บทที่ 286 เขาคือนักฆ่างั้นหรือ?
 
 
 
 
 
เมื่อมีจ้าวอี้เปยและหลิงเฉินผู้ฝึกวิญญาณอยู่ด้วยความปลอดภัยก็แน่นหนามากยิ่งขึ้น
 
 
 
เนื่องจากระยะทักษะสัมผัสวิญญาณของเย่เฟิงและหลงหวางเอ๋อด้วยวรยุทธตอนนี้มีขีดจำกัดเกินไป ตราบเท่าที่มีจ้าวอี้เปยและหลิงเฉินอยู่รอบๆ สัญญาณเล็กน้อยก็ไม่สามารถหลุดรอดการตรวจจับของเย่เฟิงไปได้ เพียงแต่มันอาจตรวจจับได้ช้าเล็กน้อย
 
 
 
จ้าวอี้เปยและหลิงเฉินไม่มีร่างกาย สามารถที่จะไปมาได้ทุกสถานที่ แม้ว่ามันจะสามารถกระตุ้นให้เกิดร่างกายได้ สามารถที่จะแปรสภาพร่างกายของวิญญาณให้เป็นเสมือนจริงแต่มันก็ยังถือว่าไร้ร่างกาย ซึ่งมันคือข้อเด่นของผู้ฝึกวิญญาณ
 
 
 
ยามเมื่อหลิงเฉินมารายงานว่านักฆ่าที่เผ่ยเขิงกรุ๊ปส่งมาเริ่มลงมือแล้วเย่เฟิงและหลงหวางเอ๋อก็รับรู้ในทันที
 
 
 
ที่ไม่สามารถรับรู้ได้ตอนแรกเนื่องจากความวุ่นวายที่เสิ่นเทียนเจียวได้ก่อเอาไว้ จากนั้นเย่เฟิงก็พาหญิงสาวทั้งสองไปยังศูนย์กลางโถงงานแสดงสินค้าชั้นสองทันที
 
 
 
เพชรจักรพรรดิถูกตั้งแสดงอยู่จุดศูนย์กลางของศูนย์การแสดงสินค้าชั้นที่สอง มันได้ดึงดูดเหล่าเศรษฐีมากมาย ราคาตอนนี้คือ 18.88 ล้าน ผู้คนทั่วโลกเป็นหมื่นที่รวมตัวกันเพื่อพยายามซื้อเพชรจักรพรรดิวงนี้
 
 
 
เดินอ้อมผ่านมาหลายบล๊อค เย่เฟิงกับหลงหวางเอ๋อและซูเหมิงหานก็ค่อยๆเข้ามาใกล้กับบูธที่ตั้งแสดงเพชรจักรพรรดิ
 
 
 
“โอ้ มันไร้ที่ติเลย นี่มันเป็นงานศิลป์ที่สวยงามที่สุดในโลก! ฉันจะต้องซื้อมันมาสะสมให้ได้!”
 
 
 
ไม่ไกลนักก็มีชาวต่างชาติที่พูดอังกฤษชัดแจ๋วพยายามที่จะสรรเสริญเพชรจักรพรรดิวงนี้ ฟังจากน้ำเสียงคล้ายว่าคนนี้จะหลงใหลมันอย่างยิ่ง
 
 
 
“มิสเตอร์วินเซนต์คุณต้องการที่จะซื้อเพชรจักรพรรดิวงนี้งั้นหรือ?”
 
 
 
“เพชรจักรพรรดิวงนี้ช่างเหมาะสมกับคุณจริงๆมิสเตอร์วินเซนต์”
 
 
 
นอกจากนี้หลายคนก็ต่างมีน้ำเสียงที่ตื่นเต้นที่อดกลั้นเอาไว้ไม่ไหว มีเพียงคนเดียวที่ประมูลเพชรจักรพรรดิในตอนนี้ พวกที่เหลือต่างมาชมเพื่อความเพลิดเพลินเท่านั้น
 
 
 
เหล่าผู้คนที่ล้อมรอบอยู่ทั้งหมดเป็นเศรษฐีชาวต่างชาติชื่นชมอย่างสุภาพ แม้ว่าเพชรจักรพรรดิจะถูกประมูลไปถึง 20 ล้านมันก็ถือเป็นราคาที่แพง สิ่งสำคัญคือมันไม่ได้มีผลประโยชน์อะไร มีเพียงคุณค่าที่คู่ควรแก่การสะสมเครื่องประดับเท่านั้น
 
 
 
ทันใดนั้นผู้มีอิทธิพลก็ต่างเริ่มที่ประจบประแจงต้องการที่จะแอบฟังว่าชาวต่างชาติผู้นี้ทำธุรกิจอะไรเพื่อเป็นโอกาสที่จะหาหนทางร่วมมือด้วย ในสถานการณ์ตอนนี้ มิสเตอร์วินเซนต์คนนี้เรียกได้ว่ารวยแต่โง่
 
 
 
เย่เฟิงเลี้ยวตัวเพื่อดูตำแหน่งสำคัญที่สุดของบูธ เพชรถูกตั้งแสดงอยู่ตรงกลาง ที่ผู้คนไม่สามารถสัมผัสถึงได้ มันเปล่งประกายใสแจ๋วเหมือนกับแก้วผลึกดึงดูดสายตาผู้คนโดยรอบทั้งหมด
 
 
 
ผู้คนส่วนมากที่มาร่วมงานแสดงสินค้าในตอนนี้ต่างมีจุดหมายคือเพชรจักรพรรดิ ดังนั้นภายในศูนย์กลางของงานแสดงสินค้าชั้นสองนี้มันแทบจะมีจำนวนคนมากมายที่เทียบเท่าได้กับทั่วงานแสดงสินค้าทั้งหมดตอนนี้ เย่เฟิงมองอยู่ไกลๆเพราะผู้คนแออัดมากเกินไป
 
 
 
ที่ตรงนั้น มีชาวต่างชาติผิวขาวมีหนวดเคราเล็กน้อย สวมใส่หมวกสักหลาดสีดำ จ้องมองไปยังเพชรจักรพรรดิด้วยท่าทางที่ชื่นชม  ด้านข้างของชายผิวขาวมีกลุ่มคนที่กำลังคุยกันอยู่
 
 
 
ชายผิวขาวคนนี้ก็คือมิสเตอร์วินเซนต์ที่พวกเขาพูดถึงกันอยู่
 
 
 
“เขาคือนักฆ่างั้นหรือ?” 
 
 
 
เย่เฟิงหรี่ตามองชายผิวขาวคนนั้นเชื่อว่าการคาดการณ์ของหลิงเฉินไม่ควรผิดพลาด ในฐานะผู้ฝึกวิญญาณ หลิงเฉินสามารถที่จะมองเห็นบางสิ่งที่คนธรรมดามองไม่เห็นซึ่งมันเป็นเช่นเดียวกับทักษะสัมผัสวิญญาณของเย่เฟิง
 
 
 
ขณะนี้เย่เฟิงได้ใช้ทักษะสัมผัสวิญญาณตรวจสอบอย่างรวดเร็วและท้ายที่สุดก็พบเห็นสิ่งผิดปกติเช่นกัน เห็นว่าภายในแขนของชายผิวขาวคนนั้นได้ซุกซ่อนระเบิดขนาดเล็กเอาไว้ ถึงจะเป็นเพียงขนาดเล็กแต่ความจริงแรงระเบิดมันไม่ใช่เล็กน้อยเลย จากที่ได้ตรวจสอบดูอย่างละเอียดแล้ว ถ้าหากมันระเบิดขึ้นทั่วทั้งศูนย์การแสดงสินค้าก็กลายเป็นผุยผง!
 
 
 
เมื่อคิดถึงว่าเผ่ยเขิงกรุ๊ปได้สร้างระเบิดนั้นขึ้นมาก็เป็นที่แน่นอนแล้วว่ามันจะต้องมีพลังทำลายรุนแรง
 
 
 
“หรือมันต้องการที่จะระเบิดพลีชีพกัน?”
 
 
 
เย่เฟิงหรี่ตามองดู ถ้าหากระเบิดขึ้นที่งานแสดงสินค้านี้ ผู้คนที่อยู่ที่นี้มีโอกาสรอดชีวิตต่ำกว่า 1%!
 
 
 
หากเป็นเช่นนั้นไม่ใช่แค่เพียงตระกูลหลิน เศรษฐกิจของประเทศก็คงจะถูกโจมตีอย่างเลวร้าย เนื่องจากผู้คนที่มาเข้าร่วมงานแสดงสินค้าครั้งนี้ส่วนใหญ่เป็นพวกที่มีอำนาจอิทธิพลแต่ละฝ่ายของประเทศ เจตนาของเผ่ยเขิงกรุ๊ปช่างชั่วร้ายจริง
 
 
 
ช่างน่าเสียดาย แผนการทั้งหมดเหล่านี้มันแก้ไขได้ง่ายดายสำหรับเย่เฟิง
 
 
 
นอกเหนือจากหน่วย NSA แล้ว บริษัทรักษาความปลอดภัยธรรมดาก็คงมองไม่ออกถึงความรอบคอบของชายผิวขาวและคงไม่สามารถพบเห็นระเบิดขนาดเล็กที่ประณีตเช่นนี้ แม้ว่าจะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายนำระเบิดเข้ามาภายในประเทศและมายังศูนย์การแสดงสินค้านี้ได้เช่นไร แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาที่เย่เฟิงจำเป็นต้องขบคิดมัน
 
 
 
เมื่อปรากฎตัวมาก็ต้องจำกัดเขาซะ!
 
 
 
เย่เฟิงนำหญิงสาวทั้งสองเดินไปยังชายผิวขาวที่เรียกว่า “วินเซนต์”
 
 
 
ขณะนี้วินเซนต์กำลังเฝ้ารอโอกาสที่ดีที่จะลงมือ มันไม่มีการเคลื่อนไหวที่น่าสงสัยเลย และผู้คนรอบๆก็เพียงสนทนาแลกเปลี่ยนความคิดกันเกี่ยวกับเพชรจักรพรรดิ
 
 
 
จากการถามไถ่ของกลุ่มนักธุรกิจ วินเซนต์ตอบได้อย่างไหลลื่นซึ่งคล้ายกับศึกษามาอย่างดี เห็นได้ชัดเจนว่าเป็นมือดีมาก นักฆ่าทั่วไปไม่สามารถเทียบติดได้ บุคคลเช่นนี้จะต้องกลายเป็นนักฆ่าที่น่ากลัวที่ไร้ข้อสงสัยอย่างแน่นอน
 
 
 
อย่างเช่นงานแสดงสินค้าแห่งนี้ เขาแฝงตัวเป็นนักธุรกิจตอบคำถามคนอื่นได้อย่างลื่นไหล จากนั้นก็กดระเบิดอย่างกะทันหันแน่นอนว่าทุกคนจะต้องไม่ทันตั้งตัว
 
 
 
แน่นอนว่ายกเว้นเย่เฟิงคนหนึ่ง
 
 
 
“มิสเตอร์วินเซนต์ ถ้าหากคุณประมูลมัน 30 ล้าน คุณสามารถที่จะซื้อเพชรจักรพรรดิเม็ดนี้ได้ทันทีเลย”
 
 
 
ด้านข้างชายผิวขาวคือหลินจื่อฉิงที่ยืนหัวเราะอยู่ และชักชวนให้ชายผิวขาวประมูลราคาที่สูงขึ้นเพื่อซื้อเพชรจักรพรรดิในราคาที่กำหนดไว้
 
 
 
ช่างโชคร้ายนักชายผิวขาวคนนี้เป็นนักฆ่า เป้าหมายของเขาคือทำให้ผู้คนที่อยู่ที่นี้พูดคุยกัน เพื่อให้พวกเขาคลายความระมัดระวังกัน และท้ายที่สุดเขาก็จะบรรลุเป้าหมาย เป็นไปได้อย่างไรที่มันจะไม่ปลอดภัย?
 
 
 
“ไม่ล่ะ มิสเตอร์หลิน”
 
 
 
ชายผิวขาวมองไปยังหลินจื่อฉิง ภายในนัยน์ตาสีฟ้าของเขาเต็มไปด้วยท่าทางมีความสุขส่อแววถึงความฉลาด “พวกเราเป็นนักธุรกิจ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือลงทุนให้น้อยเข้าไว้ ถ้าสามารถที่จะซื้อมันได้ด้วยเงินน้อยกว่า 20 ล้าน เหตุใดผมควรต้องใช้เงิน 30 ล้านเพื่อซื้อมันกัน?”
 
 
 
“มันไม่ใช่อย่างนั้นมิสเตอร์วินเซนต์”
 
 
 
เห็นได้ชัดว่าหลินจื่อฉิงไม่พอใจ “ถ้าตอนนี้มีคนให้ราคา 30 ล้านล่ะ ไม่ใช่ว่าคุณต้องสูญเสียมันไปหรอกหรือ?”
 
 
 
“เพชรจักรพรรดิวงนี้มันมีมูลค่าเพียงแค่ 30 ล้านเท่านั้นเอง”
 
 
 
ชายผิวขาวยังคงถกเถียงต่อไป แต่ในขณะนั้น กระถางต้นไม้ก็ลอยมาจากด้านข้างอย่างกะทันหัน
 
 
 
เพล้ง! 
 
 
 
ชายผิวขาวไม่มีเวลาพอที่จะหลบพ้นและกระถางต้นไม้ก็กระแทกหน้าเขาทันที ฟันหลุดกระเด็นออกไปสองซี่ เลือดที่กลบปากสาดกระจาย ร่างที่สวมชุดสูทสีขาวก็ล้มลงไปบนพื้นอย่างรุนแรง
 
 
 
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันทำให้หลินจื่อฉิงและผู้คนรอบๆจ้องมองด้วยความตื่นตระหนกและเห็นว่าเย่เฟิงได้ก้าวเข้ามา
 
 
 
“ต้องขออภัยคุณนักฆ่าด้วย ในนามของหน่วย NSA ผมขอจับกุมคุณ”
 
 
 
เย่เฟิงค่อยๆเดินเข้าไป เหยียบไปบนหน้าอกของชายผิวขาว นัยน์ตาปรากฏความเย็นชา เผ่ยเขิงกรุ๊ปไม่ใช่ตัวดี ชายผิวขาวคนนี้ก็เป็นสุนัขของเผ่ยเขิงกรุ๊ปก็คงไม่ใช่ตัวดีเช่นกัน!
 
 
 
เขาคือนักฆ่างั้นหรือ?
 
 
 
คำพูดของเย่เฟิงทำให้ฝูงชนต่างแตกกระจายออกไปเหมือนกับกระถางต้นไม้ในทันที
 
 
 
……………………………..
 
 
 
แปลโดย คั่นหนังสือ