เมื่อการอำพรางของมนต์มายาเจิ้นเทียนเริ่มขึ่้นในสนามมันดูราวกับว่าหลงยี่อยู่ตรงกลางของเวที!
 
การนำความได้เปรียบของความเร็วที่ช้เาลงของฮั่วฉิง หลงยี่ได้เร่งเร้ารองเท้าหิมะของเขาอย่างเร็วและแสดงออกท่าเท้าวายุโฉบพร้อมกันและวิ่งวนด้านหลังฮั่วฉิงอย่างเร็วด้วยความเร็วอย่างมาก
 

 
“ตายซะ!”
 
หลงยี่ตะโกนและสวมถุงมือวิญญาณสาบสูญ หมอกสีดำได้ก่อตัวขึ้นในทันที
 

 
“หลบ!”
 
ฮั่วฉิงรู้สึกถึงรังสีของหมัดที่กำลังพุ่งมาจากข้างหลัง เขาต้องหลบการจู่โจมหมัดนี้แต่ภายใต้การอำพรางที่หนักอึ้งแห่งมนต์มายาเจิ้นเทียน ความเร็วของเขาได้ช้าลงอย่างมากซึ่งเขาไม่ได้ทำมันชั่วขณะถัดมาหลงยี่ต่อยหมัดของเขาอย่างหนักหน่วงที่บรรจุพลัง 10000 จินใส่กระดูกสันหลังของฮั่วฉิงจากด้านหลังและเขาถูกต่อยลอยขึ้นสู่อากาสพร้อมเสียง ปัง!
 
กระบี่ของฮั่วฉิงที่ห่อหุ้มด้วยหิมะและนำ้แข็งตกสู่พื้นอย่างเร็วด้วยเสียง”แต๊ง”
 
นับแต่มีบรรจุซวนชี่จากฮั่วฉิงไม่นานมาก หิมะและน้ำแข็งได้ปรากฏบนกระบี่ได้แตกกระจายออกทันที ทิ้งกระบี่เงินไว้บนพื้นเท่านั้น
 

 
“กระบี่ดี”
 
หลงยี่หยิบกระบี่ขึ้นมา ยิ้มบาง ๆ บนใบหน้าของเขา กระบี่ผ่อนความกดดันแก่เขาไม่ต้องสงสัยเลย ถ้าเขาไม่ได้มีกระบี่คมเช่นนั้น เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าจัดการกับเกราะป้องกันเต่าของตันเจี้ยน
 

 
“เด็ดมาลาใบไม้ปลิว”
 
เมื่อฮั่วหยุนเห็นพี่ชายถูกชกลอยไปในอากา่ศ นางหได้แสดงการจู่โจมเด็ดมาลาใบไม้ปลิวทันที และดอกไม้นับพันดอกและใบไม้ได้พุ่งสู่หลงยี่ในทันทีแต่เนื่องจากภายใต้ความกดดันอันหนักหน่วงของมายาเจิ้นเทียน แม้นความเร็วของเด็ดมาลาใบไม้ปลิวจะกลายเป็นเชื่องช้ายิ่งหลงยี่มในเวลาเพียงพอที่จะกวัดแกว่งกระบี่ในลักษณะไร้กังวลและในชั่ววูบหนึ่ง
 
เขาฟันลงที่ใบไม้และดอกไม้ที่คมกริบที่กำลบังมาที่เขาทั้งหมด แล้วเขาใช้ก้าวพริบตาร่างของเขากลายเป็นแสงดุจลมพัดและเขามุ่งหน้าสู่ฮั่วหยุนเพื่อสังหารนางอย่างรวดเร็วฟุบ!หลงยี่แทงกระบี่ใส่ฮั่วหยุนแทงลำคอของนางอย่างรวดร็วยิ่ง นางมองอย่างไม่เชื่อ
 

 
“เจ้า….ทำได้….อย่างไร….เจ้า…เพียงขั้นที่เจ็ด…..แน่นอน…..”
 
 
“ข้าได้บอกไว้แล้วว่าข้าไม่ใช่คนที่จะตาย”
 
หลงยี่พูดอย่างเบาแล้วดึงกระบี่ออกจากคอของนาง ร่างผอมบางของฉั่วหยุนล้มลงบนพื้นอย่างเร็ว การหายใจและหัวใจของนางหยุดลงในไม่ช้า
 

 
“หยุนน้อย!”
 
หลังจากที่ถูกส่งให้ลอยไปโดยหมัดของหลงยี่ ฮั่วฉิงได้รับบาดเจ็บสาหัส เขารู้สึกเจ็บปวดรุนแรง ตาของเขาแดงดุจเลือดและส่องประกายด้วยความเกลียดชังและขณะที่มองหลงยี่อย่างแข็งกระด้าง เขาได้ตะโกนเสียงดัง
 

 
“ข้าจะฆ่าเจ้า!!”
 
 
“โชคร้ายหน่อยนะเจ้าไม่มีโอกาส”
 
หลงยี่เอ่ยด้วยเสียงเย็นชาร่างของเขาวูบร่างของเขากล่ยเป็นแสงดุจลมพัดและเขามาถึงด้านหลังฮั่วฉิงและฟันกระบี่ใส่ฮั่วฉิงอย่างทันทีทันใด!
 
ฟับ!
 
ฮั่วฉิงไม่อาจแม้จะแสดงทักษะการป้องกันของเขาได้ในเวลานั้น กระบี่แทงช่องท้องของเขาและซวนชี่อยู่ในกระบี่ได้ทำลายตันเถุียนของเขาฮั่วฉิงล้มลงบนพื้นโดยหน้าของเขาหงายขึ้น
 
ในชั่ววูบ ตอนนี้ตัยเจี้ยนเป็นเพียงผู้เดียวที่ออกจากสนามหลังจากที่เข้าใจมายาเจิ้นเทียน ในชั่ววูบหนึ่งเขาได้สังหารศัตรูที่แข็งแกร่งกว่า!
 
หลงยี่มองตันเจี้ยนและเห็นมีสายตาที่เสียใจน่าหวาดหวั่นในตาเขาหลงยี่ อดีตขยะไร้ค่า แต่ในตอนนี้มันกลับสามารถเข้าใจขั้นที่สองของจิตเร้นลับ ชั่งเป็นพรสวรรค์ที่น่ากลัวจริงๆ ตั้นเจียนยังคงมิอาจจินตนาการหรือยอมรับในความจริงได้
 

 
“หลงยี่ หยุดมือของเจ้าซะ อย่างไรซะเราก็มาจากพรรคเดียวกัน ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องสู้จนถึงเอาชีวิตกัน”
 
ตันเจี้ยนกระทืบเท้าของมันลงที่พื้น โล่ศิลาก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง และมองไปยังหลงยี่
 

 
“หึ ตอนนี้เจ้ากลับเรียกข้าด้วยชื่อ ไม่เหมือนแต่ก่อน ไม่ใช่ว่าเมื่อก่อนเจ้าจะเรียกข้าว่าขยะใช่หรือไม่”
 
หลงยี่ยิ้มด้วยรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยนัยที่อยากฆ่า แต่ดูเหมือนว่าตันเจี้ยนต้องการละล้างความแค้นกับหลงยี่ และต้องการที่จะเจรจากับมันแต่ จะให้หลงยี่ยอมให้อย่างง่ายๆได้อย่างไรกันหากหลงยี่ไม่ใช่โอกาศนี้กำจัดมันไปซะ ครั้งต่อไป มันอาจต้องพบเจอกับปัญหาที่ยุ่งยากกว่านี้หลงยี่ไม่มีวันยอมให้มันเป็นปัญหาในอนาคต
 

 
“แกต้องตาย”
 
หลงยี่ชี้ดาบไปที่ตันเจี้ยน ด้วยสายตาที่เย็นชาหัวใจของตันเจี้ยนสั่นเทาไปด้วยความกลัว ยิ่งเมื่อมองไปยังตาของ’หลงยี่’ ไม่ไกลจากนี้ ‘เฟิงเหยา’และ’หลิงหาน’ที่กำลังมองสถานการณ์เบื้องหน้าด้วยตาทั้งสองของแค่ละคน
 

 
“มันเป็นไปได้อย่างไร ไอขยะนั่น …….”
 
เฟิงเหยากัดฟันของเธอแน่ เพราะเนื่องจากนางไม่เคยคิดว่าหลงยี่นั้นจะมีความสามารถที่จะต่อกรกับสามคนที่มีพลังแข็งแกร่ง และยังฆ่าสองคนอย่างไวและกำลังที่จะลงมือในคนที่สามในตอนนี้ แม้แต่ตันเจี้ยนที่หยิ่งยโสในฝีมือตัวเองยังวางตัวเป็นคนเรียบร้อยไปซะงั้น
 
‘เฟิงเหยา’คิดว่าก่อนหน้านั้น ทั้งสามคนต่างต่อสู้กันอย่างดุเดือดและทำให้บาดเจ็บสาหัส ทำให้หลงยี่สามารถจัดการได้โดยง่าย ไม่งั้นหลงยี่คงไม่มีทางที่จะทำอะไรในสามคนนั้นได้เนื่องจากหลงยี่เป็นเพียงแค่วู่เต้าขั้นที่ 7 แต่กลับชนะวู่เต้าขั้นที่ 8 ถึงสามคน
 

 
“แย่ละ หากข้าไม่ฉวยโอกาศนี้จัดการมัน คงจะเป็นปัญหาใหญ่ในอนาคตก็เป็นได้ “
 
ดวงตาของเฟิงเหยาประกายไปด้วยความโกรธ นางก้าวเท้าออกไปหมายที่จะปิดชีพหลงยี่ แต่หลิงหานเคลื่อนไหวและตามนางจนทัน
 

 
“ฮ่าๆ ศิษย์รุ่นน้องหญิง เฟิงเหยา ศัตรุของท่านคือข้า”
 
หลิงหานกระโดดไปข้างหน้าเฟิงเหยาและต่อยไปที่นางเพื่อให้นางหยุดเคลื่อนที่หลิงหานไม่คลาดคิดว่าหลงยี่จะมีวิทยายุทธ์ที่ล้ำเลิศเช่นนี้ น่าจะเป้นผลมาจากโสมโบราณขั้นสุดยอดที่ได้ดูดซับไป
 
ทำให้หลิงหานรู้สึกว่าตัวเองคิดถูกที่ให้โสมโบราณให้แก่หลงยี่ไปตอนนี้ถึงหลงยี่จะเป็นเพียงแค่ วู่เต้าขั้นที่ 7 แต่ก็สามารถฆ่าวู่เต้าขั้นที่ 8 ถึงสองคน
 

 
“ใครเป็นศิษย์น้องหญิงของท่านกัน”
 
เฟิงเหยาที่ถูกหลิงหานหยุดไว้ ทำให้นางรู้สึกเหมือนไร้ซึ่งพลัง ไม่ใช่ว่านางอ่อนแอ แต่เมื่อเจอกับหลิงหาน นางก็ไม่อาจไปหาหลงยี่ได้อีกทั้งสองคนมีพลังพอพอกัน และไม่ง่ายเลยที่จะมีฝ่ายนึงที่จะชนะการประลอง
 
แต่อย่างไรก้ตาม ทั้งสองมิอาจที่จะหลุดพ้นออกจากกันได้ ในตอนแรกเฟิงเหยาขัดขวางหลิงหานไม่ให้ไปช่วยหลงยี่ แต่ในตอนนี้กลายเป้นหลิงหานที่ขัดนางไม่ให้ไปฆ่าหลงยี่และตอนนี้สองคนก็ไม่ได้สนใจการต่อสู้ของตันเจี้ยนกับหลงยี่อีกต่อไปหลงยี่ที่กำลังก้าวเดินไปหาตันเจี้ยนอย่างช้าๆก็พุดรอยยิ้มขึ้น
 
______________________________________________
 
EINS : เข้าโรงบาลอาจจะลงช้าอย่าว่ากันนะครับ
 
(ปล. ถ้ามีคนช่วยแปลมากกว่านี้จะขอบคุณมากเลย ยิ่งไอแทนแทนเนี่ยหายเลย)
 
ที่มา: