ตอนที่แล้วตอนต่อไปดุจว่าวขาด ‘เฟิง เชียนเชียน’ล้มลงพื้นอย่างรุนแรงในสภาพพลิกด้านลงและสลบไปโดยทันที ‘หลงยี่’กลับคืนสู่สภาพเดิมแล้วก้าวออกไปสามก้าวถึงด้านข้าง’เฟิงเชียนเชียน’ที่สลบและได้หยิบอาวุธของนางถุงมือวิญญาณเร่ร่อนที่วางอยู่ด้านข้างของนาง
‘หลงยี่’ใส่ถุงมือวิญญาณเร่ร่อนในมือขวาและชกลมสองครั้ง ชายหนุ่มพบว่าแท้จริงแล้วถุงมือได้เพิ่มพลังในมือขวาของมันขึ้นประมาณ 30% และนี่เป็นผลลัพธ์ของอาวุธระดับต่ำทั้งหมด
มันยากที่จะจินตนาการว่าอาวุธระดับต่ำจะทำให้พลังเพิ่มขึ้นได้ ถ้านักศิลปะการต่อสู้ได้ครอบครองอาวุธระดับสูงแล้วพลังชนิดใดที่พวกมันจะมี
“เฟิงเชียนเชียน นี่กำลังเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่ข้าจะอภัยให้ ถ้าเจ้าพยายามจู่โจมข้าครั้งต่อไป ข้าจะไม่ปราณีอีกต่อไป”
‘หลงยี่’คิดถึงตัวมันเองและเคลื่อนที่ไปยังทางแคบตรงขอบของป่าอย่างรวดเร็วและเก็บโสมโบราณระดับต่ำด้วยความระมัดระวัง แล้วชายหนุ่มมองขึ้นและมองไปทั่วทุกทาง
“ข้าสามารถดูดหลิงชี่จากโสมโบราณระดับต่ำในที่นี่ได้อย่างปลอดภัย มันควรจะปลอดภัยกว่าที่จะเริ่มบนต้นไม้…..”
‘หลงยี่’คิดขึ้นแล้วจึงได้วิ่งขึ้นไปบนต้นไม้โบราณอย่่างรวดเร็ว ด้วยกิ่งก้านมากมายและปกคลุมด้วยใบไม้และเมื่อเข้าใกล้ลำต้นของมัน ชายหนุ่มใช้มือและเท้าของมันปีนขึ้นไปอย่างช้าๆ
ในที่สุด มันได้ซ่อนตัวในก้านและใบที่หนาสูงยี่สิบฟุตของต้นไม้เก่าแก่และยึดครองตำแหน่งที่สามารภควบคุมได้ จากที่มันสามารถเห็นที่ห่างไกลได้อย่างชัดเจนและแม้นมีสัญญาณเตือนอันตรายมันก็สามารถค้นพบได้
ขณะนี้ชายหนุ่มนั่งอย่างเงียบสงบซ่อนอยู่ในใบไม้ที่หนาและมั่นใจว่าไม่อาจใครพบมันได้ง่าย ! มันไม่เสียเวลาและเอาโสมโบราณระดับต่ำเข้าปากของมันและเริ่มดูดซับหลิงชี่ ในเวลาเดียวกัน ชายหนุ่มไม่ลืมที่จะกระตุ้น”ตราเก้ามังกรซ่อน”ไปพร้อมกัน
หลังจากการสูดเม็ดยาอายุวัฒนะ ‘หลงยี่’คุ้นเคยกับการใช้ตราและควบคุมมันโดยง่าย
ณ ขณะนี้มันสามารถรักษาหลิงชี่ 70% ของโสมโบราณระดับต่ำไว้ใน”ตราเก้ามังกรซ่อน”อย่างง่ายดาย และ’หลิงชี่’ที่เหลืออีก 30% จะได้รับการดูดซับโดยตรงจาก’หลงยี่’ พลังซวนชี ได้เริ่มไหลเวียนในเส้นลมปราณของมันและมีพลังตั้งต้น 32000-33000 จิน
“เป็นผลลัพท์ที่น่าพึงพอใจ”
‘หลงยี่’รู้สึกดีกับพลัง 70 เปอร์เซ็นต์ของหลิงชี ที่มาจากโสมโบราณระดับต่ำนี้ด้วยพลังของ ตราเก้ามังกรซ่อน 34000 จิน 35000 จิน หลังจาก’หลงยี่’ ได้ดูดซับหลิงชีจากโสมโบราณหมดแล้ว ซวนชีในร่างกายที่กำลังหมุนเวียนอยู่ในเส้นลมปราณของมันทำให้ระดับพลังของมันเพิ่มขึ้น
แต่อย่างไรก็ตาม มันยังคงอยู่แค่ในระดับ วู่เต้าขั้นที่ 6 ถึงแม้มันจะต้องการก้าวข้ามไปสู้ขั้นที่ 7 แต่ในตอนนี้มันยังเป็นเรื่องที่ยากเกินไป เพราะแค่พลังของโสมโบราณระดับต่ำนั้นยังไม่พอต่อความต้องการของ’หลงยี่’
โสมโบราณระดับต่ำที่ถูกดูดด้วยพลังจาก’หลงยี่’ อีกทั้งยังไม่มีพลังหลิงชีเหลือเลยแม้เพียงเล็กน้อย หากมีพลังหลิงชีเหลืออยู่ ผลลัพท์ที่ออกมาคงกล่าวได้ว่าแย่กว่าที่มันจะประเมินค่าได้
มันที่กำลังซ่อนตัวอยู่ด้านบนต้นไม้ และกำลังฟื้นพลังของมันหลังจากการต่อสู้กับ ‘เฟิงเชียนเชียน’ ทำให้พลังซวนชีของมันแทบแห้งเหือด หากมันไม่สามารถฟื้นฟูให้มันกลับไปได้เหมือนเดิมล่ะก็ การที่มันจะเดินทางต่อต้องกลายเป็นเรื่องที่เสี่ยงอย่างมากแน่นอน
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ทำให้ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าและท้องฟ้าได้เริ่มที่จะมืดลง ในตอนนี้’หลงยี่’ สัมผัสได้ถึงพลังหลิงชี ที่อยู่ห่างไกลออกไป และดูเหมือนว่ามันกำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ทำให้พลังหลิงชีเข้มข้นขึ้นจนรู้สึกเหมือนกำลังครอบคุมร่างกายของมันอยู่
“มีใครบางคนกำลังใกล้เข้ามาหามัน และดูเหมือนว่ามันกำลังถือโสมโบราณอยู่ด้วย”
‘หลงยี่’คิดอยู่ในใจของมัน จากสัมผัสที่มันได้รับจากพลังหลิงชีนี้น่าจะไม่ใช่แค่โสมระดับต่ำแต่เป็นไปได้ว่ามันจะมาจากโสมโบราณระดับกลาง ไม่อาจกล่าวถึงโสมโบราณระดับสูง โอกาสที่จะพบเจอมันนั้นมีเพียงน้อยมาก
เพราะโสมโบราณระดับสูงที่มีพลังหลิงชีอัดแน่นอยู่มากนั้น ตัว’หลงยี่’ยังมิเคยเจออะไรแบบนั้นมาก่อน
“โสมโบราณขนาดกลางงั้นหรือ หากเป็นไปได้ ข้าจำต้องไปขโมยมันมา”
‘หลงยี่’ไม่ใช่คนโง่ หากมันได้รับโอกาสที่จะดูดซับเพื่อเพิ่มพลังให้กับตัวมันเอง มันย่อมไม่ทิ้งโอกาสนี้ให้หายไป แต่เมื่อ’หลงยี่’เห็นผู้ที่กำลังพุ่งเข้ามายังทางนี้ ‘หลงยี่’ยืนอยู่บนต้นไม้เพื่อสังเกตการณ์จากที่ไกลๆ และเห็นชายผู้หนึ่งใส่ชุดสีขาวที่เป็นชุดของคนในนิกายเดียวกับเขา เป็น’หลิงหาน’
ในมือของ’หลิงหาน’นั้นมีโสมโบราณระดับกลางอยู่ในมือ และกำลังวิ่งหนี ดูเหมือนว่ามันกำลังบาดเจ็บทำให้ความเร็วของมันนั้นมีไม่มากเท่าใด ด้านหลังมันได้มีร่างของชายอีกคนปรากฏออกมา ใส่ผ้าคุมสีฟ้าที่แสดงถึงความเป็นนิกายหาญปิง และดูเหมือนว่าจะเป็น ‘ลิ่วหมิงซวน’
“ลิ่วหมิงซวนทำให้พี่หลิงหานบาดเจ็บงั้นหรือ”
ในสายตาของ’หลงยี่’เต็มไปด้วยความโกรธและเตรียมพร้อมที่จะโจมตีทุกเวลา ‘หลิงหาน’มีความกังวลอยู่บนใบหน้าของมัน ขาของมันยังได้รับบาดเจ็บ และอีกไม่นานมันคงจะถูก’ลิ่วหมิงซวน’ตามทัน ‘ลิ่วหมิงซวน’ขณะที่กำลังไล่ตาม’หลิงหาน’มา ก็หัวเราะเสียงดัง
“หลิงหาน เจ้าคิดว่าจะหนีจากข้าพ้นหรือไง แต่ถ้าหากเจ้ายอมมอบโสมโบราณระดับกลางมาให้ข้า เมื่อเขาไปถึงตัวเจ้าเมื่อไหร่ข้าจะไม่ทำลายวรยุทธ์ของเจ้าและเปลี่ยนเจ้าให้กลายเป็นขยะ แต่ถ้าหากไม่ละก็…”
‘ลิ่วหมิงซวน’มีความมั่นใจเต็มเปี่ยม มันรู้ว่า’หลิงหาน’นั้นเหมือนเต่าที่อยู่ในแจกัน ไม่มีทางที่มันจะหนีจาก’ลิ่วหมิงซวน’พ้น
ตามตรงหาก’หลิงหาน’มิได้เคลื่อนที่ตรงไปยังที่หลงยี่อยู่ ‘หลิงหาน’ก็จะหมดโอกาสที่จะหนีอย่างแท้จริง และคนที่จะปิดชีพมันนั้นยังไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก ‘ลิ่วหมิงซวน’
“มันต้องการที่จะทำลายพลังวรยุทธ์ของพี่หลิงหานงั้นหรือ ช่างเป็นคนที่มีจิตใจต่ำช้ายิ่งนัก”
‘หลงยี่’คิดกับตัวเองและมองไปที่’ลิว่หมิงซวน’ด้วยสายตาที่มองอะไรที่น่ารังเกียจ
“หะ นี่มันศิษย์น้องเฟิงเชียนเชียนไม่ใช่หรือไง”
ในตอนนี้ ‘หลิงหาน’ที่กำลังวิ่งหนีจาก’ลิ่วหมิงซวน’อยู่ก็มาเจอเข้ากับร่างของ’เฟิงเชียนเชียน’ที่นอนอยู่ สีหน้าของ’หลิงหาน’เปลี่ยนไปและมันยังรีบพุ่งตรงไปหา’เฟิงเชียนเชียน’ที่นอนหมดสติอยู่
‘หลิงยี่’ที่เห็นเช่นนั้นทำให้มันรู้สึกประหลาดใจ ‘หลิงหาน’คนนี้ช่างเป็นบุคคลที่มีจิตใจที่ดีงามจริงๆ แม้แต่ตอนที่ตัวเองโดนไล่ล่าฆ่าตายโดยศัตรูที่แข็งแกร่งแต่มันก็ยังหยุดเพื่อที่จะช่วยเหลือ’เฟิงเชียนเชียน’
“หลิงหาน เจ้านี่ช่าเป็นคนที่ดีจริงๆ ฮ่าๆๆ”
‘ลิ่วหมิงซวน’หัวเราะจากที่ไกลออกไป
“น่าเสียดายที่ในโลกใบนี้นั้น คนดีเช่นเจ้ามักจะมีชีวิตอยู่ไม่ได้นาน”
มันหัวเราะและวิ่งตรงมาที่’หลิงหาน’ ด้วยสายตาที่ป่าเถื่อนและเต็มไปด้วยจิตสังหาร ในตอนนั้น’หลงยี่’ที่ยืนอยู่บนต้นไม้ พบโอกาสที่ดีที่จะโจมตี’ลิ่วหมิงซวน’โดยการกระโดดลงมาและต่อยไปยังมันอย่างรุนแรง
Marionette : ยกที่สอง ! เริ่มได้. … แก๊ง !! !
ที่มา: