ตอนที่แล้วตอนต่อไปการกระทำของยู ชุนโฮ หลังจากที่ผู้สมรู้ร่วมคิดของเขาถูกจับได้อย่างง่ายดายเหมือนเช่นเดียวกับการล่าสุนัขจิ้งจอก เมื่อถ้ำสุนัขจิ้งจอกถูกเผาก็จะตกเป็นเหยื่อของนักล่าที่รอคอยอยู่ข้างนอก แต่ถ้ามีสถานที่อื่นให้ซ่อนตัวได้อย่างแน่นอน ก็ย่อมดีกว่าการหลบซ่อนอยู่ที่เดิมเป็นไหนๆ
“ตำแหน่งที่ยู ชุนโฮซ่อนตัวตั้งห่างออกไป 20 ป้ายรถเมล์ ” ฆาตกรต่อเนื่องที่ทำให้ประเทศเกิดความวุ่นวายอยู่ในบริเวณดังกล่าว แทฮยอคดึงกระเป๋าสตางค์ออกจากกระเป๋ากางเกงและเช็คจำนวนเงินที่มี
‘อืม มีประมาณ 3,000 วอน “
มีคนบอกว่าผู้ชายควรมีเงินพกติดตัว 3,000 วอน เขาไม่เคยคิดว่าจะเป็นเรื่องจริง มันเพียงพอสำหรับค่าโดยสารรถเมล์ไปกลับ นอกจากนี้ถ้าเขาใช้มันหมด เขาจะต้องอดอาหารกลางวัน
‘รู้อย่างงี้ ฉันน่าจะกินข้าวเช้าให้มาก ๆ’ วันนี้เขากินข้าวไปได้แค่ครึ่งชามเพราะมัวแต่คิดเรื่องยู ชุนโฮอยู่ แม้แต่ในกองทัพหรือคุกก็ยังมีกฎเกณฑ์ไม่ให้กินทิ้งกินขวาง
หลังจากนั้นไม่นานแทฮยอคก็รู้สึกผิด
‘โถ่เอ้ยย ทำอย่างกับฉันเป็นอาชญากรงั้นแหละ’
เดินไปได้ไม่ไกล แทฮยอคตัดสินใจจะไปขึ้นรถเมล์ คงไม่ดีแน่หากใครมาเห็นนักเรียนสวมเครื่องแบบกำลังเดินอยู่บนถนนในช่วงเวลานี้ เขามักถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจลาดตระเวนเรียกอยู่บ่อยๆ ทุกครั้งที่ฮารันได้รับการติดต่อ เขาจะต้องเห็นเธอทั้งน้ำตา
‘ฉันควรไปขึ้นรถเมล์’
เขาจะทำอย่างไรเมื่อเจอยู ชุนโฮ ความคิดของแทฮยอคเริ่มซับซ้อนขึ้น
เกิดอะไรขึ้นถ้ายู ชุนโฮอยู่ในที่ที่เขาไปตอนนี้ล่ะ? มันก็จะพิสูจน์ในสิ่งที่เขาคิดว่าเป็นความฝันแต่กำลังจะเกิดขึ้นจริง
จากนั้น …อีก 5 ปีเขาจะถูกส่งตัวเข้าคุกหลังจากที่ถูกกล่าวหาว่าผิด? ผลที่ตามมาคือพี่สาว ซอ ฮารัน และน้องชาย ซอ แทมินจะถูกทำลายพังพินาศ
‘บ้าเอ้ย ฉันรู้สึกเหมือนได้รับรู้ว่าตัวเองจะมีโรคภัยไข้เจ็บในบั้นปลายชีวิตนั่นแหละ … ‘
อย่างไรก็เถอะ รู้และเตรียมรับมือไว้ยังดีกว่าไม่รู้อะไรเลย
แทฮยอคนั่งรถเมล์ไปยังจุดหมายปลายทาง เขาดึงหมวกเบสบอลลงมาปิดใบหน้าครึ่งนึง เพื่อที่คนรู้จักจะได้ไม่เห็นหน้าของเขา
“อืม เวลานี้เป็นเวลาทำงาน คนเลยขึ้นรถเมล์น้อยสินะ”
มีเพียงหญิงชราและชายสวมหมวกเบสบอลที่นั่งอยู่ตำแหน่งเดียวกันกับแทฮยอค เขาชนกับชายคนนี้เมื่อตอนขึ้นรถเมล์ มีบางอย่างที่น่าสงสัยเกี่ยวกับเขา ที่ตรงนี้มีที่ว่าง แต่ทำไมเขาต้องไปนั่งติดกับคนอื่น?
แทฮยอคที่นั่งอยู่ตรงที่ไม่มีใครหันกลับไปเพื่อสังเกตพวกเขาทั้งสองคน
ในตอนนั้นเอง
ครืดดด! อยู่ดีๆตรงหว่างขาของแทฮยอคก็สั่นขึ้นมา แทฮยอคมองไปรอบ ๆ ด้วยความประหลาดใจ
‘เวรเอ้ยย … ถ้ามีคนเห็น พวกเขาต้องคิดว่าฉันเป็นโรคจิตแน่ๆ’
มีบางอย่างกำลังสั่นอยู่ในกระเป๋านักเรียน
กระจก? มันมาอยู่ในกระเป๋านักเรียนฉันได้อย่างไร? มันเป็นกระจกที่เขาใช้ส่องตัวเองเมื่อเช้านี้ ปีศาจที่แกะสลักด้านนอกทำให้เขารู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดี
แทฮยอคชำเลืองมองไปยังกระจก ..ใบหน้าของเขาสะท้อนออกมา และมีจดหมายแปลก ๆ ปรากฎขึ้น
[สกิลอาชญากรรม: การโจรกรรมที่ได้รับ
– คุณจะได้รับหนึ่งไอเทมแบบสุ่ม เมื่อชนกับผู้อื่น
– ความสำเร็จขึ้นอยู่กับความชำนาญของคุณ
จดหมายปรากฎแล้วก็หายไป
ปากของแทฮยอคเริ่มสั่น
‘นี่มันอะไรกัน…?’
ในขณะเดียวกันจดหมายฉบับใหม่ก็โผล่ขึ้นเหนือศีรษะของเขา
[ซอ แทฮยอค]
– ชื่อ: เทพเจ้าอาชญากรรม
– ระดับ: สามัญชน (ขาดเงื่อนไขในการอัพเกรด)
– สกิลที่ได้รับ : โจรกรรม (เลเวล 1)
‘ฉันเพิ่งจะเรียนรู้สกิลการโจรกรรม? ทำไม? ทำไมล่ะ?!’
ท่าทางกระจกปีศาจนี้ต้องไม่ใช่ธรรมดาซะแล้ว ตอนนั้นเขาทิ้งมันไว้บนโต๊ะแทมินอย่างเห็นได้ชัด แต่มันกลับมาอยู่ในกระเป๋าเขา เหมือนราวกับว่าเป็นปีศาจที่แท้จริง เป็นของที่เหมือนปีศาจจริงๆ
อย่างไรก็เถอะ ถ้าคำพูดในกระจกปีศาจเป็นจริง แสดงว่าเขาเพิ่งจะเรียนรู้สกิลการอาญากรรมไป
แทฮยอคมองไปรอบ ๆ ไม่ยากที่จะหาเหตุผลในเรื่องนี้’มีผลแล้วก็ต้องมีสาเหตุที่ทำให้เกิดผล’
ตั้งแต่ที่แทฮยอคขึ้นมาบนรถเมล์ หญิงชราก็เริ่มงีบหลับและกรนตลอดทาง ผู้ชายที่นั่งข้างๆ เธอ เปิดเผยให้เห็นธาตุแท้จริงของเขา
‘นักล้วงกระเป๋า!
เขาใช้มืออย่างระมัดระวัง เพื่อป้องกันไม่ให้หญิงชราคนนั้นตื่น เขาเปิดกระเป๋าถือที่ถูกล็อคโดยใช้มีดโกนและดึงกระเป๋าสตางค์ออกมา ถ้าแทฮยอคไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นมาก่อน เขาก็คงคิดว่าชายคนนั้นเดินไปเพราะรถเมล์สั่น นั่นเป็นทักษะที่ยอดเยี่ยมของมนุษย์เรา แทฮยอคจะไม่สังเกตเห็นเขาเลย ถ้าไม่เคยเห็นคำว่า “โจรกรรม” ในกระจกปีศาจมาก่อน
ในโลกนี้มีกระจกแบบนี้ด้วย? แทฮยอคขบริมฝีปากตัวเอง
หรือมีปีศาจอยู่ในกระจก?
นักล้วงกระเป๋าพยายามจะลงจากรถ แต่ก่อนที่แทฮยอคจะสงบจิตใจอันสับสนของเขาได้
ปัง!
นักล้วงกระเป๋าพุ่งเข้ามาหาเขาและจ้องเขม็ง ร่างของแทฮยอคถูกกระแทกเบา ๆ
เป็นอีกครั้งที่กระจกปีศาจสั่น
ครืดดด!
แทฮยอคทำหน้าประหลาดใจและมองไปที่กระจก
[การโจรกรรมถูกเรียกใช้]
– คุณประสบความสำเร็จในการขโมยข้าวของจากฝ่ายตรงข้าม!
“……”
นักล้วงกระเป๋าได้หนีลงจากรถไปแล้ว
‘โจรกรรม? จากข้อความในกระจก เขาขโมยบางอย่างจากนักล้วง แทฮยอคกัดริมฝีปากตัวเอง
‘ฉันต้องตรวจสอบของที่ขโมยมาก่อน’
แทฮยอคมองกระเป๋าของเขา ก่อนที่จะเห็นกระเป๋าสตางค์ยาวๆ ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนโผล่ออกมา
‘โอ้ พระเจ้า!’
เป็นไปตามที่เขาคิด กระเป๋าสตางค์ที่นักล้วงขโมยมาจากหญิงชรามันถูกชิงมาอีกครั้ง
ในสถานการณ์เช่นนี้ คนที่จะถูกกล่าวหาว่าเป็นคนร้ายก็คือ เขา
แทฮยอครีบลงจากรถ เสียงกรีดร้องของหญิงชราดังขึ้นหลังจากที่รถเมล์ได้ผ่านไปแล้ว
“โอ้ ไม่นะ! กระเป๋าสตางค์ของฉันหายไปแล้ว! “
ตาของแทฮยอคกระตุก
ต้องรีบไป แทฮยอควิ่งผ่านตรอกซอกซอยต่างๆ
‘นี่มันบ้าชัดๆ…’
นักล้วงขโมยกระเป๋าสตางค์ของหญิงชรา และกระเป๋าสตางค์นั้นก็ถูกชิงมาโดยแทฮยอค
ถ้าเขาออกจากรถเมล์ช้าไปกว่านี้ เขาอาจจะถูกตำรวจจับทันที
‘อะไร? เทพเจ้าอาชญากรรมงั้นเรอะ? พยายามทำให้คนดีกลายเป็นอาชญากรเนี่ยนะ!
แทฮยอคโกรธจึงเขวี้ยงกระจกปีศาจทิ้งลงพื้นด้วยแรงทั้งหมดที่มี
แกร่ก!
‘ตึงงงง …
แทนที่กระจกจะถูกทำลายกลับกลายเป็นพื้นซีเมนต์ที่แตกออกเป็นชิ้นๆ เขาเดินเข้าไปเตะมัน
“อ๊ากกกกก!”
มันเจ็บราวกับว่าเขากำลังเตะเสาหิน เเทฮยอคสบถคำสาปออกมาและโยนกระจกปีศาจทิ้งลงถังขยะ จากนั้นก็หันกลับมาดูร่างกายตัวเองและเดินออกจากสถานที่แห่งนี้
* * *
แทฮยอครู้สึกกังวลกับกระเป๋าสตางค์ของหญิงชราคนนั้น ดูเหมือนว่าเขาจะกลายเป็นคนร้ายโดยไม่เจตนา
‘เช่นเดียวกับเรื่องนั้น’
ในความฝัน แทฮยอคถูกจำคุกเป็นเวลา 10 ปี เว้นแต่ว่าเขาจะถูกคุมขังเดี่ยว จึงเป็นไปได้ที่เขาจะไม่เจออาชญากรคนอื่น ๆ แม้กระทั่งพวกอาชญากรที่โหดร้ายทารุณ ยู ชุนโฮเป็นหนึ่งในคนเหล่านั้น พวกเขาเป็นปีศาจร้ายในคราบมนุษย์ ตอนนี้เขาชักจะไม่แน่ใจว่าจะเป็นแค่ความฝัน
ในฝันเขาถูกกล่าวหาและโดนขังเป็นเวลา 10 ปี หลายครั้งที่เขาพยายามหนีออกจากที่นั่น มันเป็นช่วงเวลาที่เจ็บปวดสำหรับเขา
มันจะดีกว่าไหม ถ้าเขาจะชะลอความตายของตัวเองไปอีก 10 ปี ? ดังนั้นถ้าเขากลายเป็นคนร้ายตอนนี้ ก็หมือนกับปฏิเสธความอยู่รอด
‘ฉันต้องเอาไปคืน’
แต่จะทำอย่างไรล่ะ?
เขาควรไปที่สถานีตำรวจแล้วคืนกระเป๋าสตางค์ พวกเขาจะต้องขอบคุณที่เขายอมมอบตัวและให้จับกุม
‘อย่างดีที่สุด ก็แค่ใส่ไว้ในกล่องจดหมาย’
ภายในกระเป๋าสตางค์มีสมุดเช็ค 20 เล่ม เล่มละ 100,000 วอน และธนบัตร 50,000 วอน รวมเป็นเงิน 2.5 ล้านวอน นอกจากนี้ยังมีบัตรประจำตัว เขาจะใส่มันไว้ในกล่องจดหมายเพื่อคืนเจ้าของ
‘เธอรวยกว่าที่ฉันคิดไว้ซะอีก’
จิตใจที่สะอาดหมดจดรู้สึกสั่นครอนเมื่อเห็นจำนวนเงินตรงหน้า มันเพียงพอที่จะซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ให้กับพี่สาวของเขาได้เลยทีเดียว
‘… แทฮยอค แกกำลังคิดอะไรอยู่? ฉันไม่คิดว่าพี่จะชอบแบบนั้นหรอกนะ ‘
แทฮยอคดึงเงิน 50,000 วอน ออกจากกระเป๋าสตางค์
นี่เป็นทรัพย์สินที่สูญหาย พูดให้ถูกก็คือ ถ้าเขานำกลับคืนให้เจ้าของแล้ว เขาจะต้องได้รับ 10% ของมูลค่าทรัพย์สินนั้น
จากนั้นเขาก็ใส่กระเป๋าสตางค์ไว้ในกล่องจดหมาย
‘ฉันจะซื้อซัมกยอบซัลมาย่างกินกับพี่สาว’
เขากำลังเก็บเงินใส่ในกระเป๋าสตางค์ ทันใดนั้นตัวเขาก็ต้องแข็งทือ รู้สึกขนลุกไปทั้งตัว
‘ไม่จริงงงงงง…’
เห็นได้ชัดว่ากระจกปีศาจที่ถูกโยนทิ้งลงถังขยะ ได้กลับมาอยู่ในกระเป๋าของเขาอีกครั้ง
——————————————————————————————————
เล็กๆ น้อยๆ ท้ายเรื่อง
เมนูอาหารวันนี้ >> ซัมกยอบซัล อาหารที่เป็นที่นิยมของคนเกาหลี เป็นการนำหมูสามชั้นไปย่างคล้ายกับบาร์บีคิว โดยจะย่างบนโต๊ะอาหารโดยตรง ไม่ต้องลุกออกไปย่างที่ตะแกรงไกลๆ เหมือนกับบาร์บีคิว
ฝากติดตามกันต่อด้วยนะคร๊าบบบบ