ตอนที่แล้วตอนต่อไปบทที่ 362 ถูกโยนเป็นอาหารแมงมุม
เย่เฟิงมีท่าทางสงบนิ่ง ซึ่งเป็นไปตามคาดการณ์ของเฉินเจี้ยนสง
จากคำพูดของหลี่เสวียน เฉินเจี้ยนสงสังเกตถึงความแข็งแกร่งของเย่เฟิงได้ แต่หลี่ไม่ได้เอ่ยเรื่องพ่ายแพ้แก่เย่เฟิง เนื่องจากมันเป็นเรื่องที่น่าอับอาย
แต่เรื่องนี้มันก็ได้ทำให้เฉินเจี้ยนสงคาดเดาถึงความแข็งแกร่งเย่เฟิงผิดพลาดไปเช่นกัน
“เจ้าเด็กน้อยนี้มันโอหังเหลือเกิน”
เฉินเหยาหรงที่แก่ชราจนน่ากลัวเลียริมฝีปาก สีหน้าของเขามิมีแม้แต่สีเลือด เปิดเผยความต้องการให้เห็นอย่างแจ่มแจ้ง เขาแทบจะทนรอไม่ไหวเพื่อจะได้มีความสุขกับสาวสวยเบื้องหลังเย่เฟิง
แม้ว่าเทพธิดาทะเลตงไห่จะมีชื่อเสียงโด่งดังถึงความเก่งกาจ แต่สาวสวยคนนี้เห็นได้ชัดเจนว่าบาดเจ็บอย่างรุนแรงอยู่ตอนนี้! เอาเปรียบเธอตอนที่เจ็บป่วย นี่เป็นความจริงที่ชายชราน่าเกลียดผู้นี้เชื่อมั่นเสมอมา เพียงแต่ต้องหยิบยกเรื่องนี้มา เขาได้ทำลายสาวงามมามากมายนัก
ชายชราน่าเกลียดชักกระบี่ออกมาจากเอว แสงสะท้อนไปทั่วห้องโถงพิธีกรรมอันมืดมิดแห่งนี้ทันที มันราวกับหิมะสีขาวลอยอ้อยอิงเป็นดั่งแสงสว่าง เห็นได้ชัดว่ามันไม่ใช่เรื่องดี
อาวุธของเฉินเหยาหรงเป็นอาวุธระดับขั้นที่ยอดเยี่ยม สามารถท่องเที่ยวในโลกยุทธภพพร้อมกับสิ่งของวิเศษอย่างสบาย หากพูดถึงราคาขายอย่างน้อยก็ต้องมีราคาหลายร้อยล้าน
ด้วยกระบี่เล่มนี้ มันได้เอาชนะยอดฝีมือในโลกยุทธภพมามากมาย และการอาละวาดอยู่เป็นประจำนี้ก็ได้ทำลายสาวสวยมากมาย จากนั้นจึงตกอยู่ในรายชื่อประกาศจับของหน่วย NSA
เนื่องจากวังไท่จี๋เป็นสำนักที่มีอำนาจขนาดใหญ่ หรือความแข็งแกร่งและอิทธิพลของเฉินเจี้ยนสงต่างน่าหวาดกลัว ดังนั้นเฉินเหยาหรงยังคงปลอดภัยอยู่ชั่วคราว
“เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ต้องขอคำชี้แนะจากวิชากระบี่ไท่จี๋อันน่าอัศจรรย์เสียแล้ว”
เฉินเหยาหรงเพียงกุมกระบี่ด้วยมือข้างเดียว บนใบหน้าซีดเซียวปรากฏนัยน์ตาคู่เล็กที่แสดงถึงความดูแคลนมองไปยังเย่เฟิง ราวกับไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา
ส่วนเฉินเจี้ยนสงที่อยู่ด้านข้าง จิตใจจดจ่ออย่างยิ่ง เมื่อใดที่เฉินเหยาหรงประสบกับอันตราย เขาจะยื่นมือออกไปช่วยเหลือทันที แม้ว่าเฉินเจี้ยนสงจะไม่รู้ว่าเย่เฟิงแข็งแกร่งเพียงใด แต่จากการคาดเดาตอนนี้ เขาคิดว่าไม่ได้อ่อนแอเกินไปแต่ก็ไม่ได้เก่งกาจมากมายอะไรเช่นกัน
ที่ชิงกระจกหยางบริสุทธิ์ไปได้จะต้องมีใครบางคนอยู่อีก ไม่รู้ว่าเป็นผู้หญิงที่อยู่เบื้องหลังเย่เฟิงหรือไม่
เฉินเจี้ยนสงมองไปยังซูเฟยหยิ่งที่อยู่เบื้องหลังเย่เฟิง ภายในใจครุ่นคิดอย่างจริงจัง
เย่เฟิงยืนอย่างมั่นคง นิ่งสงบมิได้เคลื่อนไหว เขาคิดว่าวิทยายุทธมันช่างเป็นสิ่งที่งดงามละเอียดอ่อน วิชากระบี่ไท่จี๋เป็นดั่งวิทยายุทธขึ้นชื่อของวังไท่จี๋ แน่นอนว่ามันจะต้องมีความพิเศษ เพียงแค่ความงดงามมันไม่ได้มีประสิทธิภาพในการต่อสู้
นอกจากนี้เมื่อมองไปยังเฉินเหยาหรงที่มัวสุมแต่สุราและนารี เห็นได้ชัดว่ายากที่จะใช้วิชากระบี่ออกอย่างงดงาม
เปรี้ยง!
เย่เฟิงกระตุ้นเจิ้นชี่ กระบี่สีเขียวพลันปรากฏขึ้นภายในมือ ลำแสงพลันกลืนกินเงากระบี่ขาวหิมะของเฉินเหยาหรงในทันที
“วิชาเซียน เพลิงสุดขั้ว!”
เย่เฟิงไม่ได้จัดการในทันที แต่เสี่ยงทำเรื่องที่น่าตกใจ หยิบเอากระจกหยางบริสุทธิ์ออกมา ก่อนจะส่งเจิ้นชี่ใช้ออกบอลเพลิงสีขาวผ่านกระจกหยางบริสุทธิ์ เล็งไปยังตำแหน่งผู้คนของวังไท่จี๋
เฉินเจี้ยนสงและพวกที่เหลือไม่คาดคิดว่าเย่เฟิงจะกระทำการเช่นนี้ นอกจากนี้เขายังไม่ใช่คู่มือของเฉินเหยาหรงด้วยซ้ำ แต่กลับกล้าลงมือกับคนทั้งหมดของวังไท่จี๋!
แทบจะในทันที เฉินเจี้ยนสงปราศจากความลังเลผละหลบออกไปด้านข้าง เขาตระหนักได้ว่าเขาประเมินเย่เฟิงต่ำไปแล้ว เจ้าเด็กคนนี้ถึงขนาดปลดปล่อยบอลเพลิงโดยการใช้กระจกหยางบริสุทธิ์ได้ นี่มันไม่ใช่มนุษย์ที่จะทำก็ทำได้อย่างง่ายๆ
อย่างไรก็ตามขณะที่เฉินเจี้ยนสงได้ผละหลบออกไป เย่เฟิงก็เริ่มลงมืออีกทันที
กระบี่ผ่ามิติ!
วูบ!
ร่างของเขาสลายหายไปจากตำแหน่งทันที เพียงไม่นานลำแสงกระบี่ก็ตวัดผ่านเบื้องหน้าเฉินเหยาหรง กระบี่นี้ได้หักแขนและกระบี่หลุดออกไปจากมือของเขา
“เอ๊ะ”
ชายชราน่าเกลียดไม่ทันได้ขยับ ก่อนจะถูกฟันจนแขนขาดข้างหนึ่งด้วยกระบี่เย่เฟิง กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดทันที
ตูม!
บอลเพลิงสุดขั้วกระแทกไปบนพื้นอย่างรุนแรงเวลาเดียวกับที่เย่เฟิงปลดปล่อยออกมา แรงระเบิด ส่งคนของวังไท่จี๋ทั้งหมดที่เหลือกระเด็นลอยออกไป มีเพียงเฉินเจี้ยนสงที่หลบออกมาได้ทันท่วงทีและไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่ก็ไม่มีโอกาสที่ดีพอที่จะไปช่วยเหลือเฉินเหยาหรงเช่นกัน
“ขอไปละกันนะ!!”
เย่เฟิงลูบแหวนมิติ ก่อนจะนำกระบี่ระดับขั้นยอดเยี่ยมที่มูลค่าหลายร้อยล้านของเฉินเหยาหรงใส่ในแหวนมิติ เมื่อนำสิ่งนี้กลับไปที่โลก มันสามารถขายได้ราคาดี เพื่อเป็นต้นทุนเอาไว้ใช้จ่าย
หมับ!
เย่เฟิงคว้าเอาร่างของเฉินเหยาหรงมา เพื่อใช้ประโยชน์จากร่างของเขา
“ไปกันเถอะ อาจารย์! ”
เย่เฟิงใช้จิตสื่อสารไปยังซูเฟยหยิ่ง
ทักษะสัมผัสวิญญาณของซูเฟยหยิ่งติดตามอยู่แต่กับเย่เฟิง แม้เย่เฟิงไม่ได้พูดบอกนางก็รู้ได้ว่าถึงเวลาที่จะไปจากสถานที่แห่งนี้แล้ว
ผลของวิชาแสงศักดิ์สิทธิ์เป็นไปด้วยดี บวกกับเม็ดยารักษาที่มูลค่าสองล้านของเย่เฟิง ซึ่งซูเฟยหยิ่งในตอนนี้ไม่ได้มีอาการบาดเจ็บรุนแรงนัก แต่การใช้วิชาก้าวข้ามม่านหมอกไปเมื่อก่อนหน้านี้ มันทำให้ร่างกายรู้สึกอ่อนล้า เจิ้นชี่เหือดแห้ง แม้ว่าจะกินเม็ดยาฟื้นฟูเจิ้นชี่ลงไปแล้ว แต่มันไม่สามารถฟื้นฟูให้กับนางได้มากมายนัก
เนื่องจากภายในร่างของนางมีปริมาณของเจิ้นชี่มากกว่าเย่เฟิง แต่มันยังมีอีกสาเหตุหนึ่งคือ หมื่นกระบี่รวมศูนย์ที่เย่เฟิงใช้ออกไปมันทำให้เจิ้นชี่ของนางแทบหมดสิ้น
ร่างงดงามภายใต้ชุดสีขาวเหินไปบนอากาศ ติดตามเย่เฟิงไปยังประตูห้องโถงพิธีกรรมเมื่อก่อนหน้านี้ ขณะที่มือขาวโบกสะบัด แถวหนามน้ำแข็งพุ่งขึ้นมาจากพื้น ขวางกั้นเหล่าจอมยุทธ ขัดขวางการเคลื่อนไหวของพวกเขา
“คิดจะหนีงั้นหรือ?”
เฉินเจี้ยนสงตะโกนด้วยความโกรธ กระทืบเท้าไปบนพื้นอย่างรุนแรง ก่อนที่จะกระโดขึ้นสูงไล่ตามร่างเย่เฟิงและซูเฟยหยิ่ง
“ถ้าอยากให้มันมีชีวิตอยู่ก็หยุดฉันให้ได้สิ!”
เย่เฟิงดึงแขนที่หักของเฉินเหยาหรงขึ้นมาชี้ไปยังเฉินเจี้ยนสง
“เปี๋ยวเกอ ช่วยด้วย!”
ชายชราน่าเกลียดกรีดร้องออกมาเสียงดัง น้ำมูกน้ำตาหลั่งไหล แขนที่ถูกฟันขาดมันเจ็บปวดเหลือเกิน!
เฉินเจี้ยนสงมองไปยังร่างของเฉินเหยาหรง มันไม่มีเวลาเหลือให้ลังเลแม้แต่นิดเดียว เมื่อลังเลเมื่อใด เย่เฟิงและซูเฟยหยิ่งจะต้องห่างออกไปไกล เพียงแค่สิบสองเมตรก็จะถึงประตูหินแล้ว
แม้ว่าประตูหินจะปิดลงอย่างแน่นหนา แต่ภายในห้องพิธีกรรมนี้มันเป็นทางออกเดียว เย่เฟิงจะต้องออกไปทางประตูนั่นเท่านั้น
“ให้ข้าทำลายมันเอง!”
เย่เฟิงตวัดฟันกระบี่ไปยังประตูหินปิดตายนั้น
ครืนครืน!
กระบี่ได้ผ่าประตูหินออก ความรุนแรงของกระบี่และแรงเสียดสีของประตูหินก่อเกิดเป็นไอน้ำขึ้นมา ทำให้อากาศรอบๆทางเข้าร้อนขึ้น ความร้อนนี้ทำให้เฉินเหยาหรงกรีดร้องหาพ่อหาแม่ทีเดียว
“ช่างโชคร้ายจริงๆ”
เย่เฟิงและซูเฟยหยิ่งไม่ได้สนใจกับเฉินเหยาหรง ขณะที่ประตูหินปิดตายเปิดออก เสียงเคลื่อนไหวของแมลงก็ดังมาให้ได้ยินอีกครั้ง และมันเริ่มมีเพิ่มมากขึ้นเรื่อย
มันคือแมงมุม
ทักษะสัมผัสวิญญาณสำรวจออกไป มันมีจำนวนหนาแน่นเป็นกองกำลังขนาดใหญ่
“โยนเขาให้เป็นเหยื่อแมงมุม”
เย่เฟิงจำเป็นต้องเสี่ยงด้วยวิธีนี้ ถ้าหากพวกเขาถูกรอบโดยฝูงแมงมุม เขาและซูเฟยหยิ่งจะเป็นเป้าหมายหลัก ซึ่งมันจะเป็นปัญหาใหญ่ได้ จะต้องดึงดูดความสนใจของแมงมุมฝูงแรกเสียก่อน ก่อนให้ซูเฟยหยิ่งหาโอกาสจัดการฝูงแมงมุมนี้
มิเช่นนั้นไม่ใช่แค่เพียงพวกเขา แต่เหล่าจอมยุทธทั้งหมดที่อยู่เบื้องหลังจะต้องประสบชะตาเดียวกัน ถูกฝังร่างอยู่ในสถานที่แห่งนี้
“ไม่นะ…ลูกพี่ ได้โปรดเถอะ…แม่จ๋า!”
เมื่อเฉินเหยาหรงได้ยินคำพูดของเย่เฟิง ร้อนรนจนควบคุมร่างไม่ได้ถึงขั้นขี้แตกฉี่ราด ถึงกลับจะโยนเขาไปให้เป็นอาหารแมงมุมเลยหรือ?
น่ากลัวเกินไปแล้ว!
เมื่อตอนที่เขาถูกเคลื่อนย้ายมาที่นี้ เพียงแค่ตอนลืมตาก็พบเห็นแมงมุมดำยักษ์ที่ตัวใหญ่ถึงสี่ห้าเมตร เขาเป็นคนที่หวาดกลัวแมงมุมมาเนิ่นนานแล้ว ตอนนี้เย่เฟิงถึงกับโยนเขาให้เป็นอาหารแมงมุมอีกงั้นหรือ?
อย่างไรก็ตามไม่มีเวลารอเขาให้ทันตั้งตัวเย่เฟิงก็ลงมือทันที โยนเขาออกไปผ่านรูประตูหินที่เขาทำลายไป
……………………………..
แปลโดย คั่นหนังสือ