‘เย่เฟิง’หลบซ่อนตัวอยู่ใต้พุ้มไม้ซึ่งอยู่ในหน้าผาสูงชัน เขาควบคุมลมหายใจตัวเองให้นิ่งที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้เพื่อไม่ให้ถูกพบตัว ขณะเดียวกัน ชายหนุ่มก็เริ่มดูดซับพลังวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของหญ้าวิญญาณประดับฟ้าทันที
 
โชคดีที่เขาได้ขยายเส้นลมปราณเตรียมไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ไม่เช่นนั้น เส้นลมปราณที่มีอยู่เดิมจะไม่สามารถทนทานต่อพลังวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของหญ้าต้นนี้ได้   เจินชี่ในร่างของชายหนุ่มเริ่มเดือดขึ้นอีกครั้ง
 
ในเวลาเดียวกัน เมล็ดพันธุ์ในร่าง’เย่เฟิง’ค่อยๆแปรเปลี่ยนพลังวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ให้กลายเป็นเจินชี่ หลังจากนั้นระดับวรยุทธ์ของเขาจึงค่อยๆสูงขึ้น   ขณะที่’เย่เฟิง’ยังอยู่ในกระบวนการดูดซับ มีเสียงฝีเท้าของคนคู่หนึ่งมาหยุดอยู่ต่อหน้า’จูไป่เหนี่ยว’ที่อยู่ไม่ไกลจากเขา
 
จากนั้นจึงมีเสียงพูดคุยดังขึ้น
 

 
“ตู้เจวียน ฉันขอถามเธออย่างหนึ่ง ทำไมเธอ………”
 
ดูเหมือน’จูไป่เหนี่ยว’ไม่แสดงท่าทีต่อต้านผู้หญิงที่เขารักอีก เขาเพียงแค่ถามคำถามหนึ่งกับเธออย่างยากลำบาก
 

 
“ฉันทำไม?”
 
เสียงใสของหญิงสาวดังก้องไปทั่วทุกที่ น้ำเสียงของเธอพูดอย่างดูถูก
 

 
“อาศัยแค่เงิน 10 ล้าน นายอยากจะให้ฉันหนีไปกับนายงั้นหรอ เหอะ เอาอะไรคิด? นี่ยังไม่นับเรื่องที่จวิ้นหลงเป็นผู้ชายที่ฉันรักมานานแล้ว และฉันก็แค่หลอกใช้นายเท่านั้น”
 
 
“ฮ่า ฮ่า”
 
ไม่นานก็มีเสียงชายหนุ่มดังขึ้น เขาคือชายรูปหล่อนามว่า’หลี่จวิ้นหลง’ ชายหนุ่มคนนี้พูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลดังสุภาพบุรุษ แต่คำพูดของเขานั้นมากพอที่จะทำให้คนฟังเลือดเดือดไปทั้งร่าง
 

 
“ใช่แล้ว แกเอาสมองทิ้งไว้ในถ้ำแล้วสินะ ถึงคิดว่าการหาเงินให้ได้ 40 ล้านจะทำให้ตู้เจวียนยอมตามแกไปน่ะ ถึงอย่างนั้น เงินนั่นก็จะกลายมาเป็นทรัพยากรสำหรับการฝึกของฉัน เรื่องนี้ฉันควรต้องขอบคุณแกด้วยจริงไหม จูไป่เหนี่ยว?”
 
 
“หึ ไม่ต้องพูดมากหรอก……..แกเป็นศิษย์ของสำนักเทวะเร้นลับ แกมันเป็นพวกคนทรยศ อั้ก…..”
 
‘จูไป่เหนี่ยว’พูดด้วยความยากลำบาก เวลานี้เขาไม่รู้สึกเจ็บปวดทางร่างกายอีกแล้ว เหลือเพียงความเจ็บปวดทางใจที่ไม่อาจทำให้เขาตายอย่างสงบได้
 

 
“ส่งมันมาเถอะ เจ้าของราคา 40 ล้านนั่น แกเอาไปซ่อนไว้ที่ไหน”
 
ชายหนุ่มยิ้มอย่างเย้ยยัน
 

 
“ส่งหญ้าสื่อจิตมาให้ฉันซะ ฉันขี้เกียจเล่นลิ้นกับแกแล้ว หรือแกคิดจะยอมตายเพราะหญ้าสื่อจิตจิ๊บจ๊อยพรรค์นี้รึไง?”
 
 
“ต่อให้ฉันตาย ฉันก็ไม่มีทางส่งของล้ำค่าแบบนั้นให้คนชั่วอย่างแกหรอก!”
 
ขณะที่กำลังพูด ‘จูไป่เหนี่ยว’กลับรู้สึกมีความหวังอีกครั้ง
 

 
“ตู้เจวียน…… อย่าเชื่อมัน…..มันไม่มีทางเอาหญ้าสื่อจิตไปขายแน่ แต่มันจะเอาไปดูดซับเสียเอง เธอรีบหนีไปเร็ว…..”
 
ผู้หญิงที่ชื่อ’ตู้เจวียน’พูดด้วยเสียงอันดัง
 

 
“หึ นายไม่เข้าใจหรอก จวิ้นหลงไม่ใช่คนแบบนั้น พวกเราตกลงกันไว้แล้วว่าหลังจากขายหญ้าสื่อจิตไป พวกเราจะไปใช้ชีวิตอย่างสงบที่ต่างประเทศ และจะไม่กลับไปยังสำนักเทวะเร้นลับอีก…….”
 
เมื่อได้ยินดังนั้น ‘เย่เฟิง’ที่ซ่อนตัวอยู่ก็พอจะเข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้น   ดูเหมือนว่าสภาพแวดล้อมของสำนักเทวะเร้นลับในถ้ำกั้วซางซานไม่ได้ดีอย่างที่ควรจะเป็น ที่นั่นมีกฏเกณฑ์ที่เข้มงวดและรุนแรง ซึ่งทำให้ทั้ง’ตู้เจวียน’และ’หลี่จวิ้นหลง’ไม่อยากอยู่ที่นั่นต่อไปงั้นรึ?
 

 
“เธอมันเชื่อคนง่ายเกินไป…….”
 
‘จู่ไป่เหนี่ยว’พยายามพูดอย่างยากลำบาก
 

 
“หลี่จวิ้นหลงเป็นศิษย์ของสำนักเทวะเร้นลับ และเป็นบุตรบุญธรรมของผู้คุมกฏอาวุโส คนอย่างมันจะยอมที่สถานะแบบนั้นแล้วหนีไปกับเธอ…….ไปกับเธอ…..”
 
 
“ไร้สาระ!”
 
‘ตู้เจวียน’พูดขัดจังหวะเขา   แต่แล้วก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้น
 

 
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า จูไป่เหนี่ยว แกมันน่าชื่นชมจริงๆ ถูกต้อง ฉันไม่ยอมถึงสถานะแบบนั้นไปแน่ ดังนั้น ยัยผู้หญิงโง่เง่าคนนี้ก็ไม่ควรมีชีวิตรอดต่อไปเช่นกัน น่าดีใจนะ ที่อย่างน้อยพวกแกก็ได้ตายพร้อมกันในที่เดียวกันน่ะ จริงไหม?”
 
หลังจากพูดจบ อาวุธลับมากมายก็พลันพุ่งออกมาจากที่แห่งใดก็ไม่อาจทราบได้ มีดบินหลายเล่มพุ่งเข้าใส่ร่างของหญิงสาวทันที และในเวลาต่อมา มีเสียงของอาวุธลับที่เข้าปะทะกันดังขึ้นและสะท้อนก้องหลายต่อหลายครั้ง
 

 
“อ๊า! จวิ้นหลง คุณ……”
 
เสียงกริ๊ดร้องของหญิงสาวดังขึ้น   ‘เย่เฟิง’ได้ยินทุกสิ่งทุกอย่างเข้าใจในสถานการณ์ตอนนี้ทันที ‘หลี่จวิ้นหลง’ต้องการหญ้าสื่อจิต ดังนั้น จึงเป็นไปไม่ได้ที่มันจะปล่อย’ตู้เจวียน’คนนั้นไป ด้วยเหตุนี้ มันจึงตั้งใจจะจัดการหญิงสาวเสียตอนนี้เลย
 
แม้’เย่เฟิง’จะรับรู้เรื่องราวเพียงแค่ได้ยินจากปากคนทั้งสาม แต่ในเวลานี้ การดูดซับพลังวิญญาณศักดิ์สิทธิ์จากหญ้าวิญญาณประดับฟ้าได้เสร็จสมบูรณ์แล้ว!
 
ตอนนี้ เขามีระดับวรยุทธ์อยู่ที่ 4 ปีเต็ม โดยมีความแข็งแกร่งสูงขึ้นกว่าเมื่อก่อนสองเท่า เจินชี่ภายในร่างชายหนุ่มไหลเวียนอย่างบ้าคลั่ง!   ‘เย่เฟิง’รู้สึกว่าตอนนี้ เขาสามารถใช้ฝ่ามือแปดทิศได้เต็มประสิทธิภาพ เพียงหมัดเดียวก็สามารถต่อยให้วัวลอยได้
 
นอกจากนี้ ทักษะย่างก้าวไร้เงาของเขายังสามารถใช้ได้ต่อเนื่องอย่างน้อย 1 นาที ซึ่งมันช่วยรับประกันความปลอดภัยของเขาได้อย่างดี
 
(note: ขอเปลี่ยนชื่อหมัดปากั้ว เป็นฝ่ามือแปดทิศนะครับ พอดีมีผู้อ่านเคยแนะนำเข้ามานานแล้ว ฝ่ามือแปดทิศนี่มีจริงนะครับ หาฝึกได้ตาม Youtube 55)
 
รวมทั้งดาบเจินชี่สีแดงของแหวนดาบมังกรโบราณก็สามารถหน่วงไว้ได้นานกว่าเมื่อก่อน   ฉะนั้นตอนนี้ ชายหนุ่มพร้อมจะลุยแล้ว!
 
เมื่อ’เย่เฟิง’ใช้ทักษะย่างก้าวไร้เงา ผลก็คือเขาสามารถเคลื่อนที่เข้ามาใกล้คนทั้งสามได้อย่างรวดเร็วโดยไม่มีใครรู้สึกตัวแม้แต่น้อย ที่ที่ชายหนุ่มหลบซ่อนตัวอยู่ปัจจุบัน สามารถมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดได้อย่างชัดเจน
 
เดิมที ‘หลี่จวิ้นหลง’ตั้งใจจะจู่โจมใส่’ตู้เจวียน’ แต่’จูไป่เหนี่ยว’คาดการณ์เอาไว้แล้ว เขาจึงใช้แรงเฮือกสุดท้ายพาร่างของเขาเข้าป้องกันมีดบิดที่จู่โจมเข้ามา ทำให้บีดบินสองเล่มปักเข้าที่ท้อง และอีกเล่มปักเข้าที่ไหล่   มีดบินทั้งสามเล่มของ’หลี่จวิ้นหลง’จู่โจมเข้าอย่างแม่นยำ
 
ชัดเจนว่าเขาเป็นศิษย์ที่มีพรสวรรค์ของสำนักเทวะเร้นลับ ซึ่งสามารถควบคุมมีดบิดได้อย่างอิสระ   และไม่นาน ‘หลี่จวิ้นหลง’ก็ปล่อยมีดบินออกมาอีกหลายสิบเล่ม ซึ่ง’จูไป่เหนี่ยว’ไม่สามารถป้องกันให้’ตู้เจวียน’ได้อีกแล้ว
 

 
“ตู้เจวียน เร็วเข้า……..หนีไป!”
 
ทั่วร่างของ’จูไป่เหนี่ยว’ชุ่มไปด้วยเลือด ถึงแม้ว่าจะถูกผู้หญิงที่เขารักหักหลัง เขาก็ยังยืนหยัดป้องกันมีดบินที่จู่โจมเข้ามาใส่เธอดั่งกำแพงเหล็กกล้า   การจู่โจมของ’หลี่จวิ้นหลง’ทำให้’ตู้เจวียน’ยังคงช๊อก เธอได้ยินคำพูดของ’จูไป่เหนี่ยว’ทุกคำ
 
แต่ก็ยังไม่มีปฏิกิริยาอันใด สีหน้าของเธอที่แสดงออกมาเผยให้เห็นว่าเธอยังคงไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น
 

 
“คิดจะหนีงั้นหรอ?”
 
‘หลี่จวิ้นหลง’ถามเสียงเย็น มันยืนห่างออกไปประมาณ 10 เมตรขณะกำลังเตรียมมีดหลาย 10 เล่มในมืออีกครั้ง ชายคนนี้เป็นคนที่มีใบหน้าหล่อเหลา ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อเทียบกับ’จูไป่เหนี่ยว’ มันแข็งแกร่งกว่าเขาหลายเท่า จึงไม่น่าแปลกใจที่มันสามารถดึงดูดความสนใจของ’ตู้เจวียน’ และทำให้เธอกลายเป็ยหุ่นเชิดของมัน
 
แต่ก่อนที่มันจะได้โจมตีอีกครั้ง ทันใดนั้นมันก็รู้สึกได้ถึงบางอย่างจึงรีบหันไปทางที่’เย่เฟิง’ปรากฏตัวออกมา
 

 
“ใคร —”
 
ฉั๊วะ!!   มีเพียงแค่ประกายแสงของดาบสีแดง
 
‘หลี่จวิ้นหลง’ไม่เห็นแม้แต่เงาของศัตรูที่จู่โจมเข้ามา ทันใดนั้นโลกที่มันมองเห็นกลับหมุนไปหลายตลบ และสิ่งที่มันเห็นถัดมาก็คือร่างไร้หัวของตัวเองที่มีเลือดทะลักออกมาไม่หยุด   และก่อนจะสิ้นสติ สิ่งสุดท้ายที่มันเห็นคือร่างของชายหนุ่มสวมหน้ากากในชุดสีดำ โม่จิ่วเกองั้นรึ!
 
จากนั้นสติของมันก็ดับวูบไป   ‘เย่เฟิง’คลายดาบเจินชี่ และเงยหน้าขึ้น การลอบสังหาร’หลี่จวิ้นหลง’ในดาบเดียว ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขาแม้แต่น้อย เพราะฝั่งตรงข้ามยังมีระดับวรยุทธ์ไม่ถึง 10 ปี ยิ่งไปกว่านั้น ทักษะย่างก้าวไร้เงารวมทั้งดาบเจินชี่สีแดงของแหวนดาบมังกรโบราณ ยังเป็นอาวุธชั้นยอดสำหรับการลอบสังหาร
 
เวลานี้’เย่เฟิง’สามารถใช้ทักษะต่างๆได้อย่างคล่องแคล่ว นอกจากนี้ หากเขาพบ’หลงหวางเอ๋อ’อีกครั้ง เขาสามารถประมือกับฝั่งตรงข้ามได้อย่างไม่จำเป็นต้องเกรงกลัวอันใด เพราะเวลานี้ ชายหนุ่มแข็งแกร่งยิ่งขึ้นแล้ว!
 
……………………….
 
แปลโดยทีมงานGSI
 
ที่มา: