” พี่ชาย ข้าพาครอบครัวมาสอบ ผู้รับใช้ ที่หุบเขา – พยัคฆ์ขาว “
 
ชายตัวใหญ่หัวเราะขณะที่อธิบาย
 

 
” แล้วนี่มันเวลาอะไรแล้ว การสอบจะมีอีกครั้งในเดือนหน้า “
 
ผู้รับใช้ คนนั่นไม่สนใจใดๆ เหมือนกับจะไม่ยอมท่าเดียว
 
เห็นเช่นนั้น ‘หวัง หลิน’ ได้แต่ขมวดคิ้วลงแต่ด้วยสถานะของนาง นางจึงไม่กล้าที่จะก้าวร้าวกับผู้รับใช้คนนั้น นางได้แต่ฝืนยิ้มและกล่าว
 

 
” พวกเราเดินทางมาจากสถานที่ห่างไกลและหนทางก็แสนจะลำบาก ท่านพอจะช่วยเราหน่อยได้มั๊ย ? “
 
‘หวัง หลิน’ ค่อนข้างที่จะอ่อนข้อ เห็นเช่นนั้นผู้รับใช้ ได้แต่ยึกๆยักๆ ด้วยความลังเล แต่คำพูดของนางเหมือนจะมีผลบางอย่าง คล้ายว่าจะดีขึ้น จากผู้รับใช้ก็พูด
 

 
” ข้าไม่อาจ. . . . . . . “
 
ในเวลาเดียวกัน ผู้รับใช้คนอื่นๆอีกหลายคน ก็ปรากฏออกมาภายในประตู  พวกเขาทั้งหมดรีบเข้ามาปิดเต๊นท์ลงทะเบียน เพื่อห้ามทุกคนเข้าใกล้
 
ในตอนนั้น พวกเขาทั้งสามคนก็ทำอะไรไม่ถูก แม้ว่าพวกเขาอยากจะเข้าสอบในเดือนนี้เท่าไหร่ ก็คงมิอาจทำได้ คงต้องรอในเดือนถัดไป ทันใดนั่นชายชราก็ลองพยายามครั้งสุดท้าย
 

 
” นี่คือความรู้สึกของข้าน้อยบางส่วน โปรดท่านรับไว้!!! “
 
ชายชราติดสินใจเอาเอาเงิน 10 ตำลึงเงิน ออกจากกระเป๋าและยื่นให้กับพวกเขา
 

 
” บัดซบเอ้ย คิดว่าข้าต้องการเงิน 10 ตำลึงเงิน ของเจ้างั้นหรอ “
 
 
” ออกไปจากที่นี่ซะ ไม่งั้นข้าจะจับพวกเจ้าทุกคน “
 
การกระทำของชายชราทำให้เหล่าผู้รับใช้โกรธอย่างมาก เขาชี้หน้าต่อว่า
 

 
” ข้าน้อย ผิดไปแล้ว”
 
ชายชรา กลัวอย่างมาก เขารีบหันหน้าไปรอบๆและขอโทษทุกคนในเวลาเดียวกัน โดยที่ไม่กล้าปริปากพูดใดๆ
 
ในตอนนั้น ขณะที่พวกเขาทั้งสามคนถูกขวาง ชูเฟิง เดินตรงเข้าไปที่เต็นท์ขณะปัดฝุ่นจากไหล่ของตน
 

 
” หยุดเด๋วนี้ บักหำ!!! ไม่ได้ยินที่ข้าพูดงั้นหรอ “
 
 
” หยุด!!! “
 
ผู้รับใช้ เต็มไปด้วยเปลวไฟแห่งความพิโรธ ขณะที่เขาพูดยังมีคนกล้าเดินไปยังเต็นท์เหมือนกับว่าไม่เห็นหัวพวกเขาดังนั้นพวกเขาจึง ตะโกนห้าม
 

 
” พวกท่านพูดอะไรน่ะ หูข้าไม่ค่อยดี บังเอิญน้ำเข้าเยอะไปหน่อย “
 
‘ชูเฟิง’ ขยับหูเข้าไปใกล้ๆของผู้รับใช้ที่ทำหน้าที่รับลงทะเบียน
 

 
”  ข้าว่า มันวอน . . . . . . . “
 
* บุ๊ก *
 
ก่อนที่ผู้รับใช้จะพูดจบ ‘ชูเฟิง’ ก็ตบลงไปที่ใบหน้าของเขาอย่างแรง
 
ในเวลาเดียวกัน ‘ชูเฟิง’ ก็ยกเท้าเตะเข้าไปที่ใบหน้าของเขาจนกระเด็นขึ้นท้องฟ้า จากนั้นเขาก็ล่วงตกสู่พื้นพร้อมกับกระแทกอย่างแรง
 

 
” นี่มัน  . . . . . . . . . “
 
เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว มีแค่ไม่กี่คนที่จะมองทัน จากนั้นผู้รับใช้ทั้งหมดของ หุบเขา – พยัคฆ์ขาว เข้ามาล้อมพร้อมกับตั้งท่า เตรียมโจมตี ‘ชูเฟิง’
 
‘หวังหลิน’ ตกใจอย่างมาก นางไม่คิดว่า ‘ชูเฟิง’ จะเป็นยุทธ นางแทบไม่อยากจะเชื่อ
 

 
” คุณหนู รีบๆไปดีกว่า “
 
ชายชราและชายตัวใหญ่รีบดึง’หวัง หลิน’ ออกไปในเวลาเดียวกัน พวกเขาทั้งสองคิดว่า ‘ชูเฟิง’ อาจจะถูกฆ่าตาย คนธรรมดาๆที่ไหนกล้าไปทำร้ายคนของ หุบเขา – พยัคฆ์ขาว คงแค่หาเรื่องตาย ดังนั้นพวกเขาจึงต้องดีงตัวเองและนางออกให้ห่างจาก ‘ชูเฟิง’ เท่าที่จะทำได้ ยิ่งทำเป็นไม่รู้จักกันยิ่งดี
 

 
” ขวางพวกมันเอาไว้ พวกมันมาด้วยกัน!!! “
 
แต่ในตอนนั้น ผู้รับใช้ที่โดน’ชูเฟิง’อัด ชี้พร้อมกับตะโกนมายังพวกของ แม่นาง ‘หวัง หลิน’
 
ผู้รับใช้คนอื่นๆ จึงรีบวิ่งมาขวางเส้นทางของพวกเขาไว้อย่างรวดเร็ว พวกเขาล้อมรอบ’หวังหลิน’และคนอื่นๆรวมทั้ง’ชูเฟิง’
 

 
” ไอ้บ้านนอก เราซวยเพราะเจ้าแท้ๆ “
 
ตอนนั้น ชายชรา และ ชายตัวใหญ่ ตกใจอย่างมาก ขณะที่ตัวของพวกเขาสั่น พวกเขาก็เอาแต่โทษ ‘ชูเฟิง’
 
แม้ว่า ‘หวัง หลิน’ จะแกร่งกว่าทั้งสองคนที่นางพามา แต่นางก็ตกใจไม่ใช่น้อย ในขณะที่ ‘ชูเฟิง’ ยังคงสงบ มือสองข้างของเขาเหยียดไปข้างหน้าเหมือนกำลังบิดขี้เกียจ ในดวงตาของเขาไม่มีแม้แต่ความกลัว
 

 
” บ้าเอ๊ย! ! ! ! ! เจ้ากล้าตีข้างั้นหรอ พวกเราตีมันให้ตาย . . . . “
 
ผู้รับใช้คนนั้นดันตัวเองวิ่งใส่’ชูเฟิง’ พร้อมกับคนอื่นๆ
 

 
” หยุด!!! “
 
ก่อนที่พวกเขาจะเข้ามาโจมตี มีเสียงตะโกนด้วยความโกรธ ดังขึ้นมา
 
หลังจากที่พวกเขาได้ยินเสียงนั้น ใบหน้าของบรรดาผู้รับใช้ เปลี่ยนไปอย่างมาก ไม่เพียงแต่พวกเขาจะหยุดการเคลื่อนไหว พวกเขายังเดินหลบออกข้างเพื่อเปิดเส้นเส้น ให้กับ ผู้เฒ่าที่กำลังเดินเข้ามา
 
ผู้เฒ่าที่สวมชุด หรูหรา เป็นเรื่องง่ายมากที่จะเดาว่าเขาเป็นใคร ใบหน้าของเขาดูดุร้ายขณะที่ขมวดคิ้ว นอกจากพวกเขาจะมีท่าทีเคารพ ผู้รับใช้ก็ยังหวาดกลัวเขา ‘หวัง หลิน’ และทุกคน รู้สึกได้ว่าเขาต้องมีสถานะที่ไม่ธรรมดา
 
‘ชูเฟิง’ สัมผัสได้ว่าผู้เฒ่าคนนั้น อยู่ในระดับ 5 กำเนิดวิญญาณ แม้ว่าเขาจะอยู่ในระดับ 5 กำเนิดวิญญาณ ‘ชูเฟิง’ รู้สึกว่าอ่อร่าของผู้เฒ่าคนนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมากเมื่อเทียบกับผู้รับใช้คนอื่นๆของ หุบเขา – พยัคฆ์ขาว
 

 
” เกิดเรื่องอะไรขึ้น “
 
ผู้เฒ่าถาม
 

 
” เจ้าเด็กคนนี้กล้าทำร้ายเรา “
 
ผู้รับใช้ทั้งหมดพูดพร้อมกับชี้ไปยังทิศทางของ ‘ชูเฟิง’
 

 
” โอ้ววว “
 
ผู้เฒ่าคนนั้นมองผู้รับใช้ที่ถูกทำร้าย พร้อมกับเริ่มประเมิน ‘ชูเฟิง’ ไม่เพียงแต่เขาจะไม่โกรธ เขายังตกใจเป็นอย่างมาก
 
เหตุผลก็ง่ายๆ ผู้รับใช้ที่มีพลังวิญญาณอยู่ใน ระดับ 3 ห้วงวิญญาณ แต่’ชูเฟิง’สามารถเอาชนะเขาได้อย่างง่ายดาย งั้นก็แสดงว่า ‘ชูเฟิง’ แข็งแกร่งกว่าเขาเป็นอย่างมาก อีกทั้งเขายังเป็นแค่เด็กหนุ่ม ด้วยความแข็งแกร่งเช่นนี้ มีหรือเขาจะไม่สนใจ
 

 
” เจ้าจะมาเข้าร่วมการสอบผู้รับใช้เช่นนั้นหรอ “
 
ชายชรามอง ‘ชูเฟิง’ และพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
 

 
” ถูกต้อง ท่านผู้เฒ่า “
 
‘ชูเฟิง’ ก็สุภาพตอบ
 

 
” เข้าไปได้ “
 
ผู้เฒ่าพาชูเฟิงเดินไปที่เต็นท์
 
ท่าทีของเขาทำให้ผู้คนต่างพากัน ตกตะลึง ไม่ต้องพูดถึงคนที่อยู่รอบๆ แม้แต่ บรรดาผู้รับใช้ก็ยังทำอะไรไม่ถูก
 
ชาวบ้านธรรมดากล้าตีผู้รับใช้ของหุบเขา – พยัคฆ์ขาว ไม่เพียง แต่จะไม่ได้รับการลงโทษ เขายังได้เข้าร่วมการสอบ ผู้รับใช้ อีก นี่มันไม่สมเหตุสมผลไปหน่อยหรอ
 

 
” ผู้จัดการ จาง นี่มัน . . . . . . “
 
 
” อะไรห่ะ ฟ้ายังไม่มืดสนิทสักหน่อย การสอบก็ยังไม่ถือว่าสิ้นสุด อย่าคิดนะว่าข้าไม่รู้ว่าพวกเจ้าต้องการอะไร . . . .”
 
 
” หากพวกเจ้ากล้าฝ่าฝืนกฏ โดยที่ไม่ได้รับอนุญาต งั้นก็อย่าหาว่าข้าใจร้ายยย “
 
ผู้รับใช้ถูกกดดันเช่นนั้น พวกเขาจึงได้แต่เงียบ แทนที่พวกเขาจะความดีความชอบกับถูกตำหนิจาก ผู้จัดการจาง
 
หลังจากที่ถูกตำหนิ การแสดงของสีหน้าพวกเขาน่าเกลียดเป็นอย่างมาก ในขณะนั้นไม่มีใครกล้าพูดอะไรสักคำ
 
คนรอบข้างที่ได้ยินว่า การสอบยังไม่สิ้นสุด พวกเขาที่ถูกไล่ก่อนหน้า ก็วิ่งการเข้ามาเพื่ออยากจะมีส่วนร่วมในการสอบ
 
ตอนนั้น ไม่เพียงแต่ ‘ชูเฟิง’ เท่านั้น ทุกคนยังได้เข้าร่วมการสอบอีกด้วย
 
มองคนจำนวนมากที่ต่อแถวการที่เต็นท์ ‘หวัง หลิน’ ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ นางได้แต่เงียบ หันศีรษะมอง ใจของนางก็อยากจะเข้าไป แต่ไม่มีความกล้า
 
โอกาสที่พวกเขาได้รับ เกิดจากฝีมือของ ชูเฟิง แต่เมื่อ ชูเฟิง เผชิญกับอันตราย นางกับไม่ช่วยเหลือเขา นางรู้สึกว่าทำผิดต่อ ชูเฟิง จึงไม่มีหน้าไปพบเขา
 
” นี่ ท่านกำลังทำอะไรอยู่ ทำไมถึงไม่รีบเข้ามา ” ในตอนนั้น เสียงที่คุ้นเคยก็ดังออกมา
 
เมื่อหันหน้าไปมองนางก็พบกับ ‘ชูเฟิง’ที่ยืนอยู่หน้าเต็นท์ลงทะเบียนขณะที่ยืนหัวเราะ พร้อมกับมอง ‘หวัง หลิน’
 
ในตอนนั้น ‘หวัง หลิน’ รู้สึกซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก นางไม่คิดว่าเขาจะปฏิบัติต่อนางอย่างเป็นสหาย แม้ว่าการกระทำก่อนหน้าจะผิดต่อ ‘ชูเฟิง’
 
หลังจากที่ลังเลอยู่แปปหนึ่ง ‘หวัง หลิน’ ก็เดินเข้าไป เพราะว่านาง ก็ไม่อยากที่จะพลาดโอกาส
 
หลังจากเดินเข้ามาหา ‘ชูเฟิง’ ที่กำลังยืนรอ ทั้งสองมองหน้ากันพร้อมกับยิ้ม จากนั้นก็พากันเดินเข้าไปในเต็นท์
 
แล้วก็ถอด. . . . . . .
 
โปรดติดตามตอนต่อไป . . . . . . . . .
 
ที่มา: