ตอนที่แล้วตอนต่อไป‘หลงยี่’ได้เข้าใจในพลังจิตเร้นลับเพียงแค่ส่วนนึงเท่านั้น แต่การที่พลังวรยุทธ์เพิ่มขึ้นทำให้จิตเร้นลับนั้นพลังเพิ่มขึ้นด้วยเช่นกัน ในตอนนี้ จิตเร้นลับแห่งหุบเขาเจิ้นเทียนได้ปกคลุมตัวลิ่งหมิงซวนที่อยู่ในวู่เต้าขั้นที่ 7 ทำให้การเคลื่อนที่ของมันช้าลงเหมือนมีแรงกดดันจากสวรรค์ที่ทำให้มันเคลื่อนไหวได้อย่างยากลำบาก
หมัดที่’หลงยี่’ต่อยออกไปยัง ‘หลิวหมิงซวน’สามารถใช้พลังได้เพียงแค่ 30เปอเซนต์จากพลังของมันเท่านั้น
หมัดของทั้งสองปะทะเข้าหากัน และหมัดของ’หลงยี่’ ที่เป็นฝ่ายขยี้หมัดของ’หลิวหมิงซวน’ ‘หลงยี่’ที่ฝึกร่างมารทรราชขึ้นสู่ระดับต้าเฉิง หมัดของ’หลิวหมิงซวน’จึงไม่สามารถทำให้’หลงยี่’บาดเจ็บได้ ‘หลิวหมิงซวน’ถูกผลักออกไปด้านหลังหลายก้าวและรู้สึกเหมือนถูกหมัดของมันเอง
“ไอ้ขยะ!”
ตาทั้งสองของ’หลิวหมิงซวน’ราวกับพ่นไฟและเอ่ยเพียงคำพูดนี้ก่อนการจู่โจมของ’หลงยี่’จะมาถึงในชั่วแวบ
“ดูให้ชัด ในท้ายที่สุดใครที่เป็นขยะ? เจ้าเป็นรองข้าในความเร็ว! ในด้านพลัง เจ้ายังเป็นรองข้าอีกครั้ง! เมื่อเจ้าพูดว่าเจ้าจะทำให้ข้าพิการ ความมั่นใจในตนเองนั้นมาจากที่ใดกัน?”
‘หลงยี่’กล่าวอย่างเย็นชาและเหวี่ยงหมัดอย่างแรงหลังจากหมัดพุ่งเข้าหา’ลิ่งหมิงซวน’ ‘หลิวหมิงซวน’เป็นผู้เชี่ยวชาญวู่เต้าขั้นเจ็ด และเข้าถึงพลัง 64,000 จิน แต่มองการเริ่มต้นอย่างเร็วและเหวี่ยงหมัดแล้วหมัดเล่าในลักษณะที่เข้มแข็งซึ่งทำลายศูนย์ถ่วงของร่างกายของมันที่มันไม่สามารถแสดงกำลังได้เต็มที่
ขณะที่หมัดแต่ละหมัดกระหน่ำสู่ร่างกายของมันนั้น ‘ลิ่งหมิงซวน’ไม่อาจทนต่อพวกมันได้และเมื่อในที่สุด’หลงยี่’ต่อยหมัดที่สิบแปดเข้สที่ท้องของมัน ร่างกายทั้งหมดของมันได้ปลิวไปด้านหลังในลักษณะคว่ำลง
“นับแต่ที่เจ้าต้องการทำร้ายข้า ตอนนี้ข้าควรทำร้ายเจ้าก่อน!”
ตาของ’หลงยี่’มองอย่างดุร้ายและได้เดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ในเวลานั้นอารมณ์ที่ไม่อาจอธิบายได้ของเจิ้นเทียนที่ได้ครอบคลุม’ลิ่งหมิงซวน’ ภายใต้การปิดบังอารมณ์ลึกลับของเจิ้นเทีียน ‘หลิงหมิงซวน’ที่บาดเจ็บไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
ร่างของ’หลงยี่’ได้เคลื่อนไปข้างหน้าด้วยการกระตุกและเปลี่ยนเป็นสายลมที่แผ่วเบาในทันทีและมาถึงเบื้องหน้า’ลิ่งหมิงซวน’ในชั่วขณะ และเตะด้วยท่าเตะที่หนักหน่วงเข้าที่จุดตันเถียนของมัน
ผลั๊วะ! ‘หลิวหมิงซวน’ได้รับการเตะที่หนักหน่วงทำให้ตาของมันได้โปนออกมา ตันเถียนขอมันได้ถูกทำลายอย่างสิ้นเชิงและซวนชี่ของมันแตกกระจายและพลังของมันได้สูญสิ้นไปทั้งหมดในทันที มันเป็นศิษย์แห่งนิกายหานปิงและอยู่ในขั้นวู่เต้าระดับที่เจ็ด
แต่ได้กลายเป็นขยะอย่างแท้จริงโดยศิษย์คนหนึ่งที่มีเพียงวู่เต้าระดับหกเท่านั้น นับแต่นั้นแล้ว ‘หลิวหมิงซวน’ไม่เคยคาดคิดว่าจะเสียวู่เต้า ของมันอีกทั้งยังรู้ว่าที่ทำมันเป็นไอ้ขยะไปชั่วชีวิตของมัน และผูกพันดำเนินชีวิตที่อัปยศอดสู!
“องค์ชาย หวังเทียนจู้ จะไม่ปล่อยเจ้า….”
‘ลิ่งหมิงซวน’ที่บาดเจ็บแทบจะไม่อาจเอ่ยคำเหล่านี้ได้
“มันจะไม่ปล่อยข้าไว้แน่ นั่นเป็นเรื่องในอนาคต แต่ตอนนี้เจ้าพร้อมที่จะถูกทำให้พิการโดยข้าหรือยัง”
‘หลงยี่’กล่าวอย่างเย็นชาในน้ำเสียงแห่งชัยชนะ ‘หลิวหมิงซวน’ฟังคำเหล่านี้และไม่อาจทนฟังคำของ’หลงยี่’ต่อ มันตกลงสู่พื้นในทันทีและสลบไปในที่สุด
ห่างไปไม่ไกล ‘หลิงหาน’พร้อมที่จะก้าวไปช่วย’หลงยี่’จัดการกับ’หลิวหมิงซวน’ แต่ตอนนี้การมองดูเหตุการณ์เหล่านี้ มันไม่อาจช่วยเหลือได้เพียงแต่มองดู
“นี่ เป็นไปได้อย่างไร น้องหลงยี่ ทำร้ายลิ่งหมิงซวนเพียงตัวคนเดียว….”
‘หลิงหาน’ไม่อาจเชื่อฉากที่มันได้เห็นเมื่อครู่! ผู้เชี่ยวชาญวู่เต้าระดับหกตีผู้เชี่ยวชาญวู่เต้าระดับเจ็ดได้เยี่ยงไรกัน? สิ่งนี้ทำลายความตระหนักรู้ของโลกแห่งวู่เต้าของ’หลิงหาน’จนหมดสิ้น
ในเวลานี้ ‘หลงยี่’รู้สึกถึงระดับการเพิ่มขึ้นของเลือดที่บิดอยู่ภายในร่างกายของมันที่แสนจะเจ็บปวด มันเป็นการต่อสู้สิบแปดหมัดระหว่าง’หลงยี่’กับ’หลิงหมิงซวน’
แม้น’หลงยี่’ได้ชัยชนะในที่สุด แต่’หลิงหมิงซวน’เป็นผู้เชี่ยวชาญวู่เต้าระดับเจ็ด ซึ่ง’หลงยี่’ก็ได้รับบาดเจ็บไม่เบาเช่นกัน โชคดีที่’หลงยี่’ได้ทำการปกป้องด้วยร่างมารทรราชย์ระดับต้าเฉิง ดังนั้นการบาดเจ็บของชายหนุ่มไม่หนักหนาสาหัส เพียงพักผ่อนหนึ่งคืนชายหนุ่มสามารถที่จะหายจากการบาดเจ็บ
“เออ พี่หลิงหาน ทำไมท่านกำลังถูกหลิงหมิงซวนไล่ล่า?”
‘หลงยี่’เงยขึ้นมอง’หลิงหาน’และถาม
“ข้าพบโสมโบราณระดับกลางอันหนึ่งและถูกล้อมโดยศิษย์สองคนของนิกายหานปิง”
‘หลิงหาน’อธิบายเหตุการณ์ด้วยการมองที่เย็นชาเพียงแวบเดียวในตาของเขา
“ในที่สุดข้าก็ชนะพวกมันด้วยความยากลำบากยิ่ง แต่แล้วลิ่งหมิงซวนคนนี่้ได้ลอบโจมตีข้าและเอาโสมโบราณระดับกลางไป แต่เพราะไหวพริบของน้องหลงยี่ มันจึงกลายเป็นพิการ!”
‘หลงยี่’ฟังแล้วคิดว่า’หลิงหมิงซวน’คนนี้มุ่งร้ายและไม่ซื่อ มันเป็นผู้เชี่ยวชาญวู่เต้าระดับที่เจ็ดและแม้ว่าในการรับมือกับ’หลิงหาน’ มันใช้วิธีลอบโจมตีและพูดได้ว่ายังทำให้คนอื่นพิการ จริง ๆ มันหยิ่งและเหี้ยมโหดอย่างยิ่ง
ขณะนี้ ‘หลงยี่’ได้ทำลายวรยุทธ์ของมันและสำหรับสิ่งนี้ ตัวมันต้องถูกตำหนิ
“ท่านพี่ เจ้าไม่ได้บาดเจ็บนะ? นี่เป็นโสมโบราณระดับกลาง เก็บไว้ให้ดี!”
‘หลิงหาน’พูดขณะให้โสมโบราณระดับกลางแก่’หลงยี่’
‘หลงยี่’มองอย่างแปลกใจและเอ่ยว่า
“ท่านพี่ นี่ไม่ใช่โสมโบราณระดับกลางหรือ? ท่านเป็นคนที่พบมัน ดังนั้นท่านควรใช้มัน”
‘หลิงหาน’ได้ยินและได้พูดอย่างเด็ดขาด
“อย่าปฏิเสธเลย ถ้าเจ้าไม่ช่วยข้าทันเวลาข้าอาจถูกจับไปโดยหลิวหมิงซวนอย่างแน่นอน ซึ่งมันจะต้องทำลายวรยุทธ์ของข้าอย่างแน่แท้และขณะที่เจ้าสู้กับมันอย่างหนัก เจ้าต้องสร้างเสริมพลังที่สูญสิ้นไปดังนั้นมันจึงเหมาะสมมากที่เจ้าจะได้โสมโบราณระดับกลางนี้ไป!”
สร้างเสริมพลังของชายหนุ่ม? ‘หลงยี่’ได้ยินคำพูดเหล่านี้และรู้สึกแปลกๆแต่เมื่อมันเห็น’หลิงหาน’ใจแข็งที่จะให้โสมโบราณระดับกลางแก่มัน ชายหนุ่มได้แต่ยอมรับมัน โสมโบราณระดับกลางดูใหญ่กว่าโสมโบราณระดับต่ำเล็กน้อย
แต่มันบรรจุไปด้วยหลิงชี่มากมาย เมื่อ’หลงยี่’เริ่มดูดซับหลิงชี่จากโสมโบราณระดับกลาง ‘หลิงหาน’ที่ยืนอยู่ด้านหนึ่งได้ถามขึ้นทันใด
“ใช่แล้ว น้องชาย ทำไมน้องเฟิงเชียนเชียนจึงอยู่ที่นี่ และนางสลบไปได้อย่างไร? ยิ่งกว่านั้นอาวุธในมือเจ้าคือ…..”
“นางเข้าอุทยานโสมป่าโบราณได้มาพร้อมกับข้าตลอดจนกระทั่งพบโสมโบราณระดับต่ำและแล้วนางได้ลอบจู่โจมเพื่อที่จะฆ่าข้า”
‘หลงยี่’อธิบายในอย่างเรียบง่าย ‘หลิงหาน’ฟังคำอธิบายและทำให้รู้ว่าแท้จริงแล้วเกิดอะไรขึ้น และไม่อาจช่วยได้เพียงแต่ออกเสียงที่เสียใจ
“แต่ข้าไม่นึกไม่ฝันว่าเฟิงเชียนเชียนจะโง่เง่า อุทยานโสมป่าโบราณคือโอกาสเดียวสำหรับทุกคนที่พิสูจน์โอกาสของพวกมัน แต่นางถูกครอบงำด้วยความรู้สึที่เกลียดชัง นางจึงไม่ลังเลที่จะลอบจู่โจมศิษย์ร่วมนิกายเดียวกัน!”
………………
แปลโดย Nitat
ปรับสำนวน Marionette
@Marionette : ก็สงสัยอยู่ว่าจะห้าวได้ซักกี่ตอน
ที่มา: