บทที่ 354 อุปกรณ์วาร์ปโบราณ
 
 
 
[คั่นหนังสือ : ขอเปลี่ยนชื่อ เจ้าสำนักหั่วอวิ๋นเยาเป็น ราชันปีศาจหั่วอวิ๋น(ราชันปีศาจเมฆอัคคี)]
 
 
 
ไม่มีใครตอบคำถามพวกเขาได้
 
 
 
หลังจากที่ซูเฟยหยิ่งใช้วิชาดาวตกจากฟากฟ้า เย่เฟิงก็พลันเข้าใจถึงวิชาศรดาราขั้นสองนี้ ตวัดมือขวาขึ้นทันที ก่อนจะกระตุ้นเจิ้นชี่ไปยังกระจกหยางบริสุทธิ์
 
 
 
ไม่นานก่อนหน้านี้ เย่เฟิงหลีกเลี่ยงที่จะเผชิญหน้ากับเหล่าจอมยุทธวรยุทธสามสิบปีนี้ แต่ตอนนี้สามารถที่จะเผชิญหน้าเพียงลำพัง เห็นได้ชัดว่าความสามารถการต่อสู้ของเขาเติบโตอย่างรวดเร็ว
 
 
 
วิชาเซียน ดาวตกจากฟากฟ้า!
 
 
 
เย่เฟิงสะบัดมือออก ศรดาราสีน้ำเงินเข้มห้าดอกพลันก่อตัวขึ้นมาจากกระจกหยางบริสุทธิ์ทันที มันแหลมคมราวกับปืนลำแสงพุ่งตรงไปยังอีกห้าคนที่เหลือ
 
 
 
บางทีอาจจะเป็นเพราะความเข้ากันของวิชาศรดารากับกระจกหยางบริสุทธิ์ไม่ค่อยตรงกัน เย่เฟิงสัมผัสได้ว่าความรุนแรงของศรดาราที่ใช้ออกมันไม่รุนแรงเทียบเท่ากับเพลิงสุดขั้วเมื่อก่อนหน้านี้ แต่ไม่ถือว่ากระจกหยางบริสุทธิ์จะไม่มีประโยชน์สำหรับเขา
 
 
 
ส่วนแหวนกระบี่มังกรโบราณมันอาจจะไม่ใช่พวกอาวุธวิเศษก็เป็นได้ ต่อให้กระตุ้นเจิ้นชี่เข้าไปมันก็ไม่ได้ทำให้วิชาเซียนเพิ่มพลังขึ้น ฉะนั้นกระจกหยางบริสุทธิ์นี้จึงมีประโยชน์กับเย่เฟิงอย่างมาก
 
 
 
แต่น่าเสียดายการจะใช้วิชากระบี่ผ่ามิติมันจำเป็นต้องใช้พลังจากกระบี่มังกรโบราณเท่านั้น เย่เฟิงจำต้องส่งเจิ้นชี่เข้าไปภายในแหวนกระบี่มังกรโบราณ แม้ว่ามันจะเปลี่ยนแปลงมาเป็นกระบี่แต่ก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เรื่องนี้ทำให้เย่เฟิงค่อนข้างเศร้าใจเล็กน้อย
 
 
 
แน่นอนว่า แหวนกระบี่มังกรโบราณสำหรับเขาตอนนี้คือสิ่งของสำคัญที่สุด ไม่สามารถยอมให้มันตกไปอยู่ในมือคนอื่นได้
 
 
 
ฝุ่นทรายที่ระเบิดขึ้นจากเพลิงสุดขั้วยังไม่จางหายไป ดาวตกจากฟากฟ้าของเย่เฟิงก็ติดตามมา ทำให้เหล่าศิษย์วังไท่จี๋ที่เหลือห้าคนไม่ทันตั้งตัวก่อนจะโดนสังหารทันที จากนั้นเย่เฟิงก็ใช้เพลิงสุดขั้วทำลายซากศพพวกเขา
 
 
 
เมื่อสังหารต้องสังหารอย่างหมดจด หากต้องการจะสังหารผู้ใดก็ต้องยอมรับที่จะถูกสังหารด้วย
 
 
 
เย่เฟิงส่ายหัวพลางถอนหายใจ เขาไม่ใช่คนที่ชอบสังหารคนบริสุทธิ์ แต่อีกฝ่ายต้องการชีวิตของเขา เขาทำได้เพียงต้องตอบโต้อย่างรุนแรงเท่านั้น
 
 
 
ส่วนราชันปีศาจหั่วอวิ๋นที่รับมืออยู่กับซูเฟยหยิ่ง บรรลุมาถึงจุดจบแล้วในท้ายที่สุด
 
 
 
“หานปิง! เจ้าจับข้าได้แล้ว! แต่ข้ามีคำที่ต้องการจะกล่าว!”
 
 
 
ราชันปีศาจหั่วอวิ๋นถูกห่อพันร่างด้วยผ้าไหมหิมะ เนื่องจากแกนศักดิ์สิทธิ์ถูกซูเฟยหยิ่งทำลายไป ดังนั้นความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้จึงไม่สามารถสลัดหลุดออกไปได้
 
 
 
หลังจากที่พยายามมาเป็นเวลานาน เขาก็ยอมรับความพ่ายแพ้ต่อซูเฟยหยิ่งในที่สุด แต่ไม่ได้ยอมแพ้ที่จะขัดขืน ตราบเท่าที่เขายอมแพ้เลิกขัดขืน ซูเฟยหยิ่งจะต้องพันเข้าเป็นก้อนดินแน่ๆ
 
 
 
ร่างของราชันปีศาจหั่วอวิ๋นเป็นกระทิง หลังจากที่เขาฝึกฝนจนเติบโตขึ้น จนกลายมาเป็นราชันอสูร ผ่านความยากลำบากมามากมาย ดังนั้นเขาไม่เต็มใจที่จะยอมรับความตายต่อซูเฟยหยิ่ง
 
 
 
ถึงแม้ว่าเขาจะต้องตาย เขาก็ไม่ยอมตายต่างแคว้นแดนไกล
 
 
 
“ถ้าหากจะร้องขอชีวิต ลืมไปได้เลย”
 
 
 
เสียงเย็นชาของซูเฟยหยิ่งดังขึ้น เห็นได้ชัดว่านางไม่ต้องการปล่อยราชันปีศาจหั่วอวิ๋นไป
 
 
 
เรื่องเริ่มจากโลกเทวะ ราชันปีศาจหั่วอวิ๋นหลงใหลความงามของนาง ก่อนที่จะรังควานนางถึงสามครั้งสามครา จนท้ายที่สุดทั้งสองฝ่ายจึงต่อสู้กันจนถูกส่งมาที่โลกใบนี้ เรื่องนี้มันทำให้ซูเฟยหยิ่งรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก
 
 
 
ตราบเท่าที่กำจัดราชันปีศาจหั่วอวิ๋นไปแล้ว แม้ว่าจะไม่สามารถกลับไปโลกเทวะได้ นางก็สามารถใช้ชีวิตได้อย่างสงบสุขบนโลกใบนี้!
 
 
 
“ไม่ได้ร้องขอชีวิต แต่ข้าร้องขอความร่วมมือ”
 
 
 
ราชันปีศาจหั่วอวิ๋นเอ่ยปากออกมา เสียงทุ้มลึกแหบแห้งเปิยเผยร่องรอยของความรู้สึกอันลึกลับ “เจ้ามีเข็มทิศดาราอยู่ คงจะรู้ว่าโบราณสถานแห่งนี้มีอุปกรณ์วาร์ปสินะ? ข้าบาดเจ็บมาเป็นเวลาหลายเดือน ก่อนที่จะพบอุปกรณ์วาร์ปนี้ แต่ขณะจะเริ่มใช้งาน มันกลับขาดบางสิ่งไป”
 
 
 
“ขาดอะไรไป?”
 
 
 
มั่นใจอย่างยิ่งเมื่อซูเฟยหยิ่งได้ยินข้อมูลเกี่ยวกับอุปกรณ์วาร์ปนี้ บนคิ้วพลันขมวดมุ่น โพล่งถามออกไปทันที
 
 
 
“พลังมันไม่เพียงพอน่ะสิ พึ่งพาเพียงพลังของข้าหรือเจ้าเพียงคนเดียว มันไม่สามารถเปิดการใช้งานอุปกรณ์วาร์ปได้อย่างแน่นอน แต่ถ้าเจ้าร่วมมือกันมันแน่นอนว่าแตกต่างกัน”
 
 
 
ราชันปีศาจหั่วอวิ๋นเต็มไปด้วยความมั่นใจ บอกข้อมูลที่เขารู้ทันที
 
 
 
“อุปกรณ์วาร์ปอยู่ที่ใดกัน?”
 
 
 
ซูเฟยหยิ่งค่อนข้างไม่เชื่อถือคำพูดของอีกฝ่าย จึงเจาะจงเพื่อขอดูอุปกรณ์วาร์ปด้วยตาของตนเองเสียก่อน ดังนั้นนางจะไม่ยอมปล่อยราชันปีศาจหั่วอวิ๋นไปง่ายๆแน่
 
 
 
“ข้ามตำหนักหลักนี้ไป เลี้ยวซ้ายไปสองครา จากนั้นจะบรรลุถึงห้องลับ”
 
 
 
ราชันปีศาจหั่วอวิ๋นไม่แม้แต่จะมีความลังเลกล่าวออกไปตรงๆทันที
 
 
 
เย่เฟิงที่อยู่ไกลออกไปได้ยิน พลันขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกว่าที่ราชันปีศาจหั่วอวิ๋นพูดมาจะเป็นความจริง แต่เมื่อเช่นนี้ หากต้องการใช้งานอุปกรณ์วาร์ปก็ไม่สามารถสังหารราชันปีศาจหั่วอวิ๋นได้หรือ?
 
 
 
ไม่อาจรู้เลยว่าซูเฟยหยิ่งจะตัดสินใจเช่นไร
 
 
 
เย่เฟิงส่ายหัว เรื่องนี้เขาจะให้ซูเฟยหยิ่งเป็นคนตัดสินใจ ประสบการณ์การผจญภัยภายในโลกเทวะซูเฟยหยิ่งมีมากมายกว่าเขานัก พบเจอเรื่องราวมากมาย จะต้องจัดการปัญหาเช่นนี้อย่างไร นางคงจะรู้ดีที่สุด
 
 
 
“อย่างแรกต้องไปดูก่อน”
 
 
 
ซูเฟยหยิ่งยกมือขาวขึ้น ลากร่างราชันปีศาจหั่วอวิ๋นที่ถูกมัดด้วยผ้าไหมหิมะติดตามมาเบื้องหลัง
 
 
 
ตอนแรกราชันปีศาจหั่วอวิ๋นร่างสูงเกือบสี่เมตร แต่หลังจากมัดด้วยผ้าไหมหิมะ ร่างก็หดเหลือเพียงสามเมตร ไม่มีแม้กระทั่งร่องรอยของเปลวเพลิง มันเห็นได้ชัดว่าความแข็งแกร่งของผ้าไหมหิมะที่มัดเอาไว้แน่นเพียงใด
 
 
 
ที่สำคัญที่สุดเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของซูเฟยหยิ่งและราชันปีศาจหั่วอวิ๋นในตอนนี้ หากราชันปีศาจหั่วอวิ๋นหลบหนีออกไปมันเป็นไปไม่ได้เลย
 
 
 
ตามเส้นทางที่ราชันปีศาจหั่วอวิ๋นได้บอกมาเย่เฟิงและซูเฟยหยิ่งก็บรรลุมาถึงตำหนักหินว่างเปล่าอย่างรวดเร็ว ตลอดทางได้ลากร่างราชันปีศาจหั่วอวิ๋นตามมาอย่างใกล้ชิด สามารถสัมผัสได้ถึงคลื่นความร้อนที่อีกฝ่ายส่งออกมา
 
 
 
ตำหนักหินที่ว่างเปล่าแท้จริงคืออุปกรณ์วาร์ป มีคบเพลิงติดอยู่รอบๆหลายอัน ส่วนที่เหลือเป็นเหล่าไข่มุกราตรีต่างจากส่วนอื่นชองโบราณสถาน
 
 
 
ถ้าหากโจรปล้นสุสานเข้ามาที่ส่วนนี้ของโบราณสถาน แน่นอนว่าจะต้องโห่ร้องด้วยความยินดี อย่างไรก็ตามสำหรับเย่เฟิงและซูเฟยหยิ่ง ไข่มุกราตรีพวกนี้ไม่นับว่าเป็นอะไร ภายในโลกเทวะมันมีอยู่มากมายและมีค่าเทียบเท่ากับก้อนหินตามข้างทาง
 
 
 
เย่เฟิงเดินเข้ามาภายในตำหนักหินแห่งนี้ เหลือบมองไปยังคบไฟที่เรียงรายกันอยู่ก่อนที่จะใช้ทักษะสัมผัสวิญญาณ ทันใดนั้นรู้สึกได้ถึงอุณหภูมิของมันช่างน่าทึ่ง แตกต่างไปจากเปลวเพลิงธรรมดา และแตกต่างไปจากเปลวเพลิงของราชันปีศาจหั่วอวิ๋นเช่นกัน
 
 
 
โบราณสถานแห่งนี้ไม่รู้ว่ามีอายุกี่ปีมาแล้ว แต่เหล่าคบเพลิงนี้ยังคงลุกไหม้อยู่ตลอด ราวกับเรื่องปาฏิหารย์ เรื่องนี้น่าตกใจแม้กระทั่งบนโลกเทวะ
 
 
 
ซูเฟยหยิ่งค่อยๆย่างก้าวตามเข้ามาภายในตำหนักหินแห่งนี้ เย่เฟิงรู้สึกพลังแปรเปลี่ยนไปมาอยู่ตลอดเวลา รอบๆพื้นที่ต่างรู้สึกมันไม่ใช่สถานที่จริงๆ คล้ายกับมิติเวลาใช้ออกวิชากระบี่ผ่ามิติ
 
 
 
“อุปกรณ์วาร์ปนี้ยังไม่เสียหายจริงๆ!”
 
 
 
ภายในใจเย่เฟิงมีความสุข
 
 
 
ในเวลานี้เขาได้ไปอยู่ภายในห้องกับซูเฟยหยิ่งแล้ว เงยหน้ามองสำรวจดู เห็นชัดเจนถึงอุปกรณ์วาร์ปโบราณอยู่ที่ใจกลาง
 
 
 
มันมีขนาดใหญ่กว่าอุปกรณ์วาร์ปที่พังไปแล้วภายใต้ภูเขาฉางไป่และบนทะเลตงไห่เสียอีก ดูเป็นอุปกรณ์วาร์ปที่เก่าแก่ ส่วนโค้งของอุปกรณ์วาร์ปถูกปกคลุมไปด้วยวัสดุที่ยากจะทำลาย บนแผ่นจารึกสลักไว้ด้วยตัวอักษรที่ยากจะเข้าใจ
 
 
 
อุปกรณ์วาร์ปนี้มันทำมาจากวัสดุที่มีคุณภาพ บางทีอาจจะเป็นวัสดุที่จะสกัดมาแล้วจากโลกเทวะ
 
 
 
“สิ่งนี้จะทำให้ร่ำรวยจนเหล่าผู้มีอำนาจส่วนใหญ่ในโลกเทวะถึงกับต้องริษยาเลยทีเดียว”
 
 
 
เย่เฟิงอดไม่ได้ที่จะคิดเช่นนั้น แต่เวลานี้ สถานการณ์กลับเปลี่ยนไปทันที
 
 
 
“อ๊ากก! หานปิง ข้าจะตายอยู่แล้ว!”
 
 
 
ราชันปีศาจหั่วอวิ๋นคำรามลั่น เจิ้นชี่อันน่ากลัวปะทุขึ้นมาภายในอากาศ ขณะที่ซูเฟยหยิ่งและเย่เฟิงถูกดึงความสนใจไปที่อุปกรณ์วาร์ปโบราณ เขาจึงใช้โอกาสพยายามจะหลุดออกจากการจับกุมของซูเฟยหยิ่ง
 
 
 
น่าเสียดายซูเฟยหยิ่งคาดการณ์ถึงเรื่องนี้เอาไว้แล้ว แน่นอนว่าไม่ยอมให้เขาทำได้ตามที่หวัง
 
 
 
“เมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าจะร่วมมือกับเจ้าก็ได้ เพื่อใช้งานอุปกรณ์วาร์ปกลับไป”
 
 
 
ซูเฟยหยิ่งกล่าวอย่างเย็นชา ขณะที่โบกสะบัดแขนขาวๆกระตุ้นเจิ้นชี่ไปยังผ้าไหมหิมะ ราชันปีศาจหั่วอวิ๋นที่ต้องการหลบหนีกลับถูกมัดแน่นยิ่งขึ้น
 
 
 
……………………………..
 
 
 
แปลโดย คั่นหนังสือ