ตอนที่แล้วตอนต่อไปบทที่ 378 พลีกายพลีใจ
ความงามของเซียวเยวี่ยในเวลานี้ถึงขั้นทำให้ผู้ชายเป็นบ้าได้อย่างแน่นอน
สำหรับเย่เฟิงแน่นอนว่าก็ไม่เป็นข้อยกเว้น
นับเป็นผู้ชายเหล่านี้ไม่ใช่หรือ?
ความรู้สึกแปลกประหลาดอย่างหนึ่งแผ่กระจายไปทั่วร่างของเธอ ทำให้ร่างเธอแสนกระสันจนสั่นสะท้านเล็กน้อยจนร่างรุ่มร้อนยิ่งขึ้นเรื่อยๆ แม้ว่าจะเจ็บปวดอย่างยิ่ง แต่เธอยังคงต้องการให้เย่เฟิงกระทำต่อไปและรุนแรงขึ้นอีก
ไม่นานเย่เฟิงทำให้เธอถึงความสุขสันต์ดั่งที่หวัง เซียวเยวี่ยอดมิได้ที่จะบิดร่างอันยั่วยวนไปมา
ความรู้สึกสุขแผ่ทั่วร่างของเธออย่างไม่สิ้นสุด ทำให้เซียวเยวี่ยราวกับตกอยู่ในความฝัน
…. ….
รุ่งเช้าวันถัดมา ยามที่แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาภายในห้อง เป็นเวลาเดียวกับที่เย่เฟิงตื่นขึ้น
เขาตื่นขึ้นมาแล้วยกร่างบอบบางของเซียวเยวี่ยที่ทับร่างเขาอยู่จึงทำให้เธองึมงำ ง่วงเงียขึ้นมา พลางคว้าร่างเย่เฟิง มือหยกทั้งสองรวบไปยังคอของเขา
“นายจะกลับแล้วเหรอ?”
เซียวเยวี่ยพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยล้า ทั่วร่างรู้สึกขี้เกียจจนไร้เรี่ยวแรง นิ้วมือเรียวๆลูบไล้ที่หลังเย่เฟิงเบาๆ
“อืม เธอก็ไปกับฉันด้วย…”
เย่เฟิงต้องการพาเธอกลับไปที่บ้านของเขาด้วย จากนั้นจะจัดการให้เธอเริ่มเป็นผู้ฝึกเซียน แต่คำพูดเอ่ยไปได้แค่ครึ่งเดียวกลับต้องชะงักหยุดลงโดยริมฝีปากแดงของเธอ
“ไม่นะ นายกลับไปก่อนเลย ฉัน…ฉันยังไม่พร้อมที่จะเจอพวกเธอ”
ปากเล็กๆของเธอหอมไปแก้มเย่เฟิงหนึ่งครั้ง “ฉันมอบทั้งกายทั้งใจให้นายแล้ว อย่าลืมฉันเสียล่ะ”
“เห็นฉันเป็นคนแบบนั้นหรือไง?”
เย่เฟิงยิ้ม โอบรั้งร่างอันยั่วยวนเข้ามา ก้มหน้าลงและนัยน์ตาทั้งสองจ้องมองไปที่เธอ “กลับไปกับฉันเถอะ ฉันจะได้ทำให้เธอหายห่วงเรื่องนี้”
เซียวเยวี่ยหน้าแดงระเรื่อ เอ๊ะ เย่เฟิงจะพาเธอกลับไปด้วยจริงๆ?
นี่เขาไม่กลัวว่าถ้าหากพาเธอกลับไปด้วย แล้วพวกสาวสวยมากมายเหล่านั้นจะไม่หึงหวงเลยหรือ?
……………………………..
แปลโดย คั่นหนังสือ