ตอนที่แล้วตอนต่อไปบทที่ 377 ก็ในห้องน้ำนี่แหละ
เย่เฟิงไม่ได้ใส่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้
สำหรับเขา ราชันปีศาจหั่วอวิ๋นกลายเป็นอดีตไปแล้ว แม้ว่าจะเก็บวิญญาณราชันปีศาจหั่วอวิ๋นเอาไว้ แต่วิญญาณนั้นไม่มีทางที่จะสร้างปัญหาอะไรได้ เย่เฟิงเก็บวิญญาณของเขาเอาไว้เพื่อวันหนึ่งอาจจะมีประโยชน์
ส่วนจ้าวอี้เปยและหลิงเฉินที่บาดเจ็บสาหัส พวกเขาทั้งสองถูกผนึกเอาไว้อยู่ภายในแหวนกระบี่มังกรโบราณ จะสื่อสารก็ทำไม่ได้ ยิ่งพยายามสื่อสารไปก็ไร้ประโยชน์
เย่เฟิงใช้สัมผัสวิญญาณสำรวจดูจ้าวปาและคนของเขากำลังจากไป มุมปากยกขึ้นยิ้มเล็กน้อย โชคดีที่เขากลับมาสังหารราชันปีศาจหั่วอวิ๋นอย่างไม่โจ่งแจ้ง ตราบเท่าที่เขากุเรื่องขึ้นมาอธิบายยังไงก็ได้เกี่ยวกับเรื่องการตายของจ้าวเหรินเจี๋ยและโหมวฉีกวง ทางด้านหน่วย NSA จะไม่เป็นปัญหาแน่นอน
อุปกรณ์วาร์ปที่ทะเลทรายถูกชิงไป จะไม่มีใครมาสงสัยเขา!
รอจนกระทั่งจ้าวปาและคนของเขาจากไปไกล เย่เฟิงก็หันกลับ เปิดประตูเดินเข้าไป
เข้าไปภายในห้อง กลิ่นหอมร่างบอบบางหอมหวลราวกับปลาหมึกถอดกรอบ จะเป็นใครถ้าไม่ใช่เซียวเยวี่ย?
“มีปัญหาอะไรไหม?”
เซียวเยวี่ยถามด้วยเสียงนุ่ม อ้าปากขบหูเย่เฟิงเบาๆ
เธอไม่รู้ว่าจ้าวเหรินเจี๋ยและโหมวฉีกวงตายแล้ว ส่วนเย่เฟิงจะไม่บอกเรื่องนี้ มิเช่นนั้นบรรยากาศดีๆจะถูกทำลายเอา
“ทุกอย่างเรียบร้อยดี พวกเราทำต่อกันเถอะ”
สองมือเย่เฟิงยื่นไปโอบอยู่ที่เอวบางของเซียวเยวี่ย ก่อนจะถกขึ้นอย่างเบามือ ผิดเนียนนุ่มภายใต้กระโปรงที่เขาลูบสัมผัสอย่างแนบชิด ทำให้ว้าวุ่นเล็กน้อย
“ไม่ต้องรีบร้อน ให้ฉันอาบน้ำก่อนสิ”
เซียวเยวี่ยรู้สึกกลิ่นเหล้าค่อนข้างทำให้อึดอัดเล็กน้อย พยายามดิ้นรนออกจากอ้อมแขนเย่เฟิง ร่างนุ่มนิ่มไร้กระดูกราวกับปลาไหล ลื่นไหลออกเข้าไปภายในห้องน้ำ
เย่เฟิงเหมือนดั่งมดที่อยู่ในหม้อร้อนที่เธอหลอกล่อยั่วยวน เมื่อเห็นคนเดินตามมาอย่างไม่คิด ก็ยื่นมือไปที่ประตูห้องน้ำ
“นายจะเข้ามาด้วยได้ไง…”
เซียวเยวี่ยรู้สึกกลัว
“ก็อาบด้วยกันไง”
เย่เฟิงวิ่งมาตลอดทั้งวัน เปรอะเปื้อนฝุ่น เนื้อตัวสกปรกไปหมด กระหายอยากจะได้อาบน้ำอุ่นให้สบายใจ ในเมื่อจะได้อาบน้ำกับสาวสวยเซ็กซี่ มันยิ่งทำให้ภายในใจเขารุ่มร้อนยิ่งเข้าไปอีก
มองไปยังเย่เฟิงที่เป็นเช่นนี้ เสี่ยวเยวี่ยก็พลันยกยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่น่าจับใจสว่างเจิดจ้าอย่างเป็นธรรมชาติ
บุคคลิกของเธอไม่ได้เป็นคนขี้อายสักนิด เวลานี้ยิ่งเปิดเผยอย่างมาก เมื่อเห็นเย่เฟิงจะเข้ามาด้วยก็เพียงตกใจเล็กน้อย ก่อนที่จะสงบลง พยายามเปิดฝักบัว มือควานหาตัวปรับอุณหภูมิ
หลังจากนั้นเธอก็มือหยกเนียนคู่นั้นก็ยื่นมาด้านหลัง รูดซิบด้านหลังของกระโปรงลง ด้วยท่าทางที่ดูยั่วเย้าหัวใจยากที่จะพบเห็นก่อนขยับสั่นร่างถอดชุดกระโปรงออก
หลังจากที่กระโปรงถอดออกไปแล้ว บนตัวเซียวเยวี่ยยังคงเหลือชุดชั้นในสีแดง แทบรัดแน่นเข้ารูปจนดูน่าล่อใจอย่างยิ่ง เธอดูเหมือนจะชื่นชอบแต่เพียงสีแดง และสีนี้มันก็ยิ่งสามารถสะท้อนให้เห็นถึงรูปโฉมอันร้อนแรงได้อย่างดี
กระทั่งเย่เฟิงยังตกใจกับการเคลื่อนไหวของเธอ พี่สาวคนสวยนี้ มันช่างได้ใจจริงๆเลย
เย่เฟิงเขามานมนานแล้ว แต่ไม่ได้อาบน้ำกับพี่สาวสวยด้วยกัน อดมิได้ที่จะกลืนน้ำลาย บนใบหน้าแดงเหมือนกระหาย จ้องมองเขม็งไปยังทรวดทรงอันยั่วเย้าเบื้องหน้า
ในเวลานี้ เซียวเยวี่ยปลดชุดกระโปรงแดงเรียบร้อยแล้ว เท้าเรียวเล็กคู่งามราวกับไข่มุกยกขึ้นลอดออกจากโปรงด้านล่าง ก่อนที่เธอเอาไปพาดยังที่แขวนด้านข้าง
เย่เฟิงนิ่งสนิท หน้าอกอวบอิ่มอันน่าทึ่ง แนบชิดติดกับร่างเขา มือเรียวยกขึ้นมาปลดกระดุมเสื้อเขา
“จะหนีก็ได้นะ”
เซียวเยวี่ยเงยหน้าด้วยท่าทางที่ยั่วยวน นัยน์ตาคู่นั้นเต็มไปด้วยแววตาที่ปลุกปั่นเร้าอารมณ์เขา
หนี หนีไปไหน ใครกันแน่ที่จะต้องกลัวหนี?
เย่เฟิงไม่เชื่อว่าเขาจะรับมือผู้หญิงคนเดียวไม่ได้ คลายมือออกทันทีถอดกางเกงสแล็คออก ทั้งร่างเหลือเพียงกางเกงในตัวเดียว
เมื่อเห็นเขาเปิดเผยกล้าได้กล้าเสียเช่นนี้ แก้มเซียวเยวี่ยแดงระเรื่อเล็กน้อย พลางก้มหน้าลงแต่กลับเห็นสหายตัวน้อยของเย่เฟิงชูชันลุกขึ้นตั้งตะหง่าน ถูกกางเกงในรัดแน่นจนขึ้นรูป สีหน้ายิ่งแดงก่ำ
อย่าได้เห็นว่าการกระทำของเธอเรียบง่าย แต่เธอค่อนข้างดื้อรั้นนัก เธอเป็นถึงลูกสาวคนโตที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง! ที่เกือบจะมีอะไรกันที่โรงแรมคราวก่อน เธอก็ยังไม่เคยเห็นร่างเปลือยผู้ชายจริงๆมาสักครั้ง
“เมื่อครู่นี้อีกฝ่ายเป็นถึงวัวอัคคีหัวใหญ่โต นายไม่กลัวหรือไง?”
แน่นอนว่าเย่เฟิงไม่มีเทคนิคการพูดจาเลยได้แต่พูดออกไปตรงๆอย่างขวานผ่าซาก แต่เมื่อคิดถึงความรู้สึกเซียวเยวี่ย พลางสวมกอดเธอแน่นในอ้อมอก จากนั้นก็เอ่ยเสียงนุ่ม
“เธอไม่จำเป็นต้องกลัว”
เซียวเยวี่ยเอนกายเล็กน้อยก่อนใบหน้างดงามจะแนบชิดใบหน้าเย่เฟิง เกิดความรู้สึกว่าหน้าของทั้งสองฝ่ายรู้พลันร้อนผ่าว
มือเนียนนุ่มของเธอทั้งสอง อ้อมไหล่ทั้งสองของเย่เฟิง และเขย่งเท้าเล็กน้อย ริมฝีปากแดงก็ประกบลงริมปากเย่เฟิงทันที
“ถ้าเธอต้องการ ฉันทำให้เธอเป็นแบบฉันได้”
เย่เฟิงได้กลิ่นหอมจากผมของเธอ ผสมปนเปกับกลิ่นเหล้าอ่อนๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“เป็นคนแบบนายคือ…”
เซียวเยวี่ยได้ยินถึงกับตัวสั่น ขบคิดว่าถ้าเป็นเหมือนเย่เฟิง ไม่ใช่ว่าเหินฟ้าเดินอากาศไต่บนกำแพงเหมือนหนังกำลังภายในน่ะหรือ?โอ้ไม่นะ มันจะยิ่งน่าทึ่งขนาดไหนกัน นอกจากนี้ เพียงแค่พบเจอกับเจ้าวัวไหม้ก็ทำให้เธอเหมือนพบโลกใหม่แล้ว
“ผู้ฝึกเซียน”
สามคำที่เอ่ยออกมาของเย่เฟิงน่าสนใจเป็นอย่างมาก
เซียวเยวี่ยนิ่งค้างทันที ผู้ฝึกเซียนคืออะไรกัน?
เธอเป็นนักวาดการ์ตูน เป็นธรรมดาที่จะสนใจเกี่ยวกับนิยายออนไลน์และการ์ตูนอย่างมาก แต่ก็อ่านนิยายแนวเซียนเซี่ยมากมายเช่นกัน ซึ่งบางฉากถึงกับอธิบายจนอยากจะไปอยู่ แต่เธอไม่คาดคิดเลยว่าในโลกนี้จะมีตัวตนของผู้ฝึกเซียนอยู่จริงๆ
[คั่นหนังสือ 仙侠/Xianxia/เซียนเซี่ย = เป็นแนวนิยายกำลังภายในสมัยใหม่(แฟนตาซี)ที่มักจะเกี่ยวข้องกับเซียนอมตะ วิชาเซียน และยังมีสิ่งมีชีวิตต่างเผ่าพันธุ์มากมาย ซึ่งนิยายกำลังภายในดั้งเดิม 武侠/Wuxia จะเป็นเพียงต่อสู้ด้วยวิทยายุทธเป็นหลัก ไม่มีโดดหลบเข้ามิติแบบเย่เฟิงแล้วฟันเอาฟันเอา]
หากต้องการให้คนธรรมดายอมรับความจริงเรื่องนี้ โดยไม่ต้องสงสัยมันจำเป็นต้องใช้เวลานาน
หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น บางทีคงไม่เชื่อคำพูดของเย่เฟิง แต่เซียวเยวี่ยแตกต่างไป เธอเพิ่งพบเห็นมากับตาเมื่อครู่นี้ เลือกที่จะเชื่อเย่เฟิง แม้ว่าจะไม่ได้เห็นร่างที่แท้จริงของราชันปีศาจหั่วอวิ๋น เธอก็ยังคงเชื่อเย่เฟิง
เป็นเพราะเธอเชื่อว่าเย่เฟิงไม่มีเหตุผลที่จะต้องโกหกเธอ
นอกจากนี้่ยังมีที่ว่าเธอจะกลายเป็นผู้ฝึกเซียนได้ด้วยหรือ?
เรื่องนี้มันทำให้เซียวเยวี่ยราวกับฝันไป ถ้าหากเป็นเช่นนั้นจริงๆ เธอไม่ใช่ว่าจำเป็นโบกมือบอกลาชีวิตก่อนหน้านี้เลยหรือ?
เย่เฟิงที่สวมกอดร่างบอบบางของเธอเอาไว้อยู่ ทั้งสองมือของเขาต่างพากันไต่ไปตามแผ่นหลังอันเนียนนุ่ม ร่างกายที่สนิทแนบชิดของพวกเขาทำให้รู้สึกถึงอาการรุ่มร้อนอย่างรวดเร็ว
“จะไม่อาบน้ำก่อนเหรอ?”
เซียวเยวี่ยถามเสียงนุ่ม
“เดี๋ยวก็ต้องอาบอีก”
เย่เฟิงตอบคำ
“งั้นพวกเราออกไปข้างนอก…”
เซียวเยวี่ยรู้สึกเขินเล็กน้อย
“ในห้องน้ำนี่แหละ”
เย่เฟิงกล่าวอย่างเด็ดขาด มือทั้งสองเลื่อนไปปลดตะขอชั้นในลูกไม้สีแดงบนแผ่นหลังของเซียวเยวี่ยงอย่างชำนาญมือ กระต่ายหยกคู่อันกลมกลึงดีดเด้งออกมาราวกับทนรอไม่ไหว
มันเป็นครั้งที่สองที่พวกเขาได้สนิทสนมกัน ทว่าในเวลานี้เย่เฟิงได้พบเห็นสัดส่วนอันน่าทึ่งคู่นี้ของเธออีกครั้ง อดมิได้ที่จะคอแห้งผาก
ไซส์ขนาดนี้ มือหนึ่งจับก็ไม่มิด!
……………………………..
แปลโดย คั่นหนังสือ