บทที่ 327 กระบี่อันหลากหลาย
 
 
 
ร่างเย่เฟงหายไป!
 
 
 
หลี่เสวียนถึงกับขนลุกตั้งชัน ภายในร่างกระตุ้นโล่ปราณสีขาวขึ้น ด้วยโล่ปราณครั้งนี้ มันมีความแข็งแกร่งยิ่งกว่าที่เขาใช้ออกอย่างเร่งด่วนเสียอีก
 
 
 
เนื่องจากโล่ปราณในตอนนี้ เขาได้ใช้วิชาพลังไท่จี๋ที่ใช้ดึงรั้งเย่เฟิงเอาไว้ด้วย นอกจากนี้ความเข้มข้นของมันก็ยิ่งเหนือกว่าโล่ปราณที่รีบเร่งใช้ออกเมื่อครู่นี้
 
 
 
ถ้าหากเย่เฟิงใช้ออกกระบวนท่ากระบี่ด้วยพลังเท่าเดิม แน่นอนว่าไม่สามารถทำลายโล่ปราณของหลี่เสวียนได้แน่ในคราวนี้
 
 
 
“ผู้อาวุโส!”
 
 
 
เหล่าศิษย์วังไท่จี๋ตะโกนขึ้นด้วยความตระหนก กลับกลายมามีสติอีกครั้ง แต่พวกเขารู้ว่ากำลังจะเผชิญหน้ากับวิชาที่แปลกประหลาดของเย่เฟิง ต่อให้มีสติก็ทำอะไรไม่ได้
 
 
 
พวกเขาต้องการโอกาสที่จะรอดชีวิต ซึ่งก็คือการพึ่งพาการคุ้มครองจากหลี่เสวียน
 
 
 
“เงียบซะ!” 
 
 
 
หลี่เสวียนตะโกนลั่น เหยียดแขนออกกว้าง โล่ปราณก็ขยายระยะเพิ่มออกไป มันขยายออกไปสิบเมตรปกคลุมพวกเขาทุกคน
 
 
 
ด้วยวิธีนี้ ความแข็งแกร่งของโล่ปราณเขาจะลดลง แต่เขามิได้เป็นกังวล เนื่องจากเพียงแค่เขาควบคุมมันเล็กน้อย ยามเมื่อเย่เฟิงใช้ออกวิชากระบี่มันก็ทำลายโล่ปราณของเขาไม่ได้แล้ว
 
 
 
ในที่สุดกระบี่สีเขียวมรกตก็สว่างวาบขึ้นเบื้องหน้า!
 
 
 
หนึ่งกระบี่ สองกระหบี่ สามกระบี่
 
 
 
แต่ละกระบี่ของเย่เฟิง มันคล้ายกับเล็งตรงไปยังหัวใจของศิษย์วังไท่จี๋ ทำให้พวกเขาสั่นสะท้านไปถึงวิญญาณ
 
 
 
รวมถึงเฉินฮุยและศิษย์เป็นโหลที่อยู่รอบๆร่างหลี่เสวียนเช่นกัน ขณะที่อยู่ใกล้ระยะการป้องกันของโล่ปราณ เพียงเพราะเห็นกระบี่สีเขียวมรกตเล่มแล้วเล่มเล่าฟันลงมาที่โล่ปราณนี้ ทำให้โล่ปราณบิดเบี้ยวไปมา
 
 
 
กระบี่ที่ 13!
 
 
 
เพียงแค่ชั่วพริบตา วิชากระบี่เริงระบำของเย่เฟิงก็บรรลุมาจนกระบี่สุดท้าย ปราณกระบี่ที่ 13 ก็ฟันลงที่ตำแหน่งเดิม มันได้ฟันลงมาครั้งแล้วครั้งเล่าที่โล่ปราณหลี่เสวียน ทำให้โล่ปราณมันยิ่งบางลงเรื่อยๆ
 
 
 
“ครั้งที่ 13 มันจบแล้ว”
 
 
 
หลี่เสวียนพึมพำภายในใจ ใบหน้าชราผ่อนคลายเล็กน้อย
 
 
 
เขารู้สึกโล่งอก เนื่องจากเย่เฟิงไม่สามารถทำลายโล่ปราณลงได้ อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้ผ่อนคลายอย่างเต็มที่ เหตุเพราะเขาไม่รู้ว่าเย่เฟิงยังมีกระบวนท่าอะไรอีกหรือไม่ วิชาอะไรที่เขาจะใช้อีก
 
 
 
ถ้าหากวรยุทธเย่เฟิงสูงกว่านี้ ตัวเขาหลี่เสวียนคงไม่สามารถรับมืออีกฝ่ายได้ แต่ช่างน่าเสียดายที่มันไม่ใช่
 
 
 
หลี่เสวียนส่ายหัว เขาคิดว่าเย่เฟิงคล้ายจะไม่มีกระบวนท่าอะไรอีกถ้ามีก็คงใช้ออกมาแล้ว วิชากระบี่ของเขามันช่างพลิกฟ้าสะเทือนดิน หรือจะพูดได้อีกอย่างว่า ถ้าหากต้องการชีวิตผู้ใดยังจะมีใครเหลือรอดอยู่อีกหรือ? 
 
 
 
ศิษย์คนอื่นๆของวังไท่จี๋ก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน บนใบหน้าเปิดเผยท่าทางของความสุขจากการรอดชีวิตจากหายนะ
 
 
 
เฉินฮุยสีหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ผู้อาวุโสยังไงก็เป็นผู้อาวุโส คิดว่ามีวรยุทธได้ถึง 95 ปีเพียงเพราะชื่อเสียงหรอกเหรอ? ไม่ว่าเย่เฟิงจะเก่งกาจน่ากลัวเท่าใด เมื่อเจอผู้อาวุโสก็ไม่ต่างอะไรจากนักเลงข้างถนน!
 
 
 
แต่ขณะที่พวกเขาผ่อนคลายอารมณ์ ปราณกระบี่ 14 ก็ปรากฏขึ้นมาราวกับภูติผี มันออกมาจากอากาศธาตุอย่างเงียบงัน ฟันลงอย่างรวดเร็วและรุนแรง!
 
 
 
กระบี่นี้ มันคล้ายกับสายฟ้าสีเขียวมรกต ตวัดฟันไปตำแหน่งเดิมของโล่ปราณและท้ายสุดก็เบาบางลงอีก
 
 
 
เพล้ง!
 
 
 
ปราณกระบี่แตกสลายไป!
 
 
 
ลำแสงกระบี่สีเขียวสลายหายไป แต่เหล่าศิษย์วังไท่จี๋ภายในโล่ปราณต่างเบิกตากว้าง ตะลึงด้วยความตกใจ ตื่นตัวอย่างรวดเร็ว
 
 
 
เย่เฟิงกลับสามารถปลดปล่อยกระบี่ที่ 14 ได้อย่างไม่คาดคิด!
 
 
 
เรื่องนี้มันเป็นไปได้อย่างไร!
 
 
 
กระบวนท่าที่เย่เฟิงใช้ออกไปเมื่อครู่นี้สองรอบ ไม่ใช่ว่ามันมีเพียง 13 กระบี่หรอกหรือ? แม้ว่ากระบี่เริงระบำมันจะรวดเร็ว แต่พวกเขาเป็นเหล่ามือดีของวังไท่จี๋ ก็ได้นับจำนวนกระบี่ที่เย่เฟิงได้ใช้ออก
 
 
 
 “โอ้” 
 
 
 
มีใครบางคนโพล่งร้องอุทานออกมา ซึ่งก็คือชายวัยกลางคนที่อยู่ขอบของโล่ปราณ สีหน้าของเขาตื่นตระหนก เนื่องจากเพราะกระบี่สีเขียวเล็งมาที่เขา
 
 
 
“ฉันไม่ได้ต้องการสังหารแกเสียหน่อย”
 
 
 
ขณะที่เย่เฟิงอยู่ภายในมิติ มุมปากก็ยกโค้งขึ้น มองดูท่าทางของชายวัยกลางคนที่ตื่นตระหนก อากาศรอบๆต่างบิดเบี้ยว
 
 
 
อีกหนึ่งกระบี่!
 
 
 
มันคือกระบี่ที่ 15!
 
 
 
เย่เฟิงกวัดแกว่งกระบี่สุดท้าย นี้เป็นขั้นสุดท้ายแล้วที่เขาจะใช้ออกไปได้ ตวัดลงไปที่หลี่เสวียนทันที ปราณกระบี่สีเขียวที่ฟันผ่านมันทำให้อากาศบิดเบี้ยว ทุกคนต่างไม่รู้ตัว
 
 
 
ปรากฏกระบี่ขึ้นมาอยู่เบื้องหน้า
 
 
 
หลี่เสวียนหวาดกลัวในทันที
 
 
 
มันไม่ใช่เพียงกระบี่เดียว แต่มันเพิ่มถึงสองกระบี่ เย่เฟิงคนนี้ถึงกับสามารถเพิ่มความสามารถของวิชาได้อยู่อีกหรือ?
 
 
 
นี่มันยิ่งกว่าอัจฉริยะเสียอีกที่จะบรรลุถึงขอบเขตนี้
 
 
 
ถึงหลี่เสวียนจะไม่มีเวลาขบคิด แต่น่าเสียดายเขาได้เตรียมพร้อมเคลื่อนไหวอยู่มานานแล้ว
 
 
 
พลังไท่จี๋ ม้าป่าแบ่งผม!
 
 
 
หลี่เสวียนสูดหายใจยาว ย่อร่างลง มือข้างหนึ่งตวัดลงล่าง กำลังภายในทั้งร่างระเบิดกระจายออกทันที และทันทีที่ปราณระเบิดขึ้นมาก็พุ่งตรงไปยังเย่เฟิงที่ปรากฏขึ้นมาจากอากาศธาตุ
 
 
 
หลี่เสวียนตอบสนองได้อย่างรวดเร็วไม่เสียเปล่า และท่วงท่าของเขาอย่างยอดเยี่ยมอย่างยิ่ง
 
 
 
ถ้าหากเป็นคนธรรมดาที่เผชิญหน้ากับกระบวนท่าเย่เฟิง คงจะตื่นตกใจไปนานแล้ว คงเพียงขบคิดว่าเย่เฟิงปรากฏตัวออกมาอย่างไรจนเสียเวลา ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่จะโต้กลับไปเลย
 
 
 
แต่หลี่เสวียนเป็นถึงผู้อาวุโสของวังไท่จี๋ ประสบการณ์การต่อสู้มีมากมายอย่างยิ่ง รู้ว่าเป้าหมายหลักจะต้องกำจัดอีกฝ่ายให้ได้ แต่ไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายใช้วิชาอะไร
 
 
 
รอจนกระทั่งจัดการอีกฝ่ายได้เสียก่อน จากนั้นค่อยหาวิธีขบคิดถึงปัญหาเหล่านั้น
 
 
 
“สมกับเป็นผู้อาวุโสของวังไท่จี๋”
 
 
 
เมื่อเย่เฟิงเห็นอีกฝ่ายตอบโต้ได้ทัน ภายในใจรู้สึกยกย่อง มุมปากยกยิ้มขึ้นมาอย่างแปลกประหลาด
 
 
 
เปรี้ยง!
 
 
 
กระบวนท่าม้าป่าแบ่งผมระเบิดขึ้นโจมตีไปยังเย่เฟิงทันที การโจมตีที่รุนแรงส่งร่างให้ลอยออกไป แต่แทบจะในทันทีผู้คนที่อยู่เบื้องหลังก็พบว่า “เย่เฟิง” ได้สลายกลายเป็นหมอกควัน
 
 
 
ก่อนที่ร่างเขาจะหายไป มันเปิยเผยถึงรอยยิ้มที่แปลกประหลาด ทำให้หลี่เสวียนกับเฉินฮุยและคนอื่นต่างรู้สึกว่าไม่ถูกต้อง
 
 
 
“ตายซะ!”
 
 
 
ร่างเย่เฟิงปรากฏขึ้นมาด้านหลังของหลี่เสวียนอย่างน่าตกใจ!
 
 
 
นี้คือร่างจริงของเย่เฟิง ที่กวัดแกว่งกระบี่เริงระบำสิบห้ากระบี่ ก่อนจะปรากฏขึ้นมาจากอากาศธาตุอยู่เบื้องหลังหลี่เสวียน
 
 
 
ร่างของ ‘เย่เฟิง’ เบื้องหน้าหลี่เสวียนเมื่อครู่นี้ แท้จริงแล้วมันเป็นเพียงร่างกายของผู้ฝึกวิญญาณจ้าวอี้เปยเท่านั้น เพื่อการหลอกล่อหลี่เสวียน ทำให้เขาใช้ออกกระบวนท่าม้าป่าแบ่งผมที่เตรียมพร้อมไว้อยู่ไปผิดตำแหน่ง
 
 
 
ด้วยกระบี่อันหลากหลายของเย่เฟิง ท้ายสุดก็ทำให้ผู้คนคาดไม่ถึง แทงลึกลงไปที่แผ่นหลังร่างเล็กของหลี่เสวียน
 
 
 
โลหิตหลี่เสวียนทะลักออกมา ชโลมย้อมชุดจอมยุทธสีขาว เวลาคล้ายกับหยุดลงในขณะนี้
 
 
 
เหล่าศิษย์วังไทจี๋รวมถึงเฉินฮุย แต่ละคนต่างตกตะลึง มันไม่ถูกต้อง เกิดอะไรขึ้นกับตอนสุดท้ายของการต่อสู้กัน? เย่เฟิงผลุบๆโผล่ ราวกับภูติผีปีศาจ ราวกับเป็นนินจาผู้พลิกฟ้าสะเทือนดิน!
 
 
 
แท้จริงมันคือวิทยายุทธอะไรกันแน่?
 
 
 
“ผู้อาวุโส!”
 
 
 
เฉินฮุยกรีดร้องขึ้นมาทันทีพร้อมกับใบหน้าซีดขาว
 
 
 
กระบี่ของเย่เฟิงทะลุทรวงอกหลี่เสวียนออกมา!
 
 
 
เรื่องนี้มันเกินกว่าสามัญสำนึกนัก เขาไม่คาดคิดเลยว่าหลี่เสวียนจะถูกจัดการอย่างง่ายดายโดยน้ำมือเย่เฟิง เห็นได้ชัดว่าความแข็งแกร่งของหลี่เสวียนมันมากกว่าศิษย์ทั้งหมดในที่นี้รวมกันเสียอีก ต่อให้มีสิบเย่เฟิงก็ไม่สามารถรับมือได้!
 
 
 
แต่ความจริงช่างโหดร้าย เย่เฟิงใช้กระบวนท่าที่แปลกประหลาด กระบี่แทงทะลุอกหลี่เสวียน โลหิตได้ย้อมชุดจอมยุทธสีขาวของเขา
 
 
 
“ผู้อาวุโสหลี่ คุณแพ้แล้ว”
 
 
 
เย่เฟิงยกยิ้มเบาบาง ก่อนที่เขาจะถอนกระบี่สีเขียวมรกตออกมา
 
 
 
เขาไม่ได้ทะลวงหัวใจหลี่เสวียน แต่กลับไว้ชีวิตเขาเอาไว้! มันไม่ใช่เพราะหลิงเฉิน แต่มันมีเหตุผลพิเศษอยู่
 
……………………………..
 
 
 
แปลโดย คั่นหนังสือ