สุดท้ายทั้ง’เทียนโย่วเหลี่ยง’ พ่อของเขาแล้วก็เจ้า’พี่เถี่ย’คนนั้น ทั้งหมดถูกส่งต่อให้ชายหน้าบากจัดการ จากนิสัยของชายหน้าบากแล้วชัดเจนว่าทั้งสามคนนั้นคงจะไม่โดนฆ่า แต่คงจะถูกทรมาณด้วยการถลกหนังออกทั้งเป็นเสียมากกว่า
 
‘เย่เฟิง’ไม่ได้ให้ความสนใจอะไรหลังจากที่สามคนนั้นโดนลากออกไป เขากลับนึกถึงอะไรบางอย่างขึ้นมาแล้วหันไปถามชายหน้าบาก
 

 
“จะว่าไป คุณมีเงินให้ผมยืมบ้างไหม?”
 
ชายหน้าบากมึนงงกับคำพูด’เย่เฟิง’ไปครู่หนึ่ง เขากำลังคิดว่าในเมื่อ’เย่เฟิง’มีความสามารถขนาดนี้ เป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะไม่ค่อยมีเงิน?
 
อย่างไรก็ตามหลังจากขบคิดอยู่สักพักเขาพยักหน้าพร้อมกับกล่าวว่า
 

 
“ตามผมมาได้เลยครับ”
 
‘เย่เฟิง’มองไปยังหลังของชายหน้าบากที่กำลังเดินไปอย่างสงสัย เขาแค่ต้องการขอยืมสักสองสามพันเท่านั้น ทำไมเขาถึงต้องให้เขาตามไปด้วย
 
‘เย่เฟิง’ได้แต่คาดเดาว่าชายหน้าบากคงมีเรื่องบางอย่างอยากพูด เขาจึงได้แต่เดินตามไป ผ่านห้องโถงด้านหลังซึ่งเต็มไปด้วยลูกน้องของกลุ่มอสรพิษสวรรค์ที่ยังคงงงงวยรวมไปถึงแขกคนอื่นๆที่กระซิบกระซาบกันถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้
 
จากภาพที่เกิดขึ้นแล้วทุกคนเข้าใจตรงกันว่า’พี่ใหญ่เถี่ย’ได้ถูกปลดออกจากตำแหน่งหัวหน้ากลุ่มเป็นที่เรียบร้อย และเด็กหนุ่มนามว่า’เย่เฟิง’ผู้ซึ่งทุกคนยังจดจำภาพของเขาได้ดี ถูกจัดอยู่ในกลุ่มบุคคลอันตรายที่ไม่สามารถล่วงเกินได้โดยเด็ดขาด!
 
‘เย่เฟิง’ไม่คาดคิดเลยว่าการกระทำของเขาส่งผลต่อผู้คนได้มากถึงเพียงนี้
 
เวลาต่อมาขณะที่เดินตามชายหน้าบากไป ‘เย่เฟิง’มาถึงห้องที่ถูกแยกตัวออกมาจากบริเวณใกล้เคียงลักษณะเหมือนห้องเก็บของเล็กๆ แก๊งอสรพิษสวรรค์ถูกจัดอับดับเป็นหนึ่งในสามแก๊งมาเฟียที่มั่งคั่งที่สุดของเมืองเหยียนจิง
 
ห้องเก็บของเล็กนี้โดยปกติถูกใช้เวลาเกิดสถานการณ์ฉุกเฉินเช่นเมื่อพวกเขาต้องการค่าประกันตัวของสมาชิกแก๊ง   ชายหน้าบากเปิดประตูที่ดูซับซ้อนและพา’เย่เฟิง’เข้าไปข้างในห้องกับเขา ในห้องเก็บของนี้มีตู้เก็บของสิบตู้ถูกฝังอยู่กับกำแพง เพียงดูผ่านๆตาสามารถอนุมานได้ว่าที่นี่ถูกสร้างขึ้นใหม่ในบ่อนเทียนหัว
 
โดยไม่มีแม้กระทั่งความลังเล ชายหน้าบากเดินไปยังหน้าตู้เซฟแล้วทำการแสกนลายนิ้วมือพร้อมทั้งใส่พาสเวิร์ดจากนั้นจึงทำการเปิดประตู สิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าของ’เย่เฟิง’คือตู้ที่อัดแน่นไปด้วยเงินเต็มไปหมด เขาประมาณอย่างหยาบๆว่ามันมีถึงหนึ่งล้าน!
 

 
“พี่เย่ เท่านี้พอหรือไม่”
 
เขาถามทั้งๆที่รู้ว่าเงินหนึ่งล้านนี้มากเกินกว่าที่’เย่เฟิง’จะหอบไปได้ แน่นอน’เย่เฟิง’ก็คิดแบบนี้เช่นเดียวกัน
 

 
“อืม พอแล้วล่ะ”
 
‘เย่เฟิง’ยังคงอยู่ในอาการสงบและหยิบเงินออกมาสองแพ็คอย่างลวกๆ จากนั้นจึงเก็บเงินสองหมื่นไว้กับตัว นี่มันเกินคำว่าพอแล้ว ณ ตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นแหวนสำหรับเก็บของหรือที่เก็บของส่วนตัว เขาก็ยังไม่มีทั้งสิ้น มันคงไม่สะดวกนักที่เขาจะเดินไปไหนมาไหนพร้อมกับแบกเงินจำนวนมากเหล่านี้
 
ชายหน้าบากพยายามสังเกตท่าทาง’เย่เฟิง’อย่างต่อเนื่อง เมื่อเห็นท่าทีของ’เย่เฟิง’ที่ตอบสนองกับสิ่งเหล่านี้ เขาคิดกับตัวเองในใจอีกครั้ง ‘เย่เฟิง’ไม่ใช่เป็นแค่คนธรรมดาสามัญอย่างแน่นอน แม้ว่าจะเห็นเงินจำนวนมากขนาดนี้เขาก็ยังคงนิ่งเฉยกับมันได้
 
ชายหน้าบากลอบสังเกตท่าทีของ’เย่เฟิง’อีกสักพักแล้วรวบรวมความกล้ากัดฟันกล่าว
 

 
“ถ้าพี่เย่ต้องการมากกว่านี้ก็ไม่มีปัญหา เพียงแต่ผมอยากให้พี่เย่รับข้อเสนอผมเพียงข้อเดียว”
 
 
“ว่ามาสิ”
 
‘เย่เฟิง’ถามอย่างเฉยเมย เขาคาดการณ์ไว้แล้วว่าอีกฝ่ายต้องคิดอะไรอยู่ในใจ ชายหน้าบากเป็นถึงหัวหน้าของกลุ่มที่มีอิทธิพล เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนที่เขาจะยอมเชื่อฟัง’เย่เฟิง’และให้เงินแก่เขาอย่างง่ายดายขนาดนี้ แม้ว่าเขาจะกลัวตายขนาดไหนก็ตามที
 

 
“ช่วยสอนวรยุทธ์ให้ผมด้วย!”
 
ชายหน้าบากกล่าวอย่างหนักแน่นด้วยแววตาที่ราวกับมีไฟลุกอยู่ในดวงตาของเขา ‘เย่เฟิง’รู้สึกประหลาดใจกับคำขอของอีกฝ่าย สอนวรยุทธ์ให้เนี่ยนะ?
 
หลังจากลังเลอยู่สักพัก ‘เย่เฟิง’ไม่ได้ตอบรับแต่ถามบางสิ่งกลับไป
 

 
“นายรู้อะไรบ้างเกี่ยวกับเรื่องวรยุทธ์”
 
ความจริงแล้ว เขาเพียงแค่ต้องการทราบถึงสถานการณ์และภาพโดยรวมของวิชายุทธ์บนโลกนี้   โชคร้ายที่ชายหน้าบากไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับมันเลย เขาเพียงแต่พูดว่า
 

 
“ไม่มากนัก แต่แผลเป็นบนหน้าผมนี้เกิดมาจากผู้ฝึกวรยุทธ์ที่ใช้มีด…”
 
ขณะที่ชายหน้าบากเล่าถึงเหตุการณ์ให้แก่’เย่เฟิง’ ดวงตาเขาแสดงชัดถึงความอิจฉาว่าเขาต้องการฝึกวรยุทธ์มากแค่ไหน
 
ชั่วโมงหนึ่งผ่านไป ‘เย่เฟิง’ออกจากบ่อนเทียนหัวไปพร้อมกับเงินจำนวนสองหมื่น   จากเรื่องที่ชายหน้าบากเล่าให้ฟัง เป็นที่ชัดเจนว่าเขาไม่ได้รู้อะไรมากเกี่ยวกับเรื่องวรยุทธ์ แต่หลังจากได้ยินรายละเอียดของเหตุการณ์แล้ว ‘เย่เฟิง’คาดเดาคร่าวๆเกี่ยวกับผู้ฝึกยุทธ์ที่ใช้มีดคนนั้น
 
ทั้งเรื่องความเร็วและความแข็งแกร่งตอนที่เขาเข้าโจมตีชายหน้าบาก ผู้ฝึกยุทธ์ที่ใช้มีดต้องมีระดับวรยุทธ์ประมาณสิบปี จากคำอธิบายของเหตุการณ์’เย่เฟิง’ได้ยินว่าทักษะการใช้มีดของเขายอดเยี่ยมทีเดียว และความว่องไวต่างๆที่ใช้ต่อสู้ต้องอยู่ในระดับต้นๆของโลกใบนี้!
 
ในตอนนั้นถ้าไม่มีน้องชายช่วยปกป้องชายหน้าบากเอาไว้ มีดนั่นคงต้องปลิดชีพเขาไปแล้วอย่างแน่นอน เวลานั้นในช่วงตอนเย็นขณะที่ผู้ฝึกยุทธ์คนนั้นเดินผ่านไป เขาได้เอะอะโวยวายดังลั่น ผลก็คือกว่าสิบสองคนต้องตายไปในเวลาไม่กี่วินาที เขาฆ่าคนเหล่านั้นด้วยมีดสองคมโดยปราศจากความลังเล
 
หลังจากเหตุการณ์สังหารหมู่ผ่านไป แผลเป็นที่เกิดจากมีดเล่มนั้นได้ให้ฉายาเขาใหม่ว่า “ชายหน้าบาก” ซึ่งมันกลายเป็นชื่อที่ถูกเรียกขานอย่างแพร่หลายในเวลาต่อมาจนตอนนี้ไม่มีใครจำได้แล้วว่าชายหน้าบากเคยถูกเรียกว่าอะไรมาก่อน
 

 
“ถ้าเราได้เจอกับเจ้าผู้ใช้มีดคนนั้น ระดับฝีมือคงต้องต่างชั้นกันมากอย่างแน่! อีกอย่างนั่นมันเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสิบปีก่อน หากตอนนี้มันยังมีชีวิตอยู่ระดับพลังของมันต้องอยู่ที่ระดับเกือบยี่สิบปีเลยทีเดียว ระดับพลังในตอนนี้ของเราคงไม่มีทางต่อกรกับมันได้อย่างแน่นอน”
 
‘เย่เฟิง’ลอบตื่นตัวในใจ เขารู้แล้วว่าในโลกแห่งนี้ยังคงมีผู้ฝึกวรยุทธ์ที่มีฝีมือไม่ธรรมดาอยู่อีกมากมาย   หลังจากฟังเรื่องราวเหล่านั้น ‘เย่เฟิง’กล่าวไปว่าตราบใดที่ชายหน้าบากยังเชื่อฟัง’เย่เฟิง’อย่างไม่ขัดข้อง เขาจะสอนวรยุทธ์ให้ ซึ่งนั่นทำให้ชายหน้าบากยินดีเป็นอย่างยิ่ง
 
หลังจากเวลาผ่านไปกว่าสิบปี ในที่สุดโอกาสนี้ก็มาถึงเขาเสียที!
 
ก่อนจากกัน’เย่เฟิง’ได้สั่งให้เขาเตรียมเงินไว้จำนวนสามล้านในตอนเช้าวันพรุ่งนี้ และให้ทำการรวบรวมสมุรไพรจีนต่างๆในเวลาครึ่งเดือน เขาเตรียมของเหล่านี้สำหรับการเข้าร่วมงานจัดแสดงสินค้าโบราณที่หลางฝาง   เมื่อเห็นว่าชายหน้าบากสัญญาจะทำตามคำขอของเข้าทั้งสองข้อ
 
‘เย่เฟิง’ได้ทิ้งเบอร์โทรศัพท์เอาไว้แล้วเดินจากมา
 
…………………..
 
‘เย่เฟิง’ได้กลับมาถึงบ้านของเขาในหมู่บ้านชิงเฟิง จากนั้นจึงพักผ่อนจนถึงรุ่งสาง หลังจากหลับไปอย่างเงียบสงบแล้ว พลังของเขาถูกฟื้นฟูขึ้นมาอีกครั้งอย่างเต็มเปี่ยม
 
เมื่อพระอาทิตย์เริ่มขึ้น เขาบิดตัวพลางลุกขึ้นจากเตียงเปิดประตูเตรียมไปที่โรงเรียน ( เอ็งไม่คิดจะอาบน้ำหน่อยหรอ? = = )
 

 
“เย่เฟิง นายรีบหน่อยสิไม่งั้นเดี๋ยวจะไปโรงเรียนสายเอานะ”
 
เมื่อเขาออกจากบ้านก็ได้ยินเสียงสดใสที่น่ารื่นรมย์ และกระฉับกระเฉงแต่เช้า ซึ่งไม่ใช่เสียงของใครคนไหนนอกจาก’ซูเหมิงหาน’นั่นเอง
 

 
“ต่อให้ฉันไปสายมันก็ไม่ใช่เรื่องของเธอไม่ใช่เหรอ?”
 
‘เย่เฟิง’พูดจาอย่างหยาบกระด้าง เขาเงยหน้าขึ้นมอง’ซูเหมิงหาน’ รูปร่างของเธอใต้แสงพระอาทิตย์แสดงถึงความสวยและความมีเสน่ห์อย่างเด่นชัด ขณะที่รอยยิ้มหวานของเธอทำให้’เย่เฟิง’ประหลาดใจอยู่สักพัก
 
ดอกไม้สีขาวตรงคอเสื้อของเธอที่ถูกพับอย่างสวยงามช่วยทำให้รูปร่างของเธอถูกขับเด่นออกมาอย่างชัดเจนมากขึ้น ใต้กระโปรงสีขาวที่มีความยาวระดับเข่า เรียวขาสวยผิวขาวเนียนที่ยืนติดชิดกันทำให้ร่างบางของเธอดูสง่าขึ้นไปอีก
 
ภายใต้แสงอาทิตย์นี้ ใบหน้ารูปไข่เต็มไปด้วยรอบยิ้ม เธอมีความสุขอย่างมากที่ได้เจอกับ’เย่เฟิง’
 

 
“มาเถอะ ไปโรงเรียนด้วยกัน”
 
‘ซูเหมิงหาน’มอง’เย่เฟิง’ที่จ้องมองมาอย่างแปลกใจ เธอเหยียดมือเข้ามาโบกตรงหน้าเขาสองครั้งทำให้’เย่เฟิง’รู้สึกตัว ใจเขาสั่นไหววูบอย่างบอกไม่ถูก ให้ตายเถอะ! ผู้หญิงคนนี้ช่างมีเสน่ห์รุนแรงเสียจริง
 

 
“ทำไมถึงอยากไปกับฉันล่ะ?”
 
ใจของ’เย่เฟิง’กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง เขาไม่รู้ว่าเธอกำลังวางแผนอะไรอยู่ดังนั้นจึงเขาถามออกไปพลางทำเสียงฮึมฮัมเบาๆ
 

 
“พ่อของฉันไม่ให้คนมารับฉันไปส่งนี่ เพราะงั้นก็ต้องไปกับนายนี่แหละ”
 
‘ซูเหมิงหาน’พูดด้วยใบหน้าหม่นหมอง
 

 
“นี่ฉันมารอนายมาตั้งครึ่งชั่วโมงแล้วนะ”
 
เธอคิดว่า เมื่อ’เย่เฟิง’สัญญากับเธอว่าจะพาไปที่หลังฝางแล้ว มันก็ถึงเวลาที่เธอควรจะรักษาสัมพันธ์อันดีกับเขาเสียที ไม่งั้นเขาอาจจะกลับคำพูดก็ได้ และเพราะเหตุนี้เอง เธอถึงกับมารอ’เย่เฟิง’หน้าบ้านของเขาแต่เช้าเพื่อที่จะไปโรงเรียนด้วยกัน
 

 
“ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่หรอกนะ แต่เอาเถอะ ไปกันได้แล้ว”
 
‘เย่เฟิง’ส่ายหน้าแล้วเดินไปยังทางเข้าของหมู่บ้านชิงเฟิง
 

 
“เดี๋ยวก่อนรอด้วยสิ อ้า ทำไมนายเดินเร็วนักล่ะ”
 
‘ซูเหมิงหาน’รีบวิงไล่ตาม’เย่เฟิง’มา เรือนร่างที่สวยงามและบริสุทธ์ของเธอเต็มไปด้วยเสน่ห์และความมีชีวิตชีวา เมื่อพวกเขาเดินผ่านประตูทางเข้าไป รปภ.หนุ่มแทบละสายตาไปจากเธอไม่ได้ รูปร่างของเธอทำน้ำลายเขาแทบไหลออกจากปาก
 
เมื่อพวกเขาเดินออกจากหมูบ้านชิงเฟิงก็พบกับชายร่างกายกำยำสี่คนยืนรออยู่ด้านข้าง ทุกคนล้วนมีสัญลักษณ์งูขาวอยู่บนแขนเสื้อของพวกเขา นั่นแสดงถึงสัญลักษณ์ของกลุ่มอสรพิษสวรรค์!
 
เมื่อ’เย่เฟิง’เห็นพวกเขาก็ไม่ได้มีท่าทีว่าจะหยุดและยังคงเดินต่อไป
 

 
“แย่แล้ว หนีกันเถอะ!”
 
‘ซูเหมิงหาน’รู้ทันทีว่าคนพวกนี้ไม่ได้มาดีอย่างแน่นอน เธอรีบดึงแขน’เย่เฟิง’เพื่อที่จะพาเขาหนี ‘เย่เฟิง’มีเรื่องกับคนกลุ่มนี้มาหลายรอบแล้ว ตอนนี้สี่คนนี้ต้องมารุมทำร้ายเขาแน่ๆ ถ้าไม่รีบหนีไปพวกเธอคงต้องพบกับจุดจบที่น่าอนาถอย่างแน่นอน!
 

 
“นี่เธอจะตกใจกลัวอะไรกันเนี่ย?”
 
แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ที่สาวน้อยร่างบางอย่าง’ซูเหมิงหาน’จะสามารถลากเขาไปได้ แต่เมื่อ’เย่เฟิง’เห็นว่าเธอแสดงความเป็นห่วงเขาอย่างชัดเจนขนาดนี้ ใจของเขาก็รู้สึกสั่นไหวอีกครั้ง
 
‘เย่เฟิง’กล่าวให้เธอใจเย็นลง
 

 
“ใจเย็นหน่า คนพวกนั้นไม่ได้มาหาเรื่องเราหรอก”
 
ถึงแม้ว่า’เย่เฟิง’จะพูดไปแบบนั้น แต่มีหรือที่เธอจะเชื่อเขา จากการที่’เย่เฟิง’ไปมีเรื่องกับคนกลุ่มนี้มาหลายครั้ง และพวกมันยังเป็นถึงแก๊งมาเฟีย นี่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกมันจะปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่!
 
อีกอย่างขนาดตอนเช้าแบบนี้นักเลงสี่คนนั่นก็มาดักรอข้างนอกแล้ว มันจะเป็นอะไรไปได้อีกนอกจากว่าคนกลุ่มนี้จะมาจัดการกับ’เย่เฟิง’น่ะสิ
 
‘ซูเหมิงหาน’รู้สึกกระวนกระวายสุดขีด เมื่อเธอเห็นว่า’เย่เฟิง’ไม่มีท่าทีจะหลบหนีแม้แต่น้อย เธอจึงได้แต่ตัดสินใจหลบซ่อนตัวอยู่หลังเขา
 
…………………………….
 
ผู้แปล : Teepo_V
 
ปรับสำนวน : Solar Spark
 
Solar Spark : อย่าหวั่นไหวไปกับนังชะนีคนนี้สิเย่เฟิง!!
 
ปล. เดี๋ยววันนี้เย็นๆน่าจะได้ลงอีกตอนนะฮะ ส่วนด้านบนนี้แซวเล่นเฉยๆเน้อ ผมยังเป็นผู้ชาย 100% นะเออ55 เชื่อผมเถอะ
 
ที่มา: