บทที่ 289 มารยาสาวสวย
 
 
 
ชายผิวขาวเบนจามินคนนี้ถึงกลับกลืนน้ำลาย
 
 
 
ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงดี เนื่องจากมันเป็นครั้งแรกที่เขาได้พบเจอคนที่เก่งกาจเช่นนี้ ไม่ใช่แค่เพียงเย่เฟิง แต่ลูกน้องของเขาก็น่ากลัวเช่นเดียวกัน สามารถที่จะจัดการพรรคพวกของเขาได้อย่างรวดเร็ว 
 
 
 
“พี่เย่ ผมไปก่อนนะ”
 
 
 
หนานฟางโยนศพของชายผิวดำไป จากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรอีกพลางหยิบบุหรี่ขึ้นมาคาบไว้ที่ปากและออกไปเฝ้าอยู่ข้างนอก
 
 
 
“พี่เย่ ผมก็ไปก่อนนะ”
 
 
 
หน้าบากก็ขอตัวออกไปก่อนเช่นกัน
 
 
 
เรื่องที่หน้าบากสุภาพเช่นนี้ เย่เฟิงก็ทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน เนื่องจากเขาเป็นผู้ที่ส่งเสริมให้เขาได้เดินเส้นทางผู้ฝึกยุทธ ในเมื่อเขามีเป้าหมายคือการล้างแค้นให้พวกของเขาไม่ใช่หรือ? สือถูฉางเตาจากวังดาบสวรรค์เป็นผู้ที่สร้างแผลเป็นบนหน้าเขาและสังหารเหล่าพี่น้องเขาไปมากมายรวมถึงภรรยาของเขาด้วย
 
 
 
ภายในใจหน้าบากตอนนี้ต้องการที่จะติดตามช่วยเหลือเย่เฟิง จากนั้นมุ่งมั่นฝึกวิชา เพื่อที่วันหนึ่งเขาจะได้ชำระแค้นในอดีต ซึ่งก็คือสือถูฉางเตาจากวังดาบสวรรค์
 
 
 
ดังนั้นเย่เฟิงก็โบกมือให้พวกเขาทั้งสองไปได้และเผชิญหน้าอยู่กับเบนจามินเพียงลำพัง 
 
 
 
“ฝันไปเถอะ อย่าคิดว่าฉันจะบอกอะไรแก”
 
 
 
เบนจามินคนนี้ช่างปากแข็งนักอารมณ์ก็ยากที่จะคาดเดาคงไม่ยอมบอกเย่เฟิงง่ายๆ โชคดียิ่งที่เขาพูดภาษาจีนค่อนข้างดี มิฉะนั้นแล้วเย่เฟิงก็คงจะไม่เข้าใจชาวต่างชาติผู้นี้พูดอะไรแล้ว 
 
 
 
“จะไม่พูดจริงๆเหรอ?”
 
 
 
เย่เฟิงมองไปยังอีกฝ่ายซึ่งคนเช่นนี้มันช่างเป็นปัญหานัก ซึ่งหัวแข็งสมกับเป็นคนของไวเปอร์ เย่เฟิงไม่รู้เลยว่าเหตุใดไวเปอร์ถึงส่งมันมาจัดการเขา หรือว่าไวเปอร์จะร่วมมือกับเผ่ยเขิงกรุ๊ปกัน?
 
 
 
แต่ต่อให้ร่วมมือก็ไม่ต่างอะไรกันทั้งนั้น
 
 
 
“แกฆ่าฉันเถอะ”
 
 
 
ดูเหมือนว่าเบนจามินคนนี้จะเป็นเอกเรื่องหัวแข็ง ในนัยน์ตาปรากฏความเย้นยันด้วยความคิดของเขา ต่อให้เย่เฟิงเก่งกาจแค่ไหนแต่เป็นศัตรูทั้งไวเปอร์และเผ่ยเขิงกรุ๊ปเขาจะต้องมีจุดจบคือความตาย
 
 
 
เย่เฟิงไม่ได้ตอบโต้เขาในทันทีพลางยกมือขึ้น จากนั้นก็ปรากฏลูกบอลเพลิงบนมือของเขาทันที
 
 
 
“แกไม่พูด นั้นแสดงว่าฉันต้องทำให้แกพูดสินะ”
 
 
 
เย่เฟิงยกยิ้มบางเบาให้กับสายตาที่เหลือชื่อของเบนจามิน และก็โยนลูกบอลเพลิงในมือไปยังศพของชายผิวดำที่พื้น
 
 
 
เปรี้ยง! 
 
 
 
ลูกบอลเพลิงลุกไหม้ในทันที ทำให้ศพของชายผิวดำลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิง เพียงแค่ชั่วพริบตา มันก็กลายเป็นเถ้าถ่านอย่างเหลือเชื่อ!
 
 
 
มันเป็นเปลวเพลิงที่ร้อนอย่างยิ่ง ซึ่งเผาผลาญคนกลายเป็นเถ้าถ่านเพียงแค่พริบตาเดียว น่าเสียดายนักเนื่องจากมันไม่มีวิธีหยุดยั้งได้ ดังนั้นเย่เฟิงจึงเลือกใช้เปลวเพลิงอุณหภูมิปานกลางมันมีความร้อนประมาณสองถึงสามพันองศาซึ่งใช้ข่มขู่ได้ค่อนข้างดี 
 
 
 
ภายในนัยน์ตาของเบนจามินที่ซึ่งมีความสุขอยู่เมื่อครู่นี้ นักฆ่าผู้เก่งกาจของไวเปอร์กลับถูกเปลวเพลิงเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่าน เพียงแค่มีลมพัดมาเบาๆชายผิวดำก็คงสลายหายไปในอากาศปราศจากตัวตนบนโลกใบนี้ มันราวกับว่าเขาไม่ได้อยู่ในโลกเดียวกัน 
 
 
 
เบนจามินกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว ทักษะอันแปลกประหลาดของเย่เฟิงทำให้เขาตกใจ
 
 
 
หรือเจ้าเด็กคนนี้มันจะเป็นพ่อมดกัน?
 
 
 
มันถึงได้เสกลูกบอลเพลิงขึ้นมาได้! 
 
 
 
ไม่รู้เลยว่าเย่เฟิงคนนี้มันมีความสามารถอันลึกลับมากมายแค่ไหน? ไม่สงสัยเลยว่าทำไมระเบิดที่ซ่อนเอาไว้อย่างดีเยี่ยมแล้วมันกลับถูกเย่เฟิงพบได้ 
 
 
 
อย่างไรก็ตามสิ่งนี้ไม่อาจทำให้เบนจามินหวาดกลัวได้ หรือว่าจะต้องใช้บอลเพลิงเผาเขากัน?
 
 
 
ในฐานะนักฆ่าชั้นนำจะต้องมีคุณภาพที่สุดยอด ไม่ว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นไรก็จะต้องไม่ทรยศผู้ว่าจ้างหรือองค์กร
 
 
 
เย่เฟิงตัดสินใจเมินเขา จากนั้นก็กระตุ้นเจินชี่ไปยังเท้าของเขาและเตะไปยังสาวชาวต่างชาติเซ็กซี่ผมทองเดรสสีแดงเพื่อปลุกเธอ ทักษะสัมผัสวิญญาณของเขาสัมผัสได้ว่าเธอเพียงสลบไปเท่านั้นไม่ได้เสียชีวิตลง ดังนั้นจึงต้องการปลุกเธอขึ้นมาบังคับเอาคำตอบจากเธอแทน
 
 
 
สาวชาวต่างชาติผู้เซ็กซี่ที่ถูกเตะก็ค่อยๆฟื้นขึ้นมา ผมทองอันเงางามก็เงยขึ้นมาจากนั้นภายในนัยน์ตาดวงโตสีฟ้าก็สะท้อนเห็นภาพเย่เฟิงที่สวมใส่เสื้อสีดำอยู่
 
 
 
“คุณเป็นใคร?” 
 
 
 
สาวผมทองรู้สึกประหลาดใจจึงกล่าวถามออกไปด้วยภาษาจีน
 
 
 
“ฉันคือเย่เฟิง เธอคงเคยได้ยินชื่อฉันมาแล้ว”
 
 
 
เย่เฟิงรวบรัดในทันทีพลางหรี่ตามอง “เลิกไร้สาระดีกว่าฉันขี้เกียจที่จะพูดมากแล้ว ฉันจะให้ตัวเลือกเธอสองข้อ ข้อแรก เมื่อฉันถามอะไรไปเธอก็ต้องตอบมาทั้งหมดแต่โดยดี หรืออีกข้อให้ฉันเป็นคนจัดการให้เธอตอบออกมา เอาล่ะจะเลือกข้อไหน?”
 
 
 
เมื่อได้ยินเย่เฟิงพูดจบสีหน้าของสาวสวยผมทองก็หมองคล้ำทันที ดูเหมือนจะรู้ถึงสถานการณ์ของพวกตัวเองดีและรู้สึกหมดหวัง
 
 
 
เธอมองไปที่เบนจามินด้านข้างก็พบว่าชายผิวขาวผู้นั้นมีสีหน้าที่หวาดกลัว จึงไม่รู้สึกแปลกใจนักที่เห็นเย่เฟิงตอนนี้ ซึ่งทำให้เธอตัดสินใจได้
 
 
 
“ฉันเลือกข้อแรก”
 
 
 
เมื่อสาวสวยผมทองพูดออกมาก็เงยหน้ามองเย่เฟิง ภายในนัยน์ตาสีฟ้าเจือปนความน่าสงสารเอาไว้
 
 
 
เย่เฟิงไม่ได้ตกหลุมพลางก็ท่าทางยั่วยวนของอีกฝ่ายและถามเบาๆ “ดีมาก ถ้างั้นก็ตอบฉันมา ใครเป็นคนส่งพวกเธอมา? มีจุดประสงค์อะไร?”
 
 
 
“ฉันเป็นคนของเผ่ยเขิงกรุ๊ป ส่วนเขาเป็นคนของไวเปอร์มีอันดับอยู่ที่ 100”
 
 
 
สาวสวยผมทองตอบคำถามปราศจากความลังเลและเหลือบไปยังเบนจามิน
 
 
 
“เมดูซ่า นี่เธอ!”
 
 
 
เบนจามินรู้สึกโมโหอย่างมาก เขาไม่คาดคิดเลยว่าผู้หญิงคนนี้มันจะง่ายดายขนาดนี้ถึงกับย้ายฝั่งไปอยู่กับเย่เฟิงทันที
 
 
 
หรือว่าคนของเผ่ยเขิงกรุ๊ปจะเป็นพวกขี้ขลาดกัน?
 
 
 
“อย่าโทษกันเลยที่ฉันเอาตัวรอด”
 
 
 
ภายในนัยน์ตาของเมดูซ่าปรากฏแววตาที่สิ้นหนทาง จากนั้นก็ค่อยๆลุกขึ้นยืนเบื้องหน้าเย่เฟิง ขาขาวราวหิมะภายใต้เดรสสีแดงและเช่นเดียวภูเขาย่อมๆภายใต้คอวีซึ่งเป็นการยั่วยวนที่รุนแรงอย่างยิ่ง
 
 
 
“เย่เฟิง ถ้าคุณยอมปล่อยฉันไป ทำไมฉันถึงจะไม่ตกลงล่ะ”
 
 
 
ริมฝีปากเมดูซ่าเผยอขึ้นเล็กน้อยและมองไปยังเย่เฟิงอย่างหลงใหล นัยน์ตากระพริบดูน่าจับใจ
 
 
 
สำหรับชายทั่วไปแล้วคงเชื่อได้เลยว่าจะจัดการกรณีนี้เช่นไร จำเป็นต้องบอกเลยว่าเมดูซ่าสาวชาวต่างชาติผมทองคนนี้ดูรูปโฉมของเธอแล้วแต่ว่าจะเป็นนักแสดงชั้นนำก็ไม่ถือว่าด้อยกว่าเลยอาจจะเหนือกว่าอีกด้วย!
 
 
 
แต่น่าเสียดายที่เธอเผชิญหน้าอยู่กับเย่เฟิง
 
 
 
เย่เฟิงเมื่อเห็นเธอพยายามจะยั่วยวนก็รู้สึกตลก เดินเข้าไปข้างหน้าหาอีกฝ่ายและใช้วิชาเซียนสะกดใจอย่างเงียบๆ
 
 
 
ในเมื่อเธอแกล้งหลงรักเขา งั้นเขาก็จะทำให้มันเป็นจริง!
 
 
 
แน่นอนว่าเย่เฟิงไม่ได้มีความสนใจในตัวสาวสวยผมทองคนนี้ แต่ถ้าทำให้เธอหลงรักเขาได้มันก็ดีมาก เมื่อหลงรักแล้ว หญิงสาวคนนี้ก็คงจะยอมทำทุกอย่างเพื่อเขา
 
 
 
ในระหว่างระยะห่างของทั้งสองเริ่มเข้าใกล้เรื่อยๆ แต่สายตาของเมดูซ่าก็ค่อยๆเปลี่ยนแปลงไปทีละนิด
 
 
 
อันที่จริงเธอต้องการที่จะยั่วยวนเย่เฟิงจริงๆ ทำให้เขาคลายความระวังหรือรอจนกว่าอยู่ด้านข้างเขาและหาโอกาสที่จะเคลื่อนไหว แต่ตอนนี้ภายใต้วิชาเซียนสะกดใจของเย่เฟิงจากการยั่วยวนของเธอมันก็ค่อยๆกลายเป็นหลงใหลเย่เฟิงอย่างแท้จริง!
 
 
 
……………………………..
 
 
 
แปลโดย คั่นหนังสือ