ตอนที่แล้วตอนต่อไปโสมโบราณคุณภาพดีที่สุดสูงกว่าโสมโบราณระดับสุดยอดสองขั้น
“ตราเก้ามังกรซ่อนสามารถปกป้องการไหลซึมของหลิงฉีจากโสมโบราณ บางทีข้าลองจับโสมโบราณคุณภาพดีที่สุด แต่ไม่อาจให้เหล่าคนของราชวงศ์ค้นพบได้”
มีแสงแวววับในตาของหลงยี่ แต่ปัญหาคือคนของราชวงศ์นั้นชั่งน่าเกรงขามยิ่ง ตัวอย่างเช่น คนหนุ่มหุ้มเกราะติดอาวุธโลหะนั้นและยังยากมากที่จะเข้าใจระดับวรยุทธ์ของมันทำให้มิอาจที่จะประมาทได้ชิงอาหารจากปากของราชวงศ์ มันมีเพียงหลงยี่ที่กล้ามาก แต่การล่อลวงของโสมโบราณคุณภาพดีที่สุดใหญ่มากที่จะขัดขวาง
แล้วเขาได้กระโดดสู่หวู่เต้าขั้นที่แปดได้อย่างง่ายดาย
“น้องชาย เจ้ากำลังคิดอะไร?”
หลิงหานผู้ที่ยืนข้างหลงยี่ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“โอ้ ไม่มีอะไรหรอก”
หลงยี่ยิ้มพร้อมกับส่ายหัว
“ใช่ ท่านพี่ ท่านใช้กระบี่นี่ครั้งแรก มันเป็นความเมตตาที่เกราะป้องกันอาวุธของตันเจี้ยนได้ถูกทำลาย อีกนัยหนึ่งมันเป็นอาวุธป้องกันที่ดีมาก”
หลงยี่พูดขณะยื่นกระบี่ของฮั่วฉิงแก่หลิงหาน
“น้องชาย เจ้ากำลังทำอะไร?”
สีหน้าของหลิงหานเปลี่ยนแปรเล็กน้อยและไม่ยอมรับมัน
“เจ้าได้รับมันหลังจากการต่อสู้ที่ดุเดือนและรุนแรง เจ้าจะเอามาให้ข้าได้อย่างไร? ข้าคิดว่ากระบี่นี้เหมาะกับเจ้าที่สุด!”
“อืม”
หลงยี่พยักหน้าขณะนี้ เขาได้ตัดสินใจในที่สุด มันคุ้มค่ากับการเป็นเพื่อนกับหลิงหานตามที่บุคลิกของหลงยี่ เขาระมัดระวังในการคบเพื่อนอย่างมากและนับแต่มันยากที่จะต่อสู้กับการยั่วยวนใจของอาวุธ ในที่สุดเขารู้ว่าหลิงหานไม่ใช่คนโลภและไม่หากินเล็กกินน้อยเมื่อมีความเป็นไปได้ซึ่งแสดงว่าเขามีความรู้สึกลึก ๆแห่งความซื่อตรงและเที่ยงธรรม!
หลงยี่ไม่เพียงทดสอบหลิงหาน แต่ตอนนี้ หลิงหานก็กำลังทดสอบหลงยี่ด้วย?เมื่อตันเจี้ยนได้ก้มตัวลงเพื่อขอความเมตตาแล้งหลิงหานไม่ได้เอ่ยอันใดและหวังอย่างยิ่งว่าหลงยี่จะสังหารตันเจี้ยน ถ้าหลงยี่ไม่ลงมือสังหารตันเจี้ยน หลิงหานจะรู้สึกผิดหวังในตัวของหลงยี่อย่างมากแต่ตอนนี้
ปมแห่งมิตรภาพระหว่างคนทั้งสองได้ทำให้แข็งแกร่งมากขึ้นอย่างชัดเจน
“ถูกแล้ว ท่านพี่ โสมโบราณคุณภาพดีที่สุดปรากฏที่ใด?”
หลงยี่ทำเสียงเหมือนกับเขาถามมันอย่างไม่ตั้งใจ
“เจ้ามองไปทางตะวันตกสิ”
หลิงหานไม่ได้คิดถึงมันกมานัก เขาเพียงคิดว่าหลงยี่ถามมันด้วยความอยากรู้อยากเห็น และเขาชี้นิ้วไปทางทิศตะวันตก
“เจ้าเห็นที่นั้นไหม? มันกล่าวว่าโสมโบราณคุณภาพดีที่สุดเติบโตบนยอดสูงสุดของเขาลูกนั้นสูงเหนือพื้นดิน 1,000 ฟุต”
เหนือ 1,000 ฟุต!
หลงยี่มองไปทางตะวันตกแฃละมองห่างไปหนึ่งร้อยไมล์ มีเขาสูงชั้นตั้งตระหง่านลูกหนึ่งตั้งตรงดุจมีดคมเล่มหนึ่ง!ผู้คนบางคนรู้สึกถึงการมีอยู่ของหลิงชี่ที่เข้มข้นภายใต้เนินเหล่านั้นแล้วยังอยู่และได้รายงานตระกูลราชวงศ์
หลิงฟานพูดพร้อมกับยิ้ม
”มัยากมากสำหรับบุรุษธรรมดาปีนป่ายความสูง 1,000 ฟุตเพื่อได้โสมโบราณคุณภาพดีที่สุด”
ฟุตที่จริงสูงมากและมันดูราวกับว่าถ้าใครคนหนึ่งต้องการได้โสมโบราณคุณภาพดีที่สุดแล้วเขาต้องใช้เวลาและความพยายามมากข่าวดีคือว่าตระกูลราชวงศ์ยังมาไม่ถึงสติที่เฉียบคมของหลงยี่กำลังทำงานรวดเร็ว อย่างน้อยเขาได้มองดูสถานที่นั้นเป็นครั้งแรกแน่นอน เขาไม่อาจนำหลิงหานไปกับเขาได้
การแย่งชิงโสมโบราณคุณภาพดีที่สุดจากมือของตระกูลราชวงศ์เป็นภารกิจที่อันตราย ถ้าสิ่งนี้ได้ถูกเปิดโปงมันนำไปสู่ผลที่ร้ายแรง!หรือว่ามันมูลเหตุของความปลอดภัยของตัวเขาเอง หรือเพื่อเป้าหมายของหลิงหาน หลงยี่คิดว่ามันเป้นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเขาที่ได้พยายามและได้รับโสมโบราณคุรภาพที่ดีที่สุดแต่ขณะนี้การแยกจากหลิงหานกำลังเป็นสิ่งยุ่งยากลำบากเพื่อที่จะไม่ทำให้เขาสงสัย หลงยี่ไม่ต้องทำการที่ปราศจากการไตร่ตรองอันใด
“ท่านพี่ ปล่อยให้เราสำรวจรอบๆและค้นหาโสมโบราณนับจากเวลาที่เราได้เข้าสู่อุทยานโสมป่าโบราณ มันดูราวกับว่าท่านไม่ได้ผล”
หลงยี่กล่าว
“คำพูดเหล่านี้มาจากที่ใดกัน? ผลของข้าไม่ใช่เล็กกุญแจดำของหลิ่วหมิงซวนใช้ง่ายมาก!”
หลิงหานหัวเราะ
“แต่เราอยู่ในอุทยานโสมป่าโบราณและมันไม่ได้พิสูจน์ว่าถ้าเจ้าไม่ได้โสมโบราณ ท่านพี่ จงไปและค้นหามันซะ”
หลงยี่กล่าวแล้วเลือกทิศทางหนึ่งแล้วเตลื่อนไปข้างหน้าหลิงหานเคลื่อนที่ตามหลงยี่ หลงยี่ได้เลือกเส้นทางตะวันตกที่ซึ่งโสมโบราณคุณภาพดีที่สุดอยู่อย่างสุขุมรอบคอบ หลังจากนั้น พวกเขาได้กลิ่นคาวเลือดบางเบาและได้รุนแรงขึ้นทันที
“ท่านพี่มีศพ ๆ หนึ่ง!”
ศพของผู้ชายสวมชุดสีน้ำเงินของศิษย์นิกายเจิ้นเทียนถูกแขวนจากต้นไม้และท้องของเขาถูกตัดเปิดออกการเห็นภาพนี้ สีหน้าของพวกเขาได้เปลี่ยนไปทันทีใครกันที่โหดร้ายเช่นนี้?
“เขาตายไม่นาน”
หลงยี่ตัดสินใจค้นหาเบาะแส เขามองรอบๆอย่างเร็วและบ้าคลั่งและแล้วเขาก็พบเบาะแสอย่างรวดเร็ว
“ท่านพี่ ท่านดูที่ศพของศิษย์พี่นี้ ข้าจะจับคนร้าย!”
ขณะที่หลงยี่พูดถ้อยคำเหล่านี้จบทันใดเขาได้เคลื่อนที่ไปข้างในทิศทางที่ไล่ตามฆาตกรอย่างเร็วโดยไม่ให้เวลาแก่หลิงหานที่จะแสดงความคิดในการตัดสินใจนี้เลยหลิงหานเห็นการกระทำที่แน่วแน่ของหลงยี่ที่ไล่ตามฆาตกร โดยปกติเขาต้องฆ่าฆาตกรกับมือของเขา
ศพของศิษย์แห่งนิกายเดียวกันกำลังถูกห้อยอยู่บนต้นไม้ตรงหน้าเขา ทำให้เขารู้สึกแย่จริงๆ หลงยี่วิ่งออกไปหลายไมล์ และขณะนี้เขามั่นใจว่าหลิงหานไม่ได้ไล่ตามเขาทำให้เขารู้สึกโล่งอกในใจอย่างไรก็ตาม ความสนใจของเขามุ่งไปที่คนผู้นั้นผู้ที่เขากำลังไล่ตาม
“ดูเหมือนว่ามันจะเป็นศิษย์จากพรรคเฉียนซี และหลังจากฆ่าศิษย์ของสำนักเจิ้นเทียนสำเร็จ มันก็ได้ขโมยโสมโบราณไปจากศพและกำลังหาทางที่จะดูดซึมหลิงชีอยู่บริเวณนี้ แต่ชั่งน่าเสียดาย มันดันถูกข้าหาพบเข้า!”
“บางทีข้าอาจจะใช้มันในการแย่งชิงโสมโบราณคุณภาพดีที่สุดได้!”
แต่อย่างไรก็ตาม ความเร็วของศิษย์จากพรรคเฉียนซีคนนี้ไม่ได้ด้อยไปกว่าหลงนี้เลยถึงแม้ว่าหลงยี่ได้ใช้ก้าวกระพริบตาและรองเท้าวายุเหมันต์ แต่หลงยี่ยังคงได้ยินแค่เสียงที่ศัตรูกำลังวิ่งหนีไปเข้าไปในป่า และทำให้เขายังมิอาจที่จะเห็นแม้แต่ตัวตนของมันเลย
Eins : เปลื่อย เน่า….(สภาพตัวเองในตอนนี้)
ปล. ไม่ได้check อะไรเท่าไหร่เลยนะ ลงเลย ถ้ารอเช็คคงไม่ต้องลงกันแล้วล่ะ ผิดพลาดไงขออภัย
ที่มา: