ทุกๆคนในโลกเทวะล้วนมี‘เมล็ดพันธุ์’ในจุดตันเถียนของพวกเขา ซึ่งมันคือแก่นหลักในการผลิตและควบคุม‘เจินฉี’ภายในร่าง   ถึงอย่างนั้นผู้คนบนโลกใบนี้กลับไม่มีเมล็ดพันธุ์ในจุดตันเถียนของพวกเขา
 
ผลก็คือ ร่างกายของพวกเขาไม่สามารถผลิตเจินฉีออกมาได้ แล้วพวกเขาจะบ่มเพาะวรยุทธ์ได้อย่างไร   ‘เย่เฟิง’ทำหน้าบูดบึ้งโดยไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป
 
แต่ทันใดนั้น แหวนดาบมังกรโบราณในมือขวาของเขาก็ส่องประกายขึ้น พร้อมปรากฏร่องรอยของกระแสคลื่นลึกลับบางอย่างไหลเข้าไปในร่างของเขา
 

 
“นี่มัน………การก่อกำเนิดเมล็ดพันธุ์?”
 
‘เย่เฟิง’เบิกตาขึ้นอย่างตื่นเต้น   แหวนวงนี้ช่างมีความสามารถในการแหกกฏของสวรรค์จริงๆ นี่ทำให้เขารู้สึกมีความสุขอย่างยิ่งโดยเฉพาะที่เมื่อเขามีเมล็ดพันธุ์ในอยู่ในร่าง เขาก็สามารถบ่มเพาะวรยุทธ์ในโลกใบนี้ได้แล้ว นอกจากนั้น เขาอาจจะเป็นเพียงคนเดียวในโลกใบนี้ที่สามารถใช้วรยุทธ์ได้ก็เป็นได้
 
เพราะเขาไม่คิดว่าจะมีใครในโลกใบนี้ที่มีของวิเศษอย่างแหวนดาบมังกรโบราณ ซึ่งแม้แต่ในโลกเทวะ ของวิเศษเหล่านี้ล้วนเป็นของหายาก ผู้คนต่างเข้าประหัตประหารแย่งชิงกันเพื่อให้ได้มันมา
 
ดังนั้น ตราบเท่าที่เขายังคงระวังตัว ‘เย่เฟิง’ก็สามารถอาศัยอยู่ที่นี่ได้อย่างปลอดภัย และสามารถมุ่งมั่นกับการหาทางกลับไปยังโลกเทวะโดยไม่ต้องกังวลกับสิ่งใดๆ   สิ่งที่เกิดขึ้นเหล่านี้ล้วนต้องขอบคุณปฏิหารของแหวนวงนี้ ที่มอบเมล็ดพันธุ์ให้แก่เขา ตอนนี้ เขาก็สามารถเริ่มบ่มเพาะวรยุทธ์ตามแนวทางโคจรดาวสุสานได้แล้ว
 
ในเวลาที่’เย่เฟิง’ยังอยู่ในโลกเทวะ เขาฝึกฝนแนวทางโคจรดาวสุสานมาแล้วถึงแปดปีจนคุ้นเคย ตอนนี้ เขาใช้ความคิดเพื่อเคลื่อนเจินฉีอันน้อยนิดในจุดตันเถียนของเขาไปตามเส้นลมปราณที่กำหนดไว้ และหมุนเวียนไปทั่วร่าง โดยเริ่มจากช้าๆแล้วค่อยเพิ่มความเร็วขึ้น
 
ไม่นานนัก เส้นลมปราณภายในร่างของก็ถูกปรับเปลี่ยนด้วยผลของเจินฉี สำหรับขั้นต่อมาคือการเริ่มฝึกตามแนวทางโคจรดาวสุสาน ซึ่งจะทำให้ระดับวรยุทธ์ของเขาเติบโตขึ้นในทุกๆวัน
 
แน่นอนว่า การอาศัยแนวทางการบ่มเพาะวรยุทธ์เพียงอย่างเดียวย่อมไม่เพียงพอ เย่เฟิงต้องการเพิ่มระดับวรยุทธ์ให้เร็วขึ้นกว่านี้ และเพื่อการนั้น เขาจำเป็นต้องมองหาสมบัติสวรรค์ ยาทิพย์โอสถ หรือสิ่งอื่นๆ เพื่อนำมาดูดซับ‘หลิงฉี’จากพวกมัน จากนั้น ระดับวรยุทธ์ของเขาจะเติบโตได้รวดเร็วอย่างยิ่งยวด!
 
และในเมื่อตอนนี้ ร่างของเขาสามารถผลิตเจินฉีได้เล็กน้อย เพียงพอที่จะสามารถใช้ทักษะ‘หมัดปากั้ว’ซึ่งเป็นทักษะการต่อสู้พื้นฐานในโลกเทวะ เพื่อปกป้องตัวเขาจากสิ่งอันตรายต่างๆได้แล้ว   ในโลกเทวะ จะมีทักษะวรยุทธ์ต่างๆมากมายในการแสดงพลังออกมา เมื่อใครก็ตามที่ใช้ทักษะเหล่านั้นแล้ว พวกเขาจะสามารถ ข้ามเมฆ เหยียบลม โค่นล้มภูผา หรือแม้กระทั่งพลิกมหาสมุทร แม้ทักษะหมัดปากั้วนี้ไม่ค่อยเป็นที่นิยมในการต่อสู้
 
แต่โชคไม่ดี ปริมาณเจินฉีในร่างเขาตอนนี้ เพียงพอแค่ให้ใช้ทักษะนี้เท่านั้น   แต่ถึงอย่างนั้น หาก’เย่เฟิง’สามารถใช้หมัดปากั้วนี้ในตอนที่ยังอยู่ในย่านบาร์ได้ เขาก็ไม่จำเป็นต้องวิ่งหนีชายขี้เมาจากแก๊งอสรพิษสวรรค์ และจัดการกับพวกมันอย่างง่ายดาย
 
ในที่สุด ‘เย่เฟิง’รู้สึกว่าร่างกายของเขาค่อยๆแข็งแกร่งขึ้นทีละนิดทีละนิด ตอนนี้ เขารู้สึกผ่อนคลายและพร้อมจะเข้านอนแล้ว
 
เช้าวันถัดมา ‘เย่เฟิง’ตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ เพราะวันนี้ เขาตัดสินใจว่าจะไปโรงเรียนเหยียน ซึ่งเป็นโรงเรียนมัธยมปลาย   ความจริงแล้ว เขาไม่ได้ต้องการจะไปโรงเรียนเพื่อเรียนหนังสือ แต่’เย่เฟิง’ในโลกใบนี้ มีเพื่อนร่วมห้องที่สนิทอยู่คนหนึ่ง และครอบครัวของเขาทำธุรกิจเกี่ยวกับวัตถุโบราณ
 
‘เย่เฟิง’อยากไปดูว่าวัตถุโบราณเหล่านั้น มีสมบัติสวรรค์อยู่บ้างหรือไม่ ตอนนี้’เย่เฟิง’มีเงินอยู่สองแสน เขาอาจจะสามารถหาซื้อสมบัติสวรรค์บางอย่างที่ช่วยเพิ่มความเร็วในการฝึกของเขา   ตามความทรงจำแล้ว เขารู้ว่าในโลกใบนี้ มีอาวุธที่น่ากลัวชนิดหนึ่งที่เรียกว่าปืน
 
หากเขาต้องเผชิญหน้ากับอาวุธชนิดนี้ ด้วยระดับวรยุทธ์ของเขาในปัจจุบันนั้นย่อมเป็นการยากที่เขาจะหลบหนีได้ ดังนั้น เขาต้องรีบแข็งแกร่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้   โรงเรียนมัธยมปลายเหยียนอยู่ไม่ไกลจากหมู่บ้านชิงเฟิงมากนัก
 
‘เย่เฟิง’ออกจากบ้าน โดยใช้เวลาเดินไปถึงโรงเรียนประมาณ 20 นาที และเมื่อเขามาถึงประตูโรงเรียน มีรถยนต์สีดำคันหนึ่งมาจอดข้างๆเขา คนที่นั่งอยู่ที่เบาะหลังคือเด็กสาวแสนสวยในชุดสีขาว แน่นอนว่าไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากดาวโรงเรียน ‘ซูเหมิงหาน’
 

 
“ชิ”
 
‘ซูเหมิงหาน’มองมายัง’เย่เฟิง’โดยไม่แสดงสีหน้าอะไร เธอก้าวออกมาจากรถและเดินมุ่งตรงไปยังประตูโรงเรียน ความสวยของเธอนั้นเป็นที่ดึงดูดสายตาของเหล่านักเรียนชายในโรงเรียนเป็นอย่างมาก   ตราบเท่าที่ท่าทีของดาวโรงเรียคนนี้ไม่ส่งผลกระทบอะไรต่อเขา ‘เย่เฟิง’ย่อมไม่เก็บมาใส่ใจ
 
แต่เมื่อเขามองไปยังประตูโรงเรียน เขาถึวกับตกใจเมื่อเห็นนักเลงสามคนยืนอยู่ใกล้ประตูโรงเรียนพร้อมกับรอยสักรูปงูที่ข้อมือพวกเขา   คนจากแก๊งอสรพิษสวรรค์! พวกอันธพาลทั้งสามของแก๊งอสรพิษสวรรค์มาที่นี่เพื่อจะสั่งสอนเขางั้นหรือ?
 
เมื่อพวกมันเห็น’ซูเหมิงหาน’ ก็จำได้ทันทีว่าเธอคือเด็กสาวเมื่อคืน แต่พวกมันไม่ได้มาที่นี่เพื่อทำอะไรกับเธอ พวกมันตรวจสอบประวัติของสาวน้อยคนนี้มาแล้วว่าเธอคืนลูกสาวของประธานบริษัทในเครือซูเฉิงกรุ๊ป ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เกรงกลัวอะไรมากนัก แต่พวกมันก็ไม่อยากสร้างปัญหาโดยไม่จำเป็น
 
อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็น’ซูเหมิงหาน’ที่นี่ ไอเด็กเวร’เย่เฟิง’ก็ย่อมต้องมาที่นี่เช่นกัน   แล้วก็เป็นไปตามนั้น  เมื่ออันธพาลทั้งสามมองเห็น’เย่เฟิง’กำลังเดินมายังประตูโรงเรียน พวกมันหัวเราะและพร้อมจะจัดการกับ’เย่เฟิง’แล้ว
 

 
“พวกมันคือ…..”
 
‘ซูเหมิงหาน’มองเห็นพวกอันธพาลที่หน้าประตูโรงเรียนก็รู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล เมื่อเธอเห็นว่าพวกมันค่อยๆเดินเข้าไปใกล้’เย่เฟิง’ด้วยรอยยิ้มประสงค์ร้าย เธอก็รู้ทันทีว่าพวกมันมาที่นี่เพื่อเล่นงานเขา
 

 
“ซูเหมิงหาน เธอมาโรงเรียนเช้านะวันนี้ อ่า ฉันดีใจจังที่เธอไม่เป็นอะไร”
 
‘ซูเหมิงหาน’ได้ยินน้ำเสียงน่ารังเกียจดังเข้ามาในหู เขาคือ’เทียนโย่วเหลียง’ที่ทิ้งเธอไว้แล้วหนีไปเมื่อคืน   เธอไม่แม้แต่จะมองเขา เพราะไม่อยากสนใจอะไรกับคนอย่าง’เทียนโย่วเหลียง’ ตอนนี้ เธอกังวลกับความปลอดภัยของ’เย่เฟิง’มากกว่า
 
ถึงแม้’ซูเหมิงหาน’จะยังเคือง’เย่เฟิง’ และแสดงท่าทีที่ไม่แยแสเขา แต่ลึกๆในใจแล้ว เธอค่อนข้างจะเป็นห่วงเขาอยู่   ‘เทียนโย่วเหลียง’ในชุดหนังสีดำที่ยืนถัดไปจาก’ซูเหมิงหาน’ เมื่อเขาเห็นเธอเมินเฉยต่อเขา นี่ทำให้ใบหน้าของเขากลายเป็นดำคล่ำ ชัดเจนว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทำให้เธอไม่อยากเจอหน้าเขา
 
‘เทียนโย่วเหลียง’มองไปยัง’เย่เฟิง’ที่ค่อยๆเดินมายังประตูโรงเรียน และคิด
 

 
“ฉันไม่รู้ว่าแกช่วยซูเหมิงหานเมื่อคืนยังไง แต่เมื่อแกไปท้าทายแก๊งอสรพิษสวรรค์เข้าก็เตรียมตัวตายได้เลย!”
 
‘เย่เฟิง’ค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ประตูโรงเรียนในสถานการณ์ที่น่าตึงเครียด   เมื่อเหล่านักเรียนรู้สึกว่าเริ่มมีบางอย่างไม่ชอบมาพากล พวกเขาล้วนหยุดอยู่ใกล้ประตูโรงเรียนเพื่อดูสิ่งที่เกิดขึ้น และพวกเขาเห็นอันธพาลทั้งสามแสแยะยิ้มขณะเดินเข้ามาใกล้’เย่เฟิง’
 
รปภ.ของโรงเรียนเห็นเหตุการณ์นี้เช่นกันแต่ไม่ได้เข้าไปห้าม แน่นอนว่า รปภ.ตัวเล็กๆอย่างเขาจะกล้าท้าทายอิทธิพลของแก๊งอสรพิษสวรรค์ได้อย่างไร?   หากเขาเข้าไปยุ่งเรื่องนี้ เขาอาจทำงานที่นี่ไม่ได้อีก
 
เพราะฉะนั้น เขาหวังว่าเด็กนักเรียนคนนั้นคงไม่บาดเจ็บปางตายเมื่อเจอคนพวกนั้นกระทืบ ยังไง เขาก็ตัดสินใจจะเรียกรถพยาบาลไว้ก่อน
 

 
“ไอหนู มากับพวกเราซะดีๆ”
 
ชายร่างผอมสูงมอง’เย่เฟิง’ด้วยสายตาที่เหมือนเขาเป็นเหยื่อพร้อมกับพูดขึ้น   แม้เห็นท่าทีคุกคามของเหล่าอันธพาลแบบนั้น ‘เย่เฟิง’ก็ไม่ได้มีสีหน้าตื่นกลัวแต่อย่างใด ใบหน้าของเขายังคงสงบ
 
แต่ทันใดนั้น เขาควบแน่นเจินฉีไว้ที่ขาขวาแล้วเตะออกไปในทันที   ‘เย่เฟิง’ไม่แสดงความปราณีแม้แต่น้อย เพราะในโลกเทวะของเขา การลังเลแม้แต่เพียงเสี้ยววินาทีอาจเป็นหนทางไปสู่ความตาย ฉะนั้น จะเสียเวลาพูดมากไปทำไม?
 
“ปัก!”
 
‘เย่เฟิง’เตะไปยังหว่างขาของมันอย่างรุนแรง   ในชั่วพริบตา เสียงของบางอย่างที่แตกดังขึ้น ส่งผลให้ผู้คนในบริเวณนี้ได้ยินเต็มสองหู เสียงนั่นทำให้เหล่านักเรียนชายถึงกับต้องเอามือมากุมเป้าตัวเองอย่างหวาดเสียว   อำมหิตอย่างยิ่ง!
 
ใบหน้าของชายร่างผอมกลายเป็นซีดเซียวแสดงให้เห็นว่ามันไม่อาจทนความเจ็บปวดอันแสนสาหัสนี้ได้ จนต้องเอามือมากุมน้องชายตัวเองและคุกเข่าลงไป
 

 
“ไอเด็กเวรเอ้ย!”
 
 
“ฆ่ามัน!”
 
อันธพาลอีกสองคนยืนอึ้งอยู่ชั่วครู่ แต่ไม่นาน พวกมันก็รีบวิ่งเข้ามารุม’เย่เฟิง’อย่างไม่ลังเล
 
………………………………….
 
จะบอกผู้อ่านว่าจริงๆมันก็ค้างทุกตอนอ่ะครับ555 ยังไงวันนี้ขอลงเท่านี้ก่อนนะฮะ
 
ที่มา: