าซิ ข้าควรทำยังไงกับเขาดี”
‘หรงเอ๋อ’ ไม่ได้พูดอะไร แต่3เบ๊นั่น กล่าวอย่างเสียงดังว่า:
” เจ้าคนน่ารังเกียจนี้ ต้องเป็นความอัปยศของนิกายเจิ้นเทียนแน่นอน พี่ชายฉิน ฆ่ามันเลย ถือว่าเป็นการกำจัดขยะออกจากนิกายของพวกเรา “
“กำจัดขยะ พูดได้ดี “
‘ฉิน หรงเอ๋อ’กล่าว หนี่ตันนั้นได้ถูก ‘หลงยี่’ ดูดซับไปแล้ว แต่ถ้ามันยังไม่ใช้ ‘ฉินเทียนขู’ ก็จะนำไปให้’หรงเอ๋อ’ เธอจะได้ก้าวสู่ ลำดับที่ 6 และมีสิทธิ์ในการร่วมงานที่ อุทยานโสมโบราณ
“จากความผิดของมัน ท่านต้องฆ่ามันซะ มันเปรียบดั่งความอัปยศของนิกาย เจิ้นเทียน”
หลังจากได้ยินที่1ใน3เบ๊กล่าว ‘ฉิน หรงเอ๋อ’กัดฟันแน่น เพราะความจริงแล้ว เป็น’หลงยี่’ ที่ช่วยเธอไว้จากพญางูถัง
“นั่นเป็นธรรมดาอยู่แล้ว”
ต่อจากนั้น ‘ฉินเทียนขู’ จึงเดินเข้ามาใกล้ ‘หลงยี่’ และกล่าวขึ้นว่า:
“เจ้านั้นโชคดีที่ฝึกก้าวพริบตาถึงระดับต้าเฉิง นอกจากนี้ยังสามารถใช้ ทักษะเคลื่อนกายย้ายร่าง ได้ในเวลาสั้นๆ ข้าอยากรู้ว่าหลังจากนี้เจ้ายังจะหนีได้อีกหรือไม่ “
“ถ้าเจ้าต้องการฆ่าข้า เจ้ายังจะกล่าวอยู่ทำไม รีบฆ่าข้าเสียเลยซิ”
‘หลง ยี่’ ยังคงนอนอยู่พื้นดินกล่าวขึ้น
“ข้าจะจัดให้ตามที่เจ้าต้องการ”
‘ฉิน เทียนขู’ ยืนหัวเราะและยกขาของขึ้นมันเตรียมที่จะกระทืบ’หลงยี่’ ด้วยความแข็งแกร่งระดับ 64,000 จิน มันก็แน่นอนว่าถ้า’หลงยี่’โดนเข้าไปต้องสาหัสมากแน่นอน ‘หลงยี่’ ที่บาดเจ็บจากหมัดของ ‘ฉิน เทียนขู’ เข้าไปก่อนหน้านี่นั้นมันทำให้มันไม่สามารถหลบได้
ทางด้าน3เบ๊ นั้นไม่ได้กระทำสิ่งใดพวกมันเพียงแค่ยืนมองเงียบๆ ‘ฉิน หรงเอ๋อ’นั้น ต้องการดูดซับ หนี่ตัน ของพญางูถัง แต่ว่า’หลงยี่’ได้ดูดซับไปหมดแล้วในตอนนี้ ‘ฉิน หรงเอ๋อ’ มอง’หลงยี่’ ราวกับต้องการให้มันตายไปในทันที
“ตาย!”
‘ฉิน เทียนขู’ ตะโกนเสียงดังและกระทืบเท้าลงที่’หลงยี่’
ปัง ด้วยเสียงที่ดังสนั่นทำให้ฝุ่นลอยฟุ้งเต็มไปหมด
แต่เท้าของ’ฉิน เทียนขู’ไม่ได้ถูก’หลงยี่’ มันถูกเพียงภาพติดตาที่มีลักษณะเป็น’หลงยี่’ หลังจากนั้นภาพติดตานั้นก็สลายไปตามลม
“อะไรกัน”
‘ฉิน เทียนขู’ รู้สึกตกใจมาก ทั้งๆที่มันจับตาดูอยู่ตลอดเวลาแต่ทำไม’หลงยี่’ นั้นกลายเป็นภาพติดตา ไม่เพียงแต่’ฉิน เทียนขู’ คนอื่นๆต่างตกใจเช่นกัน พวกมันคิดว่า อยู่ๆ’หลงยี่’นั้นจะหายไปได้อย่างไร พวกมันมองไปรอบ ๆ แต่ก็ไม่ได้เห็นร่างของ ‘หลงยี่’ เลยจึงทำให้มันทั้งหมดรู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก
หลังจากนั้น ‘ฉิน เทียนขู’ก็รู้สึกถึงแรงลมที่มาจากเหนือศีรษะของมัน ทำให้หัวใจของมันสั่นสะท้านขึ้นมาในทันที และมันได้เงยหน้าขึ้นมองขึ้นอย่างรวดเร็วมันนั้น เห็นเพียงแค่รองเท้าคู่หนึ่งที่พึ่งมายังเหนือศีรษะของมัน
“บัดซบ เจ้า!”
‘หลงยี่’ นั้นกำลังพุ่งลงมาจากท้องฟ้า
ปัง! เท้าข้างหนึ่งของ’หลงยี่’ นั้นกระแทกเข้ากับหัวของ’ฉิน เทียนขู’ที่ไม่ได้เตรียมตัวไว้ ‘หลงยี่’นั้นใส่ความแข็งแกร่งเข้าไปในลูกถีบนั้นทั้งหมด พร้อมกับ แรงดึงดูดของโลกที่ดึงมันลงมานั้น ทำให้ลูกถีบนี้นั้นเหนือกว่าความแข็งแกร่งโดยปกติของ’หลงยี่’มากนัก
ปัง! ‘ฉิน เทียนขู’ ไม่ทันได้ตอบสนอง ลูกถีบของ’หลงยี่’ก็สัมผัสที่หัวมันอย่างรุนแรง ร่างกายของมันล้มลงแนบพื้นดิน คอของมันนั้นมีรูปทรงที่ผิดเพี้ยน จากแรงถีบ มันตายในทันทีโดยไม่สามารถต่อต้านใดๆ
ในช่วงเวลานั้น ‘หลงยี่’ ที่กำลังจะถูก’ฉิน เทียนขู’ กระทืบลงมา มันได้ใช้ก้าวพริบตาในการหลบและในขณะที่มันใช้นั้นมันได้ก้าวเข้าไปสู่ระดับสูงสุดของก้าวพริบตาทำให้มันทิ้งภาพติดตาไว้ เมื่อ ‘ฉิน เทียนขู’ กำลังจะกระทืบ’หลงยี่’ มันได้ใช้ก้าวพริบตาดีดตัวเองออกไปและทำให้เกิดภาพติดตาของมัน
และมันยังใช้ทักษะเคลื่อนกายย้ายร่าง3ครั้งติดต่อกันทันทีทำให้ทะยานขึ้นไปบนอากาศได้ถึง 100ฟุต และอยู่เหนือศีรษะของ’ฉินเทียนขู’ ‘หลงยี่’ที่พุ่งลงมาจากความสูง 100 ฟุตพร้อมความแข็งแกร่งของมัน พุ่งถีบใส่ที่หัว’ฉิน เทียนขู’อย่างรุนแรง
เมื่อร่างของ’ฉิน เทียนขู’ล้มลงสู่พื้นดิน ‘หลงยี่’ก็ล้มลงตามเพราะตอนที่มันถีบ’ฉินเทียนขู’นั้นมันมีแรงกระแทกสวนกลับขนาดหนัก ทำให้ขาของมันถึงกับหักอีกครั้ง!
แน่นอนเมื่อเทียบกับชีวิตของมันที่เกือบจะเสียมันไปก่อนหน้านี้แค่ขาหักแค่นี้ถือว่าเล็กน้อย ‘ฉิน เทียนขู’ ที่นอนตายอยู่นั้น ใบหน้าของเขา แสดงให้เห็นว่ากำลังตกใจที่ถูกการโจมตีที่คาดไม่ถึงของ’หลงยี่’
‘ฉิน เทียนขู’ เป็นศิษย์ใน ของนิกายเจิ้นเทียน และยังอยู่ในลำดับวู่เต้าลำดับที่ 7 แต่ตายจากลูกถีบของเด็กที่อยู่ในวู่เต้าลำดับที่ 6 งั้นหรือ
“พี่ชาย!”
‘ฉิน หรงเอ๋อ’ตกใจมาก เพราะพี่ชายของเธอที่ถูกกล่าวขานว่าเป็นอัจฉริยะตั้งแต่เด็กนั้น จะตายอย่างน่าอนาถขนาดนี้จริงๆหรือ
‘หลงยี่’ ลุกขึ้นยืนอยู่เจ็บปวด มันกวาดสายตาไปรอบๆ และก้มลงค้นตัวของ’ฉิน เทียนขู’ หลังจากนั้นมันก็หยิบอาวุธอย่างนึงออกมา มันคือ อาวุธคู่กายของ’ฉิน เทียนขู’ ที่เขาได้รับมาจากตอนที่เป็นศิษย์สายใน ตราประทับลมซวน นั่นเอง
” ศิษย์น้องฉิน เราต้องฆ่ามันเพื่อแก้แค้นให้แก่พี่ชายของเจ้า “
ปฏิกิริยาของ3เบ๊ เปลี่ยนแปลงฉับพลันและปรากฏความโลภในสายตาของพวกมัน หากพวกเขาร่วมมือกันด้วยพลังของ’ฉิน หรงเอ๋อ’ อาจจะสามารถฆ่า’หลงยี่’ ที่ได้รับบาดเจ็บได้
และพวกมันก็ก็ยังได้ตราประทับลมซวนจาก’หลงยี่’ไป เพราะอาวุธพวกนี้ได้รับจากการเป็นศิษย์สายในเพียงเท่านั้น สำหรับศิษย์สายนอกแล้ว อาวุธพวกนี้เปรียบเสมือนกับสมบัติอันล้ำค่า
……………………….
แปลโดยทีมงาน DME : บรรเจิด , Marionette
ที่มา: