บทที่ 378 พลีกายพลีใจ
 
 
 
ความงามของเซียวเยวี่ยในเวลานี้ถึงขั้นทำให้ผู้ชายเป็นบ้าได้อย่างแน่นอน
 
 
 
สำหรับเย่เฟิงแน่นอนว่าก็ไม่เป็นข้อยกเว้น
 
 
 
นับเป็นผู้ชายเหล่านี้ไม่ใช่หรือ?
 
 
 
ความรู้สึกแปลกประหลาดอย่างหนึ่งแผ่กระจายไปทั่วร่างของเธอ ทำให้ร่างเธอแสนกระสันจนสั่นสะท้านเล็กน้อยจนร่างรุ่มร้อนยิ่งขึ้นเรื่อยๆ แม้ว่าจะเจ็บปวดอย่างยิ่ง แต่เธอยังคงต้องการให้เย่เฟิงกระทำต่อไปและรุนแรงขึ้นอีก
 
 
 
ไม่นานเย่เฟิงทำให้เธอถึงความสุขสันต์ดั่งที่หวัง เซียวเยวี่ยอดมิได้ที่จะบิดร่างอันยั่วยวนไปมา
 
 
 
ความรู้สึกสุขแผ่ทั่วร่างของเธออย่างไม่สิ้นสุด ทำให้เซียวเยวี่ยราวกับตกอยู่ในความฝัน
 
 
 
…. ….
 
 
 
รุ่งเช้าวันถัดมา ยามที่แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาภายในห้อง เป็นเวลาเดียวกับที่เย่เฟิงตื่นขึ้น
 
 
 
เขาตื่นขึ้นมาแล้วยกร่างบอบบางของเซียวเยวี่ยที่ทับร่างเขาอยู่จึงทำให้เธองึมงำ ง่วงเงียขึ้นมา พลางคว้าร่างเย่เฟิง มือหยกทั้งสองรวบไปยังคอของเขา
 
 
 
“นายจะกลับแล้วเหรอ?”
 
 
 
เซียวเยวี่ยพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยล้า ทั่วร่างรู้สึกขี้เกียจจนไร้เรี่ยวแรง นิ้วมือเรียวๆลูบไล้ที่หลังเย่เฟิงเบาๆ
 
 
 
“อืม เธอก็ไปกับฉันด้วย…”
 
 
 
เย่เฟิงต้องการพาเธอกลับไปที่บ้านของเขาด้วย จากนั้นจะจัดการให้เธอเริ่มเป็นผู้ฝึกเซียน แต่คำพูดเอ่ยไปได้แค่ครึ่งเดียวกลับต้องชะงักหยุดลงโดยริมฝีปากแดงของเธอ
 
 
 
“ไม่นะ นายกลับไปก่อนเลย ฉัน…ฉันยังไม่พร้อมที่จะเจอพวกเธอ”
 
 
 
ปากเล็กๆของเธอหอมไปแก้มเย่เฟิงหนึ่งครั้ง “ฉันมอบทั้งกายทั้งใจให้นายแล้ว อย่าลืมฉันเสียล่ะ”
 
 
 
“เห็นฉันเป็นคนแบบนั้นหรือไง?”
 
 
 
เย่เฟิงยิ้ม โอบรั้งร่างอันยั่วยวนเข้ามา ก้มหน้าลงและนัยน์ตาทั้งสองจ้องมองไปที่เธอ “กลับไปกับฉันเถอะ ฉันจะได้ทำให้เธอหายห่วงเรื่องนี้”
 
 
 
เซียวเยวี่ยหน้าแดงระเรื่อ เอ๊ะ เย่เฟิงจะพาเธอกลับไปด้วยจริงๆ?
 
 
 
นี่เขาไม่กลัวว่าถ้าหากพาเธอกลับไปด้วย แล้วพวกสาวสวยมากมายเหล่านั้นจะไม่หึงหวงเลยหรือ?
 
 
 
……………………………..
 
 
 
แปลโดย คั่นหนังสือ