เมื่อ’ซูเหมิงหาน’เรียกเขาให้หยุด ‘เย่เฟิง’จึงหันหน้ากลับมาถาม
 

 
“มีอะไร?”
 
 
“นายพาฉันกลับบ้านที”
 
‘ซูเหมิงหาน’จ้องไปยัง’เย่เฟิง’พร้อมกับคิดในใจ หมอนี่ซื่อบื้อจริง นอกจากเขาจะปล่อยเธอลงอย่างไร้มารยาทแล้ว ตอนนี้เขายังจะทิ้งเธอไว้คนเดียวในที่แบบนี้อีก
 

 
“ฉันไม่มีเวลาหรอก”
 
‘เย่เฟิง’ปฏิเสธ
 

 
“นาย!”
 
‘ซูเหมิงหาน’ไม่อยากจะเชื่อหู หมอนี่โง่หรือไงถึงบอกว่าไม่มีเวลา ในเมื่อบ้านของทั้งคู่ก็อยู่ติดกัน การพาเธอกลับบ้านมันเสียเวลาตรงไหน?
 

 
“พาฉันกลับบ้าน หรือจะให้ฉันบอกเรื่องนี้กับพ่อฉัน”
 
เธอพูดขึ้นอีกครั้งด้วยประโยคที่ต่างจากเดิมเล็กน้อย   แม้’เย่เฟิง’ไม่ต้องการจะยุ่งเกี่ยวกับเธออีก แต่เมื่อได้ยินดังนั้นเขาหยุดเดินทันที ตามความทรงจำแล้ว พ่อของ’ซูเหมิงหาน’เป็นคนที่น่ากลัวมาก และไม่เคยปฏิบัติกับ’เย่เฟิง’คนก่อนอย่างดีซักครั้งเดียว   ถ้าพ่อของเธอรู้เรื่องที่’เย่เฟิง’แอบดูลูกสาวของเขาอาบน้ำเข้าละก็……   ไม่ดีแน่!
 
‘เย่เฟิง’ลอบหลั่งเหงื่อเย็นเยียบ ถ้ามองถึงความแข็งแกร่งของเขาตอนนี้ เขาสามารถถูกกำจัดจากศัตรูอย่างง่ายดาย
 

 
“โอเคๆ ฉันพาเธอกลับบ้านก็ได้”
 
‘เย่เฟิง’ประนีประนอม เขารู้สึกเศร้าจริงๆที่ต้องทำตามคำสั่งคนอื่นนอกจากอาจารย์ของเขา แถมคนๆนี้ยังเป็นแค่สาวน้อยคนหนึ่งอีก!
 
ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยอมจำนนต่อเธอ เพราะตอนนี้เขาไม่ได้มีวรยุทธ์เหมือนตอนอยู่ในโลกเทวะ ‘ซูเหมิงหาน’มองท่าทีเศร้าของเขาแล้วแอบยิ้มในใจ แต่พอคิดอีกที เธอก็กลับมาอารมณ์เสียอีกครั้ง ปกติแล้วคนที่มีโอกาสได้ไปส่งเธอที่บ้านยามค่ำคืนแบบนี้ควรจะต้องดีใจไม่ใช่หรือไง? แล้วทำไมหมอนี่ถึงแสดงท่าทีไม่เต็มใจแบบนี้นะ?
 

 
“เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ นายห้ามบอกใครเด็ดขาด”
 
ขณะที่ทั้งคู่กำลังเดินกลับบ้าน ‘ซูเหมิงหาน’พูดกับ’เย่เฟิง’ ถ้าพ่อของเธอรู้ว่าเธอเข้าไปในที่อโคจรอย่างย่านบาร์ตอนกลางค่ำกลางคืน เขาไม่หักขาเธอทิ้งหรือไง?
 

 
“อืม”
 
‘เย่เฟิง’พยักหน้าอย่างใจลอย เพราะตอนนี้เขากำลังยุ่งกับการขบคิดเรื่องแผนการฝึก   ‘ซูเหมิงหาน’มองท่าทีใจลอยของ’เย่เฟิง’ก็ทราบว่าเขาไม่สนใจในตัวเธอแม้แต่น้อย นี่ทำให้เธอยิ่งรู้สึกอึดอัดในใจ แต่เธอยังคงจำเหตุการณ์ที่เขาเข้ามาช่วยเธอจากกลุ่มชายขี้เมาได้ มันทำให้เธอรู้สึกประทับใจในตัวเขานิดหน่อย
 
ถึงแม้นายซื่อบื้อคนนี้จะมีดีแค่เล่นเกมส์ออนไลน์ แถมยังกล้าแอบดูเธออาบน้ำอีก แต่ถ้าให้พูดตามตรง อยู่กับเขาแล้วเธอยังสบายใจมากกว่าอยู่กับ’เทียนโย่วเหลียง’นั่นอีก   ทั้งคู่เดินตามถนนมาเรื่อยๆและก่อนจะถึง‘หมู่บ้านชิงเฟิง’
 
ก็มีรถ BMW7 ลีมูซีนสีน้ำเงินเข้มขับมาจอดใกล้ๆกับพวกเขา เมื่อเห็นดังนั้น ‘ซูเหมิงหาน’จ้องมองอย่างตกใจ นี่ไม่ใช่รถของพ่อเธอหรือไง?
 
‘เย่เฟิง’มองเห็นชายวัยกลางคนที่ดูมีภูมิฐานนั่งอยู่หลังรถ และมองมายัง’ซูเหมิงหาน’ด้วยสายตาโมโห เขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างที่ไม่ดีแล้ว   ตามความทรงจำ พ่อของ’ซูเหมิงหาน’มักยุ่งอยู่กับธุรกิจของเขาเสมอ และน้อยครั้งที่จะได้กลับมายังหมู่บ้านชิงเฟิง ดังนั้นส่วนใหญ่แล้ว’ซูเหมิงหาน’จะอยู่บ้านกับแม่บ้านเพียงสองคน
 
‘เย่เฟิง’ไม่คาดคิดเลยว่าพ่อของเธอจะกลับมาในคืนนี้
 

 
“ขึ้นรถ”
 
ชายกลางคนลดกระจกลงแล้วมอง’ซูเหมิงหาน’อย่างเอาเรื่อง
 
‘ซูเหมิงหาน’เปิดประตูรถแล้วหันมามอง’เย่เฟิง’ชั่วครู่ ก่อนจะเข้าไปข้างใน ตอนนี้เธออดกังวลไม่ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขา
 
‘เย่เฟิง’นั้น ถึงแม้จะอาศัยในหมู่บ้านชิงเฟิงซึ่งเป็นหมู่บ้านของเหล่าเศรษฐีทั้งหลาย แต่เขาก็อาศัยอยู่แค่ตัวคนเดียว ‘ซูซินฉาง’พ่อของ’ซูเหมิงหาน’ตรวจสอบประวัติของ’เย่เฟิง’แล้ว เขาไม่มีพ่อและแม่ และไม่มีความความสัมพันธ์ทางสังคมใดๆ เขาเพียงอาศัยอยู่ในบ้านของปู่ของเขาเท่านั้น
 
‘ซูซินฉาง’ไม่เคยพบปู่ของ’เย่เฟิง’มาก่อน แม้ตลอดหลายปีมานี่ เขาก็ไม่เคยปรากฏตัวซักครั้งเลย แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้มีบทบาทพิเศษอะไรในสังคาม การมีอยู่ของเขาเลยไม่สำคัญอะไรในสายตา’ซูซินฉาง’แม้แต่น้อย
 
ดังนั้น ‘ซูซินฉาง’จึงไม่เคยยอมให้’เย่เฟิง’มีปฏิสัมพันธ์อะไรกับลูกสาวของเขาอย่างเด็ดขาด   ถึงอย่างนั้น วันนี้ เขากลับเห็น’เย่เฟิง’กับ’ซูเหมินหาน’เดินอยู่ด้วยกันบนถนนเปลี่ยวกลางค่ำกลางคืนแบบนี้!
 
บัดซบ ไอเด็กเวรนั่นจ้องจะงาบลูกสาวของเขาหรือไง?
 
‘ซูซินฉาง’กลายเป็นโกรธเกรี้ยว   เขาจะทนเห็นลูกสาวที่แสนล้ำค่าของเขาต้องอยู่กับเด็กหนุ่มจนๆแบบนั้นได้อย่างนั้นหรือ? คงถึงเวลาต้องเตือนไอเด็กนั่นให้รู้ที่ต่ำที่สูงซะบ้าง แล้วต้องรีบย้าย’ซูเหมิงหาน’ไปอยู่ที่อื่น
 
แน่นอน เนื่องจากเขาเป็นคนมีหน้ามีตาในสังคม เขาคงไม่พูดโดยตรงกับไอเด็กนั่นให้เสียหน้าแน่ ไว้กลับถึงบ้านเมื่อไหร่ เขาค่อยให้ผู้ช่วยของเขาจัดการเรื่องนี้แทน   รถลีมูซีนเริ่มออกตัวไปยังที่จอดรถของหมู่บ้านชิงเฟิง   ‘เย่เฟิง’มองเห็นแววตาดูถูกของ’ซูซินฉาง’ชัดเจน
 
แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องเก็บมาใส่ใจ เพราะเขาเป็นถึงผู้ฝึกวรยุทธ์แห่งโลกเทวะ เขาจะไปกังวลอะไรก็อีแค่คนธรรมดา?
 
ตอนนี้’ซูเหมิงหาน’ไม่อยู่ที่นี่แล้ว เขาค่อยสบายใจขึ้น แล้วเริ่มวิ่งเข้าสู่หมู่ชิงเฟิง   ในเมื่อ’เย่เฟิง’ตอนนี้ไม่มีกุญแจเข้าบ้าน เขาก็คงจำเป็นต้องทำตามวิธีของ’เย่เฟิง’คนก่อนคือปีนเข้าทางชั้นสอง แน่นอนว่าเขาสามารถปีนป่ายได้ไหลลื่นกว่า’เย่เฟิง’คนก่อนมาก และในเวลาไม่นาน เขาก็สามารถปีนขึ้นไปยังระเบียงชั้นสองของบ้านได้
 
ในเวลานั้น ‘ซูเหมิงหาน’ไม่อยากฟังคำดุด่าของพ่อ เมื่อถึงบ้าน เธอจึงรีบเข้าไปในห้องของเธอและซ่อนตัวในห้องน้ำ   เมื่อ’ซูเหมิงหาน’เข้าไปในห้องน้ำ เธอมองออกไปนอกหน้าต่างจึงเห็น’เย่เฟิง’ที่กำลังปีนป่ายท่อน้ำเพื่อเข้าไปในบ้านของเขาทางระเบียงชั้นสอง เมื่อเห็นดังนั้น เธออดไม่ได้ที่จะเอามือกุมปาก
 

 
“ที่แท้ เขาก็แค่จะกลับเข้าบ้านนี่เอง เขาไม่ได้ต้องการจะแอบดู…….”
 
ในเวลานี้ เธอรับรู้แล้วว่ามันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด และเป็นความผิดของเธอเองต่างหากที่ไม่ยอมปิดผ้าม่านก่อนอาบน้ำจึงถูก’เย่เฟิง’เห็นร่างที่เปลือยเปล่าเข้า เมื่อคิดได้ดังนั้น เธอก็หน้าขึ้นสีด้วยความอับอาย
 

 
“แต่นี่ก็อยู่ตั้งไกล เขาก็ไม่เห็นเราชัดเจนหรอกใช่ไหม?”
 
แม้จะรู้สึกไม่แน่ใจ แต่ความคิดนี้ก็ช่วยปลอบใจเธอได้   เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ย่านบาร์ ในตอนที่’เย่เฟิง’ปรากฏตัวมาช่วยเธอไว้ในช่วงเวลาที่เลวร้าย นี่ทำให้หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ แต่ถึงอย่างนั้น เธอรีบส่ายหัวไล่ความคิดนี้ออกไปแล้วกลับไปอาบน้ำอีกครั้ง
 
ในชั้นล่างของบ้านสกุลซู ‘ซูซินฉาง’นั่งอยู่บนโซฟาในชุดสูทเนื้อผ้าชั้นดีสไตล์ตะวันตก ซึ่งทำให้เขาดูดีมีฐานะและน่าเชื่อถือ บุคคลิกภาพของเขาที่แสดงออกมา เหมาะสมอย่างยิ่งกับตำแหน่งประธานบริษัทในเครือซูเฉิงกรุ๊ป ที่มีทรัพย์สินมากมายมหาศาล   สาวสวยคนหนึ่งซึ่งเป็นผู้ช่วยของ’ซูซินฉาง’นั่งอยู่ตรงข้ามกับเขา เธอดูมีเสนห์และเฉลียวฉลาดในชุดสาวออฟฟิศพร้อมทั้งสวมแว่นตา ผมของเธอยาวประบ่า
 
และสวมกระโปรงสั้นสีดำรวมทั้งถุงน่องสีเข้ม ทำให้เธอดูน่าดึงดูดอย่างมาก
 

 
“เอาเงินสองแสนไปให้เจ้าเด็กนั่น แล้วเตือนมันว่าอย่ามายุ่งกับลูกสาวของผมอีก”
 
‘ซูซินฉาง’เซ็นเช็คแล้วยื่นให้ผู้ช่วยของเขา
 

 
“ได้ค่ะท่าน”
 
สาวสวยรับเช็คมาไว้ในมือแล้วหันเอวขอดเดินออกจากบ้านไป เธอมุ่งไปยังบ้านข้างเคียงซึ่งเป็นที่พักอาศัยของ’เย่เฟิง’
 
‘ซูซินฉาง’นั่งอยู่บนโซฟา แล้วมองไปยังด้านหลังที่มีเสน่ห์ของเธอ แต่ความโมโหในใจเขายังไม่หายไป เดี๋ยวเขาต้องสั่งสอน’ซูเหมิงหาน’เสียใหม่ ไม่งั้นเธอคงหลุดจากการควบคุมของเขาแน่
 
‘เย่เฟิง’ก้าวเข้ามาในบ้านทางระเบียงชั้นสอง เขาทบทวนความทรงจำก่อนจะเดินไปเปิดไฟในบ้าน   แม้’เย่เฟิง’คนก่อนจะอาศัยอยู่ในบ้านสองชั้นที่ดูหรูร่าจนน่าอิจฉา แต่เขากลับได้รับค่าใช้จ่ายจากปู่ของเขาน้อยเอามากๆ ซึ่งจะเรียกว่าเขาเป็นคนจนในหมู่คนรวยเลยก็ได้
 
ขณะที่’เย่เฟิง’กำลังจะเริ่มฝึก ทันใดนั้น เขาได้ยินเสียงคนกดออดที่ประตูบ้าน
 
‘ใครมาหาเขากลางค่ำกลางคืนแบบนี้?’
 
เขาลุกขึ้นไปเปิดประตูบ้านและเห็นหญิงสาวสวมแว่นตาท่าทางฉลาดยืนอยู่ที่ทางเข้า เขาจำได้ทันที นี่ไม่ใช่ผู้ช่วยคนสวยของ’ซูซินฉาง’หรือไง?
 
ที่มา: