รถไฟความเร็วสูงใช้เวลาทั้งหมดเพียง 20 นาที ในการเดินทางกลับเมืองเหยียนจิง บนที่นั่งรถไฟ ‘เย่เฟิง’และ’ซูเหมิงหาน’นั่งติดอยู่ด้วยกัน ในเวลานี้ เด็กสาวกำลังนั่งอิงอยู่กับชายหนุ่ม เหตุการณ์มากมายที่เกิดขึ้นเมื่อวานทำให้เธอรู้สึกเหนื่อยเป็นอย่างมาก
 
ส่วน’เย่เฟิง’ที่โดนดาวโรงเรียนคนนี้นั่งอิงอยู่นั้น เขาก็ไม่ได้รู้สึกอารมณ์เสียอะไร กลับกัน เขากลับรู้สึกรื่นรมณ์จากกลิ่นหอมอ่อนๆของตัวเด็กสาวที่ลอยมาแตะจมูกของเขา
 

 
“อ๊า!! สัตว์ร้าย”
 
ทันใดนั้น ‘ซูเหมิงหาน’ก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยสีหน้าที่แลดูแย่
 

 
“เธอเป็นอะไร?”
 
‘เย่เฟิง’ก้มหัวลงไปมอง และเห็นใบหน้าของสาวน้อยคนนี้มีท่าทีเศร้าสร้อย อย่าบอกนะว่าเธอไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอหลับไปและซบไหล่เขาอยู่ตลอดเวลาน่ะ นี่คือเหตุผลที่เธอว่าเขาเป็นสัตว์ร้ายงั้นหรอ?
 
ภายในชั้นผู้โดยสารของรถไฟ ผู้คนต่างจ้องมองมายัง’เย่เฟิง’ ทุกคนต่างเห็นสาวสวยคนหนึ่งอยู่ในอ้อมแขนของเขา แต่ทันทีที่เธอตื่นขึ้นมาก็ด่าว่า “สัตว์ร้าย” ทุกสายตาที่จ้องมองมาจึงเหมือนกับกำลังจ้องมองสัตว์ร้ายอยู่ไม่มีผิด
 
เหล่าผู้สูงอายุหลายคนต่างเริ่มคุยกันถึงความดีงามของคนรุ่นก่อนมาเปรียบเทียบกับคนรุ่นนี้
 

 
“ฉันขอโทษ…”
 
เมื่อ’ซูหมิงหาน’ตื่นขึ้นมา เธอรีบผละตัวออกจาก’เย่เฟิง’ ใบหน้ากับแก้มที่แดงระเรื่อยิ่งทำให้เธอดูมีเสน่ห์ ทันใดนั้นเด็กสาวก็จำได้ว่าตอนนี้ เธอกำลังอยู่บนรถไฟกับ’เย่เฟิง’เพื่อมุ่งหน้ากลับเมืองเหยียนจิง
 
แต่ความฝันเมื่อกี้นี้มัน…. ‘ซูเหมิงหาน’ที่กำลังเหม่อลอยพยายามที่จะแยกแยะอะไรคือความฝันอะไรคือความเป็นจริง ทำให้หัวใจของเธอเต้นรัวขึ้นอย่างมาก สายตาของเด็กสาวแอบจ้องมองไปยัง’เย่เฟิง’ ยิ่งเธอจ้องเขามากเท่าไหร่ ความสับสนในหัวใจของเธอก็มากขึ้นเท่านั้น
 
‘ซูเหมิงหาน’รีบหันหน้าของเธอออกไปนอกหน้าต่าง และจัดผมกับกระโปรงด้วยอาการดูว้าวุ่นโดยไม่ได้พูดอะไรออกมา ความฝันก่อนหน้านี้เป็นอะไรที่น่าอายเกินกว่าที่เธอจะไปเล่าให้ใครฟังได้
 
ในความฝัน เธอได้สารภาพรักกับ’เย่เฟิง’อย่างโรแมนติกและเริ่มที่จะใช้ชีวิตคู่ร่วมกับเขาอย่างมีความสุข แต่อยู่ๆก็มีสาวสวยในสภาพกระเซอะกระเซิงเหมือนคนเมื่อตอนเย็นวันนั้นโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ และหลังจากเขาได้มีความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนกับเธอ
 
‘เย่เฟิง’ก็ได้ทิ้งเธอไป และได้ไปอยู่กับหญิงสาวคนนั้น เธออกหักและรู้สึกเจ็บปวดมากจนอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมาว่า
 

 
“ไอ้สัตว์ร้าย”
 
 
“น้องคนสวย เกิดอะไรขึ้นหรอครับ?”
 
ตอนนั้น เสียงของชายหนุ่มที่ดูเหมือนเป็นพวกผู้พิชิตความยุติธรรมก็ดังมาจากด้านข้างของ’เย่เฟิง’ พวกเขาทั้งคู่เงยหน้ามองไปที่ชายหนุ่มในชุดสูทตะวันตก ชายคนนั้นดูเหมือนอายุเพียง 23-24ปี เห็นจะได้ จมูกโด่ง ใบหน้าหล่อเหลา กำลังยืนอยู่ข้าง’เย่เฟิง’และมอง’เย่เฟิง’ด้วยอารมณ์โมโห
 
ภายในชั้นผู้โดยสารนี้ หลายคนต่างปรบมือให้เขา ในตอนนี้ชายหนุ่มกล้าที่จะยืนขึ้นเพื่อแสดงความถูกต้อง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาคือลูกผู้ชายในหมู่ของลูกผู้ชายตัวจริง ตอนนี้ทุกสายตาต่างจ้องมอง’เย่เฟิง’ดั่งสัตว์ร้ายที่กำลังจะลวนลามสาวสวยที่นั่งข้างๆ
 
ในขณะที่ชายคนนี้เป็นพลเมืองดีที่มีความกล้าที่จะทำสิ่งที่ถูกต้อง แต่ถึงอย่างนั้น ผู้คนทั้งหลายต่างมองไม่เห็นสายตาของชายหนุ่มคนนั้นที่กำลังแอบจ้องมองไปยังเนินอกของ’ซูเหมิงหาน’ ชัดเจนว่าเขาหลงเสน่ห์ความน่ารักของเด็กสาวและอยากจะครอบครองเธอ ท่าทางของเขาดูเหมือนอยากจะเข้าไปนั่งแทนที่’เย่เฟิง’ และดูเหมืนอน้ำลายของเขากำลังไหลออกมา
 

 
“…….”
 
‘ซูหมิงหาน’เงยหน้ามองไปที่ชายคนนั้นและรู้ว่าสายตาของเขากำลังมองอะไร นี่ทำให้เธอรู้สึกขยะแขยงในใจ และรีบเอามือปิดหน้าอกเธอจากสายตาของชายหื่นกามคนนี้
 

 
“ไปให้พ้น”
 
‘เย่เฟิง’รู้สึกเกียจคร้านเกินกว่าจะมานั่งแก้ความเข้าใจผิดกับเรื่องไร้สาระพรรค์นี้ เขายื่นขึ้นบังสายตาของชายหนุ่มคนนั้น ทำให้ไม่สามารถแอบมอง’ซูเหมิงหาน’ได้อีก ไอ้เวรนี่มันกล้ามาแอบมองผู้หญิงของเขาต่อหน้าเขางั้นหรือ? นี่มันจะมากไปแล้ว!
 
เมื่อชายหนุ่มในชุดสูทตะวันตกเห็นว่า’เย่เฟิง’ยืนขึ้นจนเกือบสูงเท่ากัน เขาจึงไม่ยอมโดนข่มขู่อยู่ฝ่ายเดียวและสวนกลับไปว่า
 

 
“นี่น้อง พ่อแม่ไม่เคยสั่งสอนหรือไงว่าเวลาคนสองคนคุยกัน ก็ไม่ควรจะเข้ามาสอด”
 
ในขณะเดียวกันเขาก็จัดเนคไทที่ใส่อยู่ด้วยท่าทางที่หยิ่งยโส ในระหว่างที่ชายหนุ่มจัดเนคไทอยู่เขาก็คิดที่จะด่าเด็กหนุ่มตรงหน้าเขา และทำให้มันอับอายขายขี้หน้าจนเกินกว่าจะรับไหว แต่’เย่เฟิง’ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะมาพูดเรื่องไร้สาระกับมัน!
 
ทันใดนั้น ‘เย่เฟิง’ก็รู้สึกโมโหอย่างหนัก การที่อีกฝ่ายยกเอาครอบครัวของเขามาพูด ทำให้อารมณ์ของ’เย่เฟิง’แปรปรวนอย่างมาก ยิ่งเมื่อพูดถึงแม่ของเขา ที่เขายังไม่มีโอกาสได้เจอเลยด้วยซ้ำ ‘เย่เฟิง’โกรธมาก เขาต่อยใส่ชายคนนั้นจนกระเด็นออกไปไกลหลายเมตร
 
แน่นอนว่า’เย่เฟิง’ไม่ได้ใช้แรงทั้งหมด ไม่เช่นนั้น ร่างของชายคนนั้นอาจจะแหลกเป็นผุยผงไปแล้วก็ได้
 

 
“ไอเด็กน้อย นี่แกกล้าต่อยฉันหรอ ลุงของฉันทำงานกับแก๊งอสรพิษสวรรค์เชียวนะโว้ย…..”
 
ชายหนุ่มคนนั้นพยายามจะลุกขึ้นละชี้ไปยัง’เย่เฟิง’
 

 
“แก๊งอสรพิษสวรรค์?? อ่อ ก็ดีนี่”
 
‘เย่เฟิง’เมินอีกฝ่ายและกลับไปนั่งข้างๆ’ซูหมิงหาน’เหมือนเดิม เมื่อผู้คนต่างได้ยินชื่อของแก๊งอสรพิษสวรรค์ต่างก็ตกใจและหวาดกลัว พวกเขามองไปที่’เย่เฟิง’และคิดว่าเด็กคนนี้จะต้องเจอดีแน่ๆ เมื่อ’ซูเหมิงหาน’ได้ยินชื่อแก๊งดังกล่าว เธออดรู้สึกขำขันในใจไม่ได้
 
แน่นอนว่าเด็กสาวเป็นเพียงคนเดียวที่รู้ว่าไม่มีใครในแก๊งอสรพิษสวรรค์กล้าทำอะไรกับ’เย่เฟิง’ เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าพวกเธอต้องเจอกับสมาชิกของแก๊งๆนี้ไปเสียทุกที่ แต่เมื่อเด็กสาวเห็นว่า’เย่เฟิง’ไม่คิดจะอธิบายอะไร และส่งชายคนนั้นให้ปลิวไป เธอจึงรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย
 

 
“นายนี่เป็นพวกหัวรุนแรงหรือไงนะ? เรื่องแค่นี้พูดเอาก็รู้เรื่องแล้วนี่?”
 
 
“กับไอ้เวรนี่ ยังมีอะไรที่จะต้องพูดกับมันอีก?”
 
‘เย่เฟิง’ไม่เห็นด้วยกับความคิดของเด็กสาว ในเมื่อหมัดของเขาสามารถใช้แก้ปัญหาได้อย่างรวดเร็ว และจะต้องมานั่งคุยเรื่องไร้สาระกับคนพวกนี้อีกทำไม
 

 
“นายนี่มัน….ชิ..”
 
ต่อให้เธอพยายามพูดอะไรต่อ มันก็ไม่มีกับเขา เด็กสาวจึงทำได้แค่หันหน้าหนีไปทางอื่นอย่างอารมณ์เสีย
 

 
“เกิดอะไรขึ้นที่นี่?”
 
มีพนักงานสองคนเดินเข้ามาในขบวนผู้โดยสาร และเมื่อเห็นใบหน้าที่ดูย่ำแย่ของชายหนุ่มคนนั้น พนักงานจึงก้าวเท้าออกมา และถามขึ้นเสียงดัง ชายหนุ่มคนนั้นไม่รอช้าที่จะชี้นิ้วไปยัง’เย่เฟิง’
 

 
“เขาคนนั้นน่ะครับ เมื่อกี้เขาได้ล่วงละเมิดทางเพศผู้หญิงคนนั้นไป ในขณะที่ผมกำลังจะไปหยุดเขา เขาก็เข้ามาต่อยผม”
 
พนังงานรถไฟทั้งคู่มองไปยัง’เย่เฟิง’ พวกพูดคุยกันเล็กน้อยและให้พนักงานหญิงคนหนึ่งพยุงชายหนุ่มในชุดสูทคนนั้นไปยังโบกี้อื่น จากนั้นพนังงานทั้งคู่จึงเดินเข้ามาหา’เย่เฟิง’
 

 
“เธอได้ไปต่อยใส่เขาหรือเปล่า?”
 
พนักงานรถไฟร่างอ้วนถาม’เย่เฟิง’ขณะที่จ้องมองมา เขามองไปเห็น’ซูเหมิงหาน’ที่มีอยู่ใกล้ๆแล้วรู้สึกตะลึงในความงดงามของเธอ สายตาของชายร่างอ้วนไม่อาจละไปจากเด็กสาวได้เลย
 

 
“ใช่ เขานั่นล่ะ พวกเราเห็น..”
 
ป้าคนหนึ่งยืนขึ้น และเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นให้ฟังทันที เธอไม่สามารถทนดูเด็กหนุ่มคนนี้เฉยๆได้อีกต่อไป
 

 
“เขาต่อยใส่ผู้ชายคนเมื่อกี้ และก่อนหน้านั้น เขาก็ได้ลวนลามเด็กสาวที่อยู่ข้างๆด้วย พวกเราต่างก็ได้ยินเธอร้องขึ้นมาว่า “สัตว์ร้าย!”
 
ในขณะเดียวกัน ก็มีลุงคนหนึ่งที่รู้สึกอิจฉา’เย่เฟิง’ ยืนขึ้นและพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนคนที่รักในความยุติธรรม เมื่อพนังงานรถไฟร่างอ้วนได้ยินดังนั้นก็เชื่อโดยทันที เขาหันหน้าไปทาง’เย่เฟิง’และพูดว่า
 

 
“มากับฉัน รถไฟกำลังจะถึงเมืองเหยียนจิงแล้ว ฉันคงต้องขอให้เธอไปสถานีตำรวจกับฉันหน่อยล่ะ”
 
หลังจากลงรถไฟ ชายร่างอ้วนคิดว่าต้องพาหมอนี่ไปส่งตำรวจให้ได้ ‘เย่เฟิง’คิดจะโทรหา’หลินหงชวน’เมื่อถึงสถานีตำรวจ เพราะเขาอยากจะรู้เหมือนกันว่าตระกูลหลินจะมีอิทธิพลสักแค่ไหน เขาจึงตัดสินใจจะเดินออกไปกับพนังงานรถไฟ
 

 
“เดี๋ยวก่อนสิ!”
 
ซูเหมิงหานรีบยืนขึ้นและจับตัวของ’เย่เฟิง’ไว้ จากนั้นจึงพูดว่า
 

 
“พวกคุณยังไม่ทันถามอะไรฉันเลยไม่ใช่หรือไง? แล้วอยู่ๆจะพาตัวเขาไปเนี่ยนะ!?”
 
ในตอนนี้ เด็กสาวยืนอยู่ข้าง’เย่เฟิง’ ถ้าไม่นับเรื่องชายในชุดสูทที่น่าขยะแขยงคนนั้นแล้ว ที่เธอตะโกนออกมาว่า “สัตว์ร้าย” ก็เป็นเพียงแค่ความเข้าใจผิดเท่านั้น ถ้า’เย่เฟิง’ถูกนำตัวไป จะให้เธอทนอยู่เฉยๆได้อย่างไร
 
………….
 
แปลโดยทีมงาน GSI
 
Solar Spark : น้องซูเหมิงหานฝากมาบอกว่าด่าหนูได้แต่อย่าแรงนะคะ อิอิ
 
ที่มา: