I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Genius Sword Immortal ตอนที่ 16 ซานเฉี่ยวเจ้าสำราญแห่งตระกูลหลิน

| Genius Sword Immortal | 2538 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้ว ตอนต่อไป
                

ไม่นานหลังจาก’เย่เฟิง’เข้าไปในร้าน เขาก็ได้พบกับ’อู๋เอ’พ่อของ’อู๋บี’ ‘อู๋เอ’ดูเหมือนชายวัยกลางคนท่าทางฉลาดเฉลียวพร้อมด้วยดวงตาทั้งคู่ที่คล้ายจิ้งจอกฉายแววขูดเลือดขูดเนื้อแบบพ่อค้า เขาสวมเสื้อเชิตแขนสั้นธรรมดาและกางเกงขายาวสีเทา เมื่อมองจากรูปลักษณ์แล้ว เขามีส่วนคล้ายกับ’อู๋บี’อยู่ถึง 7-8 จุด

ที่เห็นได้ชัดเจน หากให้พูดจามจริง ‘เย่เฟิง’ค่อนข้างชื่นชมครอบครัวนี้อยู่พอสมควร ที่พวกเขาสามารถยกระดับตัวเองจนมีชื่อเสียงโดยใช้เวลาเพียงสองรุ่นเท่านั้น

“เธอบอกว่ากำลังมองหาของโบราณดีๆงั้นหรือ?”

‘อู๋เอ’แปลกใจเล็กน้อยเช่นเดียวกับ’อู๋บี’เมื่อทราบถึงความต้องการของ’เย่เฟิง’ เมื่อ’เย่เฟิง’ก้าวเข้ามาในร้าน

“ใช่ครับ”

‘เย่เฟิง’พยักหน้าแล้วเริ่มเดินสำรวจดูรอบๆร้าน เขาพบว่าล็อบบี้ของร้านไม่ใหญ่มากนัก ซึ่งที่นี่มีเครื่องรายครามต่างๆวางเรียงรายไว้มากมาย แต่ละชิ้นล้วนเป็นเครื่องประดับที่มีมูลค่า

ขณะที่’เย่เฟิง’เดินไปเข้าไปในส่วนของล็อบบี้ เขาเริ่มตรวจสอบอุณหภูมิของแหวนดาบมังกรโบราณ เพราะตั้งแต่ที่ได้เจอกับสาวสวยใบหน้ารูปไข่ เขาพบว่าแหวนวงนี้มีความสามารถในการตรวจสอบสิ่งที่เป็นสมบัติสวรรค์ เมื่อแหวนดาบมังกรโบราณตรวจพบหลิงฉี มันจะปลดปล่อยความร้อนออกมา

เหมือนกับตอนที่พบหญ้าใบทองทั้งสามต้นก่อนหน้านี้

 “ทำไมเธอถึงอยากซื้อของโบราณคุณภาพดีขึ้นมาละ?”

‘อู๋เอ’ถามอย่างตรงไปตรงมา การที่เด็กมัธยมปลายต้องการซื้อวัตถุโบราณแบบนี้ย่อมไม่ใช่เรื่องธรรมดา ไม่ใช่แค่นั้น เขารู้ว่า’เย่เฟิง’ไม่ใช่คนรวยอะไร แต่ออกจะจนเสียด้วยซ้ำไป

เพราะ’เย่เฟิง’ชอบยืมเงิน’อู๋บี’บ่อยๆเวลาโดดคาบเรียนไปร้านอินเตอร์เน็ตคาเฟ่

“เอาเถอะ ไม่ว่ายังไงก็เข้ามาดูก่อนสิ”

‘เย่เฟิง’ย่อมไม่มีทางบอกแน่นอนว่าเขากำลังมองหาวัตถุที่อุดมไปด้วยหลิงฉี เขายิ้มพร้อมกับกล่าวว่า

“ความจริงผมอยากซื้อของบางอย่างที่ช่วยเสริมความแข็งแรงของร่างกาย ทำให้มีสุขภาพดี และช่วยยืดอายุขัยน่ะครับ”

คำพูดของเขาไม่ได้โกหก ยิ่งไปกว่านั้น ที่ร้านยังมีหยกโบราณคุณภาพสูงอยู่หลายชิ้น ที่มีคุณสมบัติช่วยเสริมดวงชะตาเรื่องความแข็งแกร่งของร่างกายและยืดอายุขัย ด้วยเหตุนี้อู๋เอจึงไม่ได้สงสัยในสิ่งที่เขากล่าวมากนัก

“ถ้างั้นเข้าไปดูห้องข้างในเถอะ ข้างนอกนี้เป็นของที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ในเมื่อเธอเป็นเพื่อนของลูกฉัน ฉันก็ไม่อยากหลอกลวงเธอ”

เมื่อพูดเช่นนั้น ‘อู๋เอ’นำทาง’เย่เฟิง’เข้าไปในห้องด้านใน ร้านขายวัตถุโบราณจะถูกแบ่งเป็นสองห้อง ห้องแรกเป็นล็อบบี้ที่มีแต่เครื่องประดับเสียส่วนมาก แต่มูลค่าของมันไม่ได้สูงมากนักเหมือนรูปลักษณ์ที่เห็นภายนอก หากมีลูกค้าที่ไม่รู้ถึงมูลค่าของสิ่งของเผลอทำแตกโดยไม่ได้ตั้งใจ

เขาจะได้ไม่ต้องสูญเสียมากนัก

ภายในห้องโถง สิ่งของส่วนใหญ่ล้วนมีราคาแพงสูงลิ่ว แม้วัตถุโบราณบางชิ้นจะมีรูปร่างไม่น่าดึงดูด แต่ชัดเจนว่าพวกมันทั้งหมดล้วนเป็นของล้ำค่าอย่างไม่น่าสงสัย ‘อู๋บี’ที่เดินตาม’เย่เฟิง’มากระซิบบอก

“เฮ้ผึ้งน้อย…….นายอยากจะซื้ออะไรกันแน่เนี่ย?”

อาจกล่าวได้ว่าที่ผ่านมา ‘เย่เฟิง’ไม่เคยมีเงินมากมายอยู่ในมือเลย หรือต่อให้เขาได้เงินมาเยอะจากธุรกิจผิดกฏหมาย มันก็ดูเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะนำมาซื้อพวกวัตถุโบราณเหล่านี้ หากเป็น’เย่เฟิง’ตามปกติแล้ว เขาคงเอาเงินที่มีไปทิ้งกับการเล่นเกมส์ออนไลน์เสียมากกว่า

“ตามจริง ฉันไม่ได้จะซื้อให้ตัวเองหรอก ฉันจะซื้อให้ปู่ของฉันน่ะ”

เมื่อเห็น’อู๋บี’ยังคงซักไซ้ไม่เลิก ‘เย่เฟิง’จึงใช้ปู่ของเขามาเป็นข้ออ้างเสียเลย และดูเหมือนมันจะเป็นข้ออ้างที่ฟังขึ้น ‘อู๋บี’ไม่ได้ถามอะไรอีก เขากลับมาขายของให้’เย่เฟิง’ต่อ

“ถ้านายจะซื้อของให้กับปู่ หยกโบราณน่าจะดูเข้าท่า มันช่วยเสริมดวงชะตาให้คนแก่แบบปู่ของนายมีสุขภาพดี”

‘เย่เฟิง’ยิ้มน้อยๆแล้วส่ายหน้า เขาเห็นว่าสภาพแวดล้อมภายในห้องค่อนข้างจะอึมครึมทั้งที่ห้องนี้ออกจะกว้างขวาง ไม่นานเขาก็ถูกดึงดูดจากประกายแสงแพรวพราวของวัตถุโบราณมากมาย ร้านขายวัตถุโบราณ’อู๋ชี’ นับเป็นร้านที่มีชื่อเสียงในเมืองเหยียนจิง ที่นี่มีโบราณวัตถุคุณภาพเยี่ยมมากมาย จึงทำให้ชื่อเสียงของร้านนี้เป็นที่โจษจันไปทั่ว

‘เย่เฟิง’กวาดตามองอย่างผิวเผินไปรอบๆ และพบกับสิ่งของต่างๆที่ชัดเจนว่าผ่านร้อนผ่านหนาวมานานอย่างมาก พวกมันมีทั้งขายในราคา หนึ่งพัน หนึ่งแสน หรือมากกว่านั้น แน่นอนว่าร้านขายวัตถุโบราณเล็กๆนี้คงเทียบไม่ได้กับห้างสรรพสินค้าโบราณวัตถุขนาดใหญ่ ห้างสรรพสินค้าเหล่านั้น สิ่งที่ขายมักจะเป็นของขนาดใหญ่และมีมูลค่ามากกว่าหนึ่งล้านขึ้นไป

“ลูกอู๋ แนะนำพวกของโบราณให้เพื่อนทีสิ”

ในเวลานั้น ‘อู๋เอ’เงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาบนฝาผนัง

“พ่อต้องไปรับของจากลูกค้าคนสำคัญ โอ้ สวัสดีครับ”

ใบหน้าของ’อู๋เอ’ประดับด้วยร้อยยิ้มพึงพอใจที่ปั้นขึ้น เพื่อทำให้ผู้ที่แวะเวียนเข้ามาในร้านต่างรู้สึกว่าตนเองเป็นคำสำคัญคนหนึ่ง

“ไปเถอะพ่อ ผมจัดการเองได้”

‘อู๋บี’ลากตัว’เย่เฟิง’ไปเดินสำรวจโดยไม่สนใจ’อู๋เอ’ที่รีบออกไปข้างนอกห้อง เขาเริ่มแนะนำสิ่งของแต่ละชิ้นที่วางอยู่ในห้องโถง เมื่อ’เย่เฟิง’จ้องนัยน์ตาของ’อู๋บี’ก็แอบหัวเราะอยู่ในใจ หมอนี่โตไปต้องมีนิสัยพ่อค้าแบบพ่อของเขาแน่นอน

‘เย่เฟิง’ฟังการแนะนำของ’อู๋บี’พลางเพ่งความสนใจไปยังแหวนดาบมังกรโบราณ แต่มันไม่มีการตอบสนองใดๆเกินขึ้นเลย หลังจากนั้น พวกเขาได้เข้าไปถึงส่วนกลางของห้อง ที่นี่มีหยกหยินหยางขาวรูปมัจฉาผิวละเอียดที่ดูค่อนข้างพิเศษอยู่อันหนึ่งซึ่งถูกจัดวางไว้

“ผึ้งน้อย เจ้านี่มันดูแปลกมากๆเลยนะ อันที่จริง มันเพิ่งถูกส่งมาที่นี่ไม่กี่วันก่อนนี้เอง”

ขณะจ้องมองของชิ้นนี้ อารมณ์ของ’อู๋บี’ก็เปลี่ยนไปทันที เขาหยิบขึ้นมาแล้วเริ่มอธิบายเกี่ยวกับมัน

“เจ้านี่มีประวัติยาวนานมากกว่า 1000 ปี ยิ่งกว่านั้น มันถูกสร้างขึ้นจากวัสดุที่ไม่สามารถระบุได้และเป็นชิ้นงานที่ยอดเยี่ยมชิ้นหนึ่ง นอกจากนี้มันยังถูกฝังลึกในดินมากกว่า 1000 ปีแล้ว ถึงอย่างนั้นมันก็ยังดูมีสถาพสมบูรณ์ไม่มีร่องรอยตำหนิ………”

“เจ้านี่ราคาเท่าไหร่?”

‘เย่เฟิง’พูดแทรกคำอธิบายของ’อู๋บี’ที่ดูไร้สาระและเหมือนจะยืดยาวไม่จบสิ้น

“ราคาไม่ใช่ปัญหา”

‘อู๋บี’ยิ้มกว้างแล้วพูดต่อ

“สิ่งสำคัญคือในทุกวันนี้ มันกลายเป็นสิ่งของที่คนสูงอายุชื่นชอบซื้อหามาสวมใส่และยังดูเหมาะสมกับพวกเขาด้วย ดังนั้นถ้านายจะซื้อไปให้ปู่ ก็ดี หรือถ้าหากจะซื้อฝากใครสักคนหนึ่ง ก็ซื้อมันไปได้เลย”

“แล้วมันราคาเท่าไหร่ละ?”

‘เย่เฟิง’ถามย้ำอีกครั้ง

“เอาละๆ พ่อฉันเคยบอกว่าราคาของมันอยู่ที่ประมาณ 150,000 แต่ถ้านายจะซื้อจริงๆ เห็นแก่ที่เป็นเพื่อนกัน ฉันจะขายให้นายในราคาถูก……”

‘อู๋บี’พูดด้วยท่าทางค่อนข้างลำบากใจ เขานึกถึงเวลาที่ผ่านมา เมื่อไหร่ที่แนะนำของแพงๆให้กับ’เย่เฟิง’ เขามักได้รับคำตอบจาก’เย่เฟิง’ว่ามีเงินไม่พอ เพราะตั้งแต่พวกเขายังเด็ก

ในช่วงสิบปีที่ผ่านมานี้ ‘อู๋บี’รู้ถึงฐานะของ’เย่เฟิง’เป็นอย่างดีว่าเขาค่อนข้างขัดสนเงินทอง ส่วนหมู่บ้านอันหรู่หราที่เขาอาศัยอยู่ เป็นเพียงฉากบังหน้าเท่านั้น

“แพงขนาดนั้นเลยหรือ? มันดูมีรอยตำหนิเยอะอยู่นะ”

‘เย่เฟิง’แปลกใจเมื่อเห็นมัน เขาไม่คิดว่าของที่ดูมีตำหนิขนาดนี้จะขายในราคาถึง 150,000 มันจะดูขูดเลือดขูดเนื้อเกินไปหรือเปล่า? แน่นอนว่าเขาไม่ได้สนใจที่จะซื้อหยกขาวนี่

ก่อนหน้านี้ ‘เย่เฟิง’ลองถามราคาเพื่อประเมิณมูลค่าวัตถุโบราณเหล่านี้เท่านั้น แหวนดาบมังกรโบราณเองก็ไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรกับหยกขาว และเขาเองก็ไม่ได้รับรู้ถึงการมีอยู่ของหลิงฉีภายในของสิ่งนี้เลยแม้แต่น้อย เขาจึงเลิกสนใจมัน

เมื่อเห็นท่าทางของ’เย่เฟิง’ที่แสดงออกมา ‘อู๋บี’ก็รู้สึกช่วยไม่ได้ เพราะเขารู้อยู่ว่ามันคงต้องลงเอยแบบนี้ ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรอีก

ทันใดนั้น ‘อู๋บี’และ’เย่เฟิง’ก็ได้ยินเสียงหัวเราะดูหมิ่นจากภายนอกห้อง

“ห่วยจริงๆ นี่ของราคาแพงแล้วงั้นหรือ? ของที่ดีย่อมมีราคาสูงอยู่แล้ว เถ้าแก่ ถ้ามีอะไรที่มันดีกว่านี้ก็แนะนำมา ตราบเท่าที่มันเป็นของคุณภาพดี เงินย่อมไม่ใช่ปัญหาอยู่แล้ว!”

ใครกันที่ดูหยิ่งยโสขนาดนี้? ทั้ง’อู๋บี’และ’เย่เฟิง’ หันหน้าไปมองคนที่กำลังพูดคุยกับ’อู๋เอ’ คนๆนั้นสวมเสื้อผ้าที่ออกแบบมาอย่างดี แว่นกันแดดแบรนเนม และที่ข้อมือซ้ายของเขา สวมนาฬิกาข้อมือ Patek Philippe รุ่น 5002 โดยทุกสิ่งเหล่านี้ล้วนบ่งบอกถึงฐานะของเขา

เพราะเพียงแค่นาฬิกาข้อมือเรือนนั้นก็มีราคามากกว่าสิบล้านหยวนจีนแล้ว

“ฮ่า ฮ่า แน่นอนครับ ในเมืองเหยียนจิงแห่งนี้จะมีใครไม่รู้จักซานเฉี่ยวเจ้าสำราญแห่งตระกูลหลินอีก”

(note: ซานเฉี่ยวคือบุตรชายคนที่สาม)

ถัดจากชายหนุ่ม ก็พบ’อู๋เอ’ยืนอยู่ในท่าทางประจบประแจงแบบพ่อค้า เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ในเมื่อเพื่อนเก่าของซานเฉี่ยวแนะนำร้านของผมให้ ดังนั้นผมจะทำให้คุณผิดหวังได้อย่างไร?”

“นั้นมันแน่อยู่แล้วผู้ที่ถูกเรียกว่าซานเฉี่ยวแห่งตระกูลหลินพยักหน้าและยิ้มอย่างรื่นรมณ์ “เอาละ คุณรีบเอาของที่ดีที่สุดออกมาเสียที ผมยิ่งไม่ค่อยมีเวลาอยู่”

“ไม่มีปัญหาคุณซานเฉี่ยว อันแรก คุณลองดูหยกหยินหยางขาวรูปมัจฉานี่สิ มันเพิ่งถูกขุดขึ้นมาจากซากปรกหักพังโบราณของราชวงศ์ซาง ย้อนไปเมื่อราวๆ ห้าพันปีก่อนในยุคประวัติศาสตร์…….”

‘อู๋เอ’ยิ้ม ดวงตาของเขาหดแคบเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยวขณะนำทางซานเฉี่ยวแห่งตระกูลหลินไปยังบริเวณที่เย่เฟิงกับอู๋บียืนอยู่

………………..

แปลโดย : Mediate ปรับสำนวน : Solar Spark

ที่มา:

ตอนที่แล้ว ตอนต่อไป
comments