ตอนนี้’เย่เฟิง’อยู่ในอารมณ์เดือดดาดเป็นอย่างมาก   เมื่อเห็น’ซูซินฉาง’คุกเข่าอยู่หน้าทางเข้าห้อง เขาไม่ได้พูดอะไรมาก
 

 
“พาเขาไปที่บ้าน ฉันมีเรื่องจะคุยกับเขา”
 
เวลานี้ชายหนุ่มอยากจะพา’ซูเหมิงหาน’กลับไปที่บ้านให้เร็วที่สุด เพื่อจะขจัดยาเสพติดที่อยู่ในร่างของเด็กสาวออกไปด้วยเจินชี่ของเขา
 

 
“เข้าใจแล้วครับ”
 
ตอนนี้ ชายหน้าบากเรียก’เย่เฟิง’ว่าพี่เย่ต่อหน้าคนอื่น ซึ่งคนพวกนั้นก็ไม่ได้ตอบสนองอะไรมากมายนัก   เรื่องที่’เย่เฟิง’มีความสัมพันธ์กับตระกูลหลินนั้น เป็นที่รู้ไปทั่วเมืองเหยียนจิง
 
แน่นอนว่าคนของแก๊งอสรพิษสวรรค์ย่อมทราบเรื่องนี้เช่นกัน ดังนั้น ‘เย่เฟิง’จะเป็นแค่ญาติผู้น้องของชายหน้าบากไปได้อย่างไร?
 

 
“แต่พี่เย่”
 
ชายหน้าบากคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ
 

 
“ซ่งหู่ไม่อยู่ที่นี่ มันอาจจะไปพูดคุยกับสมพันธ์มังกรดำ เช่นนั้น พวกเราควรจะเคลื่อนไหวต่ออย่างไรดีครับ?”
 
 
“สำหรับเรื่องของแก๊ง ฉันจะไม่ออกคำสั่งอะไร นายสามารถทำได้ตามที่สมควร”
 
‘เย่เฟิง’ส่ายหน้า และออกจากห้องไปพร้อมกับร่างอันผอมบางและนุ่มนวลของ’ซูเหมิงหาน’   ชายหนุ่มไม่สนใจเรื่องของแก๊งแม้แต่น้อย แต่สำหรับเรื่องของ’ซ่งหู่’ เขาจะต้องฆ่ามันแน่!
 
แต่ในเมื่อตอนนี้ มันไม่อยู่ที่นี่ เขาจะปล่อยให้มันมีชีวิตไปก่อน หากเสร็จเรื่องของ’ซูเหมิงหาน’เมื่อไหร่ เขาจะไปจัดการกับมันทันที
 

 
“พวกนายสองคนไปส่งพี่เย่ที่บ้านด้วย”
 
ชายหน้าบากออกคำสั่งกับชายชุดดำร่างสูงสองคน นำตัว’ซูซินฉาง’กลับไปที่หมู่บ้านชิงเฟิงตามความต้องการ’เย่เฟิง’   เพียงแค่คิดถึงการตายของ’จ้าวอี้เปย’ ทันใดนั้น ชายหน้าบากก็รู้สึกหมดเรี่ยวแรง หลายปีมานี้ที่เขาทำงานหนักเพื่อสร้างแก๊งอสรพิษสวรรค์ขึ้นมา แต่เขากลับปกป้องคนที่เขารักเอาไว้ไม่ได้
 
เมื่อมองไปที่ด้านหลังของ’เย่เฟิง’ ชายหน้าบากได้คิดในใจว่าหลังจากแก้ปัญหาทั้งหมดเสร็จ เขาจะขอติดตาม’เย่เฟิง’ตั้งแต่นั้นไป ชายหน้าบากตั้งมั่นในใจแล้วว่าวันข้างหน้า เขาจะสามารถฝึกวรยุทธ์ได้ และจะกลายเป็นมือขวาของ’เย่เฟิง’!   ……
 
‘เย่เฟิง’ออกมาข้างนอกพร้อมกับอุ้มร่างของ’ซูเหมิงหาน’ไว้ในแขน จากนั้นจึงขึ้นรถ BMW ซึ่งมีคนที่ชายหน้าบากเชื่อใจเป็นคนขับรถไปส่งเขา   รถBMW สีเงินน้ำแข็งทำให้’เย่เฟิง’นึกถึง’จ้าวอี้เปย’
 
ตอนนี้ เขาแก้แค้นให้ชายหนุ่มคนนั้นได้แล้ว แต่มันก็คงยังเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะดีใจ   ชายหนุ่มส่ายหัวไล่ความคิดออกไป เวลานี้ อย่างแรกที่เขาต้องทำคือจัดการเรื่องของ’ซูเหมิงหาน’ก่อน   ‘เย่เฟิง’คิดถึงเรื่องในวันนี้เมื่อกลางวันที่ ‘ซูเหมิงหาน’พูดกับเขาเรื่องผลการสอบจำลองในโทรศัพท์
 
แต่ทันใดนั้น เขาก็พลันคิดว่าทำไม’ซูซินฉาง’ถึงทำแบบนี้กับลูกสาวตัวเอง? ต่อให้มันไม่รู้ว่า’ซ่งเทียนยิง’จะฉีดยาเข้าไปในตัวเธอ แต่มันก็ยังมอบลูกสาวตัวเองแก่คนในโลกใต้ดินกับมือ ทำไมมันถึงชั่วช้าเลวทรามได้ขนาดนี้?
 
หาก’ซูซินฉาง’เป็นคนอื่น ‘เย่เฟิง’คงฆ่ามันเพื่อจบปัญหาไปแล้ว แต่เพราะมันคือพ่อของ’ซูเหมิงหาน’ ดังนั้น เขาอยากรู้ว่าเด็กสาวจะตัดสินใจอย่างไรยามเธอตื่นขึ้นมา   ไม่นาน รถทั้งสองคันได้มาถึงยังหมู่บ้านชิงเฟิง และหยุดอยู่ตรงหน้าบ้านของ’เย่เฟิง’   ‘เย่เฟิง’เปิดประตูบ้านขณะอุ้ม’ซูเหมิงหาน’ไว้ในแขน
 
แล้วจึงก้าวเข้าไป โดยชายชุดดำร่างสูงสองคนลาก’ซูซินฉาง’ตามเข้ามา
 

 
“พวกคุณนั่งรอที่นี่ก่อนแล้วดูซูซินฉางเอาไว้ให้ดีรอผมกลับมาคิดบัญชีกับมัน”
 
หลังจากพูดจบ ‘เย่เฟิง’จึงอุ้ม’ซูเหมิงหาน’ขึ้นไปชั้นบนของบ้าน   เมื่อชายทั้งสองคนได้ยินดังนั้น พวกเขาก็มองหน้ากันด้วยความตกใจ ชายทั้งคู่ไม่เคยคิดเลยว่า’เย่เฟิง’จะสุภาพกับพวกเขา ยิ่งไปกว่านั้น ชายหนุ่มกลับเชิญให้พวกเขานั่งลงด้วย แน่นอนว่าพวกเขานั้นไม่กล้านั่ง และยังยืนตรงอย่างแข็งขันขณะจับตาดู’ซูซินฉาง’
 
ที่ชั้นบนของบ้าน ‘เย่เฟิง’อุ้ม’ซูเหมิงหาน’เข้าไปในห้องนอน เขาได้สัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมอ่อนๆจากร่างของเด็กสาว กลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์นี้ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกผ่อนคลายอย่างที่สุด
 

 
“โชคดีที่เรามาถีงเหยียนจิงทันเวลา ไอ้เวรนั่นจึงทำได้แค่ฉีดยาเข้าไป และไม่ทันได้ทำอย่างอื่นกับเธอ ไม่อย่างนั้นละก็….”
 
ขณะคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฟิงค่อยๆวางร่างอันละเอียดอ่อนของเด็กสาวลงบนที่นอน
 

 
“อืมมม….”
 
‘ซูเหมิงหาน’ขยับเล็กน้อยพร้อมกับส่งเสียงออกมา เด็กสาวลืมตาขึ้นอย่างงัวเงียและเห็นเย่เฟิงมองมาที่เธอด้วยใบหน้าเป็นกังวล เด็กสาวจึงขยี้ตาราวกับไม่เชื่อว่าจะได้เห็นใบหน้าแบบนี้ของเขา
 

 
“เหมิงหาน ฉันกลับมาแล้ว……บอกหน่อยสิ ตอนนี้เธอรู้สึกเป็นไงบ้าง?”
 
‘เย่เฟิง’เปิดปากถาม
 

 
“ฉัน…..ฉันรู้สึกเหมือนถูกทุบให้สลบ น่าจะนะ…..เกิดอะไรขึ้นหรอ?”
 
เด็กสาวถามอย่างอ่อนแรงแล้วพยายามจะลุกขึ้น
 

 
“อย่าเพิ่งขยับ”
 
‘เย่เฟิง’หยุดเธอไว้ ดูเหมือนว่า’ซูเหมิงหาน’จะไม่รู้ว่าเธอถูกฉีดยาเข้าไป ดังนั้น ชายหนุ่มจึงตัดสินใจไม่บอกเธอเรื่องนี้   ใบหน้าที่ค่อนข้างซีดเซียวของเด็กสาว ทำให้’เย่เฟิง’รู้สึกเป็นกังวล ‘ซูเหมิงหาน’มองมาที่เขาด้วยดวงตาคู่สวยที่กระจ่ายใสแล้วพูดว่า
 

 
“ทริปที่นายไปเป็นไงบ้างแล้วนายไปที่ไหนมา? แล้วเรื่องนั้นเสร็จแล้วหรอ?”
 
 
“เสร็จแล้ว ทุกๆอย่างเรียบร้อยดี เพียงแค่…..”
 
ชายหนุ่มอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็รู้สึกลังเล   ความคิดบางอย่างได้แล่นเข้ามาในใจของเขา ในโลกเทวะนั้นไม่มียาเสพติดแบบนี้ เพราะผู้ฝึกยุทธ์ไม่เคยปล่อยให้ผู้คนกลายเป็นผู้ติดยาเสพติดใดๆก็ตาม และที่นั่น แม้แต่ทักษะเซียนระดับล่างสุด หากได้โคจรมันแล้ว มันจะช่วยขจัดของเสียในร่างออกไป
 
ดังนั้น จึงเป็นเรื่องยากมากที่คนในโลกเทวะจะป่วย   แล้วถ้ามันทำให้’ซูเหมิงหาน’สามารถฝึกวรยุทธ์ได้ด้วย นั่นก็ยิ่งเป็นเรื่องดี…..
 
ยามที่เขาคิดถึงเรื่องนี้ ทันใดนั้น แหวนกระบี่มังกรโบราณที่นิ้วของเขาพลันสว่างขึ้นมา!   สิ่งที่เป็นที่ดึงดูดความสนใจของ’ซูเหมิงหาน’ทันที เธอเห็น’เย่เฟิง’สวมแหวนวงนี้มานานมาก และไม่ได้คิดว่ามันจะมีความสำคัญอะไร แต่ตอนนี้ มันสว่างขึ้นได้อย่างไร? กำลังจะมีปาฏิหาริย์อะไรเกิดขึ้นงั้นหรอ?
 
เมื่อหนึ่งเดือนที่แล้ว แหวนวงนี้ก็ได้สว่างขึ้นแบบนี้เช่นกัน จากนั้น มวลอากาศลึกลับก็เข้าสู่ร่าง’เย่เฟิง’ ก่อกำเนิดเมล็ดพันธุ์ขึ้นในร่างของเขา   แล้วตอนนี้ละ?   ชายหนุ่มไม่ลังเลอะไรอีก เขาพลันยืนมือออกไปแล้วรวบร่างบางของเด็กสาวมากอดไว้แน่น
 

 
“อ๊า นาย….”
 
‘ซูเหมิงหาน’ยังไม่ได้เตรียมใจสำหรับเรื่องนี้ ดังนั้น การกระทำของ’เย่เฟิง’ทำให้เธอรู้สึกตกใจ
 

 
“อยู่นิ่งๆก่อนนะ”
 
‘เย่เฟิง’กระซิบอย่างแผ่วเบา
 

 
“นี่คือความลับที่ฉันยังไม่เคยบอกเธอ ความจริงแล้ว ฉันเป็นเซียนที่สามารถฝึกวรยุทธ์และทักษะเซียนได้…….ตอนนี้ ฉันอยากให้เธอกลายเป็นเซียนเหมือนกัน เธออยากจะเป็นไหม? “
 
 
“เซียน การฝึกฝน? นายล้อฉันเล่นใช่ไหม…..”
 
ความลับของ’เย่เฟิง’ทำให้เธอตกใจ คำว่าเซียน วรยุทธ์ หรืออื่นๆ ไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับเด็กสาว แน่นอนว่าเธอเคยได้คำเหล่านี้จากพวกนิยายกำลังภายในหรือที่คล้ายๆกัน   ถึงอย่างนั้น ‘เย่เฟิง’เป็นเซียนที่สามารถฝึกวรยุทธ์ได้จริงๆงั้นหรอ?   จะเป็นไปได้อย่างไร?
 
‘ซูเหมิงหาน’ย่อมไม่เชื่อเรื่องนี้ แต่เมื่อมวลอากาศอันอบอุ่นหลั่งไหลเขาสู้ร่างของเธอ เด็กสาวพลันรู้สึกร้อนขึ้นตรงบริเวณท้องน้อย ซึ่งเป็นตำแหน่งของจุดตันเถียน จากนั้นจึงรู้สึกเสียวซ่าไปทั่วร่างกาย
 

 
“เยี่ยมจริงๆ! ตอนนี้มีเมล็ดพันธุ์อยู่ในจุดตันเถียนของเธอแล้ว เพราะฉะนั้น ฉันจะสอนทักษะเซียนอย่างหนึ่งให้เธอ ทำตามฉันนะ แล้วพยายามโคจรไปตามที่ฉันบอก”
 
ตอนนี้ ‘เย่เฟิง’รู้สึกถึงเมล็ดพันธุ์ที่ถูกสร้างขึ้นในจุดตันเถียนของเด็กสาวแล้ว ใบหน้าของเขาพลันแจ่มใสขึ้น จากนั้น ชายหนุ่มจึงเริ่มสอนแนวทางโคจรพลังของสำนักสุสานดาราให้แก่เธอ เขาอยากให้เธอทำความเข้าใจกับทักษะนี้
 
ถึงอย่างนั้น ‘ซูเหมิงหาน’ก็ยังรู้สึกสงสัย ตามคำแนะนำของ’เย่เฟิง’ เธอรู้สึกจริงๆถึงกระแสอากาศที่เริ่มไหลเวียนในร่าง เด็กสาวพยายามรวมรวบกระแสในร่างเหล่านี้ตามคำพูดของ’เย่เฟิง’ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกอุ่นขึ้น
 

 
“เธอทำได้ไหม?”
 
‘เย่เฟิง’รู้สึกกังวลเกี่ยวกับเธอ ดังนั้นเขาจึงจงใจถามเธอ   ด้วยความช่วยเหลือของแหวนกระบี่มังกรโบราณ เขาอาจจะทำให้เธอสามารถฝึกวรยุทธ์ได้ ซึ่งปกติไม่โชคดีอย่างนี้ แต่ตัวเลือกเพียงอย่างเดียวนี้ ไม่ทำให้’เย่เฟิง’สงบใจได้  ตั้งแต่เริ่มขั้นตอนการฝึกฝน พรสวรรค์ในการฝึกถือว่าเป็นสิ่งจำเป็นที่สุด
 
นอกจากนี้ ‘เย่เฟิง’ไม่คิดเรื่องใดทั้งสิ้น ไม่ว่า’ซูเหมิงหาน’จะมีพรสวรรค์หรือไม่ ?   ถึงตอนนี้ ‘เย่เฟิง’ก็บอกแนวทางที่สองเพื่อที่จะทำให้เธอเข้าใจแนวทางทั้งหมดของการโครจรพลังของสำนักสุสานดารา และเพิ่งเสร็จสิ้นการโครจรพลังอันล้ำเลิศราว ๆหนึ่งชั่วโมง
 

 
“มันเป็นความรู้สึกสึกแปลก ๆ….”
 
ในที่สุด’ซูเหมิงหาน’ก็ประสบความสำเร็จในการโครจรพลังเจินชี่ในตัวเธอ แต่ใจของเธอถูกซ้อนขึ้นด้วยคำถามจำนวนมาก เด็กสาวรู้สึกงงงวยมากถึงแม้ว่าเขาจะเป็นเซียน แต่ทำไมเขาต้องมาสอนการฝึกเป็นเซียนให้เธอด้วย? หรือมันอาจจะเป็นว่าบางสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น?
 
ขณะอีกด้านหนึ่ง ‘เย่เฟิง’กังวลไม่น้อย เด็กสาวจะรู้ไหมว่าตัวเธอถูกฉีดยาเสพติดชนิดใหม่เข้าไป ตอนที่ยังสลบอยู่?   ‘เย่เฟิง’ดึงเด็กสาวเข้ามากอดอย่างแนบชิด และปล่อยพลังเจินชี่เข้าไปในร่างของเธอเพื่อเริ่มการตรวจสอบ
 
ในตอนที่เขาอยู่โลกเทวะนั้น’ซูเฟยหยิ่ง’ ก็สอนเขาอย่างนี้เช่นกัน แต่แตกต่างคือ ‘เย่เฟิง’เป็นคนมีพรสวรรค์ ‘ซูเฟยหยิ่ง’จึงปล่อยให้เขาฝึกด้วยตัวเอง   เมื่อเวลาผ่านไปอย่างเงียบๆ สารเสพติดที่อยู่ในตัว’ซูเหมิงหาน’ก็ค่อยๆไหลออกมาจากร่างของเธอช้าๆพร้อมกับเจินชี่   ………………………..
 
แปลโดยทีมงาน GSI
 
Maina : นางพญาลอกคราบแล้วครับ *-*
 
ที่มา: